2016 was voorbij en 2017 werd binnengehaald met siervuurwerk. Het oude jaar was moe, heel erg moe, maar het nieuwe jaar
zou het wel beter gaan, dat was dus een misrekening, daar kon geen vuurwerk tegenop. Nog maar even begonnen en de eerste
aanslag van IS was alweer een feit. Ook dit jaar waren er in de eerste nacht alweer heel veel vernielingen, slachtoffers van
het fel begeerde en te veel gebruikte knal vuurwerk, zodat er diverse mensen nu met één oog verder moeten, huisdieren waren
van streek en ik moet bekennen dat ik het om half vier in de nacht helemaal had gehad met alles. Even naar buiten geweest en
toen ik weer binnen kwam had mijn kleine Mandy haar beertje op de bank gesleept en was niet naar buiten te krijgen.

Tranende oogjes en veel bibberen, dat is wat knallen met hondjes en andere huisdieren doet. Het is nog een paar dagen door gegaan
en toen was het gelukkig op! 68 miljoen euro aan vuurwerk de lucht in en op de grond afgestoken, het gaat toch niet echt slecht
als dit kan. Was er ook goed nieuws, jazeker, onze immer lachende minister president beloofde dat alle Nederlanders er beter
op zouden worden, en dat was natuurlijk heel goed nieuws.

(Foto van internet)

Nadat ik de eerste rekeningen had ontvangen bleek het nieuws toch niet zo goed te zijn, alles, maar dan ook alles was duurder
geworden, zodat er alweer een belofte was gebroken. De verkiezingen zijn in maart, en het zal mij toch echt benieuwen of
Rutte nog zo vaak moet lachen om het domme Nederlandse volk, we hebben de foto’s nog, maar meer Rutte hoef ik echt niet!
Het zal wel een bovenste beste man zijn, maar rekenen kan hij nog steeds niet.

Hier in het hoge noorden van Nederland maar heel weinig winter, geen sneeuw maar wel een paar enorme hagelbuien die
bleven liggen en bevroren raakte.

Ook op de auto’s lag een flinke laag, en het was geen pretje om het weg te krijgen, ook Mandy vond het weer helemaal niets!

Vier kleine schaatsjes had ik niet, dus was de pitbull na even kijken snel weer naar binnen, vier koude voetjes en totaal
niets om te snuffelen, daar is niets aan voor een hondje van stand.

Dit zijn dan ook de enige foto’s die ik heb gemaakt van de winter, ik gun iedereen schaatsplezier, en dat was in ieder geval
mogelijk voor veel mensen, maar ongerepte sneeuw en echt mooi was het niet.

Was er nog meer nieuws, jazeker, Donald John Trump werd verkozen als 45ste president van de Verenigde Staten.

(Foto van internet)

70% van de kiezers op Trump hebben nu al spijt, maar dat is een beetje laat, inmiddels heeft Trump migratieregels ingevoerd
die totaal nergens op slaan. Veiligheid voor alles, een mooie kreet, maar de duizenden mensen die nu gedupeerd zijn, waaronder
kinderen en vrouwen met paspoort of groene kaart zijn er klaar mee. Het inreisverbod is wat afgezwakt door de federale
rechters in Amerika, en mensen met twee paspoorten mogen doorreizen. Sommige mensen zeggen “Maar hij doet wel wat hij
heeft beloofd”, en inderdaad ook dit heeft hij beloofd, maar over de hele wereld zijn demonstraties en ik zie Donald nog geen
vier jaar volmaken. Bookmakers maken al winsten door op Trump te laten wedden, blijft hij, wordt hij afgezet, of maakt hij
zelfs de 8 jaar volmaken, de laatsten zullen verliezen. Was Hillary Clinton beter geweest, dat betwijfel ik, maar afijn ze heeft
voorlopig wat te doen, ze schrijft n.l. een boek over de verloren presidentsverkiezingen. Het boek zal wel in de ramsj te
verkrijgen zijn voor een luttele euro, als het al op de Nederlandse markt te koop zal zijn.

Kiezen in Amerika mag dan moeilijk zijn, maar ook in Nederland wordt het bepaald niet makkelijk. We hebben maar liefst
81 partijen en partijtjes, dus het stembiljet wordt wel erg groot. Ik wens iedereen wijsheid toe, stem met je hoofd en niet
met je hart of je emoties. En zoals op de foto is te zien, de zon gaat onder, maar we hebben in ieder geval de zekerheid
dat die weer op zal komen.

De storm buldert om huis, en de regen klettert tegen de ramen, iedereen die zo van de herfstkleuren kon genieten ziet nu alleen
afgevallen en natte bladeren, en soms kom je iets tegen dat eigenlijk best wel triest is, in dit geval een nachtvlindertje dat er
de brui aan heeft gegeven net als de zomer die voorbij is. Zelf heb ik niet zoveel met de herfst, natuurlijk zijn de gekleurde bladeren
prachtig om te zien, maar het duurt zo kort en herfst is de voorbode van de winter. Het is nu al om half 5 donker, ook een nadeel
als je van licht houdt net zoals ik. Inmiddels is overal Sinterklaas aangekomen, alhoewel natuurlijk één echte Sinterklaas en de
anderen zijn hulp Sinterklazen, ook een heiligman kan niet alles. De Zwarte Pieten discussie is heftiger dan ooit, en er zijn door de
politie dan ook veel overuren gemaakt. Ik laat het maar voorbij gaan, die oude grijsaard rent toch met een bloedvaart mijn huisje
voorbij. Wel hulde voor alle gemeenten die hadden besloten dat de Zwarte Pieten mochten blijven, met of zonder verblijfsver-
gunning. Wie het anders ziet doet dat dan maar, met slavernij heeft het niets te maken en het echte kinderfeest moet gewoon
blijven zoals het altijd was. Kinderen maken zich er nog het minst druk om en dat is maar een geluk.

Een oude foto, maar in Buitenpost had deze olijke Piet het best naar zijn zin.

Overigens komt er nog op veel plekken in de wereld echte slavernij voor, hoewel het in de hele wereld is verboden, de schattingen
over het aantal mensen die in een situatie zijn waarin ze gedwongen te werk worden gesteld, lopen van 30 tot 100 miljoen mensen,
misschien beter om daar drukte om te maken, en dan niet te vergeten de kinderarbeid op de wereld.

Terug naar de zomer:

Wat was het heerlijk om zonder veel kleding naar buiten te lopen en daar al die kleuren te zien van de bloeiende bloemen, de geuren
opsnuiven, het zoemen en fladderen van de vlinders en andere insecten te zien en te horen, ieder jaargetijde heeft charme, maar voor
mij blijft de zomer het mooist. De vogels zongen dat het een lieve lust was, en de zon verwarmde niet alleen mijn lichaam maar ook
mijn geest voor mij was het echt “Summertime and the livin is easy”. Daarom nog wat foto’s van dat heerlijke seizoen.

Echinacea druk bezocht door hommels en bijen.

Koolwitje – Pieris rapae

Lathyrus – latifolius

Van Dagpauwogen krijg ik nooit genoeg.

Beemdkroon met zweefvliegje.

Het hart van de rode Echinacea.

Heerlijk geurende Kamperfoelie – Lonicera

Kleine vos op de Buddleja.

Zaadschermpje van de Wilde peen – Daucus carota.

De koeien die eind september nog heerlijk aan het grazen waren.

Heidelibel – Aeshna. Wat moet dat mens?

De op vlinders lijkende bloempjes van de Lathyrus die voor de tweede keer bloeide.

Het duurt nu weer lang voordat de zomer komt, maar gelukkig komt die altijd terug, nu kale takken, geen insecten, de vlinders
zijn vertrokken of overwinteren op schuilplaatsjes, en nu op 20 november met dit slechte weer zie en hoor je zelfs geen vogels,
als het echt slecht weer is, komt mijn kleine hondenmeid liever ook niet buiten, maar blij is ze daar absoluut niet over, ze kijkt
zelfs droevig naar buiten

Nou ja, dan moet ik me maar binnen vermaken, al valt dat vies tegen.

Schoentjes heeft ze niet, maar snoepjes krijgt ze wel, net als de kinderen met Sint Maarten, maar dan wel andere snoepjes.

De Supermaan was hier niet te zien, maar de volgende dag wel, rest mij dus onderstaande wens voor
Sinterklaasavond.

Kardoen – Cynara cardunculus is familie van de Artisjok en kan ook gegeten worden.

De tijd gaat snel en de zomer begint al op te schieten, we hebben gelukkig al aardig wat mooie zomerdagen gehad, nu even
een dipje maar er zitten heel warme dagen aan te komen. Woensdag 3 augustus was er de jaarlijkse Natuurmarkt in en om
De Kruidhof, en dat wil ik nooit missen, was het de hele morgen regen, in de middag werd het toch nog mooie weer, en dan
de stoute schoenen aan en genieten van alles wat de natuur te bieden heeft, de kramen stonden weer gereed met allerlei
biologische producten en het was gezellig druk.

Er zijn weer heel wat palingen gerookt.

Boekbinden blijft een mooi oud vak, en daar kan bij mij geen e-reader tegenop, een mooi oud boek moet gekoesterd worden.

Ook in De Kruidhof zelf was het druk, en zoals altijd is daar genoeg te zien.

Groot Kliskruid of Grote Klit – Arctium lappa. Wij mochten er vroeger graag mee gooien als de kleine bolletjes rijp waren
en wat hadden we een plezier als er mensen onder zaten zonder het te merken. Nu is het minder aangenaam als een lang-
harig hondje thuiskomt onder de klitten.

Adam en Eva hadden samen aan één blad genoeg gehad, sommige bladen van de sierrabarber of Gunnera tinctoria
kunnen wel een doorsnede hebben van dik twee meter. Het is een prachtig gezicht als de kolven bloeien.

De vijver liet weer heel veel Waterlelies – Nymphaeaceae zien, maar voor het hart van deze prachtige bloem, moest ik
om de mensen te vermijden toch bijna plat tegen de grond gaan, voor anderen moet dat een erg leuk gezicht zijn geweest.

In de kas ging het werk gewoon door, of zou deze mijnheer toch op zoek zijn naar een Pokémon, het lijkt wel zo

Zonnehoed – Echinacea purpurea, een bijzonder geneeskrachtige plant, en ook nog eens een echte bijenplant.

Hier is het eetbare gedeelte van de Kardoen beter te zien.

Bijen steken niet zo snel als wespen, maar ik ben toch maar op een veilig afstand gebleven, er waren er zoveel.

De walnotenboom – Juglans regia (of Okkernoot) zit propvol vruchten.

Een mooi idee voor mensen met een wat grotere tuin, veel kruiden bij elkaar.

Langzamerhand ging iedereen weer huiswaarts, ook ik. Het was weer een bijzonder mooie markt en De Kruidhof zal
ik nog wel vaker zien.

NACHTELIJKE VISITE:

Mandy mijn trouwe kleine York was ontzettend vervelend, blaffen, door de kamer rennen en proberen bij mij op schoot
te klimmen, nu ben ik wel een nachtmens, maar ik besloot om toch maar wat eerder naar bed te gaan. Computer afge-
sloten en naar de voorkant van de kamer gegaan, het was toch al tegen 2 uur en dat is eigenlijk laat genoeg.
Mandy rende nog steeds door de kamer en wat zag ik, jawel hoor er hipte een kikker door de kamer, niet dat ik snel
verbaasd ben, maar nu wel. Tsja en daar sta je dan, de kikker had besloten om onder de bank te kruipen en daar ook
niet meer weg te gaan. Mandy opgesloten, en gewapend met een grijpstok en zaklantaarn plat op de grond gaan liggen
maar wel met de camera bij de hand. Na veel gemier de kikker onder de bank vandaan gekregen onder heftig blaffen
en piepen van een opgesloten hondje. Ehhh, het ziet er hier normaal gesproken best netjes uit, maar kikker had wel flink
wat stof en haartjes meegenomen van onder de bank vandaan, dus niet op de rommel letten (is inmiddels schoon)

Bruine kikker – Rana temporaria, een erg toepasselijke naam, tempo had het beestje zeker en raar was het ook.

De kikker, of eigenlijk kikkertje voorzichtig, na het nemen van foto’s, opgepakt en buiten gezet, aan een kus heb ik me
niet gewaagd, ik zit niet te wachten op een prins op een wit paard dat ook nog door de kamer draaft. Hondje bevrijdt, en
toen was het helemaal bedtijd. Maar waar dat kikkertje vandaan is gekomen dat weet ik nu nog niet, de deuren waren
dicht en er zit een hor voor het raam, het beestje niet meer terug gezien, dus ik hoop dat het nog lang en gelukkig zal
leven, en niet meer zomaar bij vreemde mensen in huis dringt, als Mandy een bijtgraag hondje was geweest was kikker
inmiddels begraven. En Mandy zelf kwam weer helemaal tot rust, eind goed al goed.

Total loss.

Waar moet je beginnen, en wat nog belangrijker is, waar moet het allemaal eindigen. Geschokt, verbijsterd, verdrietig,
haast alle emoties hebben we de afgelopen maanden doorstaan. Heel veel aanslagen door IS, met zo ontzettend veel
slachtoffers, en het gaat maar door. Niemand heeft een oplossing en mensen hebben een ingebouwd zelfverdedigings
systeem zodat het geweld in onze gedachtenwereld langzaam weer tot normale proporties zal komen. Vergeten doen
we niet, maar het leven gaat door. De toestand in Turkije is er na de couppoging bepaald niet beter op geworden, en
ook daar leven mensen in angst, en niet alleen in Turkije zelf maar ook in Nederland wordt het er niet beter op. Voor-
en tegenstanders van Erdogan gaan elkaar het leven er niet makkelijker op maken, maar moet dit allemaal? Nee, ik
ben voor Vrede, en met een beetje medemenselijkheid van alle betrokkenen moet dit toch in de hand te houden zijn.
De kliklijnen staan open, en er zijn al ongeregeldheden gemeld. Ik zal wel een roepende in de woestijn zijn, maar doe
niet mee aan het verraden van mensen, eens waren het allemaal landgenoten, laat dat voorop staan, ook al denken
velen anders dan andere groeperingen. En vooral, laat de angst niet de overhand nemen, de wereld is zo mooi laten
we kijken wat de natuur ons te bieden heeft, luister maar eens wat Joan Baez zegt en ga bij je zelf te rade, luister niet
naar mensen die het kwade willen, en vergiet geen onschuldig bloed. Voor gelovige mensen zal dan het paradijs
vanzelf in het verschiet liggen.

* KLIK* VOOR HET GEDICHT VAN JOAN BAEZ

Een erg nat terras in Buitenpost.

Herberg onder de Linden, Aduard (Groningen) ook al zo stil.

Ook de zomer liet ons dit jaar lang in de steek, de terrasjes bleven akelig leeg, heel veel regen, windhozen, hagelstenen
zo groot als tennisballen zijn uit de lucht komen vallen en hebben voor heel veel overlast en schade gezorgd, maar toch
ging de natuur door met mooi zijn, druppels of niet! Inmiddels hebben we een periode met prachtig zomers weer gehad.
In het begin waren er heel weinig vlinders, maar ook dat is goed gekomen, vlinders en insecten zijn er weer volop, en
wat is het heerlijk om nu de natuur in te gaan.

Dagpauwoog – Aglais io. Op mijn enige overgebleven Budlea.

Het hart van de Hortensiabloem – Hydrangea macrophylla

Goed beschermd door grote bladeren zag ik de knop van een Kalebasbloem (Squash)

De bijtjes, hommels en vliegen van allerlei soorten zijn druk in de weer met het verzamelen van stuifmeel of ze zitten
gewoon rustig te genieten van de zon.

Deze Dambordvlieg maakt zich nergens druk om, de vlieg wordt ook wel grauwe vleesvlieg genoemd, en in het Latijn
is het Sarcophaga carnaria, een mond vol voor een klein vliegje.

De zoetgeurende Kamperfoelie – Lonicera

Het Kleine Koolwitje – Pieris rapae is altijd moeilijk geweest om op de foto te zetten, maar deze keer had ik geluk
twee voor de prijs van één.

Aan het doorgangspad achter huis staan Hazelaars, maar er heeft nog nooit een vruchtje aangezeten, nu lag er een takje
op de grond, en jawel eindelijk maar toch!

Dit nijvere insectje had het zo druk, dat ik ben vergeten te vragen hoe zijn/haar naam was.

Gister is de Buitenposter feestweek begonnen, en dan wordt het a.s. woensdag weer erg druk in dit stille dorp, maar de
laatste keer dat ik in het dorp liep was het erg stil.

Kerkstraat, Buitenpost op een donderdagmiddag.

Oorlogsmonument en het Witte kerkje, Buitenpost.

Mijn kleine York Mandy en ik lopen nog steeds samen een rondje om, ze heeft nieuwe strikken gekregen van een lieve
dame uit Spanje, zij minder last van enorme linten en ik blij dat het nu eens blijft zitten zoals het hoort.

Hoe zit het eigenlijk, gaan we nog?

Nu zijn er weer veel buien en zit een wandeling er niet in, maar ach buikje kriebelen is ook heel erg fijn.

Inmiddels bloeien de Dahlia’s ook alweer volop, en iedere week zijn er nieuwe bloemen, ik wens iedereen een heel vredig
en mooi weekend toe, geniet van de kleine dingen, er zijn er meer dan iemand zich kan wensen.

Van louter verveling had Mandy haar pas gekamde haar maar in de war gemaakt, je moet toch wat als het telkens regent. Een
rondje om zit er dan niet in, en dat is voor een robbedoes balen als een stekker.

Door haar paardenstaart hield het kleine ding mij goed in de gaten, je wist het immers maar nooit. Eindelijk was het dan zover
het werd droog! Hoera, dat werd samen een rondje om. Als het vrouwtje haar camera pakt weet ik het zeker.

In de voortuin had de Graham Thomas stand gehouden, een klein spinnetje bleef nog wel onder de bloembladen en gelijk had
het diertje. De zomer is slecht begonnen, vorig jaar op 1 en 2 juli was het zelfs hier in het noorden 32 graden en de mensen
waren aan het mopperen omdat het zo warm was, nu mopperen ze ook, het is toch ook echt Nederlands, maar mij zal je niet
horen over de warmte, en ook Mandy houdt van de zon.

Hier moeten we altijd even heen, Mandy is niet meer te zien, die rolt en holt door het hoge gras en de wilde bloemen, of zit een
hommel achterna, maar ze blijft wel dicht bij, want zoals eerder gezegd, je weet het maar nooit.

Op de weg terug zag ik de klokjesbloem -  Campanula staan, en daar moest natuurlijk een foto van gemaakt worden. Inmiddels
zijn ze totaal verregend.

De zon kwam er even bij en de Goudsbloemen – Calendula officinalis stonden te stralen alsof ze zelf kleine zonnetjes waren.
De blaadjes kunnen worden gegeten, ze kunnen in salades of soepen. Verder is de goudsbloem een bijzonder goed geneesmiddel
voor allerlei soorten wonden, insectenbeten, zonnebrand en lichte brandwonden. Zelf gebruik ik Calendula crème als dag en nacht
crème, goedkoop en het is beter dan heel wat dure merken.

Na onze niet al te lange wandeling heb ik thuis nog wat foto’s genomen van wat er nu bloeit in mijn tuin en achter buiten en na-
tuurlijk bleef Mandy trouw bij me.

Op de lavendel waren de hommels en bijen druk aan het werk, ze hadden dan ook een behoorlijke achterstand in te halen.

In een mandje dat al jaren achter buiten staat bloeide het kleine vetplantje – Sempervivum (Huislook) klein maar fijn.

Ook de Jacobsladder – Polemonium caeruleum staat in bloei, al zijn die ook al verregend, gelukkig hebben we de foto’s nog.

De Petunia mag dan een eenjarige plant zijn, ze bloeit geweldig als de dode bloemen er telkens worden uitgehaald. Achter huis is
een doorgangspad, dat ook nog maar even gelopen en wat een verrassing, aan het einde van het pad stond daar zomaar een paarse
papaver, ook hier was de boosdoener de regen van de afgelopen dagen en helemaal fris was de bloem niet meer. Het was overigens
weer gaan regenen, Mandy hield het voor bekeken en is in huis gegaan, maar dit moest ik toch even op de foto zetten

Inmiddels bloeien overal de Hortensia’s – Hydrangea macrophylia, en die kunnen gelukkig tegen regen.

Op een enkele plensbui na is het vandaag gelukkig droog met wat zon, en de berichten zijn gunstig, dat mag dan ook wel want
de zomer heeft niet veel gedaan. In het zuiden is het bar en boos geweest wat stormen, windvlagen en enorme hagelstenen be-
treft, hier gelukkig alleen maar regen, maar wel heel veel regen. Laten we de moed er maar in houden, de zon is er nog en schijnt
hier nu. Tot ziens en een heel prettig weekend voor iedereen.

Nog een paar dagen en dan is de lente voorbij, hieronder wat er bloeide, maar eerst een gedichtje van Toon Hermans
die in dit kleine gedichtje alles zegt, het is nog steeds van toepassing en het scheelt een stuk om niet meer ellende te
hoeven vermelden van de afgelopen maanden, het zal nooit wennen, de mensheid is snel aan het verharden, maar dat
weten we helaas allemaal wel.

Zoals zovelen van jullie heb ik genoten van iedere bloem die bloeide, en iedere kleine wandeling was er wel wat nieuws te zien.
Wandelt iedereen even mee? De meeste bloemen van de lente zijn nu uitgebloeid, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Wat een prachtig boeket kleine tulpjes, maar niet alles is wat het lijkt, dit is de Allium voordat die volop in bloei staat.

Een poosje later in volle bloei, de Allium (Sierui – Look)

Tijdens een zoektocht was ik verrast toen ik de Wilde Daslook ontdekte ergens onder allerlei planten en struiken, de daslook
(Allium ursinum) is ook een plant uit de Look familie, en is vrij zeldzaam in Nederland en Belgie, en in Nederland is de soort
wettelijk beschermd. De daslook werd door onze Germaanse voorouders geassocieerd met de beer, Ursinum betekent “van de
beren”, in de oude tijden dachten de mensen dat de beer zijn kracht aan dit kruid te danken had, zodat als mensen hiervan
zouden eten, ze ook de kracht van een beer zouden krijgen. De plant wordt daarom ook wel berenlook genoemd, en in het Duits
heet deze plant Barlauch. Ook wordt er wel gezegd dat de naam daslook is ontstaan omdat Dassen vroeger hun holen onder
deze plant hadden. Een mooi, gezond en lekker plantje. Dat moet iemand anders ook gedacht hebben, want toen ik er voor de
tweede keer heen ging, was de plant verdwenen.

Ook het Gevlekt longkruid (Pulmonaria) bloeide rijk met de vergeet-me-nietjes, die er toen nog tussen stonden. Gevlekt longkruid
is niet alleen erg mooi om te zien, maar ook geneeskrachtig, en is daar al eeuwen lang om bekend, de jonge blaadjes zijn lekker
in de sla, salades en soepen, er kan ook thee van worden getrokken, Longkruid bevat veel mineralen, waaronder Kiezelzuur,
looistoffen en onder meer Kaemferol en Quercetine, die een sterkte anti-oxidante werking hebben, het kruid wordt dan ook medi-
cinaal gebruikt om zweet uit te drijven en het is zoals de naam al zegt een goed middel voor de longen. (Pulmo betekent Long).

Tussen de klimop stond een eenzame witte Akelei – Aquilegia vulgaris, een paar stapjes met maat 36 van schoen moet kunnen
om deze prachtig bloeiende bloem even op de foto te zetten.

In mijn tuintje bloeide de Moerasbloempjes – Limnanthes douglasii, het is een geweldige bodembedekker, die zichzelf zaait
en twee keer per jaar bloeit. Na de bloei vormt zich het zaad, wachten op het rijp worden van de zaden en dan de bruine resten
weggooien, het is n.l. ook een erg makkelijke plant, met ondiepe worteltjes.

Tussen een heg ontdekte ik het mooie overblijvende Ossentong – Pentaglottis sempervirens, ook dit is weer een gezond plantje,
de bloempjes kunnen gegeten worden, en staan heel mooi op gebak of op een saldade. Het synoniem voor deze plant is Anchusa
officinalis. De geslachtsnaam Pentaglottis komt van penta = vijf en glottis = tong. Sempervirens betekent “altijd groen”.

De altijd prachtige Pioenroos – Paeonia.

Veel van de lente bloemen zijn nu uitgebloeid of zien er door de laatste regenachtige dagen slecht uit, maar ook Mandy mijn
kleine York, vindt dit weer helemaal niets, ze zat op de bank naar buiten te kijken en zag dat het regende, en zowaar ze keek
verdrietig Geen bloemetjes en een moeder die telkens stil stond.

Ze had het helemaal gehad met die regen en daar zat maar één ding op

Tot slot nog een foto van een Friese hondeneigenaar met humor, vertalen hoef ik niet, want dit snapt iedereen.

Dicht bij huis kan je ook heerlijk wandelen, vooral in de zomer als er overal bloemen en kruiden bloeien.

Bernagie – Borage officinalis of komkommerkruid.

Het woord officinalis zegt het al, het is een geneeskrachtig kruid, bij de Romeinen en Grieken was het kruid al heel lang
bekend. Uit de Borage wordt ook olie gewonnen, er zit o.a. een hoog gehalte Gamma-linoleenzuur, zink, magnesium en
Vitamine B6 in, en wordt heel veel gebruikt in de voedingssupplementen industrie. Ook zijn de jonge blaadjes erg geschikt
om te eten als spinazie of sla. In het Middellandse-Zeegebied wordt de borage veel gebruikt in salades. Voor wie een heel
mooi opgemaakte taart of cake wil maken, zijn de bloempjes erg geschikt, even vochtig maken en suikeren, op de cake
of taart schikken en alles gewoon opeten. Een kruid naar mijn hart.

De Vlinderstruiken (Buddleja davidii) hebben weer uitbundig gebloeid, maar jammer genoeg waren er dit jaar weinig vlinders, 
wel fijn voor de bijen, hommels en wespen er was genoeg nectar te halen. Voor mensen die pas een Vlinderstruik hebben geplant,
is het belangrijk te weten dat deze struiken aan het eind van de zomer worden gesnoeid, niet te veel, want in de lente moet het nog  
een keer, tot op ongeveer 50 cm. hoogte, zo voorkom je houtvorming en een struik die wel 4 meter hoog kan worden.

Wie rookt denkt meestal niet aan wat er aan een sigaret, sigaar of shaggie vooraf is gegaan, daarom een foto genomen
in de Kruidhof van de bloeiende tabaksplant – Nicotinia tabacum.

Na het nemen van veel foto’s is het dan tijd voor mijn kleine Mandy om lekker los te hollen in het hoge gras met de vele
wilde bloemen, ze is er dol op en soms kan ze mij niet meer vinden

Lost and alone!

Dan maar op m’n achterpootjes staan, en ja hoor ik zie haar!

Dat ze er als we thuis zijn gekomen moet worden gekamd is geen wonder, maar het is altijd heerlijk als hondjes zo genieten
van de natuur, wat dat betreft hebben we het zeker met elkaar getroffen.

Ook de Alsem – Artemisia absinthium – bloeide rijkelijk. De knoppen worden gebruikt in de dranken Vermout en absint,
deze laatste drank is bij veel gebruik erg schadelijk en kan leiden tot zenuw- en hersenbeschadiging, als Vincent van Gogh
wat minder van deze drank had gedronken, was het beter met hem afgelopen. De crisis van de twee laatste jaren van
deze grote schilder worden in verband gebracht met het overmatige gebruik van deze geelgroene drank, en het heeft
hem niet alleen een oor gekost. Veel oude meesters hebben absint gedronken, o.a. Paul Guiquin en Henri Toulouse-Lautrec,
ook veel schrijvers dronken het in die tijd, en noemde de drank De Groene Fee. Aan het eind van de 19e eeuw is de
productie en consumptie van absint aan banden gelegd en pas na ongeveer honderd jaar was het weer vrij te koop. Deze plant
staat op de Nederlandse rode lijst van de planten als vrij zeldzaam, maar in een tuin wil het prima groeien en bloeien. De naam
Artemisia is afgeleid van de Griekse godin Artemis en absinthium betekent in het oud Grieks ongenoegen.

Ook de Salie – Salvia officinalis -  bloeide prachtig in mijn postzegeltuin, ook dit is een geneeskrachtig kruid, echte Salie
is o.a. rustgevend en ontsmettend, het wordt gebruikt in tandpasta’s. Gekookt in melk is het een oud rustgevend middel
Wie Saliemelk dronk, werd dan ook Jan Salie genoemd, waarschijnlijk omdat degene suf overkwam.

Nog even zomaar wat zomerse plaatjes.

Dit jaar eigen druiven langs de schutting.

Eendagslelie – Hemerocallis – stralend in de zon.

In een slootje stond een prachtige Grote egelskop – Sparganium erectum.

Hortensia- Indian Summer.

Heerlijk geurende Kamperfoelie.

Lelie – Lilium Tango Graffity.

Gaan we nu eens verderop moeder!

Mijn Sudely Castle roos in de regen, deze struik is wel 20 jaar oud en de naam van de roos weet ik niet eens, gekocht
van de baron van Sudely Castle in de Cotswolds, Engeland, en ieder jaar zijn er meer heerlijk geurende rozen.

Ze waren er al vroeg, en ik sluit af met het een versje van Freek de Jonge:

Wij zijn de kleine eikeltjes,
blij dat ‘t guur en herfstig is.
Wij hebben kleine pukkeltjes,
en hopen dat ‘t geen herpes is.

Aangezien het inmiddels herfst is, kom ik hier nog terug met zomerse foto’s en weetjes over bloemen en planten, de herfst is
mooi, maar er gaat voor mij niets boven de lente en de zomer.

Tsja en toen moest er weer gekamd worden, maar ook Mandy heeft een lijfspreuk van Freek de Jonge,
NIEMAND IS GELUKKIG, WEES NIEMAND.

In de tweede helft van de 19e eeuw ontstond er in Leeds na rassen te kruisen de Yorkshire Terriër, in deze kleine honden zitten heel wat rassen en al is het niet voor 100% zeker te zeggen wordt er aangenomen dat het in de eerste plaats gaat om Waterside Terriër en de Black and Tan Terriër (dit zijn twee heel oude Engelse rassen) maar ook de Clydesdale Terriër (Paisley Terriër) kan één van de voorvaderen zijn geweest. Ook wordt er aangenomen dat er bij de Yorkshire Terriër gefokt is met de Sky Terriër, de Manchester Terriër, de Brokenhaired Schotch Terriër en de Dandie Dinmont Terriër. De Schotse wevers waren in ieder geval dol op deze kleine honden mede omdat deze wevers arm waren en een kleine hond minder at en toch bijzonder goed was in het vangen van ratten en jagen op andere kleine dieren. Van één Yorkie is bekend dat hij in een uur 90 ratten heeft gedood.

 

Ontstaan uit een mengelmoesje voor zo’n 150 jaar geleden maar wat zijn Yorkies mooi, natuurlijk is Mandy echt een plaatje, voor mij het mooiste Yorkie van de wereld en omstreken

Rond 1870 werd de tegenwoordige rasnaam bedacht, omdat dit het gebied was (West Yorkshire, Engeland) waar de Yorkies oorspronkelijk werden gefokt, toen waren ze wel groter dan nu en wogen ongeveer 7 kg. In 1865 werd de eerste stamvader van de Yorkshire Terriër geboren met de welluidende naam “Huddersfield Ben”, op internet vond ik een oude foto van Ben en z’n vrouwtje Katie van Stonehenge’s “Dogs of the British Isles” (een strikje is toch wel beter voor de diertjes) Ben is op 23 september 1871 onder een wagen terecht gekomen en overleden.

Het begon toen toch ook echt op de York van tegenwoordig te lijken en Ben heeft voor veel nakomelingen gezorgd. Vanuit Engeland werden ze al in 1872 naar de Verenigde Staten gebracht of uiteraard meegenomen door de Engelse, Ierse en Schotse emigranten die de armoede in eigen land waren ontvlucht. Later heeft het ras zich over de hele wereld verspreid en dat is geen wonder, wie eenmaal een Yorkie heeft gehad zal dat beamen, zo heeft iedereen een lievelingsras en dit is het mijne. Inmiddels hoort een Yorkie zo’n 3 kilo of iets meer te wegen en dan zijn er nog kleinere gefokt de z.g. Teacup Yorkshire Terriërs, het is een benaming voor meestal te kleine, door niet aangesloten fokkers (broodfokkers) onzorgvuldig gefokte Yorkshire Terriërs. Het ras kan een leeftijd bereiken van de 12 tot 14 jaar, maar er zijn ook oudere Yorkies bekend die soms wel 16 zijn geworden, voor wie ooit een Yorkie wil aanschaffen raad ik de gewone aan en het liefst van een vertrouwd en erkend adres. Mandy komt bij de kennel http://www.van-zikiri.nl/ vandaan en ik ben nog steeds dankbaar dat ik daar zo’n lieve en gezonde kleine hond heb gekocht.

Al worden de Yorkshire Terriërs dan wel niet meer gebruikt om op ratten e.d. te jagen, het jachtinstinct is bewaard gebleven, zodat ook mijn klein boefje iedere molshoop aandachtig besnuffeld. Yorkshire Terriërs zijn erg levendig en actief, moedig en intelligent (soms zet ik daar een vraagteken achter) ieder hondje is anders en Mandy is of niet al te slim in bepaalde zaken of ze vertikt het eenvoudig en dat geloof ik eerder omdat eigenzinnigheid ook een raseigenschap is. Blaffen doen Yorkies veel en graag en dat kan ik weten na in m’n leven twee keer eerder een Yorkie te hebben gehad en Mandy kan er ook wat van. Ze kunnen tegenover andere honden vaak strijdbaar zijn en onze vorige Mandy was dat ook, niet deze Mandy want die gaat voor grote honden meteen languit liggen in volle overgave. Graven doen Yorkies ook graag en modder is totaal geen probleem voor ze, ook regen niet, al vinden ze het helemaal niet leuk om alleen maar voor een plasje in de regen te gaan en zullen ze als pup proberen het toch maar in huis te doen, al is het nog zo snoezig zo’n handje vol pup ook hier is het echt nodig om met 8 weken te gaan opvoeden en vooral te socialiseren.

Natte pootjes, baard, buik en staart zijn geen probleem voor een kleine maar stoere York.

Een Yorkshire Terriër hoeft geen lange wandelingen te maken maar ze zijn er wel dol op en hebben een behoorlijk uithoudingsvermogen. Tegenwoordig worden veel Yorkies kort geknipt als het geen showhondjes zijn, showen doe ik niet maar kort knippen ook niet, je weet waar je aan begint en zo erg is het niet om je hondje om de paar dagen te kammen en eens in de maand te wassen, wil je dat niet dan is kort knippen de enige optie al vind ik het zelf dan geen Yorkie meer.

Mandy heeft het gehad voor vandaag en is naar bed gegaan, welterusten brave meid tot morgen!

Wat het nemen van foto’s betreft is Mandy erg geduldig, ze weet al precies dat ze even rustig moet zijn als moeder een mooie paddestoel ziet en die waren er weer volop.

Gewoon elfenbankje (Tremetes versicolor).

Deze boom was prachtig versierd met heel veel paddestoeltjes

5 Meter looplijn kan makkelijk in het o zo rustige Buitenpost en zowel Mandy als ik genoten van het mooie weer en de nog steeds prachtige herfstkleuren aan bomen en struiken.

Hier heb ik even gezeten en dacht aan Edward en Henk, voor jullie is deze bank bestemd en eerdaags zal ik er gereserveerd op zetten In het zonnetje is het toch beter dan op een kapotte stenen bank om uit te rusten van het foto’s nemen.

De natuur had weer een prachtig schilderij gemaakt van mossen en zwammetjes.

Een triest gezicht de eens zo mooie paddestoelen hebben het ook gehad en langzamerhand worden alle bomen kaal, misschien krijgen we nog wat mooie winterdagen en dan op naar de LENTE!              

De Buitenposter feestweek gaat mij totaal voorbij, maar op de laatste dag, die deze keer op 1 augustus viel, is er de Natuurmarkt en open dag van De Kruidhof en dat is ieder jaar vaste prik om daar heen te gaan. Het was prachtig weer, dus Mandy mijn kleine reisgenote aangelijnd, tas gepakt en de stoute schoenen aangetrokken om de feestelijke Natuurmarkt te bezoeken waar altijd wel wat is dat ik nodig (of niet nodig) heb maar zo heerlijk is om mee te nemen, de kramen te bekijken en natuurlijk in de Kruidhof rond te lopen.

Gezellig is het en niet al te druk dus kramen bekijken, wel lastig voor een kind als vader de ene kant op wil en moeder de andere kant.

De prijzen waren mij wat te hoog in deze tijd van crisis (anders ook natuurlijk maar een goede smoes is nooit weg), maar één beeld vond ik toch wel heel erg mooi!

Het bronzen beeld was erg moeilijk op de foto te krijgen omdat er nogal wat benen van passerende kijkers in de weg liepen en er dus heel snel geknipt moest worden.

Ik weet nu tenminste waar Abraham de mosterd haalt!

Onverstoorbaar ging deze man door met het maken van eendenkorven.

Nadat ik alles had bekeken en uiteraard de heerlijke vers gemaakte volle kwark had gekocht en die achteruit heb laten zetten om later op te halen werd het tijd om De Kruidhof weer eens te bezoeken, ook daar stonden kramen maar in de tuinen zelf was het heerlijk om de bloemen, insecten enz. te bekijken en even bij te komen omdat het ineens toch wel echt warm was en ik behoorlijk begon te zweten.

Kinderen hebben veel plezier van de prachtige speeltuin die er is gekomen, ook prettig voor de ouders als ze eventjes op het terras wat willen eten of drinken.

Het terras van de Kruidhof werd druk bezocht, zon of schaduw beiden waren mogelijk en het is toch wel prettig om dan even zonder kinderen gezellig te zitten praten.

In de Varentuin is het altijd rustig en heerlijk koel.

Bij de prachtig bloeiende Heleniums heb ik een poos gekeken naar tal van bijen die hier druk bezig waren.

Tsja, dichterbij kon ik niet komen en de nijvere zwoegers hadden het gelukkig te druk om me te komen steken, waarvoor ik natuurlijk erg dankbaar was Een telelens zou een uitkomst zijn maar dat is weer zo’n gesjouw dus ik blijf de Coolpix P 80 maar gebruiken.

Waterlelies blijf ik prachtig vinden dus kon ik het niet laten om toch weer een foto te maken van zo’n wondertje op het water.

Zonder woorden, maar ik kan er zo van genieten!

Voor mij één van de prettigste plekjes van de Kruidhof, je hoort alleen vogels en het klateren van de fontein in het midden van de Meditatie tuin.

Al met al was het weer een fijne middag en Mandy? Ja ze vond het allemaal wel goed maar was toch moe geworden door het ontwijken van heel grote mensenvoeten en een hondenmoeder die weer bezig was met dat zwarte kastje, thuis kon ze zich even uitleven in de struiken maar er sneuvelden wel wat bloemen van de budlea en je weet maar nooit hoe een moeder daar nu weer op reageert, het viel mee maar Mandy zat er toch wel een beetje mee

O jee, als ik hier maar goed afkom…

Na zo’n middag laat ik de moed en m’n staart zakken en vanavond zal het wel weer kammen worden!

Verkering heb ik al een poosje, het is een heel lieve, attente en mooie knul, maar volgens (alweer) m’n moeder kan het niks worden tussen ons en kleiner zijn ze hier niet, maar ik ben wel errug verliefd! Soms heb ik allemaal vlinders in m’n buikje!

Voor degene die mij volgen en dachten dat ik niet meer zou bloggen, het gaat wel weer goed komen maar ik heb het heel erg druk gehad met gewoon dom werk. Het huis is voorzien van nieuwe kozijnen, deuren enz. en al plak je alles af met plastic dat geeft niets, alles was stoffig en smerig,  aangezien er zo’n anderhalve meter ruimte vanaf de ramen moest zijn stond het hele huis ook nog eens op z’n kop, maar het merendeel is klaar! Vandaar deze keer geen interessant verhaal maar gewoon veel foto’s en wat tekst.

Voordat ik naar binnen ging kon ik nog net een foto maken van een Distelvlindertje waar er hier niet veel van zijn.

Mandy wil zelf haar klachten op space zetten en vooruit dan maar ik zal wel typen dan mag zij een keertje klagen, nu eerst Koninginnedag, hier in het geweldige Buitenpost was het groot feest, er hebben wel 5 wagens gereden in de optocht en er was ook een kindermarkt, helaas niet meer om half 2 in de middag, er was één dappere strijder die het heeft volgehouden, hulde voor hem maar het was hier diep en diep triest, als de koninklijke familie ooit zou besluiten het feest in dit dorp te houden dan denk ik dat het de laatste keer is dat Koninginnedag gehouden zal worden, maar dat scheelt wel een enorm kapitaal aan beveiliging ;-))) Op het terrasje van ‘t Twaspan stonden wat mannen bier te drinken en de vrouwen zaten met lichtelijk zure gezichten te wachten tot ze naar huis konden, er waren wat kinderspelletjes die overigens niet echt druk bezocht werden zodat ik me over de jeugd helemaal niet druk meer maak en voor de rest was het dorp totaal uitgestorven, je kon midden op straat gaan staan om foto’s te nemen dan werd je nog niet aangereden, na een half uur (inclusief wandeling) had ik het bekeken, het programma in de regiokrantjes waren uitgebreider dan het z.g. feest.

Deze dappere handelaar zal inmiddels wel uitgeput in slaap zijn gevallen.

Toen Mandy nog een klein bolletje haar was zag ze het leven al ernstig in, dat is te zien op de onderstaande foto die zo bijzonder leuk is bewerkt door Betty, waarvoor hartelijk dank! Mandy vindt het balletje zo te zien erg interessant, maar spelen doet ze er niet mee, ze had toen al zwaardere werkzaamheden.

BETTY BEDANKT HET IS BIJZONDER LEUK OM TE ZIEN.

Lieve allemaal, ik wil nu eindelijk wel eens vertellen wat me allemaal dwars zit en dat is niet zo weinig, Waarom moet ik nu altijd vragen als ik wat wil, nooit zal mijn moeder zomaar eens een bord lekker eten neerzetten, nee Mandy krijgt gezonde brokjes, maar wat mensen eten is veel en veel lekkerder en als ik zeur krijg ik niks zegt moeder, maar ik moet wel zeuren want anders eet ze alles alleen op, als ik wil wandelen moet ik eerst een heel lief hoofd laten zien en dan doet ze pas wat ik wil en dan nog niet eens echt uren maar meestal maar een uurtje waarin ze ook nog foto’s gaat nemen, dom gedoe allemaal want dan moet ik weer wachten want in de tuinen van andere mensen mag ik ook al niet komen en plantjes uitgraven doe ik allang niet meer dus dat snap ik dan weer niet. Ze zal me nooit eens helpen om een leuk dikke eend of een duif te vangen, nee hoor en ik kan niet vliegen dus dat lukt zo nooit! Als ik eens effe trek dan is haar foto mislukt en dan doet ze het weer opnieuw, dan duurt de wandeling wel langer maar daar is voor mij toch niks aan?

Zo vraag ik of we wandelen gaan en dan doet ze het ook wel, ik moest wel even op m’n baard bijten dat lijkt zieliger.

Gister wilde ze eindelijk eens heel goed voor me zijn en ik mocht mee naar Groningen, nou dat lijkt leuker dan het is! Eerst moet je in de auto naar het station en als ik ergens een hekel aan heb dan is het aan die blikken doos op wielen met dat nare gebrom. Het was ook nog heel erg warm in die auto en ook op dat station waar je moet wachten op een nog grotere blikken doos die heel hard gaat en waar je bij moeder op schoot moet zitten omdat je geen papiertje heb.

Dat noemen ze nou een leuk uitje, maar ik had het meteen al gehad.

In die grote stad Groningen moet je heel goed uitkijken voor fietsen en auto’s, maar dat moet moeder maar doen want ik ben in Buitenpost gewend om overal 5 meter vooruit te lopen en als er iemand bijna struikelt over mijn looplijn dan is dat hun eigen schuld, dan moeten ze zelf maar uitkijken. Ik was al moe toen we bij mijn broertje in de winkel waren en gelukkig kreeg ik direct water want dorst had ik ook al. Gelukkig had ik thuis al lekkere Cesar gekregen dus honger had ik niet, dat was maar goed ook want daar waait je ook niks in je hals, armoei troef alleen boeken en films, een broertje dat geen tijd voor je heeft en je moeder die al die boeken wil zien en ook die doosjes met die ronde dingen waar films uitkomen. Achter die winkel is een heel mooie grote plaats met allemaal boompjes en daar ging moeder een sigaretje roken, ik vond het daar echt fijn maar toen liet ze me daar achter en deed de deur dicht! Ik heb heel hard gegild en toen mocht ik pas weer naar binnen maar dat was omdat ze niet tegen dat lawaai konden, anders had ik daar nu nog rondgelopen. Terug naar huis was ook zo’n lange reis en wat was ik blij dat we er waren, ik heb een beetje gedronken en ben op de bank gesprongen en van half 8 tot half 1 in de nacht heb ik niets meer gehoord, nou als dat een uitje is dan ga ik niet meer mee!

Ik was helemaal kapot van dat Groningen en ga voortaan toch maar liever naar het Roukespaadsje. Hondjes hebben het echt niet zo makkelijk als hun baasjes denken want wat zij leuk vinden is voor ons diertjes soms echt lijden, ik ben zelfs nog een hoge trap opgegaan omdat daar weer een man woonde met allemaal rare schilderijen die nog van die euro’s kosten ook, ik ben beleefd gebleven bij iedereen ook in een restaurant maar van mij hoeft het allemaal niet zo nodig, ik graaf liever kuilen en m’n moeder zegt als we thuis komen van een wandeling dat ze net een Amerikaan in Vietnam is omdat ze me dan moet ontbladeren! Zo ik heb het even uitgepraat maar morgen gaan we weer naar het Roukespaadsje en daar vind ik het nog het allermooist en met Oom Harm naar De Mieden is ook erg fijn misschien zondag wel, zo ik ga nu weer effe achter buiten spelen.

Roukespaadsje, Buitenpost.