◄

De Buitenposter feestweek is weer voorbij, heb ik er veel van meegekregen, dat niet, even zo’n weekje van afzien, maar als het
feest bijna voorbij is, kan je altijd nog even naar het Mejontsmaveld gaan om de paarden van dichtbij te bewonderen, en dat heb
ik dus maar gedaan. De paarden hadden een zware dag achter de rug, en dit Friese paard had dan ook maar één wens “Ik wol nei
hûs” (Ik wil naar huis). Voor mens en dier is zo’n concours een hele klus, de voorbereiding, de dag zelf en na de dag nog de ver-
zorging van de paarden, en het inpakken van alle benodigdheden voor zo’n dag. Een kleine impressie hieronder van dit prachtige
evenement.

https://youtu.be/7UBDoxlWw_s

“Tjonge, tjonge wat ben ik moe, jij slaap al zowat zie ik”. Geen Friese paarden maar wel heel mooie dieren.

Wat ook altijd mooi is om te zien zijn de Friese sjezen. Een sjees is een lichte, door paarden voortgetrokken kar voor het vervoer
van personen. Het woord sjees is een Nederlandse verbastering van het Franse woord chaise (stoel). De personenbak is
opgehangen met leren riemen en kan al dan niet voorzien zijn van een neerklapbare overkapping.

Omdat het zitkussen naar beneden is gezakt, is goed te zien hoe de personenbak is opgehangen aan de leren riemen.

Dit is wel een bijzonder mooie Friese sjees.

En ook deze sjees is mooi, het heeft zo zijn voordelen om na afloop een kijkje te gaan nemen, tijdens het rijden zie je dat allemaal
niet zo goed. Het vierspan rijden is ook geweldig, dus nog maar een linkje.

https://youtu.be/NNv3GkbyyNg

HET FRIESE PAARD

Niet alleen dat het Friese paard geweldig mooi is, de geschiedenis van deze paarden gaat heel ver terug in de tijd. Het is het oudste
inlandse raspaard van Nederland en al in de 13e eeuw was de Fries bekend, het ras heeft nog steeds overeenkomsten met zijn verre
voorouders. Uit bronnen werden waarschijnlijk de Friese paarden al meer dan drieduizend jaar geleden gebruikt door de Romeinen,
die namen de Friese paarden mee als krijgspaarden, en gedurende de Tachtigjarige oorlog leverden kruisingen met Spaanse paarden
(voornamelijk Arabieren en Andalusiërs, een actief en veelzijdig type Fries op.

Een hedendaagse Fries, met schitterende manen, loslaten kan uiteraard niet, dus de kleuren zijn van degene die het dier moest
vasthouden.

In de 4e eeuw in Britannia beschrijft de Engelse schrijver Anthony Dent de aanwezigheid van Friese troepen bij Carlisle, en
vermoedelijk gaat het dan over Friese huurlingen met Friese hengsten. Zowel Anthony Dent als andere schrijvers geven aan
dat het Friese paard de voorvader is van zowel het Engelse Shire-ras en van de Fell pony. Het eerste schriftelijke bewijs van
de naam “Fries paard” is een mededeling dat de Duitse Keurvorst Johan Frederik van Saksen in 1544 op een Friese hengst
naar de Rijksdag te Spiers was gekomen. Het Friese paard werd in de 18e en 19e eeuw meer beperkt tot het huidige Friesland.
Een Fries paard bezitten was toen een teken van welstand en werd vaak gebruikt als de rijke boeren naar de kerk gingen, maar
het Friese paard werd ook gebruikt voor kortebaan-draverijen onder het zadel.

Na afloop van het concours worden de paarden gesproeid, wat ze heerlijk vinden.

Aan het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw kwam er een zware periode, het Friese paard moest concurreren met de
zware paardenrassen, door hun dansende gang waren ze minder geschikt voor het boerenwerk, de boeren gingen over naar de
zwaardere rassen of kruisten het Friese paard met deze rassen, en dit werd het Friese ras bijna noodlottig. Ook hadden de meeste
boeren machines aangeschaft en werd het te duur om het Friese paard voor plezier te houden. Op 1 mei 1879 werd te Roordahuizen
het Friesch Paarden-Stamboek opgericht, maar in 1965 stonden er nog maar 500 merries ingeschreven in de registers van het
stamboek. Het Friese ras is door de echte liefhebbers toch weer nieuw leven ingeblazen, wel werd er gefokt op kracht in plaats
van op luxe, zodat het ras kleiner en zwaarder van type werd.

Ook deze mooie Fries werd gesproeid en verzorgd.

Het fokken gaat door, want het oorspronkelijke luxe en langgelijnde type moet helemaal weer terugkomen. In 2016 zijn er meer
dan 70.000 paarden geregistreerd bij de Koninklijke Vereniging Het Friesch Paarden-Stamboek (KFPS) verspreidt over meer
dan 70 landen. Door de eeuwen heen zijn er talloze afbeeldingen en verhalen over het Friese paard, maar dan zou het verhaal
veel te lang worden.

Helemaal klaar voor vertrek, wat zal deze Fries blij zijn geweest.

Mijn man had altijd Friese paarden, maar door de jaren heen werden de prijzen minder en minder, dat is het nadeel van dit
prachtige ras, als je ze kwijt wilde kreeg je niet eens het dekgeld terug. Er is niet voor niet eens spreekwoord
Mensen met paarden hebben een hemel op aarde maar komen zij te sterven dan is er niets te erven.
Over het geheel genomen, hebben Friese paarden een geweldig karakter, ze zijn vriendelijk, intelligent, hebben een groot
aanpassingsvermogen en een grote bereidwilligheid om voor de mens te werken.

De met bloemen aan de zijkanten getooide barrages (hindernis/versperring tijdens het springen) kunnen ook weer weg.
In Buitenpost duurt het weer een jaar voor het volgende Concours Hippique, en ik, wel ik ging terug naar De Barrage

Advertentie

Foto van internet, allemaal tegelijk kon ik ze niet op de foto krijgen, en de band vind het vast niet erg, hopelijk de fotograaf
ook niet.

Het Keltische feest stond in het teken van het 10-jarig bestaan van de band Frjemd Folk, bestaande uit een zanggroep van
dertien mannen en één vrouw. Frjemd Folk is Fries voor vreemd volk, de achterliggende gedachte is mij niet bekend, het
kan zijn dat de zanggroep daar de Kelten mee bedoelen, want zelf kwamen ze heel normaal over, en zingen kunnen ze. De
groep is in 2007 ontstaan en samen met de muzikale begeleiding is het heerlijk om naar te luisteren en te kijken. Ze hebben
een veelzijdig repertoire en regelmatig wordt dit uitgebreid en aangepast. De groep heeft in Dublin opgetreden en diverse
keren in pubs in de Ierse steden Westport en Clifden.

Luister maar even mee door op  *KLIK* te drukken

*KLIK*

De enige vrouw van Frjemd Folk wijst de weg wel even.

Even poseren wilde een lid van Frjemd Folk wel, en ik heb weer niet onder de kilt gekeken.

Na het optreden toch maar snel om een hapje en wat drinken.

Daarna was het het de beurt aan de Nederlands/Friese band Kapriol, die een paar heel oude Friese liederen ten gehore brachten.
Ze gebruiken de niet alledaagse instrumenten, schalmeien, draailier en Scandinavische seljefluiten.

Een deel van de band, middeleeuwse liederen konden mij niet zo boeien, dus maar eens een rondje gaan lopen.

De twee heren vermaakten zich prima, dus kon ik rustig even verder gaan kijken. Aan de kinderen was ook gedacht ze konden
leren pottenbakken, en dat is echt niet zo makkelijk.

Vader zal wel heel erg blij zijn geweest met.. wat het dan ook werd. Gelukkig klei genoeg, want dit jongetje gebruikte nogal wat.
Natuurlijk was er ook nog wel Frjemd Folk op het veld, nog nooit een Kelt gezien die een cowboyhoed droeg

Zijn vrouw of gezelschap hield het bij gewone kleren en gelukkig was de heupflacon aanwezig voor een neutje.

Wat er ook te zien was, het zou de rietvlechter een zorg zijn, de eendenkorven moesten af.

De doedelzakspeler was even de draad kwijt, maar vond die later gelukkig terug.

Altijd leuk om te horen. Toen kwam er nog een showtje met een Fries paard en amazone, dus terug tussen de strobalen.

Een prachtig Fries paard en de dame deed mij denken aan de Keltische koningin Boudica.

Een scherpe bocht maken viel nog niet mee.

Voor een betere foto stond ik te dicht bij, maar het grootste deel is er

Nog even gekeken bij een dame die wol aan het verwerken was, en tsja toen was het toch echt tijd om te vertrekken, al met al
was het een heerlijke middag. De volgende keer ga ik toch echt weer een blogje maken over de Kelten, sinds de 60’er jaren is
de Keltische cultuur, geschiedenis en muziek weer helemaal in gekomen, en dat juich ik van harte toe.

Bij de bibliotheek zag ik deze folder, en dol als ik ben op alles wat met de Kelten te maken heeft, leek het mij erg leuk om daar
naar toe te gaan. Kollumerzwaag (in het Fries Kollumersweach of “De Sweach” is een dorp in de gemeente Kollumerland met
ongeveer 3.000 inwoners, daar wordt het Woudfries gesproken, wat toch wel anders klinkt als het gewone Fries. Sweach kwam
in 1435 voor het eerst voor in een officiële akte. Het is niet ver bij Buitenpost vandaan, maar de Boskreed, waar het festival zou
worden gehouden, ligt buiten het dorp en zonder tomtom nog een hele toer om het te vinden. Geen nood, zoon ingelicht en die
zou zien of hij het kon redden om mij daar heen te brengen, hoera! Mij werd verteld, dat zoon en hulp in drukke tijden Richard,
mij op het veld zouden afzetten en de beide heren zouden dan hun drukke werkzaamheden gaan verrichten en mij na ongeveer
twee uur ophalen, prima geregeld dus, werk gaat voor plezier, en ik vermaak me wel met m’n trouwe camera.

En kijk, zoals het meestal doet, het komt anders uit dan men vermoedt. Uiteraard stond er een biertent, en tsja het bekende en
beroemde Ierse bier “Guinness” kan je niet overslaan met warm weer. De heren nipten met veel plezier aan hun kostelijke
bier, Guinness lijkt zwart, maar is ruby red. Het logo van Guinness is het nationale symbool van Ierland, de Keltische Harp, het
is nog een hele toer geweest om dit logo te mogen gebruiken en er zijn heel wat besprekingen geweest met de Ierse regering,
De Keltische harp staat dan ook gespiegeld op het logo. Inmiddels was het tijd voor de band “The Doggy Few” om te gaan spelen,
en even voor de goede orde, mijn gezelschap is niet meer weggegaan, het werk moest maar even wachten.

The Doggy Few op het podium.

De band is ontstaan in Groningen, allen vrienden en vriendinnen van de Ierse muziek, Peter Kelly, die afkomstig is uit Dublin heeft
of had daar een traditional Irish Music Bar, en daar zijn alle leden groot geworden. Het is een echte Ierse feestband, er wordt gespeeld
op gitaar, accordeon, fluit en viool, en ook wordt er gezongen. Ze spelen en zingen liederen over drank, werk, vrouwen, ontrouwe
mannen en oorlog, maar ook ballades en opzwepende dansmuziek, de jigs en reels. Deels zelf geschreven, maar ook de traditonele
muziek die we kennen van o.a. The Dubliners, Clancys en Planxty, kortom heerlijke muziek.

Ierse muziek op de fluit.

De drie dames van The Doggy Few

Alle leden van The Doggy Few.

Na een korte tijd te hebben genoten van de muziek, traden de meisjes van de Ierse dansschool “Keltisch Dansje” aan, en onder
begeleiding van de muziek dansten de dames dat het vuur er af spatte.

Eerst meeklappen op de muziek.

En daar gaan we.

Muziek en dans.

De toeschouwers werden uitgenodigd om een lesje te krijgen in het dansen van een Céili (groepsdans), er waren flink wat dames
die mee wilde doen, maar de heren waren niet zo danslustig, zoon raapte zijn moed bijeen en voegde zich bij het gezelschap, hij
mocht meteen een partner uitzoeken en dat vindt Geert geen straf.

De dansles kan beginnen, Richard en ik waagde ons er niet aan

Makkelijk was het niet, er werden verschillende figuren met meerdere partners gedanst.

Soms ben je wel eens een partner kwijt, maar dat vond niemand erg. De les duurde behoorlijk lang en Geert droop van het zweet
toen hij eindelijk weer op een strobaal kon gaan zitten om uit te puffen. Na dit vrolijke gebeuren ben ik het veld opgegaan, er was
nog veel meer te zien.

Het gewone leven ging ook door, dus effe appen.

Les in boogschieten, er werd gretig gebruik van gemaakt.

Aangezien ik wat te dicht bij de gevaarlijke boogschieters stond werd ik verzocht mij uit het schootsveld te verwijderen,
natuurlijk was ik (even) gehoorzaam, en dus maar achter de schietlustigen gaan staan.

En zowaar ik zag Petrus, het was erg rustig bij de hemelpoort en dan is er even pauze, zelfs voor een heilige.

WORDT VERVOLGD.

Terwijl hier de regen tegen de ramen klettert, en het meer herfst dan lente lijkt, kijk ik uit op een aantal hangende potten, één
daarvan is een aardbeienplant, die ijverig bezig is voor mijn beschuitjes wat lekkers klaar te maken. Jildou bedankt, ze smaken
heerlijk en er zitten er nog heel veel aan. 2e Pinksterdag (maandag 5 juni) was het in de middag heerlijk weer, 20 graden met
een koele wind. Ieder jaar is er dan hier in Buitenpost een rommelmarkt/braderie op het Majontsmaveld. Tegenwoordig moet ik
mezelf er van overtuigen of iets de moeite waard is om er heen te gaan, na drie keer nee en vier keer ja, toch maar een poosje
gaan kijken. De tijd dat iedereen wel wat nodig had is voorbij en zelf hoef ik echt geen rommel meer te kopen, nog genoeg om
op te ruimen. Het was ondanks dat het niet zo vroeg meer was gezellig druk op het Majontsmaveld.

Af en toe behoorlijk veel bewolking, maar nog steeds heerlijk weer voor snuffelaars.

Voor een hapje en even lekker zitten waren er terrasjes genoeg.

Het kleine draaimolentje stond er verlaten bij, maar de eigenaar hield de moed er in

Een mooie oude brandweerauto, waarschijnlijk afgedankt in Duitsland werd nu gebruikt als marktkraam, het zal wel moeten wennen
voor zo’n auto, geen vuur te bekennen.

Zo te zien mochten de poppen beren en kleren weer mee naar huis, knuffels en poppen zijn uit.

Ook deze mooie pop kreeg geen poppenmoedertje, ze ziet er ook verdrietig uit.

De visjes en kibbelingen gingen er wel gretig in, de visboer had een goede dag. Nog even de kraam met vruchten opgezocht, de
Hollandse aardbeien gingen helaas ook niet snel van hand tot hand, 4 voor € 5,—, maar ja als je alleen bent hoef je helemaal
geen vier dozen, dus vroeg ik de brave man wat één doosje moest kosten, de man begon vlijtig te rekenen en kwam er totaal
niet uit, voor rekenen had hij vast een onvoldoende op school. Na minstens 3 minuten wist hij het, 1 euro, dat ik in de lach
schoot begreep hij niet, maar ik heb de aardbeien wel eens duurder gehad.

Inmiddels bloeien de Eendagslelies – Hemerocallis en net als bij de eendagsvliegen leven ze maar één dag.

Voor wie in het bezit is van deze mooie bloemen een weetje, alle delen zijn eetbaar, volgens de berichten zijn de bloemen en
knoppen het lekkerst, ze zijn knapperig en zoet door de nectar die er in zit. In China en Japan, waar de plant oorspronkelijk
vandaan komt, wordt hij geteeld als voedselplant. De Chinezen leggen ze ook in met zout, maar gebruiken alles van de plant,
de wortels worden daar gekookt en van oude bladeren worden sandalen gemaakt. In salades kan je de bloemen rauw eten,
wel even de stampers verwijderen, die schijnen toch niet zo lekker te zijn. Ook kunnen de bloemen in pannenkoekenbeslag,
gevuld worden met ijs, of met een mengsel van roomkaas en bieslook. De knoppen kunnen geroerbakt worden om dienst te
doen als borrelhapje en in soep kunnen de knoppen ook heel goed verwerkt worden. Iedere dag verschijnen er bij mij nieuwe
bloemen, dus toch maar eens even proeven.

Bieslookbloempje – Allium schoenoprasum, de stengels zijn bij iedereen bekend, maar worden taai als de bloempjes bloeien.
Ook de bloempjes kunnen gegeten worden, en hebben een pittige frisse uiensmaak, ook erg leuk als garnering op een salade.
Die heb ik al wel geproefd, en ze smaken prima.

Ooit heb ik op deze site al eens uitgebreid over het nut van de paardenbloem (Taraxacum officinalis) geschreven, maar ook de
bloemen kunnen gekookt worden tot een honingachtige siroop en er kan jam van worden gemaakt. In Engeland is een traditionele
frisdrank waaraan deze siroop is toegevoegd. Voor koeien, schapen en geiten is de paardenbloem een medicijn tegen darm-
stoornissen, alleen daarom zouden alle koeien buiten moeten lopen.

Volgens de boeken zijn de bloemen eetbaar, maar ik raad het niet aan. Gewoon omdat ze zo mooi zijn de Iris –  Hemerocallis.
Tot slot een niet eetbare maar prachtige plant de geweldig bloeiende Bacopa – Sutera cordata. Deze plant wordt overigens
wel in de kruidengeneeskunde gebruikt als geheugenverbeteraar.

Bacopa behoort bij de weegbreefamilie en is inheems in Zuid-Afrika, maar dan als struik. Het is een echte alleskunner, als bodem-
bedekker, in potten, kuipen en hangmanden. De Bacopa is er in wit, blauw en roze en de stengels met bloemen hangen ver naar
beneden. De Latijnse naam Sutera cordata verwijst naar de Zwitserse plantprofessor Johann Rudolf Suter, “Cordata” verwijst
naar de hartvormige blaadjes. In India is deze plant mateloos populair, er worden daar allerlei goddelijke kwaliteiten
aan toegedicht. Zo ver ga ik niet, maar ben heel erg blij met de hanging baskes die ik voor mijn verjaardag heb gekregen,
Sonja bedankt, wat bloeit de Bacopa prachtig.

Inmiddels is het droog geworden, en de zon komt af en toe achter de wolken vandaan, iedereen een heel mooi
weekend gewenst.

De herfst is al begonnen, maar op 24 sept. was het 20 graden en heerlijk om buiten te zijn, voor Burendag geweldig weer,
vanf 2 uur konden alle buren plaats nemen op de al klaar staande stoelen. Koffie, thee en frisdrank stonden klaar op de
tafels, en iedereen had wel wat lekkers meegenomen. Hieronder een kleine impressie van het gebeuren en wat informatie
over burendag zelf.

Voor de kinderen was het echt feest, met zelfs een heuse stormbaan, waar druk gebruik van werd gemaakt.

De historie van Burendag is nog niet oud, Douwe Egberts (jawel die van de koffie) en het Oranje Fonds organiseren
Burendag omdat buurten leuker, socialer en veiliger worden als buren elkaar ontmoeten en zich samen inzetten voor
hun buurt. Op initiatief van Douwe Egberts werd Burendag in 2006 voor het eerst gevierd in Nederland, in 2008 ont-
stond de samenwerking tussen Douwe Egberts en het Oranjefonds. Met Burendag willen beide organisaties mensen
dichter bij elkaar brengen. Het Oranje Fonds biedt buurtorganisaties met goede plannen een financiële bijdrage om
de plannen op Burendag uit te voeren. Een heel goed streven, en er hebben zich voor deze Burendag 4660 activiteiten
aangemeld. Voor De Barrage hebben de initiatiefnemers een mooie picknickbank voor in de speeltuin aangeschaft
uit het budget voor Burendag. Deze bank heb ik nog niet gezien, maar zal er vast wel komen.

Deze foto heb ik van het internet gehaald, de koppen bij elkaar steken is een goed ding, vooral in deze tijd waarin we
via de media worden geconfronteerd met dagelijkse ellende van vandalisme, scheldpartijen, geweld en erger zaken
die zich in ons kleine landje afspelen. Misschien een heel goed idee voor alle jongeren die ellende veroorzaken om ook
Burendag te houden, niet kijken naar huidskleur, afkomst, religie of anderszins, maar allemaal samen een mooie dag
of middag houden en elkaar leren kennen. De Barrage is in ieder geval nog steeds een rustige, mooie, en veilige buurt.

Zomaar een hoekje, het veld met de speeltuin is flink groot en er waren heel wat buurtbewoners aanwezig.

Voor de kinderen was er ook een knutselhoek waar druk gebruik van werd gemaakt.

Bertina Grijpstra had het erg druk met schminken, want welk kind wil er nu niet mooi en anders uitzien, dat is aan de
handen en creativiteit van Bertina heel goed toevertrouwd, en wat waren de kinderen trots en blij.

Vlijtige handen en geduldige kinderen.

Ate Grijpstra, Wander van Duin en Joanne, speelden en zongen, dat was echt een extra!

Tsja, en welk nummer gaan we nu ten gehore brengen.

Lieve buren, die ik zo nu en dan zie en al lang aan de Barrage wonen.

Wat ik nog het mooist vond waren de kinderen, prachtig geschminkt of gewoon mooi omdat ze kind zijn en nog onschuldig,
plezier kunnen maken met elkaar en dat zonder onderscheid.

Trots omdat hij een tijger is.

Een heel mooi meiske.

Even lief poseren.

Nog even wachten, ik wil een hondje worden.

Mooi geschminkt en dan lekker met stoepkrijt spelen.

                                     Gewoon lekker schommelen blijft altijd leuk.

Het was al met al een geslaagde Burendag, om 5 uur werd er nog een BBQ gehouden, maar daar ben ik niet geweest, het
is ongetwijfeld ook gezellig geweest. Zelf kende ik haast geen buurtgenoten, ergens jammer, maar niet verwonderlijk
na meer dan 40 jaar, er zijn er heel veel gaan verhuizen, zijn inmiddels overleden of konden niet. Toch gaat mijn dank uit
aan o.a. Jolanda, Sipke, Sandra, Theresia, Ate, Wander. Bertina en Joanne, ook de andere vrijwilligers mijn complimenten,
jullie hebben er een mooie Burendag van gemaakt.

Ook het programmaboekje werd gratis verspreid, en wel door Ritske Hofstede, ik zou zeggen wie kent Rits in Buitenpost
nu niet, 84 jaar en nog steeds behulpzaam bij festiviteiten. Bekend van de paardenmarkten waar hij altijd aanwezig was
met zijn konijnen, en op 24 september 2013 was hij 40 jaar lid van de EHBO-vereniging, altijd in voor een praatje, en nog
steeds rijdt hij op de fiets het dorp door. Respect voor je Ritske en ga zo nog een poos door.

Ritske Hofstede, altijd in blauwe veekiel en op Friese klompen, zo zie ik hem al 50 jaar.

Ringrijden of Ringsteken, is een folkloristische traditie, niemand kan met zekerheid zeggen hoe deze traditie is ontstaan,
er zijn verschillende verhalen over, zo zou het ontstaan zijn tijdens jaarmarkten, maar andere verhalen vertellen weer
heel wat anders, daar later over. Allereerst wil ik even melden dat het juist deze dag mooi weer was, de regen was even
vertrokken, en dat was voor mens en dier heerlijk.

De jury, gezeten op een boerenkar met daarvoor een tractor, was er klaar voor en het wachten was op de deelnemers.

Een gedeelte van het parcours, waar de ringpalen zijn opgesteld.

De paal met een ring, nog niet eenvoudig om zo’n kleine ring eraf te steken vanaf de bok van een rijtuig.

En ja hoor, in de verte komen de rijtuigen aan, altijd een feestelijk gezicht.

Vanaf een aanspanning moet de steker of steekster die naast de koetsier zit proberen een lans (in dit geval een kleine
houten, te zien op de foto van het programma boekje) door een ring te steken, zodat die eraf is. De spelregels zal ik maar
overslaan, anders wordt het zo’n lang verhaal. Wel zijn er vier ronden en het maximale aantal punten dat gehaald kan
worden is 40 punten. De deelnemers zijn al dagen voor de wedstrijd (of het spel) bezig geweest met de voorbereiding van
dit evenement, schoonmaken, poetsen, wassen, kammen enz. enz. In sommige streken wordt het Ringrijden als sport
beoefend en komt voor in delen van Nederland, Duitsland en Denemarken. In Zeeland is het zeker een sport en in Middelburg
worden er kampioenschappen gehouden die ontzettend veel toeschouwers trekken.

Er kwamen 13 combinaties aan de start, één deelnemer had afgezegd. Het waren meest Friese paarden en welgeteld één
Hackney, en die was de winnaar van de wedstrijd.

Franse Wagonette met de Hackney “Special en Play”

Een heel mooie combinatie, alle namen onthouden was niet mogelijk, maar dit is een Friese sjees, die vroeger onder meer
werd gebruikt door rijke boeren om naar de kerk te gaan, en tot nu toe gebruikt wordt voor de sport.

Ook dit is een Friese sjees, klederdracht is dan verplicht.

Omdat er vroeger niets op papier is vastgelegd, is het niet mogelijk om er achter te komen hoe het Ringrijden of Ringsteken
is ontstaan, het wordt onder meer in verband gebracht met de Germaanse meikransviering en de steekspelen. Het is in ieder
geval honderden jaren oud en de bekende schrijfster Betje Wolff schreef in 1769 al het gedicht “Walcheren” dat over het
Ringrijden gaat, maar het spel of de wedstrijd is veel ouder.

Saskia en Tjarda Cuperus op de Tilbury met het paard Ypke voor het rijtuig.

Ook hier weer een heel mooie combinatie

Dit rijtuig is een Victoria uit ± 1895 met ervoor het paard Jitske fan Sweagerfean.

Het oudste document waarin het Ringrijden wordt vermeld is van 7 juni 1687, en volgens de “Zeeuwse
Cronykalmanach” uit 1788 is het Ringrijden afgeleid van de steekspelen en toernooien uit de middeleeuwen, wat ook de
meest aannemelijke verklaring is.

Twee mooie Friese paarden, even zonder rijtuig.

Een barouche of Duitse wagen is een koets met open koetsiersbok, geschikt voor enkelspan of tweespan paarden, het
rijtuig biedt plaats aan 4 personen en ter bescherming van hen heeft dit rijtuig een kap.

Uiterste concentratie, de ring is maar klein.

Het blijft spannend, pak ik de ring of pak ik hem niet. Deze combinatie won de “Zilveren Zweep” of in het Fries de
Sulveren Swipe, een wisselprijs voor het mooiste geheel.

Het beste beentje voor en op de ring af.

Door de jaren heen hebben de leden van het Koninklijk Huis veel belangstelling getoond voor het ringrijden, op 1 juli 1786
bezocht stadhouder Willem V in Domburg het Ringrijden en schonk 2 gouden medailles aan de twee winnaars. Of het nu nog
zo is weet ik niet, maar één van de felbegeerde prijzen was in Middelburg een koninklijke beker, met op nummer I
”Het beeldje van Koningin Beatrix”

Er was gewaarschuwd dat het publiek beslist niet achter de touwen mocht komen, maar ja dat is natuurlijk wel erg
verleidelijk, wat de witte vlekken zijn weet ik niet, maar ik denk dat het een schildering is op het tuig. Ik ben overigens
toch maar een stukje achteruit gelopen.

Tot slot de echte fotograaf, die wel achter de touwen mocht, maar mijn broek zat toch beter
Alle deelnemers hebben een geschenkenpakket gekregen, en de dames ook een mooi boeket bloemen, de Buitenposter
feestweek is j.l. woensdag alweer verleden tijd, maar het ringrijden vond ik zelf het mooist.

Goedemiddag zei de hommel, terwijl hij/zij opzoek was naar iets lekkers. Ga je nog weg vandaag of blijf je thuis?
Vandaag beste hommel ga ik naar Orvelte, het mooie brinkdorp in Midden-Drenthe. Nu is het een museumdorp
(ook wel monumentendorp genoemd), het is vermoedelijk ontstaan tussen de 11e en 13e eeuw, en aangezien er weer
nieuwe winkels zijn geopend, altijd fijn om daar heen te gaan en rond te kijken, ook naar alles wat al bekend maar niet
minder geliefd is. Maak je vandaag niet te druk hommellief, het is prachtig weer en geniet dus van de zon en de
versnaperingen die je zult vinden. De hommel wenste mij een heel fijne dag en ging verder waarmee het bezig
was. Voor mij ook tijd om verder te gaan, maar eerst thuis nog even kijken naar de sering die nu in volle bloei staat.

Het maakt me altijd blij om te zien hoe mooi de bloei van de sering (Syringa vulgaris) is met daaronder de vergeet-
me-nietjes, die ook nog prachtig bloeien. Na Mandy, mijn lieve kleine York te hebben voorzien van wat lekkers en lees-
voer, waarmee ze overigens niet echt blij was, moederdag en dan geen moeder is ook hard! Maar ja, na een goed gesprek
en afscheid voor een middag van haar genomen te hebben, werd ik opgehaald. Mandy haat autorijden dus dit was beter.

*Snik* en als ze terug komt, gaat ze mij vast kammen

Het was heerlijk weer op deze moederdag, 22 graden in Orvelte dus het kwam goed uit dat daar de nieuwe IJssalon
De Gekroonde Mandril was geopend. Zoonlief kwam al na 10 minuten aan met een heerlijke coupe softijs, met eigen-
gemaakte aardbeiensaus en heel veel verse aardbeien, natuurlijk mocht de slagroom niet ontbreken. Zoonlief, moest met
een kennis nog “even” weg voor zaken, dat even duurde wel lang, maar er was zoveel te zien en te praten dat het een
echt mooie moederdag werd.

IJssalon De Gekroonde Mandril.

Naast ijs worden er ook nog allerlei mooie en leuke dingen verkocht.

Op het terrasje was het heerlijk in de zon en de frisse lucht, de heren vermaakten zich ook prima!

Wie niet aan moederdag had gedacht, kon hier nog een mooi cadeautje kopen.

Sluitingstijd, en ik ben toen het altijd mooie Orvelte maar weer gaan verkennen.

De vruchtbomen hebben heel veel bloesem, dus dat beloofd veel goeds.

Al zwervend kwam ik terecht in een oud museum, en uiteraard won mijn nieuwsgierigheid het en ben ik even een
kijkje gaan nemen.

Even een likje verf en de oude vleesmolen kan zo weer gebruikt worden, als de elektriciteit het af laat weten.

Turf en turfstekers gereedschappen.

Huisvrouwenleed.

Na dit onverwachte bezoekje, op weg gegaan naar de nieuwe souvenirwinkel waar Cecil en Wim Al de scepter zwaaien,
daar heb ik mijn ogen uitgekeken, prachtig ingericht en wat een hoeveelheid aan mooie en leuke artikelen, beslist niet alleen
om weg te geven, maar ook om zelf te koesteren.

De nieuwe winkel, waar eerst De Duizendpoot zat, met daarnaast een heus automuseumpje (voorheen Scrooge), alles ge- 
maakt en ingericht door Wim Al, de altijd bezige bij, die niet alleen keihard kan werken, maar ook heel creatief is,
Wie naar Orvelte komt, moet hier zeker even een kijkje gaan nemen, het is absoluut de moeite waard.

Een automuseumpje voor jong en oud, met Wim Al die er heel veel over kan vertellen.

Dit is één van de vitrines, door het vele licht kwam de achtergrond niet mooi uit, dus zwart/wit.

Omdat we met z’n allen nog een hapje gingen eten, en ik daarna toch echt naar huis wilde gaan, heb ik net als de mensen
op onderstaande foto afscheid genomen van Orvelte, en hoop er nog vaak te komen.

Nog even de kas opmaken en dan ook naar huis! Tot ziens.

Voor wie nog een wandeling wil maken door Orvelte na het seizoen kan het filmpje van de heer Leen Reijmerink bekijken
Even op de link klikken, wandelschoenen aan en genieten.

Een wandeling door Orvelte. 
De blauwe link aanklikken.

Ongetwijfeld is het niemand ontgaan dat er naast de enorme hoeveelheden pepernoten, speculaasjes en andere Sinterklaas lekkernijen ook al weer de nodige of onnodige Kerstspullen in de schappen van de winkels zijn neergezet. De Vlaamse reclamecampagne van Opvoedingslijn, een advieslijn voor moeilijke kinderen die gebeld kan worden als de ouders het even niet meer zien zitten, is weer een staaltje van echte humor al is het maar om de gezichten van de omstanders te zien. Zelf heb ik er smakelijk om gelachen en wie het niet leuk vindt, ach die leest de ondertiteling gewoon niet

HIER KLIKKEN VOOR DE ALTERNATIEVE KERSTLIEDEREN

Voortaan niet meer mopperen op kinderen, maar meteen België bellen daar weten ze wat humor is en zonder humor geen goede opvoeding.

Het weer is in ieder geval druk bezig om een eind te maken aan de herfst, regen, dichte mist en een koude wind. Ik hoop dat Sinterklaas en de Kerstman niet uit zullen glijden en dat ze nog genoeg geld hebben voor wat cadeautjes, want ook veel speelgoedzaken gaan failliet, er worden veel goederen besteld via internet, wel makkelijk maar lang niet zo leuk als zelf op stap gaan. Ik groet iedereen uit een erg grijs Buitenpost.  

De Buitenposter feestweek gaat mij totaal voorbij, maar op de laatste dag, die deze keer op 1 augustus viel, is er de Natuurmarkt en open dag van De Kruidhof en dat is ieder jaar vaste prik om daar heen te gaan. Het was prachtig weer, dus Mandy mijn kleine reisgenote aangelijnd, tas gepakt en de stoute schoenen aangetrokken om de feestelijke Natuurmarkt te bezoeken waar altijd wel wat is dat ik nodig (of niet nodig) heb maar zo heerlijk is om mee te nemen, de kramen te bekijken en natuurlijk in de Kruidhof rond te lopen.

Gezellig is het en niet al te druk dus kramen bekijken, wel lastig voor een kind als vader de ene kant op wil en moeder de andere kant.

De prijzen waren mij wat te hoog in deze tijd van crisis (anders ook natuurlijk maar een goede smoes is nooit weg), maar één beeld vond ik toch wel heel erg mooi!

Het bronzen beeld was erg moeilijk op de foto te krijgen omdat er nogal wat benen van passerende kijkers in de weg liepen en er dus heel snel geknipt moest worden.

Ik weet nu tenminste waar Abraham de mosterd haalt!

Onverstoorbaar ging deze man door met het maken van eendenkorven.

Nadat ik alles had bekeken en uiteraard de heerlijke vers gemaakte volle kwark had gekocht en die achteruit heb laten zetten om later op te halen werd het tijd om De Kruidhof weer eens te bezoeken, ook daar stonden kramen maar in de tuinen zelf was het heerlijk om de bloemen, insecten enz. te bekijken en even bij te komen omdat het ineens toch wel echt warm was en ik behoorlijk begon te zweten.

Kinderen hebben veel plezier van de prachtige speeltuin die er is gekomen, ook prettig voor de ouders als ze eventjes op het terras wat willen eten of drinken.

Het terras van de Kruidhof werd druk bezocht, zon of schaduw beiden waren mogelijk en het is toch wel prettig om dan even zonder kinderen gezellig te zitten praten.

In de Varentuin is het altijd rustig en heerlijk koel.

Bij de prachtig bloeiende Heleniums heb ik een poos gekeken naar tal van bijen die hier druk bezig waren.

Tsja, dichterbij kon ik niet komen en de nijvere zwoegers hadden het gelukkig te druk om me te komen steken, waarvoor ik natuurlijk erg dankbaar was Een telelens zou een uitkomst zijn maar dat is weer zo’n gesjouw dus ik blijf de Coolpix P 80 maar gebruiken.

Waterlelies blijf ik prachtig vinden dus kon ik het niet laten om toch weer een foto te maken van zo’n wondertje op het water.

Zonder woorden, maar ik kan er zo van genieten!

Voor mij één van de prettigste plekjes van de Kruidhof, je hoort alleen vogels en het klateren van de fontein in het midden van de Meditatie tuin.

Al met al was het weer een fijne middag en Mandy? Ja ze vond het allemaal wel goed maar was toch moe geworden door het ontwijken van heel grote mensenvoeten en een hondenmoeder die weer bezig was met dat zwarte kastje, thuis kon ze zich even uitleven in de struiken maar er sneuvelden wel wat bloemen van de budlea en je weet maar nooit hoe een moeder daar nu weer op reageert, het viel mee maar Mandy zat er toch wel een beetje mee

O jee, als ik hier maar goed afkom…

Na zo’n middag laat ik de moed en m’n staart zakken en vanavond zal het wel weer kammen worden!

Verkering heb ik al een poosje, het is een heel lieve, attente en mooie knul, maar volgens (alweer) m’n moeder kan het niks worden tussen ons en kleiner zijn ze hier niet, maar ik ben wel errug verliefd! Soms heb ik allemaal vlinders in m’n buikje!

Voor degene die mij volgen en dachten dat ik niet meer zou bloggen, het gaat wel weer goed komen maar ik heb het heel erg druk gehad met gewoon dom werk. Het huis is voorzien van nieuwe kozijnen, deuren enz. en al plak je alles af met plastic dat geeft niets, alles was stoffig en smerig,  aangezien er zo’n anderhalve meter ruimte vanaf de ramen moest zijn stond het hele huis ook nog eens op z’n kop, maar het merendeel is klaar! Vandaar deze keer geen interessant verhaal maar gewoon veel foto’s en wat tekst.

Voordat ik naar binnen ging kon ik nog net een foto maken van een Distelvlindertje waar er hier niet veel van zijn.

Bij het lezen van dit soort berichten begint er bij mij iets te kriebelen, nee ik heb geen vlinders in m’n buik maar ik erger me behoorlijk aan dit soort onzinnigheden. Nergens is meer geld voor bij de gemeenten en we moeten allemaal steeds meer inleveren, is het dan zo nodig om met miljoenen te strooien voor een TV-serie van producent Endemol en RTL? Nee natuurlijk is dat niet nodig want met een miljoen kan je heel wat betere dingen doen, hieronder o.a. het commentaar van Paul van Gessel de directeur van Fryslân Marketing:

Wat ikzelf behoorlijk kwalijk vind is dat er ophef is ontstaan bij de noordelijke provincies Groningen en Drenthe omdat de RTL serie “Moordvrouw”, die zich in Friesland afspeelt, MEDE WORDT BETAALD UIT EEN SUBSIDIEPOTJE VOOR DE VERSTERKING VAN DE ECONOMISCHE POSITIE VOOR NOORD-NEDERLAND. Dat is m.i. een grof schandaal omdat dit de economie natuurlijk niet ten goede zal komen. Politici in Groningen en Drenthe zijn van mening dat commerciële programma’s niet met gemeenschapsgeld moet worden betaald en bovendien speelt de serie zich alleen in Friesland af zodat ik de politici in Groningen en Drenthe (deze keer) groot gelijk moet geven. Friesland is een mooie provincie maar in deze tijd zal haast iedere Nederlander dat toch wel weten en ik zie echt niet dat er ineens een enorme aantal toeristen extra naar Friesland komen omdat daar een TV-serie is opgenomen, of vergis ik me toch weer in de Nederlanders?

 

draaien maar, het kost een beetje maar heb je dan ook wat???

Woensdag 25 januari 2012, bron Elsevier:

Politieke partijen in de Provinciale Staten van Drenthe hebben verbaasd gereageerd op een miljoenensubsidie van de drie noordelijke provincies voor de nieuwe politieserie Moordvrouw van RTL 4. Het Samenwerkingsverband Noord-Nederland (SNN) betaalt bijna een miljoen euro mee aan de politieserie met Wendy van Dijk in de hoofdrol. Dat meldt RTV Drenthe.

De cast zal er niet wakker van liggen, brood met dik beleg is belangrijk maar niet van gemeenschapsgeld!

Het SNN is een samenwerkingsverband van Friesland, Groningen en Drenthe met als doel de economische positie van Noord-Nederland te versterken. De politieserie speelt zich af in Friesland. Volgens SNN is er daardoor sprake van promotie van de provincie Friesland. De productie van de serie kost 7,9 miljoen euro. Marketing Fryslân kreeg van SNN 3,7 miljoen euro voor een promotiecampagne van Friesland gedurende vijf jaar. Daarvan wordt zo’n miljoen besteed aan de politieserie met 10 afleveringen.

De PvdA in de Drentse Staten vindt het opmerkelijk dat er zoveel subsidie gaat naar een televisieserie. De SP gaat de kwestie aankaarten in het algemeen bestuur van het SNN. De Groningse PVV-fractievoorzitter Ton van Kesteren spreekt van “een ordinaire reclame-uiting” en eist opheldering. Ook andere Groningse Statenfracties zetten vraagtekens bij de investering. Door Arne Hankel.

Uiteraard heb ik hier en daar gekeken naar wat de serie eigenlijk in zal houden, maar volgens mij kan dat in iedere provincie in Nederland opgenomen zijn en of je nu Friesland promoot door moord en doodslag tsja wie het weet mag het zeggen! Zelf denk ik toch echt dat het miljoen beter besteed had kunnen worden.

Zo nu zal ik eerst het SNN maar aanschrijven om een subsidie, dit is ook promotie! Voor de niet Friestaligen zet ik hieronder de vertaling.

Oh ja het is waar, ik voel mij vandaag
Anders dan anders, begrijp me goed
Mijn huis stond overal op de wereld
Er is geen plek waar ik zo van hou

Ik stal harten, deed andere pijn

maakte vrienden en verloor er een paar
De laatste dagen ben ik bang
Dat ik zo naar jou verlang

Ik zal je zeggen dat ik trots ben
En mijn gedachten liggen dicht bij jou
Friesland jij roept mij, ja ik wil naar huis
En zou ik ooit een vreemde worden
En jouw grond voelt niet meer alsof hij van mij is.
Friesland o Friesland ik hunker naar jou

O Friese grond, jij geeft mij brood
De groene weide de geur van hooi
De luchten wild, je meren wijd
Dat is mijn beeld van die tijd

Ik vertel verhalen, ik zing van jouw land
Het is waar ooit mijn leven begon
Het verwondert mij hoe het kan
Dat ik mezelf vandaag niet ben

Ik zal je zeggen dat ik trots ben
En mijn gedachten liggen dicht bij jou
Friesland jij roept mij, ja ik wil naar huis
En zou ik ooit een vreemde worden
En jouw grond voelt niet meer alsof hij van mij is.
Friesland o Friesland ik hunker naar jou
Laat me je vertellen dat ik van je hou

En dat ik heel de tijd aan je denk
Friesland je roept me
Nu ga ik naar huis
En mag ik ooit een vreemde worden
Dan weet je dat het me meer dan verdrietig maakt
Want Friesland is nu alles
wat ik ooit heb gehad.

Het staat er niet correct, maar spaties helpen niet *snik*

Zelf kijk ik wel in de Mieden naar Friesland en het kost geen cent!