In de tweede helft van de 19e eeuw ontstond er in Leeds na rassen te kruisen de Yorkshire Terriër, in deze kleine honden zitten heel wat rassen en al is het niet voor 100% zeker te zeggen wordt er aangenomen dat het in de eerste plaats gaat om Waterside Terriër en de Black and Tan Terriër (dit zijn twee heel oude Engelse rassen) maar ook de Clydesdale Terriër (Paisley Terriër) kan één van de voorvaderen zijn geweest. Ook wordt er aangenomen dat er bij de Yorkshire Terriër gefokt is met de Sky Terriër, de Manchester Terriër, de Brokenhaired Schotch Terriër en de Dandie Dinmont Terriër. De Schotse wevers waren in ieder geval dol op deze kleine honden mede omdat deze wevers arm waren en een kleine hond minder at en toch bijzonder goed was in het vangen van ratten en jagen op andere kleine dieren. Van één Yorkie is bekend dat hij in een uur 90 ratten heeft gedood.

 

Ontstaan uit een mengelmoesje voor zo’n 150 jaar geleden maar wat zijn Yorkies mooi, natuurlijk is Mandy echt een plaatje, voor mij het mooiste Yorkie van de wereld en omstreken

Rond 1870 werd de tegenwoordige rasnaam bedacht, omdat dit het gebied was (West Yorkshire, Engeland) waar de Yorkies oorspronkelijk werden gefokt, toen waren ze wel groter dan nu en wogen ongeveer 7 kg. In 1865 werd de eerste stamvader van de Yorkshire Terriër geboren met de welluidende naam “Huddersfield Ben”, op internet vond ik een oude foto van Ben en z’n vrouwtje Katie van Stonehenge’s “Dogs of the British Isles” (een strikje is toch wel beter voor de diertjes) Ben is op 23 september 1871 onder een wagen terecht gekomen en overleden.

Het begon toen toch ook echt op de York van tegenwoordig te lijken en Ben heeft voor veel nakomelingen gezorgd. Vanuit Engeland werden ze al in 1872 naar de Verenigde Staten gebracht of uiteraard meegenomen door de Engelse, Ierse en Schotse emigranten die de armoede in eigen land waren ontvlucht. Later heeft het ras zich over de hele wereld verspreid en dat is geen wonder, wie eenmaal een Yorkie heeft gehad zal dat beamen, zo heeft iedereen een lievelingsras en dit is het mijne. Inmiddels hoort een Yorkie zo’n 3 kilo of iets meer te wegen en dan zijn er nog kleinere gefokt de z.g. Teacup Yorkshire Terriërs, het is een benaming voor meestal te kleine, door niet aangesloten fokkers (broodfokkers) onzorgvuldig gefokte Yorkshire Terriërs. Het ras kan een leeftijd bereiken van de 12 tot 14 jaar, maar er zijn ook oudere Yorkies bekend die soms wel 16 zijn geworden, voor wie ooit een Yorkie wil aanschaffen raad ik de gewone aan en het liefst van een vertrouwd en erkend adres. Mandy komt bij de kennel http://www.van-zikiri.nl/ vandaan en ik ben nog steeds dankbaar dat ik daar zo’n lieve en gezonde kleine hond heb gekocht.

Al worden de Yorkshire Terriërs dan wel niet meer gebruikt om op ratten e.d. te jagen, het jachtinstinct is bewaard gebleven, zodat ook mijn klein boefje iedere molshoop aandachtig besnuffeld. Yorkshire Terriërs zijn erg levendig en actief, moedig en intelligent (soms zet ik daar een vraagteken achter) ieder hondje is anders en Mandy is of niet al te slim in bepaalde zaken of ze vertikt het eenvoudig en dat geloof ik eerder omdat eigenzinnigheid ook een raseigenschap is. Blaffen doen Yorkies veel en graag en dat kan ik weten na in m’n leven twee keer eerder een Yorkie te hebben gehad en Mandy kan er ook wat van. Ze kunnen tegenover andere honden vaak strijdbaar zijn en onze vorige Mandy was dat ook, niet deze Mandy want die gaat voor grote honden meteen languit liggen in volle overgave. Graven doen Yorkies ook graag en modder is totaal geen probleem voor ze, ook regen niet, al vinden ze het helemaal niet leuk om alleen maar voor een plasje in de regen te gaan en zullen ze als pup proberen het toch maar in huis te doen, al is het nog zo snoezig zo’n handje vol pup ook hier is het echt nodig om met 8 weken te gaan opvoeden en vooral te socialiseren.

Natte pootjes, baard, buik en staart zijn geen probleem voor een kleine maar stoere York.

Een Yorkshire Terriër hoeft geen lange wandelingen te maken maar ze zijn er wel dol op en hebben een behoorlijk uithoudingsvermogen. Tegenwoordig worden veel Yorkies kort geknipt als het geen showhondjes zijn, showen doe ik niet maar kort knippen ook niet, je weet waar je aan begint en zo erg is het niet om je hondje om de paar dagen te kammen en eens in de maand te wassen, wil je dat niet dan is kort knippen de enige optie al vind ik het zelf dan geen Yorkie meer.

Mandy heeft het gehad voor vandaag en is naar bed gegaan, welterusten brave meid tot morgen!

Wat het nemen van foto’s betreft is Mandy erg geduldig, ze weet al precies dat ze even rustig moet zijn als moeder een mooie paddestoel ziet en die waren er weer volop.

Gewoon elfenbankje (Tremetes versicolor).

Deze boom was prachtig versierd met heel veel paddestoeltjes

5 Meter looplijn kan makkelijk in het o zo rustige Buitenpost en zowel Mandy als ik genoten van het mooie weer en de nog steeds prachtige herfstkleuren aan bomen en struiken.

Hier heb ik even gezeten en dacht aan Edward en Henk, voor jullie is deze bank bestemd en eerdaags zal ik er gereserveerd op zetten In het zonnetje is het toch beter dan op een kapotte stenen bank om uit te rusten van het foto’s nemen.

De natuur had weer een prachtig schilderij gemaakt van mossen en zwammetjes.

Een triest gezicht de eens zo mooie paddestoelen hebben het ook gehad en langzamerhand worden alle bomen kaal, misschien krijgen we nog wat mooie winterdagen en dan op naar de LENTE!              

22 oktober was het zo’n dag in de herfst waarop je denkt eruit!!! 17 graden en veel zon, heerlijk om een wandeling te maken. Mandy mijn kleine York natuurlijk enthousiast, haar aangelijnd, sleutel in m’n zak, papieren zakdoekjes mee, want je weet maar nooit waar die goed voor zijn, de Coolpix om m’n nek gehangen en aan de wandel. Het eerste wat ik tegen kwam was bovenstaande fiets, oké er mist een wiel, maar voor de rest was het nog een heel mooie fiets die waarschijnlijk was gedumpt door iemand die geen zin had in lopen en misschien was er wel iemand die een wiel nodig had. Meenemen is in zo’n geval geen optie want dat is verboden bij de wet en heet dan diefstal (?) Het zal je fiets maar zijn, twee dagen later was de fiets verdwenen en ik zal wel nooit weten waar die is gebleven. Dat de eigenaresse haar fiets terug heeft gekregen betwijfel ik want politie zie je hier niet. Tijd om verder te gaan want er is veel meer te zien op een mooie herfstdag.

Even stil gestaan bij de prachtig gekleurde herfstbomen, inmiddels zijn er al veel bomen kaal maar gelukkig hebben we de foto’s nog Natuurlijk wel aan het speuren geweest naar paddenstoelen (de spellingscorrectie zegt dat er een n tussen moet grrrr) en zowaar ik vond heel wat mooie exemplaren, dus Mandy had tijd genoeg om zich rond te rollen in de afgevallen blaadjes.

De naam van deze vreemd uitziende zwam weet ik niet, maar voor mij leek het meer een biefstuk op een steeltje die niet helemaal fris meer was, Mandy heeft er niet aan geroken dus heb ik de paddenstoel dan ook maar snel met rust gelaten. (Inmiddels is mij verteld dat het hier gaat om de Kastanjeboleet (Xerocomus badius), de Biefstukzwam bestaat ook maar die zit aan bomen).

Jawel, natuurlijk heb ik heel veel vliegenzwammen gezien en op de foto gezet, maar dit is toch wel een heel vreemd gevormde zwam, de natuur haalt vreemde kunstjes uit en aangezien de meeste vliegenzwammen nu zijn verdwenen op enkele dappere na, toch maar even hier neerzetten.

Het was maar een piepkleintje, maar ik vond een Witte Kluifzwam (Helvella crispa) tussen de dode blaadjes, in Engeland wordt de kluifzwam “White saddle of White elfin saddle” genoemd, maar daar geloven ze dan ook veel meer in elfjes en kaboutertjes, op de foto lijkt het of het zwammetje niet scherp is maar tsja het was dan ook een heel klein gevalletje en het zag er echt zo uit.

Bij een stuk dood hout stond dit boeket paddenstoeltjes zich te koesteren in de zon en ook die zijn inmiddels verdwenen.

Een vlijtige Buitenposter was bezig het gras te ontdoen van al het dode blad, maar omdat het daarna flink ging waaien vrees ik dat de beste man het voor niets heeft gedaan, dit soort werk houdt je van de straat maar of het echt nuttig is ook dat betwijfel ik en zelf laat ik de bladeren maar gewoon in de tuin hun werk doen, ze vergaan vanzelf en de aarde wordt er beter op.

Wat later werd het nevelig en de zon had het gehad voor deze dag, maar niet zonder nog even te laten zien hoe mooi dat kan zijn. Ik heb een poosje staan kijken en luisteren naar de vogels die nog het hoogste lied zongen, daarna moest ik Mandy nog even ontbladeren wat niet helemaal slaagde zodat ik thuis nog wel even kon doorgaan, maar het was een heerlijke wandeling en voor mij het afscheid van de kleurenpracht van deze herfst.

Dicht bij huis zag ik drie blaadjes die zo mooi fel gekleurd waren dat ik het niet kon laten om die ook nog maar te vereeuwigen, wat natuurlijk bij wijze van spreken is want eeuwig staan deze foto’s echt niet op Word Press. Allemaal een heel prettig weekend gewenst, thuis kan het ook heel gezellig zijn, gordijnen dicht, verwarming aan, een lekker hapje (event. drankje) en even terug denken aan een welbestede middag.