*KLIK* voor het bekijken van de Halloween groet

 

Het is weer 31 oktober en voor heel veel mensen is Halloween toch weer een bijzonder dag.
aangezien ik er al eerder over heb geschreven een link naar het blogje, ik weet het, het blijft
klikken, maar op deze toch wel bijzondere dag, en zeker nog voor mij, willen veel mensen toch
weten wat Halloween nu eigenlijk inhoudt.  Het is hier vies weer en dat schept toch een zekere
sfeer voor deze dag en nacht. Door omstandigheden heb ik geen foto’s kunnen maken, maar dat
komt wel weer goed.

Bewerkte foto van internet.

Dit jaar zelfs geen pompoenen en kalebassen in huis, dus maar een oudere foto, want zonder kan natuurlijk niet met Halloween.
Voor wie er aan doen, en dat zijn er toch heel veel, een heel gezellig, griezelige en leuke avond gewenst.

KLIK hier voor de geschiedenis van Halloween.

Advertentie

Foto van internet, allemaal tegelijk kon ik ze niet op de foto krijgen, en de band vind het vast niet erg, hopelijk de fotograaf
ook niet.

Het Keltische feest stond in het teken van het 10-jarig bestaan van de band Frjemd Folk, bestaande uit een zanggroep van
dertien mannen en één vrouw. Frjemd Folk is Fries voor vreemd volk, de achterliggende gedachte is mij niet bekend, het
kan zijn dat de zanggroep daar de Kelten mee bedoelen, want zelf kwamen ze heel normaal over, en zingen kunnen ze. De
groep is in 2007 ontstaan en samen met de muzikale begeleiding is het heerlijk om naar te luisteren en te kijken. Ze hebben
een veelzijdig repertoire en regelmatig wordt dit uitgebreid en aangepast. De groep heeft in Dublin opgetreden en diverse
keren in pubs in de Ierse steden Westport en Clifden.

Luister maar even mee door op  *KLIK* te drukken

*KLIK*

De enige vrouw van Frjemd Folk wijst de weg wel even.

Even poseren wilde een lid van Frjemd Folk wel, en ik heb weer niet onder de kilt gekeken.

Na het optreden toch maar snel om een hapje en wat drinken.

Daarna was het het de beurt aan de Nederlands/Friese band Kapriol, die een paar heel oude Friese liederen ten gehore brachten.
Ze gebruiken de niet alledaagse instrumenten, schalmeien, draailier en Scandinavische seljefluiten.

Een deel van de band, middeleeuwse liederen konden mij niet zo boeien, dus maar eens een rondje gaan lopen.

De twee heren vermaakten zich prima, dus kon ik rustig even verder gaan kijken. Aan de kinderen was ook gedacht ze konden
leren pottenbakken, en dat is echt niet zo makkelijk.

Vader zal wel heel erg blij zijn geweest met.. wat het dan ook werd. Gelukkig klei genoeg, want dit jongetje gebruikte nogal wat.
Natuurlijk was er ook nog wel Frjemd Folk op het veld, nog nooit een Kelt gezien die een cowboyhoed droeg

Zijn vrouw of gezelschap hield het bij gewone kleren en gelukkig was de heupflacon aanwezig voor een neutje.

Wat er ook te zien was, het zou de rietvlechter een zorg zijn, de eendenkorven moesten af.

De doedelzakspeler was even de draad kwijt, maar vond die later gelukkig terug.

Altijd leuk om te horen. Toen kwam er nog een showtje met een Fries paard en amazone, dus terug tussen de strobalen.

Een prachtig Fries paard en de dame deed mij denken aan de Keltische koningin Boudica.

Een scherpe bocht maken viel nog niet mee.

Voor een betere foto stond ik te dicht bij, maar het grootste deel is er

Nog even gekeken bij een dame die wol aan het verwerken was, en tsja toen was het toch echt tijd om te vertrekken, al met al
was het een heerlijke middag. De volgende keer ga ik toch echt weer een blogje maken over de Kelten, sinds de 60’er jaren is
de Keltische cultuur, geschiedenis en muziek weer helemaal in gekomen, en dat juich ik van harte toe.

Bij de bibliotheek zag ik deze folder, en dol als ik ben op alles wat met de Kelten te maken heeft, leek het mij erg leuk om daar
naar toe te gaan. Kollumerzwaag (in het Fries Kollumersweach of “De Sweach” is een dorp in de gemeente Kollumerland met
ongeveer 3.000 inwoners, daar wordt het Woudfries gesproken, wat toch wel anders klinkt als het gewone Fries. Sweach kwam
in 1435 voor het eerst voor in een officiële akte. Het is niet ver bij Buitenpost vandaan, maar de Boskreed, waar het festival zou
worden gehouden, ligt buiten het dorp en zonder tomtom nog een hele toer om het te vinden. Geen nood, zoon ingelicht en die
zou zien of hij het kon redden om mij daar heen te brengen, hoera! Mij werd verteld, dat zoon en hulp in drukke tijden Richard,
mij op het veld zouden afzetten en de beide heren zouden dan hun drukke werkzaamheden gaan verrichten en mij na ongeveer
twee uur ophalen, prima geregeld dus, werk gaat voor plezier, en ik vermaak me wel met m’n trouwe camera.

En kijk, zoals het meestal doet, het komt anders uit dan men vermoedt. Uiteraard stond er een biertent, en tsja het bekende en
beroemde Ierse bier “Guinness” kan je niet overslaan met warm weer. De heren nipten met veel plezier aan hun kostelijke
bier, Guinness lijkt zwart, maar is ruby red. Het logo van Guinness is het nationale symbool van Ierland, de Keltische Harp, het
is nog een hele toer geweest om dit logo te mogen gebruiken en er zijn heel wat besprekingen geweest met de Ierse regering,
De Keltische harp staat dan ook gespiegeld op het logo. Inmiddels was het tijd voor de band “The Doggy Few” om te gaan spelen,
en even voor de goede orde, mijn gezelschap is niet meer weggegaan, het werk moest maar even wachten.

The Doggy Few op het podium.

De band is ontstaan in Groningen, allen vrienden en vriendinnen van de Ierse muziek, Peter Kelly, die afkomstig is uit Dublin heeft
of had daar een traditional Irish Music Bar, en daar zijn alle leden groot geworden. Het is een echte Ierse feestband, er wordt gespeeld
op gitaar, accordeon, fluit en viool, en ook wordt er gezongen. Ze spelen en zingen liederen over drank, werk, vrouwen, ontrouwe
mannen en oorlog, maar ook ballades en opzwepende dansmuziek, de jigs en reels. Deels zelf geschreven, maar ook de traditonele
muziek die we kennen van o.a. The Dubliners, Clancys en Planxty, kortom heerlijke muziek.

Ierse muziek op de fluit.

De drie dames van The Doggy Few

Alle leden van The Doggy Few.

Na een korte tijd te hebben genoten van de muziek, traden de meisjes van de Ierse dansschool “Keltisch Dansje” aan, en onder
begeleiding van de muziek dansten de dames dat het vuur er af spatte.

Eerst meeklappen op de muziek.

En daar gaan we.

Muziek en dans.

De toeschouwers werden uitgenodigd om een lesje te krijgen in het dansen van een Céili (groepsdans), er waren flink wat dames
die mee wilde doen, maar de heren waren niet zo danslustig, zoon raapte zijn moed bijeen en voegde zich bij het gezelschap, hij
mocht meteen een partner uitzoeken en dat vindt Geert geen straf.

De dansles kan beginnen, Richard en ik waagde ons er niet aan

Makkelijk was het niet, er werden verschillende figuren met meerdere partners gedanst.

Soms ben je wel eens een partner kwijt, maar dat vond niemand erg. De les duurde behoorlijk lang en Geert droop van het zweet
toen hij eindelijk weer op een strobaal kon gaan zitten om uit te puffen. Na dit vrolijke gebeuren ben ik het veld opgegaan, er was
nog veel meer te zien.

Het gewone leven ging ook door, dus effe appen.

Les in boogschieten, er werd gretig gebruik van gemaakt.

Aangezien ik wat te dicht bij de gevaarlijke boogschieters stond werd ik verzocht mij uit het schootsveld te verwijderen,
natuurlijk was ik (even) gehoorzaam, en dus maar achter de schietlustigen gaan staan.

En zowaar ik zag Petrus, het was erg rustig bij de hemelpoort en dan is er even pauze, zelfs voor een heilige.

WORDT VERVOLGD.

Na heel veel donkere en koude dagen is dan toch de lente bijna zomers geworden, van het nieuws werd je alweer niet vrolijk,
na 61 dagen praten en de nodige vrije dagen, is de formatie mislukt, dat zat er uiteraard vanaf het begin in, maar tsja ze moesten
zo nodig. Echt geregeerd wordt er dus nog steeds niet, alleen de lopende zaken worden behandeld. Moord, doodslag, vecht-
partijen, heel veel grote branden, Donald Trump in Amerika die er een zootje van maakt, kortom, tijd om het verstand op nul te
zetten en te genieten van alles wat de natuur biedt. De bloemen schieten tevoorschijn en de Meidoorn geurt heerlijk. Zelf kan ik
wel 5 minuten stil staan om de geur op te snuiven. 14 Mei Moederdag, zoonlief had een boekpresentatie dus dat zou niets worden,
Maar de zaterdag ervoor stond hij voor de deur met een prachtig boeket bloemen en gingen we Moederdag vieren. Dat was een
echte verrassing, samen op stap en vooruit niet weten waar naar toe is voor mij altijd heerlijk. Na een bezoek te hebben gebracht
aan de Coop, omdat ik zo graag 5 zakken tuinaarde wilde hebben, gingen we de wijde wereld in. “s-morgens had het nog behoorlijk
geregend en er was een flinke onweersbui, maar in de middag was het heerlijk weer. We zijn terecht gekomen in
LAUWERSOOG.

Lauwersoog is een dorp in de gemeente De Marne in de provincie Groningen, het dorp zelf telt ongeveer 150 inwoners, maar druk
is het er in het seizoen zeker. Het dorp is ontstaan na de indijking van de Lauwerszee tot het Lauwersmeer en is vooral bekend
als vertrekplaats van de veerdienst naar het eiland Schiermonnikoog.

Lauwersoog is ook een belangrijke vissershaven en heeft een eigen visafslag. Een gedeelte van de vissersvloot van Urk heeft
Lauwersoog als thuishaven en ook veel Deense vissers leggen er regelmatig aan.

Het was heerlijk aan de waterkant, en wat waren er veel bootjes en schepen.

Het seizoen is nog niet echt begonnen, dus het was ook nog heerlijk rustig.

De Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij had gelukkig niets te doen en lag rustig voor anker.

M.S. Tender voer voorbij, dit schip is voor sportvissen en rondvaarten, en had het gehad voor de dag.

Zo langzamerhand kregen Geert en ik toch trek en we gingen naar Sterkenburg (Vishandel/Restaurant) om de inwendige mens
te versterken. Beneden de vishandel en op de 1e etage het restaurant, daar was boven aan de wand een grote mooie en heel
oude foto geplaatst.

Toen werd de vis nog duur betaald en Kniertje maar wachten tot man en kinderen terug waren. Zonder aan deze arme sloebers
te denken, heb ik heerlijk gegeten van scholfilet, zoon had garnalen en de portie was dusdanig groot dat hij zich zelf al snel
een garnaal voelde, hij had het ook bijzonder naar zijn zin, een hapje, drankje en een leuk berichtje en zijn moeder dichtbij,
laten we het maar op die volgorde houden

Na het eten werd het tijd om weer verder te gaan, tot mijn grote vreugde zag ik de jachthaven en Geert was zo lief om daar te
stoppen, ik had niet voor niets de camera mee.

Even poseren kon, maar er moest wel een sigaar bij, Fidel Castro zou er jaloers op zijn geworden.

Het was een prachtig gezicht al die bootjes op het kalme water. Jachthaven Noordergat is gelegen in de luwte van de dijk van
de Waddenzee, en van daaruit biedt de haven direct toegang tot het vaargebied van het Lauwersmeer en ook de Waddenzee
is makkelijk te bereiken. De haven beschikt over ongeveer 440 plaatsen.

Nog steeds heerlijk weer, en een prachtig plaatsje om even tot rust te komen.

Na het bezoek aan de jachthaven zijn we weer verder gegaan, en zowaar we gingen ook nog even koffie drinken bij Restaurant
Lauwersland in Oudwoude, daar hing een oud wandbord van de Beatles en dat kon ik niet voorbij laten gaan.

In het weiland viel het mij op dat er zoveel schapen een drieling hadden, het was al bijna half acht en de lammetjes sliepen.

Het scheelde niet veel, of moeder sliep ook. Het was tijd om naar huis te gaan, en daar was iemand die het helemaal niet zo leuk
had gevonden.

Het was een heerlijke dag, maar Mandy heeft me toch verwijtend aangekeken, Moederdag, van haar hoeft het niet zo nodig.
Na een paar snoepjes vond ze het al minder erg, sorry Mandy, en heel veel dank Geert.

PRETTIGE KERSTDAGEN EN EEN GELUKKIG NIEUWJAAR! Noflike Krystdagen en in protte Lok en Seine yn it Nije Jier! Felices Pasquas Y felices ano Nuevo! Boas Festas e Feliz Ano Novo! Vesela Koleda i chestita nova godina! Sing Dan Fae Lok Gung Hai Fat Choi! Shen Dan Kuai Le Xin Nian Yu Kuai, Shen tan jie kuai le. Hsin Nien Kuaile! Sretan Bozic, Stastne a vesele vanoce a stastny novy rok! Glaedelig Jul og glaedelig nytar! Merry Christmas and a Happy New Year! Jutdlime pivdluarit ukiortame pivdluaritlo! Felican Krisnaskon kaj Bonan Novjaron! Haeid joulupuehi j a head uut aastat! Maligayang Pasko ! Hauskaa Joulua ja onnellista uuttaa vuotta! Joyeux Noel et Bonne Année ! Nollaig chridheil agus Bliadhna mhath ùr ! Frohe Weihnachten und ein glückliches Neues Jahr! Hronia polla kai eytyhismenos o kainourios hronos! Mele Kalikimaka ame Hauoli Makahiki Hou! Kellemes karacsonyi uennepeket es boldog ujevet! Gledhileg jól og farsælt komandi ar! Selamat Hari Natal dan Selamat Tahun Baru! Idah Saidan Wa Sanah Jadidah! Nollaig Shona duit! Buon Natale e Felice Anno Nuovo! Meri Kurisumasu soshite Akemashite Omedeto ! Linksmu Kaledu ! God Jul Og Godt Nytt Aar ! Vesowe Boze Narodzenie! Boas Festas! Craciun Fericit si Un An Nou Fericit! S nastupaiushchim Novym godom i s Rozhdestvom Khristovym ! Hristos se rodi ! Sretan Bozic or Vesele vianoce! Feliz Navidad y Prospero ano nuevo! God Jul Och Ett Gott Nytt Ar! Neekiriisimas annim oo iyer seefe feyiyeech! Nadolig Llawen a Blwyddyn Newydd Da!

Na alle ellende van afgelopen jaar, en met de aanslag in Berlijn nog op mijn netvlies wil ik alle mensen die het Kerstfeest
even niet aankunnen heel veel sterkte wensen, laten de mensen van goede wil mogen winnen van het kwaad op aarde.
respecteer alle mensen van welke huidskleur of geloof, als we allemaal wat meer geven om elkaar en eindelijk eens minder
het grote geluk en het geld najagen, zal het met de meeste mensen op aarde een stuk beter gaan. Vrede is er nooit geweest
en zal er ook nooit komen, maar we kunnen wel onze naasten liefhebben, een uitgestoken hand, een luisterend oor,
een klein beetje hulp voor wie het nodig hebben zal het kwaad verdrijven. Mijn wens voor iedereen is voor 2017
PEACE AND LOVE.

De winter is al begonnen, al is er weinig van te merken in ons landje, een paar nachtvorsten, grijze luchten en regen
toch toverde de nachtvorsten de gevallen bladeren met een wit laagje, ik luisterde naar wat de bladeren vertelden,
”treur niet, volgend jaar komen er weer nieuwe blaadjes en wij zorgen er voor dat de aarde vruchtbaar blijft”. Ik heb
geknikt en als nooit tevoren begrepen dat zelfs dode bladeren hoop kunnen geven. Hoop op betere tijden, hoop op
nieuw leven, zelfs hoop dat de mensheid gaat inzien dat angst een slechte raadgever is.

10 December j.l. was er weer een Kerstmarkt in Buitenpost en schoondochter kwam om daar samen te gaan kijken.
Was het mistig, ja, heel erg mistig, was het gezellig, jazeker heel erg gezellig, was het druk, ook dat, het was zelfs
abnormaal druk in het anders toch stille Buitenpost. Er waren verscheidene mensen gestoken in de klederdracht
uit de tijd van Charles (John Huffam) Dickens – 7 febr. 1812 – 9 juni 1870.  Charles was een begenadigd schrijver
die oog had voor de armoede in die tijd, maar er was ook een slechte kant aan hem, na 22 jaar huwelijk met Catherina
Hogarth vond hij zijn huwelijk niet inspirerend genoeg en al had het echtpaar 10 kinderen, mede door zijn affaire
met de jongere actrice Ellen Ternan is Kate weggegaan bij Charles, ze nam Charles jr. mee en de rest van de
kinderen bleven bij Charles, Kate is tot haar dood Charles toegewijd gebleven.

Kralen maken was en is een secuur werkje.

Glas in lood maken werd door deze dame met plezier gedaan.

Spinnen en breien, de dames hadden er veel plezier in.

Geen zwavelstokjes te koop, wel koekjes en die verkochten prima.

Bij de bakkersoven was het heerlijk warm.

Niemand een beer? Dan maar de puzzel in de krant oplossen

Allemaal leuk en aardig, maar ik wil naar huis!

Bij de Canadian Coffee House was het erg gezellig, live muziek. Daar hebben we ons opgeladen, want het was heel erg
moeilijk om foto’s te maken met zoveel mensen in een smalle straat.

Zelf vond ik de twee levende beeldjes het mooist, voor ieder muntstukje een diepe buiging. Daarom nog twee
portretjes van deze lieve meisjes.

Iris bedankt voor de gezellig en mooie middag en natuurlijk voor je geduld

En toen was het 22 december, er werd aan de deur gebeld en jawel, Sinterklaas was met een vaart mijn huis voorbij
gegaan, maar niet de Kerstman en zijn elfen, totaal overrompeld heb ik het gezelschap binnen gelaten, en werd bijzonder
verrast, er werden foto’s genomen en de Kerstman met 4 elfen hebben mij via een lieve vriendin uit Spanje heel
erg verwend met 3 Kerstpakketten, zodat ik tot de Paasdagen vast genoeg in huis heb. Mijn vertrouwen in de mensheid
is er zeker beter op geworden tijdens de donkere dagen voor Kerst. Heel veel dank vriendenclub, Kerstman en personeel
van de Coop in Buitenpost. Gelukkig lukte het mij nog een foto te maken van het gezelschap.

Met vernieuwde moed ga ik 2017 tegemoet, en ik wens voor nu iedereen een gezellig en vredige
Kerstavond.  

De herfst is al begonnen, maar op 24 sept. was het 20 graden en heerlijk om buiten te zijn, voor Burendag geweldig weer,
vanf 2 uur konden alle buren plaats nemen op de al klaar staande stoelen. Koffie, thee en frisdrank stonden klaar op de
tafels, en iedereen had wel wat lekkers meegenomen. Hieronder een kleine impressie van het gebeuren en wat informatie
over burendag zelf.

Voor de kinderen was het echt feest, met zelfs een heuse stormbaan, waar druk gebruik van werd gemaakt.

De historie van Burendag is nog niet oud, Douwe Egberts (jawel die van de koffie) en het Oranje Fonds organiseren
Burendag omdat buurten leuker, socialer en veiliger worden als buren elkaar ontmoeten en zich samen inzetten voor
hun buurt. Op initiatief van Douwe Egberts werd Burendag in 2006 voor het eerst gevierd in Nederland, in 2008 ont-
stond de samenwerking tussen Douwe Egberts en het Oranjefonds. Met Burendag willen beide organisaties mensen
dichter bij elkaar brengen. Het Oranje Fonds biedt buurtorganisaties met goede plannen een financiële bijdrage om
de plannen op Burendag uit te voeren. Een heel goed streven, en er hebben zich voor deze Burendag 4660 activiteiten
aangemeld. Voor De Barrage hebben de initiatiefnemers een mooie picknickbank voor in de speeltuin aangeschaft
uit het budget voor Burendag. Deze bank heb ik nog niet gezien, maar zal er vast wel komen.

Deze foto heb ik van het internet gehaald, de koppen bij elkaar steken is een goed ding, vooral in deze tijd waarin we
via de media worden geconfronteerd met dagelijkse ellende van vandalisme, scheldpartijen, geweld en erger zaken
die zich in ons kleine landje afspelen. Misschien een heel goed idee voor alle jongeren die ellende veroorzaken om ook
Burendag te houden, niet kijken naar huidskleur, afkomst, religie of anderszins, maar allemaal samen een mooie dag
of middag houden en elkaar leren kennen. De Barrage is in ieder geval nog steeds een rustige, mooie, en veilige buurt.

Zomaar een hoekje, het veld met de speeltuin is flink groot en er waren heel wat buurtbewoners aanwezig.

Voor de kinderen was er ook een knutselhoek waar druk gebruik van werd gemaakt.

Bertina Grijpstra had het erg druk met schminken, want welk kind wil er nu niet mooi en anders uitzien, dat is aan de
handen en creativiteit van Bertina heel goed toevertrouwd, en wat waren de kinderen trots en blij.

Vlijtige handen en geduldige kinderen.

Ate Grijpstra, Wander van Duin en Joanne, speelden en zongen, dat was echt een extra!

Tsja, en welk nummer gaan we nu ten gehore brengen.

Lieve buren, die ik zo nu en dan zie en al lang aan de Barrage wonen.

Wat ik nog het mooist vond waren de kinderen, prachtig geschminkt of gewoon mooi omdat ze kind zijn en nog onschuldig,
plezier kunnen maken met elkaar en dat zonder onderscheid.

Trots omdat hij een tijger is.

Een heel mooi meiske.

Even lief poseren.

Nog even wachten, ik wil een hondje worden.

Mooi geschminkt en dan lekker met stoepkrijt spelen.

                                     Gewoon lekker schommelen blijft altijd leuk.

Het was al met al een geslaagde Burendag, om 5 uur werd er nog een BBQ gehouden, maar daar ben ik niet geweest, het
is ongetwijfeld ook gezellig geweest. Zelf kende ik haast geen buurtgenoten, ergens jammer, maar niet verwonderlijk
na meer dan 40 jaar, er zijn er heel veel gaan verhuizen, zijn inmiddels overleden of konden niet. Toch gaat mijn dank uit
aan o.a. Jolanda, Sipke, Sandra, Theresia, Ate, Wander. Bertina en Joanne, ook de andere vrijwilligers mijn complimenten,
jullie hebben er een mooie Burendag van gemaakt.

Kardoen – Cynara cardunculus is familie van de Artisjok en kan ook gegeten worden.

De tijd gaat snel en de zomer begint al op te schieten, we hebben gelukkig al aardig wat mooie zomerdagen gehad, nu even
een dipje maar er zitten heel warme dagen aan te komen. Woensdag 3 augustus was er de jaarlijkse Natuurmarkt in en om
De Kruidhof, en dat wil ik nooit missen, was het de hele morgen regen, in de middag werd het toch nog mooie weer, en dan
de stoute schoenen aan en genieten van alles wat de natuur te bieden heeft, de kramen stonden weer gereed met allerlei
biologische producten en het was gezellig druk.

Er zijn weer heel wat palingen gerookt.

Boekbinden blijft een mooi oud vak, en daar kan bij mij geen e-reader tegenop, een mooi oud boek moet gekoesterd worden.

Ook in De Kruidhof zelf was het druk, en zoals altijd is daar genoeg te zien.

Groot Kliskruid of Grote Klit – Arctium lappa. Wij mochten er vroeger graag mee gooien als de kleine bolletjes rijp waren
en wat hadden we een plezier als er mensen onder zaten zonder het te merken. Nu is het minder aangenaam als een lang-
harig hondje thuiskomt onder de klitten.

Adam en Eva hadden samen aan één blad genoeg gehad, sommige bladen van de sierrabarber of Gunnera tinctoria
kunnen wel een doorsnede hebben van dik twee meter. Het is een prachtig gezicht als de kolven bloeien.

De vijver liet weer heel veel Waterlelies – Nymphaeaceae zien, maar voor het hart van deze prachtige bloem, moest ik
om de mensen te vermijden toch bijna plat tegen de grond gaan, voor anderen moet dat een erg leuk gezicht zijn geweest.

In de kas ging het werk gewoon door, of zou deze mijnheer toch op zoek zijn naar een Pokémon, het lijkt wel zo

Zonnehoed – Echinacea purpurea, een bijzonder geneeskrachtige plant, en ook nog eens een echte bijenplant.

Hier is het eetbare gedeelte van de Kardoen beter te zien.

Bijen steken niet zo snel als wespen, maar ik ben toch maar op een veilig afstand gebleven, er waren er zoveel.

De walnotenboom – Juglans regia (of Okkernoot) zit propvol vruchten.

Een mooi idee voor mensen met een wat grotere tuin, veel kruiden bij elkaar.

Langzamerhand ging iedereen weer huiswaarts, ook ik. Het was weer een bijzonder mooie markt en De Kruidhof zal
ik nog wel vaker zien.

NACHTELIJKE VISITE:

Mandy mijn trouwe kleine York was ontzettend vervelend, blaffen, door de kamer rennen en proberen bij mij op schoot
te klimmen, nu ben ik wel een nachtmens, maar ik besloot om toch maar wat eerder naar bed te gaan. Computer afge-
sloten en naar de voorkant van de kamer gegaan, het was toch al tegen 2 uur en dat is eigenlijk laat genoeg.
Mandy rende nog steeds door de kamer en wat zag ik, jawel hoor er hipte een kikker door de kamer, niet dat ik snel
verbaasd ben, maar nu wel. Tsja en daar sta je dan, de kikker had besloten om onder de bank te kruipen en daar ook
niet meer weg te gaan. Mandy opgesloten, en gewapend met een grijpstok en zaklantaarn plat op de grond gaan liggen
maar wel met de camera bij de hand. Na veel gemier de kikker onder de bank vandaan gekregen onder heftig blaffen
en piepen van een opgesloten hondje. Ehhh, het ziet er hier normaal gesproken best netjes uit, maar kikker had wel flink
wat stof en haartjes meegenomen van onder de bank vandaan, dus niet op de rommel letten (is inmiddels schoon)

Bruine kikker – Rana temporaria, een erg toepasselijke naam, tempo had het beestje zeker en raar was het ook.

De kikker, of eigenlijk kikkertje voorzichtig, na het nemen van foto’s, opgepakt en buiten gezet, aan een kus heb ik me
niet gewaagd, ik zit niet te wachten op een prins op een wit paard dat ook nog door de kamer draaft. Hondje bevrijdt, en
toen was het helemaal bedtijd. Maar waar dat kikkertje vandaan is gekomen dat weet ik nu nog niet, de deuren waren
dicht en er zit een hor voor het raam, het beestje niet meer terug gezien, dus ik hoop dat het nog lang en gelukkig zal
leven, en niet meer zomaar bij vreemde mensen in huis dringt, als Mandy een bijtgraag hondje was geweest was kikker
inmiddels begraven. En Mandy zelf kwam weer helemaal tot rust, eind goed al goed.

Total loss.

Ook het programmaboekje werd gratis verspreid, en wel door Ritske Hofstede, ik zou zeggen wie kent Rits in Buitenpost
nu niet, 84 jaar en nog steeds behulpzaam bij festiviteiten. Bekend van de paardenmarkten waar hij altijd aanwezig was
met zijn konijnen, en op 24 september 2013 was hij 40 jaar lid van de EHBO-vereniging, altijd in voor een praatje, en nog
steeds rijdt hij op de fiets het dorp door. Respect voor je Ritske en ga zo nog een poos door.

Ritske Hofstede, altijd in blauwe veekiel en op Friese klompen, zo zie ik hem al 50 jaar.

Ringrijden of Ringsteken, is een folkloristische traditie, niemand kan met zekerheid zeggen hoe deze traditie is ontstaan,
er zijn verschillende verhalen over, zo zou het ontstaan zijn tijdens jaarmarkten, maar andere verhalen vertellen weer
heel wat anders, daar later over. Allereerst wil ik even melden dat het juist deze dag mooi weer was, de regen was even
vertrokken, en dat was voor mens en dier heerlijk.

De jury, gezeten op een boerenkar met daarvoor een tractor, was er klaar voor en het wachten was op de deelnemers.

Een gedeelte van het parcours, waar de ringpalen zijn opgesteld.

De paal met een ring, nog niet eenvoudig om zo’n kleine ring eraf te steken vanaf de bok van een rijtuig.

En ja hoor, in de verte komen de rijtuigen aan, altijd een feestelijk gezicht.

Vanaf een aanspanning moet de steker of steekster die naast de koetsier zit proberen een lans (in dit geval een kleine
houten, te zien op de foto van het programma boekje) door een ring te steken, zodat die eraf is. De spelregels zal ik maar
overslaan, anders wordt het zo’n lang verhaal. Wel zijn er vier ronden en het maximale aantal punten dat gehaald kan
worden is 40 punten. De deelnemers zijn al dagen voor de wedstrijd (of het spel) bezig geweest met de voorbereiding van
dit evenement, schoonmaken, poetsen, wassen, kammen enz. enz. In sommige streken wordt het Ringrijden als sport
beoefend en komt voor in delen van Nederland, Duitsland en Denemarken. In Zeeland is het zeker een sport en in Middelburg
worden er kampioenschappen gehouden die ontzettend veel toeschouwers trekken.

Er kwamen 13 combinaties aan de start, één deelnemer had afgezegd. Het waren meest Friese paarden en welgeteld één
Hackney, en die was de winnaar van de wedstrijd.

Franse Wagonette met de Hackney “Special en Play”

Een heel mooie combinatie, alle namen onthouden was niet mogelijk, maar dit is een Friese sjees, die vroeger onder meer
werd gebruikt door rijke boeren om naar de kerk te gaan, en tot nu toe gebruikt wordt voor de sport.

Ook dit is een Friese sjees, klederdracht is dan verplicht.

Omdat er vroeger niets op papier is vastgelegd, is het niet mogelijk om er achter te komen hoe het Ringrijden of Ringsteken
is ontstaan, het wordt onder meer in verband gebracht met de Germaanse meikransviering en de steekspelen. Het is in ieder
geval honderden jaren oud en de bekende schrijfster Betje Wolff schreef in 1769 al het gedicht “Walcheren” dat over het
Ringrijden gaat, maar het spel of de wedstrijd is veel ouder.

Saskia en Tjarda Cuperus op de Tilbury met het paard Ypke voor het rijtuig.

Ook hier weer een heel mooie combinatie

Dit rijtuig is een Victoria uit ± 1895 met ervoor het paard Jitske fan Sweagerfean.

Het oudste document waarin het Ringrijden wordt vermeld is van 7 juni 1687, en volgens de “Zeeuwse
Cronykalmanach” uit 1788 is het Ringrijden afgeleid van de steekspelen en toernooien uit de middeleeuwen, wat ook de
meest aannemelijke verklaring is.

Twee mooie Friese paarden, even zonder rijtuig.

Een barouche of Duitse wagen is een koets met open koetsiersbok, geschikt voor enkelspan of tweespan paarden, het
rijtuig biedt plaats aan 4 personen en ter bescherming van hen heeft dit rijtuig een kap.

Uiterste concentratie, de ring is maar klein.

Het blijft spannend, pak ik de ring of pak ik hem niet. Deze combinatie won de “Zilveren Zweep” of in het Fries de
Sulveren Swipe, een wisselprijs voor het mooiste geheel.

Het beste beentje voor en op de ring af.

Door de jaren heen hebben de leden van het Koninklijk Huis veel belangstelling getoond voor het ringrijden, op 1 juli 1786
bezocht stadhouder Willem V in Domburg het Ringrijden en schonk 2 gouden medailles aan de twee winnaars. Of het nu nog
zo is weet ik niet, maar één van de felbegeerde prijzen was in Middelburg een koninklijke beker, met op nummer I
”Het beeldje van Koningin Beatrix”

Er was gewaarschuwd dat het publiek beslist niet achter de touwen mocht komen, maar ja dat is natuurlijk wel erg
verleidelijk, wat de witte vlekken zijn weet ik niet, maar ik denk dat het een schildering is op het tuig. Ik ben overigens
toch maar een stukje achteruit gelopen.

Tot slot de echte fotograaf, die wel achter de touwen mocht, maar mijn broek zat toch beter
Alle deelnemers hebben een geschenkenpakket gekregen, en de dames ook een mooi boeket bloemen, de Buitenposter
feestweek is j.l. woensdag alweer verleden tijd, maar het ringrijden vond ik zelf het mooist.

Schilderij van Hendrick Bloemaert (1601/1602 – 1672) “Nederdaling van de Heilige Geest op Pinksteren”

Foto van internet.

De voorjaarsfeesten werden al in de middeleeuwen gehouden en deze feesten hebben hun wortels in de voorchristelijke
voorjaarsriten van de Germanen, Kelten en andere oud Europese volkeren. Daar wordt tegenwoordig aan getwijfeld omdat
historische gegevens schaars zijn of zo summier dat het niet valt te bewijzen. Het Christelijke Pinksteren is dat m.i. ook niet,
het is maar wat men wil geloven of wat er is geschreven. Het oorspronkelijke Wekenfeest is tijdens het Christendom
Pinksteren genoemd en de naam Pinksteren is afgeleid van het Griekse woord pentekostè, wat vijftig betekent. Het is altijd
tien dagen na Hemelvaart en de vijftigste dag na Paasdag. Pinksteren ontstond uit het Joodse Wekenfeest en werd als het
begin van de Christelijke kerk gemarkeerd. Zo is er al heel wat water door de zee gevloeid voor Pinksteren werd gevierd.
Tijdens het Pinksterfeest wordt herdacht dat de Heilige Geest neerdaalde uit de hemel op de apostelen en op de mensen
die aanwezig en gelovig waren. Na de dood van Jezus op Goede Vrijdag en zijn verrijzenis op Pasen hadden zijn leerlingen
tot Hemelvaart (veertig dagen later) steun van zijn zijn aanwezigheid gehad en werden de leerlingen nog eens uitgelegd wat
de betekenis was van wat Jezus had gedaan tijdens de periode dat hij les aan hen gaf. Na die periode werden de leerlingen
alleen achtergelaten, maar Jezus had hen beloofd dat hij de Geest van God zou sturen oftewel de Heilige Geest, die hen de
kracht en wijsheid zou geven om het evangelie verder uit te dragen, en aldus geschiedde.

Pinksterbloem – Cardamine pratensis.

Vandaag 1e Pinksterdag is het slecht weer, een harde koude wind en pittige regenbuien, maar we hebben een voorproefje
gehad van de zomer, de lente was ineens zomer en alles in de natuur groeide en bloeide snel. Dan is het dicht bij huis een
heerlijkheid om al dat moois te aanschouwen.

Paardenbloemen – Taraxacum officinale.

Zonnetjes in het gras, tussen de tegels en overal waar je ze ook niet wilt hebben, maar het blijft een prachtig gezicht.

Japanse sierkers – Prunus serrulata

Op 4 mei stond deze fantastische mooie boom in volle bloei en daar ben ik dan ook meerdere keren heengelopen om
de bloesem te bewonderen.

Vergeet-me-nietjes – Myosotis en Pinksterbloemen – Cardamine pratensis, stonden overal dicht bij huis.

Moerasbloem – Nimlanthes douglasii, bloeien nu volop in mijn postzegeltuin en bedekken daar een groot deel van.

Achter huis staat de sering (Syringa vulgaris) nog volop te bloeien en geurt heerlijk.

Ook de Lelietjes van Dalen – Convallaria majalis bloeien nog volop en hebben genoeg aan een klein plekje.

8 Mei was het Moederdag, het was ook toen prachtig weer en zoon kwam om me een heerlijke middag te bezorgen,
we zijn naar een café aan het water gereden, en ik weet nog steeds niet in welk plaatsje dat was, het was nog in
Friesland, maar net op de rand van het Lauwersmeergebied, de warmte van de zon, het bijpraten over van alles en
nog wat, mensen kijken op het terras en naar de bootjes kijken is altijd een feest.

De kunst stond buiten, behalve een muurschildering in het café van een oude kennis de Friese kunstschilder Gerriet Postma,
overleden op 2 maart 2009, en dat wekt weer herinneringen op aan een eerdere tijd. Of zoonlief Moederdag leuk heeft gevonden?
Ik weet het wel zeker

Allemaal nog heel prettige Pinsterdagen gewenst, en tot slot toch nog een keer de sering, die nu volop bloeit.

Voor alle mensen die wat doen aan Valentijnsdag, een heel prettige dag gewenst.

Happy Valentines Day.

Foto van internet.

In 2008 had ik al eens over Valentijnsdag een blogje geplaatst, maar dat is al heel lang ondergesneeuwd, dus nog een keer.

Zelf heb ik niets met deze dag, een dag als alle andere dagen, en wie elkaar lief heeft moet dat eigenlijk iedere dag laten
blijken en niet alleen op Valentijnsdag. Het is een dag waarop geliefden elkaar wat extra aandacht geven door elkaar wat te
schenken, een bos rozen, één roos, een cadeautje of een kaart. Ook is het een gebruik een mooie kaart te sturen naar iemand
die wordt bemind zonder het te weten, dan stuurt de minnaar of minnares een anonieme kaart, en wordt het een heel gedoe
om erachter te komen van wie die kaart nu eigenlijk is, in principe vind ik dat het leukste gebaar.

Omstreeks het jaar 496 riep Paus Gelasius 14 februari uit tot de dag van de Heilig Valentijn, nu is het echter zo dat er twee
christelijke martelaren waren met de naam Valentinus, het is nooit bekend geworden wie nu de echte “Valentijn” was of
dat het om dezelfde heilige ging. De geschiedenis vertelt dat de één  priester was in Rome en de ander was bisschop van
Terni (Italië). Beiden werden in de 3e eeuw ter dood gebracht en niet op een bepaald christelijke wijze. Wel is bekend n.a.v.
de legenden die worden beschreven in de Legenda aurea (Latijn voor Gouden legenden) dat de romantische viering van
Valentijnsdag zijn ontstaan dankt aan Geoffrey Chaucer die in zijn gedicht Parliament of Fowls (1380 – 1382) deze vers-
regels schreef:
For this was on seynt Volantynys day
Whan euery comyth there tot chese his make
(Want dit was op Sint-Valentijnsdag
als elke vogel zijn maatje komt kiezen)

Voor de Romeinen was Lupercalia een zeer belangrijk feest, en werd gevierd op 15 februari. (De Romeinen vierden dan
eigenlijk het nog oudere vruchtbaarheidsfeest). Dit feest werd gevierd ter ere van Juno, de Romeinse beschermgodin van
de vrouw en het huwelijk, en Pan de god van de natuur. Volgens het verhaal werden alle namen van ongehuwde jonge
vrouwen in een kom gegooid en ongehuwde mannen mochten een naam trekken, tijdens Lupercalia werden de twee
jonge mensen voor een bepaalde periode aan elkaar verbonden. Het feest werd gehouden in de Lupercal, de grot waar
Romelus en Remus door de wolven zouden zijn gevoed en had tal van barbaarse rituelen. Het feest had dus toen niets te
maken met Valentijnsdag zoals wij dat kennen.

Volgens de versie van de Legenda aurea werd Sint-Valentijn om zijn geloof vervolgd en persoonlijk ondervraagd door de
Romeinse keizer Claudius II, die probeerde Valentijn onder doodsbedreigingen over te halen tot het heidense geloof van
de Romeinen. Valentijn weigerde en probeerde zelfs Claudius te bekeren tot het christendom, dat ging hem zijn leven kosten,
hij werd ter dood veroordeeld. Vlak voor zijn dood zou hij een wonder hebben verricht door de blinde dochter van zijn
cipier te genezen. Toen in Europa het christendom opkwam werd dit heidense feest door de kerk verboden, en omstreeks
496 werd het Lupercalia feest van 15 februari veranderd door paus Gelasius in Sint-Valentijnsdag op 14 februari.

Inmiddels is het heidense feest en de viering van de dag van Sint-Valentijn geworden tot een commerciële dag, en gemaakt
tot de dag die in het licht staat van de liefde voor elkaar, en het geven van geschenken. En zo zien we maar weer dat alle
feestdagen terug te voeren zijn naar een heel ver verleden en dusdanig zijn veranderd dat er van het oorspronkelijke
feest geen sprake meer is. Omwille van het geloof is er door de eeuwen heen heel veel veranderd, maar of dat altijd zo goed
is dat betwijfel ik vaak. In ieder geval hebben de winkels er weer een goede dag aan, en dat is natuurlijk prima in deze tijd.

Voor iedereen toch wat rozen, maar niet uit de bloemenzaken, niets mooier dan de natuur zelf die altijd blijft.