Waar moet je beginnen, en wat nog belangrijker is, waar moet het allemaal eindigen. Geschokt, verbijsterd, verdrietig, haast alle emoties hebben we de afgelopen maanden doorstaan. Heel veel aanslagen door IS, met zo ontzettend veel slachtoffers, en het gaat maar door. Niemand heeft een oplossing en mensen hebben een ingebouwd zelfverdedigings systeem zodat het geweld in onze gedachtenwereld langzaam weer tot normale proporties zal komen. Vergeten doen we niet, maar het leven gaat door. De toestand in Turkije is er na de couppoging bepaald niet beter op geworden, en ook daar leven mensen in angst, en niet alleen in Turkije zelf maar ook in Nederland wordt het er niet beter op. Voor- en tegenstanders van Erdogan gaan elkaar het leven er niet makkelijker op maken, maar moet dit allemaal? Nee, ik ben voor Vrede, en met een beetje medemenselijkheid van alle betrokkenen moet dit toch in de hand te houden zijn. De kliklijnen staan open, en er zijn al ongeregeldheden gemeld. Ik zal wel een roepende in de woestijn zijn, maar doe niet mee aan het verraden van mensen, eens waren het allemaal landgenoten, laat dat voorop staan, ook al denken velen anders dan andere groeperingen. En vooral, laat de angst niet de overhand nemen, de wereld is zo mooi laten we kijken wat de natuur ons te bieden heeft, luister maar eens wat Joan Baez zegt en ga bij je zelf te rade, luister niet naar mensen die het kwade willen, en vergiet geen onschuldig bloed. Voor gelovige mensen zal dan het paradijs vanzelf in het verschiet liggen.
Herberg onder de Linden, Aduard (Groningen) ook al zo stil.
Ook de zomer liet ons dit jaar lang in de steek, de terrasjes bleven akelig leeg, heel veel regen, windhozen, hagelstenen zo groot als tennisballen zijn uit de lucht komen vallen en hebben voor heel veel overlast en schade gezorgd, maar toch ging de natuur door met mooi zijn, druppels of niet! Inmiddels hebben we een periode met prachtig zomers weer gehad. In het begin waren er heel weinig vlinders, maar ook dat is goed gekomen, vlinders en insecten zijn er weer volop, en wat is het heerlijk om nu de natuur in te gaan.
Dagpauwoog – Aglais io. Op mijn enige overgebleven Budlea.
Het hart van de Hortensiabloem – Hydrangea macrophylla
Goed beschermd door grote bladeren zag ik de knop van een Kalebasbloem (Squash)
De bijtjes, hommels en vliegen van allerlei soorten zijn druk in de weer met het verzamelen van stuifmeel of ze zitten gewoon rustig te genieten van de zon.
Deze Dambordvlieg maakt zich nergens druk om, de vlieg wordt ook wel grauwe vleesvlieg genoemd, en in het Latijn is het Sarcophaga carnaria, een mond vol voor een klein vliegje.
De zoetgeurende Kamperfoelie – Lonicera
Het Kleine Koolwitje – Pieris rapae is altijd moeilijk geweest om op de foto te zetten, maar deze keer had ik geluk twee voor de prijs van één.
Aan het doorgangspad achter huis staan Hazelaars, maar er heeft nog nooit een vruchtje aangezeten, nu lag er een takje op de grond, en jawel eindelijk maar toch!
Dit nijvere insectje had het zo druk, dat ik ben vergeten te vragen hoe zijn/haar naam was.
Gister is de Buitenposter feestweek begonnen, en dan wordt het a.s. woensdag weer erg druk in dit stille dorp, maar de laatste keer dat ik in het dorp liep was het erg stil.
Kerkstraat, Buitenpost op een donderdagmiddag.
Oorlogsmonument en het Witte kerkje, Buitenpost.
Mijn kleine York Mandy en ik lopen nog steeds samen een rondje om, ze heeft nieuwe strikken gekregen van een lieve dame uit Spanje, zij minder last van enorme linten en ik blij dat het nu eens blijft zitten zoals het hoort.
Hoe zit het eigenlijk, gaan we nog?
Nu zijn er weer veel buien en zit een wandeling er niet in, maar ach buikje kriebelen is ook heel erg fijn.
Inmiddels bloeien de Dahlia’s ook alweer volop, en iedere week zijn er nieuwe bloemen, ik wens iedereen een heel vredig en mooi weekend toe, geniet van de kleine dingen, er zijn er meer dan iemand zich kan wensen.
WAARSCHUWING: Alle delen van de plant zijn zeer giftig, behalve de zaden (blauwmaanzaad), die kunnen gebruikt worden in gekookt voedsel, of als extra op brood e.d. Ook wordt er uit de zaden olie geperst en die olie wordt gebruikt als voedingsolie en in de cosmetica-industrie. Laat kinderen nooit in aanraking komen met de planten. Het zaad heeft een heel lichte verdovende werking, die niet wordt gevoeld als het in kleine hoeveelheden wordt gebruikt.
Witte papaver orientale
Geschiedenis:
De geschiedenis van de papaver, de opium en wat er meer over bekend is, gaat heel ver terug in de tijd. In een tekst in spijkerschrift van ongeveer 3500 voor Christus, wordt al over de verbouw van de papaver en de productie van opium gesproken, deze tekst op een tablet van klei is gevonden in een Soemerisch spiritueel centrum, wat niet ver van Bagdad af ligt. De Soemeriërs noemden opium “gil” wat geluk betekent. In wat nu Egypte is, werd rond 1500 voor Christus opium al op grote schaal gebruikt, en ook in het oude Griekenland was het bekend. Opium werd heel vaak aan allerlei goden verbonden, zoals de godin Demeter, die ontdekte dat haar verdriet afnam als ze opium nam. Ook de oude Griekse goden, Morpheus (de god van de slaap en de dromen) Hypnos (de god van de slaap) en Thanatos (god van de dood) waren verbonden met de opium.
Als het regent gaan de prachtige zijden blaadjes zich sluiten.
Alexander de Grote (356 – 323 voor Christus) gebruikte ook al opium, overigens alleen voor hemzelf en zijn mannen, het kwam niet in handen van de plaatselijke bevolking van India waar hij heenging. De papaver werd 900 jaar voor Christus ingevoerd uit Azië, toen werd de olie, gewonnen uit de zaden nog steeds als verdovend middel gebruikt, en Paracelsus was degene die rond 1500 uit heeft gevonden dat het witte melksap veel effectiever was, de Engelse arts Sydenham (1624 – 1689) was degene die de raad van Paracelsus opvolgde. Toch duurde het nog eeuwen om uit het melksap een vaste stof te bereiden, die werd narcotine genoemd, ook ontdekte men later de codeïne en heroïne. Als verdovend middel in de geneeskunde is de papaver een ongeëvenaard belangrijke plant, en was het daarbij maar gebleven. Pas rond 1700 werd de papaver pas gebruikt als genotsmiddel, en inmiddels zijn er wereldwijd ontzettend veel verslaafde mensen.
Dubbele rode papaver – Papaver somniferum of slaapbol.
In Europa werd opium pas in 1525 als medicinaal drankje in gebruik genomen. Het heette toen Laudanum, en was gemaakt van alcohol en opium, het werd zowel door volwassenen als kinderen gebruikt als slaap- en pijnstillend middel. In de 19e eeuw was opium in de VS en in Engeland bij drogisten vrij te koop. Veel Engelse schrijvers, waaronder Charles Dickens en Elizabeth Barrett Browning gebruikte het, maar ook de arbeidersklasse gebruikte in die tijd opium, het werd zelfs toegevoegd aan een biertje en aan kinderen gegeven om ze in slaap te krijgen.
Als de papaverbloemen zijn uitgebloeid is het oogsttijd.
Oogst en teelt:
De grootste opium producerende gebieden in Azië behoren tot de Gouden Sikkel, genoemd naar de ligging van van het gebied, de Gouden Sikkel strekt zich uit over de bergachtige buitengebieden van drie landen: Afghanistan, Pakistan en Iran. In 1991 werd Afghanistan de grootste opiumproducent van de wereld, daarvoor was het Myanmar één van de landen van de Gouden Driehoek, Thailand, Laos en Myanmar (het vroegere Birma). De teelt tegengaan, zoals is geprobeerd door de Europese Unie die meer dan 250 miljoen euro heeft uitgegeven aan het drugsbeleid in Afghanistan, is onbegonnen werk, de arme boeren zullen het telen van de papaver nooit opgeven. Ook de krijgsheren zullen dit nooit toestaan.
Papaverbollen, het witte goud.
Het gaat om bedragen van honderden miljarden euro’s aan straatwaarde van de heroïne, en de Taliban heeft daar heel wat van in handen. Van opium maken ze morfine (waar de geneeskunde niet buiten kan) van morfine maken ze heroïne. De arme boeren in Myanmar zijn benaderd door de Verenigde Naties om hen te overtuigen koffie te gaan verbouwen, dat willen ze wel, maar als ze niet meewerken met de papaverteelt zullen ze niet te eten hebben. Er is al een wereldwijd tekort aan dure morfine, ongeveer 80% van alle medicinale morfine gaat naar patiënten in de zes rijkste landen van de wereld.
Oogsttijd, een papaverveld in………….
Ongelooflijk maar waar, in Buitenpost nog wel. Nu heb ik nog geen Afghanen gezien met hun mesjes en houten planken maar je weet het maar nooit! Als de bloembladen zijn afgevallen, is het tijd om te oogsten. In de bollen worden kleine sneetjes gemaakt waaruit het melksap komt , dat wordt als het wat is ingedroogd afgeschraapt en tot een soort cakes gevormd, daarna verpakt in opiumbladeren of papier en dan verder gedroogd in de zon.
Deze foto is van internet, ik heb het zelf niet geprobeerd. Het melksap is bij een bepaalde hoeveelheid dodelijk, en omdat ik niet weet welke hoeveelheid, laat ik mijn bollen maar staan als sier.
De eerste knoppen van de witte papaver.
Nogmaals de prachtige bloem van de dubbele rode papaver – Papaver somniferum, die overigens de enige is waaruit de opium wordt gewonnen.
Tot slot de oogstrijpe bollen, voor velen de hel, voor anderen verlichting, voor heel veel mensen een broodwinning, voor weer anderen rijkdom en voor mij pure schoonheid, van knop tot bol, de bloemen zelf met hun zijden blaadjes blijven een lust voor het oog, volgend jaar maar wat meer zaaien
Het is alweer bijna de avond van Sinterklaas en dat is te merken ook, het is ondanks de recessie toch best wel druk in de winkels en er wordt toch wel weer aardig wat uitgegeven, de brave man met baard en mijter die wij ieder jaar zagen aankomen in Nederland was altijd Bram van der Vlugt en die heeft zijn mijter aan de kapstok gehangen en gaat van zijn pensioen genieten en of dat nu in Turkije, Spanje of in Nederland is dat maakt niets uit, voor mij was hij de echte enige Sinterklaas. De eerste Sinterklaas is een samenraapsel van een bisschop die echt heeft bestaan en van sagen, mythen en legenden vandaar dat ik de foto van mezelf van de goed heiligman maar in glas en lood heb omgezet.
De tradities van het Sinterklaasfeest zoals wij dat kennen gaan terug tot Nicolaas van Myra, hij was geboren in Patara te Lycië dat tegenwoordig in Turkije ligt, maar in het jaar 280 bij het toenmalige Byzantijnse Rijk hoorde. Later werd hij bisschop van Myra, de hoofdplaats van Lycië. Hij stierf op 6 december 342 en is pas veel later heilig verklaard. Na een inval van de Moslims in het gebied werden zijn stoffelijke resten in 1087 gestolen en door zeelieden naar Bari (Zuid-Italië) gebracht, hoezo “Zie ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan?” De stoffelijke resten van Sint Nicolaas liggen in de crypte van de Basiliek van Sint-Nicolaas in Bari en San Nicola is tevens de beschermheilige van de stad. In Bari wordt zijn feest uitbundig gevierd op 6, 7 en 8 mei en toch is het dezelfde Sinterklaas die wij op 5 en 6 december gedenken. Nicolaas is ook een heilige bij de Oosters-orthodoxe kerken en niet alleen van het Rooms-Katholieke geloof.
Foto van internet. Het graf van Sint-Nicolaas in Bari
Foto van internet. Dit was San Nicola en die zag er toch wel anders uit dan wij hem kennen en blank was hij ook niet bepaald. Sint-Nicolaas is de beschermheilige van apothekers, prostituees, boogschutters, kinderen, ongehuwde vrouwen, kooplieden, studenten, geliefden, slagers, dieven, moordenaars, piraten en ga zo nog maar even door Veel havensteden hebben Sint-Nicolaas als beschermheilige o.a. Amsterdam, Odijk (Nederland), Tuggen (Zwitserland), Sint-Niklaas, België en Aberdeen in Schotland, veel steden hebben ook wapens met Sint-Nicolaas, kortom niemand kan om deze heilige heen. In Friesland is zelfs een dorp dat Sint Nicolaasga (Sint Nyk in het Fries) heet en dan ook een Sint-Nicolaaskerk heeft, de bouw werd pas gestart in 1885 daarvoor werden katholieke diensten gehouden in een schuilkerk, ook van dit dorp is Sint-Nicolaas de beschermheilige en het “ga” achter Nicolaas zal wel afstammen van gea (namen uit de Griekse en Romeinse mythologie) en niet van weg gaan.
Foto van internet. De mijter kan af en geen Zwarte Piet te bekennen in het optrekje van de Sint.
Er zijn heel veel legenden over Sint-Nicolaas als beschermer van kinderen. Er is de legende van de drie schoolkinderen die door een herbergier werden gedood maar door Sint-Nicolaas weer tot leven werden gebracht. de legende van de drie arme dochters die door de gulle giften van Sint-Nicolaas konden trouwen, zo bestaat ook de legende van “Het kind in het bad” Een moeder was haar kind aan het wassen in een kuip, om het water niet snel te laten afkoelen had ze de kuip op het vuur gezet, maar toen ze de kerklokken hoorde luiden herinnerde ze zich dat op deze dag Nicolaas de nieuwe bisschop zou worden ingehuldigd en ze snelde naar de kerk. Ineens dacht ze met grote schrik dat ze vergeten was de kuip met haar kind van het vuur te halen, toen ze thuis kwam zag ze dat het kind in het bad zat te spelen, Nicolaas had een wonder verricht, het water was niet gaan koken en het kind was niet verbrand.
Foto van internet. Ook is er de legende van de storm, Nicolaas werd aangeroepen door zeelieden omdat hun schip zinkende was tijdens een zware storm, Sint-Nicolaas verscheen en bracht de storm tot bedaren en hier zijn we aangekomen bij een overeenkomst, ook Christus zou een storm tot bedaren hebben gebracht. Uit de Germaanse mythologie zijn veel zaken die in verband worden gebracht met het Sinterklaasfeest, bij de Germanen was de Wilde Jacht (ook wel Wilde Heir of Heer genoemd) in de oude tijden was dit de benaming van een bovennatuurlijk verschijnsel, een spookachtige jachtgroep te paard (het paard van Sinterklaas) raasde door de lucht en de verschijning werd gezien als voorbode van naderend onweer. Het verschijnsel deed zich voornamelijk voor tijdens de joelfeesten, de Germaanse zonnewendefeesten rond de kortste dag van het jaar. Waarschijnlijk waren er ook nog verschijningen later in de winter, tot aan de Germaanse lentefeesten, sinds christelijke tijden was dit dan ruwweg de periode tussen Kerstmis en Pasen. In de Germaanse mythologie was de leider van de jachtgroep vaak Wodan, maar ook andere mythologische of legendarische figuren kwamen voor als leider van de Wilde Jacht. (Sinterklaas, leider ter paard?).
Foto van internet. De Wilde Jacht.
Elementen uit de Wilde Jacht zijn later in de Sinterklaaslegenden verwerkt. De zak van Sinterklaas heeft veel overeenkomsten met het zogenaamde berispingsrecht van de Germaanse krijgersbonden, die een opvoedende en corrigerende taak in de gemeenschap hadden, het dodenleger van zwarte krijgers kan model hebben gestaan voor de Zwarte Pieten. Het zou tevens verklaren waarom Sinterklaas over de daken rijdt en pakjes in de schoorsteen gooit, in de winter als de haardvuren branden is dit toch opmerkelijk en geen voor de hand liggende plaats, maar offers werden in een vuur gegooid en dat kan de oorzaak geweest zijn dat pakjes als offers werden beschouwd en niet als cadeautjes. Het merendeel van de Europese volkeren werd pas gekerstend in de middeleeuwen, maar door de kerstening waarbij alle goden van de z.g. heidenen werden verboden zijn alle tegenwoordige feesten terug te voeren naar de oude tijden.
Foto van internet. Met de hervorming van de katholieke feestkalender van 1969 werd Nicolaas als officiële heilige geschrapt en misschien kunnen we hem dan ook nu maar beter weer NICOLA noemen maar het “Sint” kan toch met geen mogelijkheid overal weggehaald worden. Iedereen die het Sinterklaasfeest viert een heel prettige avond gewenst.
Ongetwijfeld is het niemand ontgaan dat er naast de enorme hoeveelheden pepernoten, speculaasjes en andere Sinterklaas lekkernijen ook al weer de nodige of onnodige Kerstspullen in de schappen van de winkels zijn neergezet. De Vlaamse reclamecampagne van Opvoedingslijn, een advieslijn voor moeilijke kinderen die gebeld kan worden als de ouders het even niet meer zien zitten, is weer een staaltje van echte humor al is het maar om de gezichten van de omstanders te zien. Zelf heb ik er smakelijk om gelachen en wie het niet leuk vindt, ach die leest de ondertiteling gewoon niet
Voortaan niet meer mopperen op kinderen, maar meteen België bellen daar weten ze wat humor is en zonder humor geen goede opvoeding.
Het weer is in ieder geval druk bezig om een eind te maken aan de herfst, regen, dichte mist en een koude wind. Ik hoop dat Sinterklaas en de Kerstman niet uit zullen glijden en dat ze nog genoeg geld hebben voor wat cadeautjes, want ook veel speelgoedzaken gaan failliet, er worden veel goederen besteld via internet, wel makkelijk maar lang niet zo leuk als zelf op stap gaan. Ik groet iedereen uit een erg grijs Buitenpost.
Drenthe is altijd mooi, het maakt niet uit in welk seizoen maar er is ook altijd wel wat te beleven en te zien wat de moeite waard is. Van de zomer ben ik in Wezup geweest waar een kunst en boekenmarktje was, het dorpje is bijzonder mooi met Saksische boerderijen en historisch gezien zeker de moeite waard om het eens te bezoeken. Wezup ligt tussen Zweeloo en Orvelte voor wandelaars, fietsers en voor mensen die van rust houden is het een bijzonder mooi gebied waar veel valt te zien en te genieten voor natuurliefhebbers. De koeien en schapen grazen er vredig en de vogels zingen het hoogste lied. Er zijn uiteraard meerdere horeca gelegenheden maar de Perkaan het oudste huiskamercafé van Drenthe is toch wel een gelegenheid waar je de sfeer van het echt oude Drenthe kunt beleven, moe van het wandelen of fietsen, dan is dit een eetcafé wat ik kan aanbevelen, naast panne(n)koeken kan je er lunchen maar ook heerlijke eten van de streekproducten zoals verse vis en Drents Weidevlees.
Zomers is het er druk en dan is het op het terras heerlijk om in de zon te zitten, niemand maakt zich druk en als er al iets te vragen is dan is de huidige eigenaar vriendelijk genoeg om je te woord te staan, eigenlijk staat de tijd hier stil en dat is mooi om mee te maken. De historische boerderij was oorspronkelijk van Willem Perkaan en was niet alleen een boerderij die gebouwd is in 1856 maar ook runde de familie Perkaan er een café en dat was natuurlijk prettig voor de dorpsbewoners, nu wonen er ongeveer 200 mensen in Wezup maar in de oude tijd zullen dat er beslist minder zijn geweest, zodat het eigenlijk een café was waar al het nieuws werd besproken, feestjes werden gevierd en misschien ook wel ruzies werden uitgevochten, er zullen vast wel oudere inwoners van Wezup zijn die er heel wat over kunnen vertellen.
een stukje van het terras waar notabene nog een oude Engelse dubbeldekker staat en zoals de eigenaar van het café vertelde “die rijdt ook nog”, dat zou dus erg leuk zijn een ritje door het Drentse landschap in een dubbeldekker.
Binnen is het vrij donker maar daardoor niet minder gezellig en de oude Grolschtap staat te blinken zodat er bij warm weer een lekker pilsje gedronken kan worden, alhoewel de koffie er ook lekker is.
De voorkant van het café doet normaal als het stil is niet eens vermoeden dat het een café is, maar ziet er nog steeds uit als de oude boerderij van Willem Perkaan en familie die het vast en zeker geweldig zouden vinden dat het allemaal nog in oude staat te zien is. Ook binnen is het weinig veranderd en is er veel te zien uit vroeger tijden, het café bestaat nu uit verschillende gedeelten die in elkaar overlopen en als je de moeite neemt om een trapje op te lopen zie je zowaar engelen hangen.
Aan beide kanten van de eeuwenoude balken hangt er eentje en het is een leuk gezicht evenals de andere gedeelten van het café met de oude balken, de tapkast, en natuurlijk de gelagkamer met de antieke tapkast.
J.l. zondag 28 november zijn we langs gereden zoals zoon Geert had beloofd maar de volgende keer komen we dan ook aan! Bedankt Jack voor de koffie en de gezelligheid, voortaan wel even stilstaan natuurlijk, het licht is al zo moeilijk om een beetje goede foto te maken
Afgelopen zondag 28 november zijn we naar Orvelte geweest, het is één van de mooiste dorpen in Drenthe en volgens lezers van de ANWB Kampioen staat Orvelte in de top 5. Orvelte is een brinkdorp en behoort tot de gemeente Midden-Drenthe, het is een museumdorp dus ook daar weer heel veel te zien en te beleven. Het seizoen is voorbij en de rust is teruggekeerd in het esdorp. Het is hier ook weer net alsof de tijd heeft stilgestaan, prachtige oude boerderijen en monumentale panden die worden beheerd door de Stichting Het Drentse Landschap. In de boerderijen en andere gebouwen worden exposities gehouden en er is veel aan kunstnijverheid te zien, Wie door het dorp loopt kan zich helemaal voorstellen hoe er in de 19e eeuw in een Drents dorp werd geleefd en gewerkt. De grootste en oudste boerderij is het Bruntingerhof, deze 17e eeuwse vakwerkboerderij is naar Orvelte verplaatst vanuit Bruntinge. Een aantal boerderijen zijn voorzien van de traditionele zuddenschuurtjes, bouwwerkjes waarin de turven voor de kachel droog konden worden opgeslagen, ook is er een deel van de overige huisplaatsen in de loop van de tijd opgevuld met antieke panden die afkomstig zijn uit andere Drentse dorpen.
In Orvelte zijn de straten overwegend van kinderkopjes en klinkers maar ook zandpaden er is dus geen asfalt te zien, de landhekken, straatlantaarns en zoals op de foto de oude pomp zijn authentiek en de omgeving is wat heggetjes en beplanting aangepast. In het dorp zijn onder andere een melkfabriek uit 1899, een tolhuisje, klompenmakerij, een ouderwetse dorpswinkel, een houtzagerij en natuurlijk een gezellig café en restaurant, waar je overigens wel moet uitkijken als je in het diepere gedeelte wilt gaan zitten dat je je hoofd niet stoot aan de balken waar je onderdoor moet om bij het lager gelegen gedeelte te komen. Nu het seizoen is afgelopen is het er stil maar dat zal over een aantal maanden weer veranderen en dan is het er heerlijk om daar te zijn en om er van alles te zien en te beleven.
Vorige week zondag was het behoorlijk koud, maar deze dappere Haflingers hebben toch menig ritje de paardentram getrokken want ook in deze tijd is er toch wel van alles te zien van de omgeving.
De dieren zijn niet PA maar wel MOE en dat is te zien ook, ze staan nagenoeg te slapen, tijd om te stoppen zowel voor de eigenaar als voor de paarden.
Het was een mooi gezicht al die authentieke hekken in het land en de ondergaande zon, volgend jaar kom ik zeker weer terug in Wezup en Orvelte en het is een aanrader voor mensen die niet naar het buitenland gaan, Drenthe is prachtig en in Orvelte heb ik deze keer de kudde Schoonebeker heideschapen gemist die in de Orvelter schaapskooi lopen en dat is weer iets om naar uit te kijken.
29 oktober j.l. werd ik gebeld door vriendin Jantsje of ik zin had om mee te gaan naar de Waddenzee, het was zowaar een droge dag en het leek me heerlijk om uit te waaien en samen er op uit is natuurlijk altijd gezellig voor twee natuurliefhebsters. Nu had ik de namen Paesens en Moddergat uiteraard weleens gehoord en gelezen maar er verder nooit bij nagedacht dan “het zijn maar kleine gehuchten dus wat moet je daar”, en dat werd een echte verrassing! Allereerst hebben we een wandeling gemaakt op de pier het was eb en de kwelders waren dus goed te zien, zomers moet het er een bloemenweelde zijn want er groeien tal van kwelderplanten waarvan sommige tweemaal 24 uur in het zeewater staan en andere planten komen met extra hoog water in aanraking met het zoute water, hier groeien o.a. de Zeeaster, Lamsoor, Deens lepelblad, Engels gras, het mooie Melkkruid en nog veel meer soorten die ik ook graag nog eens wil zien. Er stond een vrij stevige koude wind en het eerste wat Mandy deed (voor degene die niet weten wie Mandy is, dat is mijn kleine dappere Yorkshire terriër) was wadlopen, vier modderpootjes en een wilde bos opwaaiend haar maar toch wilde ze nog wel even de Waddenzee in, haar pootjes waren schoon maar daarna heb ik haar toch maar bij het water weggehouden, door de koude wind kreeg mijn trouwe camera het zwaar en vertoonde kuren maar ik heb er toch nog foto’s van kunnen maken. Wat een heerlijk gezicht de zee en de kwelders, eindeloos is het uitzicht met heel in de verte de vuurtorens van de eilanden Ameland en Schiermonnikoog, de lichtval veranderde telkens zodat alles telkens weer nieuw werd.
Langzamerhand begon ik het toch wel aardig koud te vinden en we zijn toen teruggelopen, Mandy waaide op een gegeven moment bijna de Waddenzee in en ze wilde ook wel even gedragen worden, daarna ging ze weer ijverig snuffelen aan al die onbekende geurtjes van slakjes, schelpen, veren e.d. Zodat we alle drie genoten op ons eigen manier. Paesens en Moddergat kwamen weer in zicht en er was tijd genoeg om een bezoek te brengen aan Moddergat, want al zijn het twee dorpjes nagenoeg aan elkaar ieder van deze kleine dorpen heeft een eigen geschiedenis. We hebben eerst een heerlijk kopje koffie gedronken in het museumcafé en zijn toen alles gaan bekijken, voor Jantjse niets nieuws voor mij heel veel, tige tank leave!
In de verte links het kerktorentje van Paesens en rechts het kerktorentje van Moddergat.
Paesens is de oudste nederzetting en Moddergat is van een jongere datum, Paesens was het dorp waar de boeren woonden en Moddergat was het eigenlijke vissersdorp al woonden er in Paesens ook vissers. In 2009 telde Paesens 260 inwoners en Moddergat 250 er wordt nog steeds gevist maar de schepen liggen nu in Lauwersoog. Wat ik niet heb kunnen vinden maar wat werd verteld door Jantsje en de man van het museum ‘t Fiskershúske (waardoor Moddergat thans zijn bekendheid aan heeft te danken) leefden de dorpelingen dan wel heel dicht bij elkaar, maar het was in vroeger jaren haast niet denkbaar dat een man of vrouw van Paesens trouwde met een man of vrouw uit Moddergat, de boeren leefden in betrekkelijk goede doen voor die tijd en de vissers waren erg arm en hadden vaak schulden en voor beide dorpen waren huwelijken tussen boeren en vissers dan ook niet wenselijk en dat is zacht uitgedrukt.
Paesens vanaf de zeedijk.
In Moddergat houden ze de geschiedenis van het dorp en zijn cultuur hoog en dat is ook te zien aan de oude huisjes met luiken en de vaak schots en scheve schuurtjes, maar ook aan de vissersnetten de ankers, oude sloepen e.a. decoraties die overal te zien zijn. Museum ‘t Fiskershúske, dat in augustus 2000 het officiële keurmerk “geregistreerd museum” kreeg, is een klein maar heel mooi museum dat zeer zeker de moeite waard is om te bezoeken. Museum ‘t Fiskershúske bestaat uit vier gerestaureerde vissershuizen en een expositieruimte, het oudste huisje is uit 1794 en geeft een beeld van de inrichting van een vissershuisje langs de Waddenkust rond 1850, en in het “Klaske’s Húske” zijn de kamers ingericht in de stijl van de vroege twintigste eeuw, in het huisje “de Aek” is een permanente expositie “Vissers van Wad en Gat” te zien met scheepsmodellen, vissersgereedschap, het reddingswezen en herinneringen aan de scheepsramp van Moddergat.
Moddergat vanaf de dijk.
De vissersramp van Paesens-Moddergat.
Het was vlak na middernacht op 5 maart 1883 dat de hele kustvissersvloot (blazers en aken) van Paesens-Moddergat wegzeilde om te gaan vissen in de rijke visgronden ten noordoosten van Borkum, het zogenaamde Scholveld. De winter was voor de vissers en hun gezinnen een strijd geweest om zonder inkomsten door te komen, het was mooi voorjaarsweer, de weersverwachting was redelijk goed en de vissers hoopten op een goede vangst. Terwijl er een aanwakkerende noordwester wind was werden die dag de scholnetten over de visgronden gesleept, de vangst viel tegen maar er werd door gevist tot in de avond toen er vanaf het noordwesten een zeer donkere lucht kwam opzetten. Even na 10 uur ‘s avonds werden de vissers op hun kleine zeilschepen binnen een kwartier overvallen door een plotseling opstekende noordwester storm. De golven werden opgezweept tot wel 20 meter hoog vertelden later de ooggetuigen, de vissers moeten een vreselijke worsteling met de elementen hebben gehad om te proberen westwaarts door de zeegaten tussen de Waddeneilanden te proberen de veilige haven te bereiken. De thuis wachtende vissersvrouwen en kinderen zullen ontzettend veel angst hebben gehad om vaders, zonen en kinderen het was de zwaarste nacht van Paesens en Moddergat. Misschien hebben de vissers nog hoop gehad dat de wind zou afnemen, maar die nam alleen maar in kracht toe terwijl het regende, hagelde en er sneeuwbuien vielen werd het windkracht 9 tot 10. Het is waarschijnlijk de 32 ton wegende WL 7 “De Twee Gebroeders” die het eerst ten prooi viel aan het noodweer en dat om 8 uur op Simonszand omsloeg en in de diepte verdween, de vijfkoppige bemanning kwam daarbij om. In de uren daarna voltrok zich een ramp die vrijwel de hele vissersvloot van Paesens en Moddergat opeiste. In het totaal zijn 17 van de 22 schepen gezonken en 83 vissers kwamen om, sommige families waren al hun mannelijke leden in één keer kwijt. De enige die de ramp overleefde was de 31-jarige Gerben Basteleur van de WL 2, de man was in een luchtbel terecht gekomen en werd nog net op tijd gered. Er werd een rampenfonds opgericht maar dit was lang niet toereikend zodat de gezinnen zonder mannen moesten leven van een paar kwartjes in de week, overheidssteun is niet gegeven. De visvangst werd daarna minder mede door de verouderde schepen en het ontbreken van een thuishaven in of bij Moddergat en de visserij is voor Paesens-Moddergatdan ook een langzame dood gestorven aan het begin van de 20ste eeuw. 75 jaar na de ramp op 6 maart 1958 is er een monument onthuld boven op de zeedijk bij Moddergat met daarbij op stenen platen de namen van de omgekomen vissers en de schepen waarop zij zich bevonden tijdens die ontzettende ramp.
As de dea it skip berint
dan is der gjin ûntkommen
O wetter, o wif elemint
de se hat jown, hat nommen
Als de dood het schip bereikt
dan is er geen ontkomen
O water, o wisselvallig element
de zee heeft gegeven, heeft genomen
Dit bronzen beeld staat er ter nagedachtenis aan de vrouwen en kinderen die achterbleven.
De rampdag van 6 maart 1883 wordt nog steeds levend gehouden in en mede door museum ‘t Fiskershûske. Als je daar staat bij het monument en de gedenktekens gaat er toch wel wat door je heen en kan je je levend voorstellen hoe de achtergebleven vrouwen en kinderen in bittere armoede en met hun verdriet hebben moeten leven. Na het bezoek aan Paesens-Moddergat zijn we nog naar het Lauwersmeergebied geweest en ik heb daar de Konikpaardjes nog even bekeken, dichtbij komen kon niet want de dieren zelf liepen tot hun enkels in het water.
Het konikpaard heeft geen verzorging nodig en kan het hele jaar vrij rondlopen. Om deze reden wordt het dier vaak ingezet voor begrazing in natuurgebieden in Nederland. Hoewel alle paarden nazaten zijn van hun wilde voorouders wordt voor begrazing vaak gekozen voor de konik, omdat er geen storende factor is van de fokkers (inteelt, fokken op schoonheid enz.) en omdat de konik nauw verwant is aan de tarpan, een oorspronkelijk wild paard. De konikpaarden blijken bovendien nagenoeg vrij van gebreken te zijn die onze huispaarden wel hebben. In de tweede kamer is de vraag gesteld voor deze paarden en voor de andere begrazers “ bijvoeren in de winter of afschieten” voor mij een onbegrijpelijke vraag.
Nu rest mij nog iedereen een heel goede week te wensen en voor de Friestaligen onder ons een filmpje over een herdenking van de Vissersramp, al zeggen de beelden ook genoeg, het werd bijzonder mooi gedaan maar zelf denk ik dat de rouwstoet heel wat minder mooi is geweest.
Een herdenking aan de Vissersramp van 6 maart 1883
Deze week was het prima weer met zelfs een warme dag, het zal nog een paar dagen droog blijven en daar ben ik blij om, ik denk dat iedereen dat wel prettig vindt, want de herfst en winter duren altijd zo lang. Nog graag een beetje nazomer en een mooie herfst!………
In Nederland niet zo bekend, maar ik zou er heel graag eens een kijkje nemen het fakkel en vuurfestival Up Helly Aa en dan vooral in Lerwick, in andere plaatsen laten ze het Vikingschip op zee verbranden maar in Lerwick op het strand, dit jaarlijkse festival is nog een uitvloeisel van het Yule feest en zoals alle festivals die op heel oude leest geschoeid zijn heeft het toch iets bijzonders en magisch, misschien valt het tegenwoordig wel tegen maar net als met carnaval hier is het toch een jaarlijks hoogtepunt op de Shetlandeilanden. Aangezien de vertalingen slecht zijn heb ik zelf maar een groot gedeelte vertaald, op het filmpje zijn enkele gebruiken inmiddels veranderd maar het festival is er niet minder om.
“Up Helly Aa” Is het festival dat wordt gevierd ter nagedachtenis van de komst van de Vikingen op de Shetlandeilanden ruim 1000 jaar geleden, en dit feest wordt al vanaf 1889gevierd en staat bekend als vuurfestival, het grootste festival is in Lerwick (letterlijk Kleibaai in het Norn: Het Norn is een uitgestorven Noordgermaanse taal die gesproken werd op de Shetland-eilanden,) is de hoofdplaats van de Shetlandeilanden in Schotland, het stadje heeft ongeveer 7000 inwoners en is daarmee de grootste plaats van de eilandengroep. Lerwick ligt aan de oostkust van het eiland Mainland. Het stadje werd gesticht in de zeventiende eeuw. Het is ook de belangrijkste haven van de Shetland eilanden en er vertrekken veerboten uit Lerwick naar Bergen, Aberdeen, Seyðisfjörður, Tórshavn (Faeröer), Kirkwall Orkney eilanden) en naar enkele havens op de andere Shetlandeilanden.
De evenementen beginnen om 7:30 op de laatste dinsdag van januari wanneer de Guizer Jarl ( Jarl is de Scandinavische vorm voor de titel opperhoofd), de primaire Viking-figuur tijdens dit festival, zijn opwachting maakt. Ieder jaar wordt er weer een ander gekozen net als prins carnaval hier in Nederland. Hij brengt de dag door in scholen en ziekenhuizen, zingt liedjes en houdt toespraken als voorbereiding op de avond evenementen. De Guizer Jarl, met zijn typisch lange baard en imposante kostuum, is omgeven door honderden mannen, genaamd guizers (performers in vermomming), ook gekleed in diverse verschillende kostuums, die brandende fakkels dragen. Het is de bedoeling in scène te zetten, alsof er een invasie van het land op handen is en dat de spelers het gevaar lopen te worden gegijzeld.
Guizer Jarl
De ploegen verzamelen zich rond de Guizer Jarl (Jarl is de Scandinavische vorm voor de titel opperhoofd) als hij een laatste toespraak richt tot de opeengepakte menigte. In het midden van hen is een galei, een volledige replica van een Viking oorlogsschip. De stemming wordt verhoogd als de ploegen en de Guizer Jarl beginnen met het zingen van de traditionele Up Hella Aa song. Als er dan een vuurpijl de lucht in wordt geschoten, klinkt er een luid gebrul en de fakkels die gedragen worden door de guizers worden in het Vikingschip gegooid. In een kwestie van seconden is het hele houten schip verdwenen in de vlammen, tot verrukking van de toeschouwers. Een gevoel van tevredenheid vervult de Guizer Jarl terwijl de guizers schreeuwen en springen van vrolijkheid. Maar de festiviteiten zijn nog lang niet voorbij.
Guizers
Na de verbranding van het Vikingschip zingen de guizers een andere traditionele Viking lied, de "Norsemans Home", vóór hun vertrek om zich naar de zalen te begeven. De zalen zijn gewoon grote kamers waar de gasten zich hebben verzameld om de hele nacht te dansen en tedrinken. De feestelijke en unieke sfeer van Up Helly wordt benadrukt door bezoeken van de guizer squads (ploeg/band/groep), die verplicht zijn om in elke zaal te dansen met de gasten. Deze tijdrovende taak neemt het grootste deel van de nacht en verder in de vroege uren van de ochtend van de volgende dag. Niet alleen de guizers zijn verkleed, maar iedereen die meedoet aan de optocht of het feest heeft verkleedkleren aan.Inmiddels is het festival uitgegroeid tot een enorm festijn waarvoor mensen uit andere landen de Shetlandeilanden bezoeken, alle hotels en BB’s zijn dan ook propvol en de volgende morgen zullen heel veel helden een beste pijn in hun hoofd hebben, maar plezier hebben ze gehad!
De Vikingen die nog steeds niet vergeten zijn, zouden het geweldig vinden dat ze zo herdacht werden en in het Walhalla zullen ze iedere laatste dinsdag van januari neerkijken op de Shetlandeilanden waar ze nog voortleven in de gedachten van de mensen en waar hun heldendaden nog worden uitgebeeld al moeten ze het dan ook verliezen, want goed verliezen was nog altijd beter dan falen.
(In de Noordse mythologie was het Walhalla een speciale hemel, voorbehouden voor de gesneuvelden in de strijd. Voor de Vikingen was het sneuvelen in de strijd de hoogste eer die een man kon halen; de angst om een natuurlijke dood te sterven was zo groot dat veel mannen zich op het sterfbed lieten doorboren met speren, rare jongens die Vikingen.)
Afghanistan, Irak we praten en lezen er veel over maar Noord-Korea is nu de grootste dreiging m.i. zelfs groter dan de dreiging van de Islam. De wantoestanden die daar heersen zijn haast met geen pen te beschrijven, ik ben totaal niet somber maar schrok van de berichtgeving. Wat staat ons te wachten van de dictator Kim Yong-Il en zijn trawanten? De bevolking lijdt enorm en toch aanbidden ze dit onmens (al of niet onder dwang!) Volgende week zal het mooie weer terugkomen en zondag is het misschien al zonnig, dus we houden de moed er in………
Portret van een kind dat gelukkig geen weet heeft van de ellende op de wereld.
"Noord Korea test wapens op kinderen" Diverse bronnen, foto’s van internet.
Noord-Korea test chemische en biologische wapens op mensen.
Gehandicapten
Vooral geestelijk en lichamelijk gehandicapte kinderen worden voor de experimenten misbruikt, zegt een Noord-Koreaanse overloper in een interview met de Arabische nieuwszender al-Jazeera.
Proefkonijn
"Als je mentaal of fysiek gehandicapt geboren wordt, zegt de regering dat je het beste een bijdrage kunt leveren aan de maatschappij als proefkonijn", zegt de voormalige commandant van de Noord-Koreaanse elitetroepen, die tien jaar geleden uitweek naar Zuid-Korea.
Gaskamer
Eerder waren al berichten over experimenten op politieke gevangenen in het totalitaire en geïsoleerde land naar buiten gekomen. De ex-commandant hoorde over de tests van zijn eigen soldaten. Een van de mannen moest een geheime basis bewaken, waar een aantal mensen in een glazen kamer werd gestopt. Er werd gas in de kamer gepompt en artsen controleerden vervolgens hoelang het duurde voor de testpersonen stierven.
Christenwijk in Noord-Korea
Te erg
Ook vertelt hij over een militaire commandant die door zijn superieuren werd gedwongen zijn twaalfjarige geestelijk gehandicapte dochter mee te geven. Van het meisje is nooit meer iets vernomen. De man hield het gruwelijke verhaal al die jaren voor zich, omdat het volgens hem te erg was om aan te denken. Omdat hij met gezondheidsproblemen kampt en Noord-Korea zich de laatste tijd steeds onvoorspelbaarder gedraagt, besloot hij
naar buiten te treden.
Noord-Korea doodt baby’s om volk bang te maken!
In een nieuw rapport van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken staan huiveringwekkende details over schendingen van de mensenrechten in Noord-Korea. Eén van de gruwelijkste praktijken: het vermoorden van pasgeboren baby’s om bij de bevolking angst te zaaien voor het regime van Kim Jong-Il. Steeds erger Volgens het rapport neemt het martelen en moorden alleen maar toe de jongste tijd. Van politiek andersdenkenden, of gewoon van mensen die de armoede en honger beu zijn en proberen te vluchten naar China. Het rapport haalt anecdotes aan van mensen die door het regime omgebracht zijn omdat ze op een krant zaten waarin een foto van Kim Jong-Il stond.
Ook dit is Noord-Korea
Kim Yong-Il
Kim Jong-il wordt in het land aangeduid als de Geliefde Leider of de Generaal. Hoewel hij in binnen- en buitenland wordt gezien als de machtigste man in het land, is Kim Jong-il niet het staatshoofd van Noord-Korea: officieel is de in 1994 overleden Kim Il-sung nog steeds president van het land. De functie van premier wordt sinds 2007 vervuld door Kim Yong-il.
Door de enorme persoonscultus die rond Kim heerst heeft hij meer dan 1200 van bijnamen gekregen, een aantal daarvan zijn:
Geliefde Leider
De zoon van de 21e eeuw
De eeuwige zon
De redder van het vaderland
De zon van het socialisme
De onoverwinnelijke generaal
De vader aller Koreanen
De grootste man die ooit heeft geleefd
Hij die verscheen uit het licht van zon en maan.
In Noord-Korea dreigt ook een hongersnood en de leiders dreigen met raketbeschietingen en zelfs met atoomwapens
Als de bron alleen de overloper was die dit vertelde in een interview bij de Arabische nieuwszende al-Jazeera dan konden er nog vraagtekens bij gezet worden, maar alle bronnen vertellen hetzelfde gruwelijk verhaal. Het is makkelijk om Irak te bombarderen, uiterst moeilijk of onmogelijk om daar en in Afghistan vrede voor elkaar te krijgen, maar dit is een veel groter gevaar, een enorm machtig leger met veel nucleaire faciliteiten en een dictator die nergens voor terug deinst. Noord-Korea heet officieel de Democratische Volksrepubliek Korea, dit is echter een farce. Op 25 mei van dit jaar heeft Noord-Korea een tweede aanzienlijk krachtiger dan die van 2006 kernproef gedaan, en werd gevolgd door proeven met korte afstandsraketten. De kernproef werd scherp veroordeeld door de Verenigde Staten, Zuid-Korea, de Europese Unie, Japan en Rusland, maar ook door China. Noord-Korea heeft verklaard dat het zich niet meer gebonden voelt aan de wapenstilstand van 1953. Waarom zijn we eigenlijk bang dat de Islam ons overneemt? Dit gevaar is stukken erger en ik ben bereid een gebedskleedje in de kamer te leggen als Noord-Korea stopt met de dreigingen en nu vooral met de misdaden tegen het eigen volk. Ook dit is weer te erg voor woorden!
Een eenvoudige boer in Noord-Korea misschien weet hij nergens van en dan heeft hij geluk.
Bij Melda een lieve space vriendin onderstaande film gezien en gevraagd of zij het goed vond dat ik die ook plaatste. Melda vindt het juist heel goed zodat iedereen kan zien hoe nietig de mens is. Zelf wil ik er aan toevoegen dat wij inderdaad nietig zijn maar met al onze (relatief) kleine zorgjes en wetenswaardigheden, vergeten we dan de wereld zelf? Is deze boodschap niet duidelijk genoeg? Voor mij wel, als alle landen van de hele wereld de handen ineen slaan is de aarde misschien nog te redden, of we nog op tijd zijn is een tweede. De aarde is al zo vreselijk oud en de mensheid nog maar betrekkelijk jong en toch vernietigen wij met z’n allen het paradijs en als we niet op tijd zijn zal dit paradijs de hel worden. Voor de mensen die geen Engels kennen is het jammer dat zij de spreekster niet kunnen verstaan, want al staat erbij met subtitles dat is jammer genoeg niet zo, maar ook dan is het zeker de moeite dik waard om tot de laatste minuut te kijken, kijk, kijk goed, luister (indien mogelijk) en zie de getallen aan het eind en denk er over na! Deze boodschap van Homeproject is duidelijk en de beelden zijn prachtig en fascinerend, het is een prachtige film van ruim anderhalf uur dus kijk alleen als jullie er echt tijd voor hebben. Ga mee op reis naar de vele werelddelen, laat je betoveren door het schone van de aarde en maak je ongerust om de toekomst van moedertje aarde die uitgeput raakt om te zorgen voor ons allemaal.
Gister was het 200 jaar geleden dat Charles Darwin werd geboren en de grote vraag is had hij gelijk of zijn de wetenschappers een andere mening toegedaan? Allereerst zoals iedere week………..
De kelkjes waren nog dicht, maar ze zijn er weer ondanks de vele sneeuwbuien en nachtvorsten, een heerlijk gezicht die kleine dappere bloemetjes.
"Mens lijkt genetisch niet op Neanderthaler" Bron: ANP
Wetenschappers gaan het DNA van de Neanderthaler met dat van mensen en chimpansees vergelijken. Dat heeft onderzoeker Svante Pääbo aangekondigd bij de presentatie van het gnoom van de Neanderthaler. Volgens de eerste gegevens is de genetische invloed van Neanderthalers op het DNA van de mens heel gering. Pääbo is leider van het onderzoek van het Max Planck Instituut in Leipzig. Met collega’s van 454 Life Science Corp in Chicago maakten de Duitsers op de 200ste verjaardag van Charles Darwin bekend dat ze meer dan 60 procent van het erfelijk materiaal van de Neanderthaler hebben bepaald. Ze baseren zich op het materiaal uit een bot dat 30.000 jaar oud is. tot die tijd leefden Neanderthalers in Europa en Azië. Het materiaal werd gevonden in 1856, drie jaar voordat Darwin "On the Origin of Species" publiceerde.
Neanderthaler vrouw, reconstructie.
Ook apen eten liever warm Bron ANP
Ook apen eten liever gekookt voedsel. Dat blijkt uit studies met chimpansees, gorilla’s en orang-oetans. Ze eten vlees, aardappelen en wortels liever gaar dan rauw, zo blijkt uit experimenten waarover het Britse wetenschappelijk tijdschrift New Scientist bericht. Volgens de onderzoekers wijst dit erop dat de mens mogelijk is begonnen met koken zodra hij vuur kon maken en per toeval ontdekte hoe je eten kunt garen, bijvoorbeeld doordat voedsel in het vuur viel. Waarschijnlijk hadden onze voorouders evenals de mensapen een aangeboren voorliefde voor gegaard voedsel. Volgens de antropologen van de Amerikaanse universiteit Harvard die voor apen gingen koken, speelt de invoering van het koken een centrale rol in de menselijke evolutie. Gekookt voedsel is makkelijker te verteren en de voedingsstoffen zijn makkelijker op te nemen. Dit zou de opmaat zijn geweest naar anatomische veranderingen bij de homo erectus zo’n 1,8 miljoen jaar geleden; de hersenen werden groter en de tanden kleiner.
Chimpansee.
Mensapen dragen hun naam niet voor niets. Van alle primaten lijken zij het meest op de mens. Net als wij hebben ze geen staart en hun hersens zijn in verhouding groter dan bij andere apen. Ook duurt de zwangerschap van een mensaap bijna net zo lang als bij mensen en blijven de jongen heel lang afhankelijk van hun ouders en andere groepsleden. Tegenwoordig komen mensapen alleen nog maar voor in Midden-Afrika en Zuidoost-Azië.
Intelligente dieren
Mensapen zijn zeer intelligente dieren. Ze gebruiken zelfs "gereedschappen"voor allerlei doeleinden. Stenen om noten mee te kraken, stokken om roofdieren te verjagen en twijgjes om termieten uit hun termietenheuvel te peuteren.
Neanderthaler, reconstructie.
Wetenswaardigheden
De mensapen hadden vroeger (miljoenen jaren geleden) een veel groter verspreidingsgebied. Ze leefden toen in Duitsland, Frankrijk en heel Zuid-Europa. Van alle mensapen zijn de chimpansees en de bonobo’s uit Midden-Afrika het nauwst aan de mens verwant. Beide soorten hebben ruim 98% van hun erfelijk materiaal met ons gemeen! De leider van een gorillagroep de "zilverrug" is enorm sterk. Toch heeft hij zijn superkracht zelden nodig om de baas te blijven in zijn groep. Hij is een "politicus" die met veel tact zoveel mogelijk conflicten vredelievend oplost.
Bonobo
Tsja, en dan komen we aan de hamvraag, van wie stammen we eigenlijk af? Is het zoals eerder aangenomen werd op spaces een grote vrouw uit Afrika, zijn het de Neanderthalers of de nog eerdere menselijke vorm de Homo erectus (Latijn voor rechtopgaande mens), een mensensoort die 1,9 miljoen tot 400.000 jaar gelden leefde of van de mensensoort Homo habilis (latijn voor mens en dan voor handig omdat ze al gereedschappen hadden) ze leefden 2,2 tot 1,5 miljoen jaar geleden in Oost Afrika dan was er natuurlijk ook nog de uitgestorven mensensoort Australopithecus afarensus de oudst bekende mensensoort die leefden tussen 4,3 en 2 miljoen jaar geleden, daar tussendoor was er de Cro-magnon mens die behoort tot de huidige en enige nog levende mensensoort de Homo sapiens (Latijn voor wetende mens) de Cro-magnons waren volgens de wetenschappers "gewone" moderne mensen. Overigens zijn er nog meer mensensoorten geweest door de miljoenen jaren heen maar de meesten kwamen toch uit Afrika en omliggende landen. Wat ik dus erg leuk vond om te lezen was de volgende zin: "Mensen zijn, evenals de meeste andere apen, sociaal van aard." De evolutietheorie wordt door de wetenschap ondersteund, maar iedereen mag van mij uitmaken van wie we afstammen echt mooi zijn onze voorouders in ieder geval niet geweest.
Veel havensteden hebben Sint-Nicolaas als beschermheilige o.a. Amsterdam, Odijk (Nederland), Tuggen (Zwitserland), Sint-Niklaas, België en Aberdeen in Schotland, veel steden hebben ook wapens met Sint-Nicolaas, kortom niemand kan om deze heilige heen. In Friesland is zelfs een dorp dat Sint Nicolaasga (Sint Nyk in het Fries) heet en dan ook een Sint-Nicolaaskerk heeft, de bouw werd pas gestart in 1885 daarvoor werden katholieke diensten gehouden in een schuilkerk, ook van dit dorp is Sint-Nicolaas de beschermheilige en het “ga” achter Nicolaas zal wel afstammen van gea (namen uit de Griekse en Romeinse mythologie) en niet van weg gaan.
♣ WELKOM OP DE SITE VAN ANN ♣ 