De verkiezingsstrijd is gestreden maar een formatie is minder makkelijk, het wordt op dat gebied een hete herfst, maar wat voor kabinet we ook krijgen, bloeden zullen we! Net de jaarlijkse rekening van de motorrijtuigenbelasting ontvangen en jawel ook die is duurder geworden en de korting voor het betalen van een heel jaar in eens is vervallen, de benzineprijzen rijzen de pan uit en daarvan is ongeveer 60% voor de minister van financiën, als de rollators er niet waren dan kunnen eerdaags de mensen die slecht ter been zijn en waar de supers de boodschappen niet thuis bezorgen alvast op een houtje gaan bijten (als het hout tenminste niet al te duur wordt). Zelf kan ik niet zonder auto maar ik tank dan ook eens in de twee maanden, leuk zomaar een eind rijden is er niet meer bij en de trein kost ook teveel voor minder draagkrachtigen. De beloften van de partijen waren weer grandioos maar eenmaal gekozen zullen er weer liters water bij de wijn worden gedaan, Griekenland heeft weer miljarden nodig en er zijn nog meer landen die graag wat willen hebben van de z.g. rijke landen. Als er wordt gesproken over 2040 dan haal ik m’n schouders maar op, er kan nog zoveel gebeuren en als we daar met z’n allen nu al voor moeten betalen dan zijn politici nog gekker dan ik dacht. Genoeg over de politiek en de daaraan verbonden lastenverzwaringen en verder met wat leukere zaken.

 

Tsja, een kogelwerper, een bal, een nieuw soort voetbal voor het WK? Allemaal fout dit is een Kogelgordeldier in zijn/haar favoriete houding.

In Zoo Bizar in Orvelte mag je dit dier in je handen nemen en eerst weet je dan ook echt niet wat het is, voor meer foto’s en informatie over Zoo Bizar nog even de link voor mensen die nog niet weten wat, waar en hoe Zoo Bizar is en aan de naam komt.

HIER KLIKKEN VOOR DE SITE VAN ZOO BIZAR

GORDELDIER: Tolypeutes matacus (in het Engels, Southern three-banded armadillo)

Dit is een van de weinige gordeldieren die zich kan oprollen tot een bal, ze doen dit uit verdediging en de schilden van zijn staart, kop en rug passen precies in elkaar, mocht er een nieuwsgierig of hongerig dier de neus tussen een van de spleten proberen te krijgen dan doet die neus ineens wel heel erg veel pijn, als er dan nog een neus is! Deze bizarre diertjes komen voor in Argentinië, Bolivia, Brazilië en Paraguay, en dus ook al in Orvelte, hun voedsel bestaat overwegend uit insecten zoals mieren en termieten, in het wild leven ze dan ook meestal vlakbij een termieten of mierenhoop, kevers en torren lusten ze ook graag. De kogelgordeldieren kunnen zo’n 15 jaar oud worden en hun gewicht is ongeveer 1,5 kg. Hun lengte is zo’n 30 cm. en het staartje 6 cm. Het kogelgordeldier is een uitstervende soort, door bosbekapping en uitbreiding voor de landbouw en ook door het jagen van mensen op deze diertjes omdat hun vlees als een delicatesse wordt beschouwd (de huid dient om er mandjes van te maken voor de toeristen) komt deze diersoort al minder voor en dat is toch echt wel heel erg jammer. Dit gordeldier behoort tot de tandarmen, ze hebben echter wel degelijk tanden maar die zijn wortel- en glazuurloos. Voor een goede voedselvermaling nemen ze graan, steentjes en zand tot zich, ze leven alleen of per koppel en bij voortplanting krijgen de vrouwtjes meestal twee jongen die liefderijk worden gezoogd.

Oh, ben jij het? Dan kan ik me wel even uitrollen! Deze foto is speciaal voor John Capriolo omdat hij nog nooit een kogelgordeldier had gezien en ik hem een foto had beloofd

SLAKKENSKINK: (of Pink-tong skink) Hemisphaeriodon gerrardi

Slakkenskinken voelen zich best thuis bij Ann en laten zich best fotograferen met de rechterhand als ze op de linker nieuwsgierig kijken.

De slakkenskink is een hagedis uit de familie skinken (Scincidae) deze diertjes komen voor in weinig gebieden, waarvan o.a. in Australië in de staat Queensland en Nieuw-Zuid-Wales, ze eten het liefst slakken zowel levend als dood, ze kraken de huisjes en spugen de stukjes van de huisjes weer uit, maar ook insecten vinden ze smakelijke hapjes.

Ik hou me toch maar even vast, je weet het nooit met die menselijke zoogdieren!

STINKDIEREN HOEVEN NIET TE STINKEN

De gestreepte skunk of gestreept stinkdier (Mephitis mephitis) is het meest bekende stinkdier en komt voor in bijna geheel Noord-Amerika, in de zuidelijke helft van Canada, de 48 aaneengesloten Verenigde Staten en in noordelijk Mexico, in o.a. woestijnen, bossen, prairies, grasvlakten en zelfs in buitenwijken.

Dit is PePe in Zoo Bizar die daar vrij rondloopt en voor iemand die een foto wil maken best heel erg snel is.

Dit dier is ongeveer zo groot als een kat en weegt van zo’n 2,7 tot 6.3 kg, de mannetjes zijn groter dan de vrouwtjes, het zijn omnivoren en eten het liefst kleine knaagdieren, kevers, spinnen, slakken, mieren, rivierkreeften, bijen, wespen, hagedissen, de eieren van grondbroedende vogels maar ook vruchten zoals kersen en bessen, een makkelijke eter dus. In de herfst kweekt de skunk een vetlaag om de voedselarme wintermaanden door te komen. Soms overwinteren meerdere stinkdieren in een hol en dat zal daar dan wel gezellig zijn. Stinkdieren kunnen van 8 tot 12 jaar oud worden, maar als ze goed worden verzorgd ook wel ouder, in Amerika (voor wat dat waard is) is er eentje die 20 is of is geworden.

Ik wil ook weleens een knuffel!

Het vachtpatroon dient als waarschuwing voor natuurlijke vijanden (waaronder bij PePe mijn kleine Pitbull ook onder valt) Als deze waarschuwing niet helpen dan steekt het stinkdier zijn staart uit en zet de staartharen op, klappert met zijn tanden en stampt op de grond met zijn voorpoten. De meeste roofdieren vluchten dan wel weg, maar de enkele vijand die blijft staan is de pineut. Het stinkdier gaat op z’n voorpoten staan, richt de anaalklieren op de aanvaller en spuit een gele, olieachtige muskus. Het dier kan van drie tot vijf meter ver spuiten maar de stank kan wel tot tien meter ver dragen, die geur blijft lang hangen en is van verre te ruiken. Het stinkdier is wel zuinig op deze vloeistof want ze hebben slechts genoeg voor zo’n vijf of zes aanvallen en dan duurt het enkele weken voordat de voorraad weer is aangevuld. De meeste roofdieren laten het voor gezien, behalve de Amerikaanse Oehoe, die heeft een slechte reukzin en is dus een geduchte vijand voor de stinkdieren.

Stampen doe ik wel met m’n voorpoten maar mijn anaalklieren heb ik niet meer *snik* dat langharige mormel van die Ann ruikt dus nog steeds lekker!

Onderstaande foto mocht ik plaatsen van Iris en heb die gepikt van de Zoo Bizar site, bedankt Iris!

Mijn lieve kleindochter Sanne met hartsvriendin Vera, Sanne vindt een wandelend blad super cool (gelukkig logeren bij oma ook)!

De meteorologische herfst is inmiddels al bijna de echte herfst en dat was goed te zien op de Herfstfair in Orvelte van j.l. zondag, de oogst is binnen!

Een mooie herfst met wat aangename dagen is ook prachtig en dan is er weer heel wat te zien en al vind ik de zomer dan nog zo fijn er komt een eind aan, het enige wat ik absoluut niet zal missen is………

Al is er maar één zo’n vervelende vlieg in de kamer dan zit zo’n lastpak wel bij mij

In het altijd prachtige Drenthe is in het museumdorp Orvelte sinds eerste paasdag 2012 Zoo Bizar geopend met daarvoor Zoo Bazaar waar voor iedereen iets is om als herinnering mee te nemen naar huis of iets om over de dieren te lezen die zijn gezien en vaak aangeraakt. Iris Al heeft na vele jaren als dierenverzorgster in Kabouterland te hebben gewerkt haar ideaal verwezenlijkt, een eigen kleine Zoo met bijzondere dieren. J.l. zondag zijn buurvrouw Corrie en ik daar heen geweest en het was geweldig!  Mijn complimenten gaan uit naar Iris, Geert, Wim en alle mensen die hebben geholpen om deze mooie Zoo zo snel voor elkaar te krijgen. Hieronder de link naar de site van Zoo Bizar;

HIER KLIKKEN VOOR DE SITE

In korte tijd zijn honderden mensen en kinderen mij voor gegaan en velen hebben reeds in Zoo Bazaar kennis gemaakt met de vogelspinnen, die Geert telkens gaat ophalen zodat de mensen weten wat ze te wachten staat. Voor mij was het een verrassing dat er zoveel kinderen helemaal niet bang zijn voor de grote spinnen en de trotse gezichtjes zijn ook geweldig om te zien. Aan een klein kereltje dat met een brede grijns naar de vogelspin op zijn handje stond te kijken vroeg ik “nu ben je zeker nooit meer bang voor kleine spinnetjes hè?” waarop hij heel trots zei “nee hoor, die zijn helemaal niets”. Bij de winkel stonden prachtige vleesetende planten en kijk dan ben ik meteen verkocht

Dit is de Trompetbekerplant (Sarracenia) en die heeft uiteraard direct een mooi plaatsje gekregen. Vleesetende planten is eigenlijk een verkeerde naam, want naast de voedingstoffen uit de grond verslinden vleesetende planten meestal insecten of spinnen en daar zit niet veel vlees aan. Door de planten wordt de prooi gelokt, vastgehouden en gedood, daarna wordt de prooi zelfstandig verteerd en de opgeloste voedingsstoffen worden door de plant opgenomen. Vleesetende planten worden meestal gevonden in gebieden met een stikstofarme bodem, zoals moerassen en ze komen overal ter wereld voor, tegenwoordig zijn ze echter zeldzaam geworden door het verdwijnen van de voedselarme vennen. De echte vleesetende planten zijn geëvolueerd in ten minste 10 gescheiden afstammingen, deze zijn nu vertegenwoordigd door meerdere geslachten in 5 families. Ze beschikken over 630 soorten die hun prooi lokken, vangen en verteren. Wat een heerlijkheid als er weer muggen zijn, dat scheelt toch weer een flinke slok op een borrel en ik hoop dan ook dat deze plant me zal verlossen van rondvliegende muggen en vervelende vliegen.

Deze decoratieve beker is een valkuil en als een insect erin valt kan het er door de gladde wanden en de nauwe ruimte niet meer uit en wordt verteerd, soms zit er water in de beker en dan verdrinkt het insect. De Trompetbekerplant groeit in Noord-Amerika. Voor mensen die deze planten ook mooi vinden het zijn planten die zowel in huis als buiten kunnen staan en vooral mensen met een vijvertje zullen er veel plezier aan beleven. Vermeerderen kan door zaaien, bladstekken en wortelstekken.

Na het bekijken van de vele leuke, leerzame en mooie dingen die er te koop zijn in Zoo Bazaar was Zoo Bizar zelf aan de beurt en nadat ik al eerder een slang in m’n handen had gehouden was het hier de Koningspython die ik een poosje mocht vasthouden.

Koningspython – Python regius

De soortnaam regius betekent “koning” of “koninklijk”, koning is eigenlijk niet zo’n goede naam is voor deze slang, alle andere slangen met de term “koning” in hun naam eten n.l. weleens andere slangen, de koningspython doet dit niet. De Engelse benamingen Royal python (koninklijke python) of Ball python (Bal python) zijn beter van toepassing. De herkomst van de soortnaam regius zou volgens sommigen kunnen liggen aan de soms kroon-achtige vlekkentekening of omdat deze python sinds lange tijd door koningen werden aanbeden door hun pracht, maar dat is niet zeker, wel dat ze ook inderdaad prachtig zijn om te zien. De koningspython is een niet-giftige slang uit de familie boa’s (Boidae) en de onderfamilie pythons (Pythoninae)

Eva was vast mooier, maar de slang maakt het goed en liet zich gewillig vasthouden. (Brenda bedankt voor je geduld).

Deze slang wordt meestal niet langer dan anderhalve meter, vrouwtjes worden in sommige gevallen iets groter, dus dit zal dan wel een vrouwtje zijn dat heb ik niet kunnen zien De koningspython komt voor in westelijk Afrika, Gambia, Ghana, Nigeria, Senegal, Bénin, Togo en zelfs in Orvelte. Ze leven in drogere gebieden zoals savannen en bossen, maar wel altijd in de buurt van water. Hun voedsel bestaat uit knaagdieren, amfibieën, hagedissen en vogels, deze worden ‘s-nachts gevangen want overdag zitten deze slangen veelal verscholen in donkere plaatsen zoals holen in de grond en onder boomwortels. Het is een op de grond levende slang die met enige regelmaat wil klimmen en die zijn prooi wurgt voordat deze wordt opgegeten.

 

Dit is één van de twee naaktratten en het is maar goed dat het in Zoo Bizar lekker warm is.

In 1953 is bij de Rowett Research Institute te Aberdeen, Schotland, de naaktrat ontdekt. Deze mutatie werd in de jaren ‘60 als verloren beschouwd, maar dook in de jaren ‘70 bij de familie van deze ratten weer op. Het gaat om een mutatie die “Rowett nude” afgekort “rnu” genoemd wordt. De mutatie lijkt heel veel op de mutatie die bij de muizen voorkomt. De thymus orgaan (zwezerik) is niet of minder goed ontwikkeld, de thymus is een orgaan dat bij jonge knaagdieren te vinden is tussen het borstbeen en de luchtpijp. Bij jonge dieren is het sterk ontwikkeld maar na de puberteit verschrompelt het. Het zijn vriendelijke en lieve diertjes en willen best wel graag op je schouder zitten.

Zoo Bizar heeft uiteraard veel meer bizarre en interessante dieren en diertjes maar daarover een volgende keer.