Tijdens een wandeling zag ik de Wilde peen staan, het is een mooie bloem, maar ook gezond.

Wilde peen – Daucus carota – ook vogelnestje genoemd.

De plant is tweejarig en voordat de Wilde peen kan gaan bloeien heeft deze plant koude nodig, in het tweede jaar gebruikt
de plant dan de opgeslagen voedingsstoffen uit de wortel om dan verder te groeien, bloeien en ontwikkelen. De penwortel
is wit en vertakt, ook niet zo vlezig als de ons bekende oranje wortels, maar niet minder aan betacaroteen, Vitamine C, B1, 
B2 en vitamine A. Het is een tevens een medicinale plant, de wortels ondersteunen de functie van de nieren om afvalstoffen
af te voeren en de zaden hebben een verwarmend effect. 

De wortels zijn over het algemeen dun en moeten voor de bloei worden geoogst, de zaden kan je zelf zaaien en het is
ook een grappige plant tijdens de bloei mooi, en na de bloei buigen de buitenste stralen zich naar binnen en dan ziet het
er uit als een vogelnestje, de bijnaam is dus niet voor niets.

De zaden moeten nog even rijpen.

Zelf vind ik de Wilde peen wel wat op het Duizendblad lijken, daarom de onderkant als herkenning. De Wilde peen is de
voorloper van onze bekende oranje worteltjes en die zijn verkregen door kruisingen. Pas omstreeks de 17e eeuw zijn
de oranje wortels over Europa verspreid. De bloemschermen zijn goed te gebruiken in salades en als thee gezet van
de bloemschermen bevordert deze thee spijsverteringsproblemen. De wortels kunnen ook rauw gegeten worden.
Wel blijft het oppassen met de in het wild groeiende planten, ze lijken n.l. ook veel op de gevlekte schering en die zijn
niet zo gezond en zelfs zeer giftig.

Bladeren van de Oca (Oxalis tuberosa) of Klaverzuringknol.

Dit is een knolgewas uit de Andes, maar eigenlijk niet geschikt om hier in Nederland te kweken, de plantjes groeien dan
wel prima, maar de knolvorming begint pas als hier de winter invalt, dus te laat om in de winter te gaan oogsten. Het is
wel mogelijk deze knol in een kas te kweken. Oca is ooit in Nederland geïntroduceerd als vervanger van de aardappel,
en dat omstreeks 1830, maar het is hier nooit aangeslagen in tegenstelling tot Nieuw-Zeeland waar het wel is gelukt, de
knollen worden wel geteeld in Midden- en Zuid-Amerika en ook nog in Nieuw-Zeeland. De knollen zijn al 6000 jaar bekend,
helaas is De Kruidhof nu gesloten, maar de planten gaan ook nog bloeien.

Foto van internet.
De knollen kunnen worden gekookt, gebakken, gefrituurd, zoetzuur ingelegd worden, of rauw met suiker gegeten, ze
zien er in ieder geval heel wat vrolijker uit de de gewone saaie aardappel en zijn even voedzaam.

Vrouwenmantel – Alchemilla mollis

Ook dit is van oudsher een medicinale plant en werd vroeger gebruikt bij vrouwen met menstruatie problemen en na
zwangerschappen, de naam is dan ook verbonden aan de bescherming van vrouwen.

Aan de Vrouwenmantel zijn veel mythes verbonden, In de bloei is de plant erg mooi, maar ook zonder bloemen is het een
prachtig gezicht dat de druppels op de bladeren blijven als het heeft geregend of na dauw. Heel vroeger dachten de Alchemisten
(vandaar de Latijnse naam Alchemilla) dat ze als ze de druppels verzamelden dit het puurste hemelwater was, en dit water
gebruikten ze dan ook bij hun pogingen om goud te maken. De plant is altijd opgedragen aan vrouwen, eerst aan Venus, daarna
aan de Germaanse godin Freija, en na de komst van het christendom aan Maria. Het vrouwenmantel staat dan ook voor de
mantel van de heilige Maria.

Zomaar nog even wat mooie bloemen, dit is de Dahlia – Bora Bora

Het Breedklokje – Campanula latifolia

Twee keer per jaar bloeit het Moerasbloempje – Limnanthes douglasii, de honingbijen zijn er dol op, en het
Moerasbloempje zaait zichzelf.

Zelfs nu nog zitten er knoppen in de rozen.

De Kardoen – Cynara cardunculus, een trekpleister voor bijen en hommels, maar ook eetbaar, het is familie van de
artisjok en het meest worden de bloemknoppen, de vezelige bladstelen en de middennerf gegeten.

Dicht bij huis kan je ook heerlijk wandelen, vooral in de zomer als er overal bloemen en kruiden bloeien.

Bernagie – Borage officinalis of komkommerkruid.

Het woord officinalis zegt het al, het is een geneeskrachtig kruid, bij de Romeinen en Grieken was het kruid al heel lang
bekend. Uit de Borage wordt ook olie gewonnen, er zit o.a. een hoog gehalte Gamma-linoleenzuur, zink, magnesium en
Vitamine B6 in, en wordt heel veel gebruikt in de voedingssupplementen industrie. Ook zijn de jonge blaadjes erg geschikt
om te eten als spinazie of sla. In het Middellandse-Zeegebied wordt de borage veel gebruikt in salades. Voor wie een heel
mooi opgemaakte taart of cake wil maken, zijn de bloempjes erg geschikt, even vochtig maken en suikeren, op de cake
of taart schikken en alles gewoon opeten. Een kruid naar mijn hart.

De Vlinderstruiken (Buddleja davidii) hebben weer uitbundig gebloeid, maar jammer genoeg waren er dit jaar weinig vlinders, 
wel fijn voor de bijen, hommels en wespen er was genoeg nectar te halen. Voor mensen die pas een Vlinderstruik hebben geplant,
is het belangrijk te weten dat deze struiken aan het eind van de zomer worden gesnoeid, niet te veel, want in de lente moet het nog  
een keer, tot op ongeveer 50 cm. hoogte, zo voorkom je houtvorming en een struik die wel 4 meter hoog kan worden.

Wie rookt denkt meestal niet aan wat er aan een sigaret, sigaar of shaggie vooraf is gegaan, daarom een foto genomen
in de Kruidhof van de bloeiende tabaksplant – Nicotinia tabacum.

Na het nemen van veel foto’s is het dan tijd voor mijn kleine Mandy om lekker los te hollen in het hoge gras met de vele
wilde bloemen, ze is er dol op en soms kan ze mij niet meer vinden

Lost and alone!

Dan maar op m’n achterpootjes staan, en ja hoor ik zie haar!

Dat ze er als we thuis zijn gekomen moet worden gekamd is geen wonder, maar het is altijd heerlijk als hondjes zo genieten
van de natuur, wat dat betreft hebben we het zeker met elkaar getroffen.

Ook de Alsem – Artemisia absinthium – bloeide rijkelijk. De knoppen worden gebruikt in de dranken Vermout en absint,
deze laatste drank is bij veel gebruik erg schadelijk en kan leiden tot zenuw- en hersenbeschadiging, als Vincent van Gogh
wat minder van deze drank had gedronken, was het beter met hem afgelopen. De crisis van de twee laatste jaren van
deze grote schilder worden in verband gebracht met het overmatige gebruik van deze geelgroene drank, en het heeft
hem niet alleen een oor gekost. Veel oude meesters hebben absint gedronken, o.a. Paul Guiquin en Henri Toulouse-Lautrec,
ook veel schrijvers dronken het in die tijd, en noemde de drank De Groene Fee. Aan het eind van de 19e eeuw is de
productie en consumptie van absint aan banden gelegd en pas na ongeveer honderd jaar was het weer vrij te koop. Deze plant
staat op de Nederlandse rode lijst van de planten als vrij zeldzaam, maar in een tuin wil het prima groeien en bloeien. De naam
Artemisia is afgeleid van de Griekse godin Artemis en absinthium betekent in het oud Grieks ongenoegen.

Ook de Salie – Salvia officinalis -  bloeide prachtig in mijn postzegeltuin, ook dit is een geneeskrachtig kruid, echte Salie
is o.a. rustgevend en ontsmettend, het wordt gebruikt in tandpasta’s. Gekookt in melk is het een oud rustgevend middel
Wie Saliemelk dronk, werd dan ook Jan Salie genoemd, waarschijnlijk omdat degene suf overkwam.

Nog even zomaar wat zomerse plaatjes.

Dit jaar eigen druiven langs de schutting.

Eendagslelie – Hemerocallis – stralend in de zon.

In een slootje stond een prachtige Grote egelskop – Sparganium erectum.

Hortensia- Indian Summer.

Heerlijk geurende Kamperfoelie.

Lelie – Lilium Tango Graffity.

Gaan we nu eens verderop moeder!

Mijn Sudely Castle roos in de regen, deze struik is wel 20 jaar oud en de naam van de roos weet ik niet eens, gekocht
van de baron van Sudely Castle in de Cotswolds, Engeland, en ieder jaar zijn er meer heerlijk geurende rozen.

Ze waren er al vroeg, en ik sluit af met het een versje van Freek de Jonge:

Wij zijn de kleine eikeltjes,
blij dat ‘t guur en herfstig is.
Wij hebben kleine pukkeltjes,
en hopen dat ‘t geen herpes is.

Aangezien het inmiddels herfst is, kom ik hier nog terug met zomerse foto’s en weetjes over bloemen en planten, de herfst is
mooi, maar er gaat voor mij niets boven de lente en de zomer.

Tsja en toen moest er weer gekamd worden, maar ook Mandy heeft een lijfspreuk van Freek de Jonge,
NIEMAND IS GELUKKIG, WEES NIEMAND.

De bleekroze papaver orientale.

WAARSCHUWING:
Alle delen van de plant zijn zeer giftig, behalve de zaden (blauwmaanzaad), die kunnen gebruikt worden in gekookt
voedsel, of als extra op brood e.d. Ook wordt er uit de zaden olie geperst en die olie wordt gebruikt als voedingsolie
en in de cosmetica-industrie. Laat kinderen nooit in aanraking komen met de planten. Het zaad heeft een heel lichte
verdovende werking, die niet wordt gevoeld als het in kleine hoeveelheden wordt gebruikt.

 Witte papaver orientale

Geschiedenis:

De geschiedenis van de papaver, de opium en wat er meer over bekend is, gaat heel ver terug in de tijd. In een tekst in spijkerschrift
van ongeveer 3500 voor Christus, wordt al over de verbouw van de papaver en de productie van opium gesproken, deze
tekst op een tablet van klei is gevonden in een Soemerisch spiritueel centrum, wat niet ver van Bagdad af ligt. De Soemeriërs
noemden opium “gil” wat geluk betekent. In wat nu Egypte is, werd rond 1500 voor Christus opium al op grote schaal gebruikt,
en ook in het oude Griekenland was het bekend. Opium werd heel vaak aan allerlei goden verbonden, zoals de godin Demeter,
die ontdekte dat haar verdriet afnam als ze opium nam. Ook de oude Griekse goden, Morpheus (de god van de slaap en de dromen)
Hypnos (de god van de slaap) en Thanatos (god van de dood) waren verbonden met  de opium.

Als het regent gaan de prachtige zijden blaadjes zich sluiten.

Alexander de Grote (356 – 323 voor Christus) gebruikte ook al opium, overigens alleen voor hemzelf en zijn mannen, het
kwam niet in handen van de plaatselijke bevolking van India waar hij heenging. De papaver werd 900 jaar voor Christus
ingevoerd uit Azië, toen werd de olie, gewonnen uit de zaden nog steeds als verdovend middel gebruikt, en Paracelsus was
degene die rond 1500 uit heeft gevonden dat het witte melksap veel effectiever was, de Engelse arts Sydenham (1624 – 1689)
was degene die de raad van Paracelsus opvolgde. Toch duurde het nog eeuwen om uit het melksap een vaste stof te bereiden,
die werd narcotine genoemd, ook ontdekte men later de codeïne en heroïne. Als verdovend middel in de geneeskunde is de papaver
een ongeëvenaard belangrijke plant, en was het daarbij maar gebleven. Pas rond 1700 werd de papaver pas gebruikt als
genotsmiddel, en inmiddels zijn er wereldwijd ontzettend veel verslaafde mensen.

Dubbele rode papaver – Papaver somniferum  of slaapbol.

In Europa werd opium pas in 1525 als medicinaal drankje in gebruik genomen. Het heette toen Laudanum, en was gemaakt
van alcohol en opium, het werd zowel door volwassenen als kinderen gebruikt als slaap- en pijnstillend middel. In de 19e eeuw
was opium in de VS en in Engeland bij drogisten vrij te koop. Veel Engelse schrijvers, waaronder Charles Dickens en Elizabeth
Barrett Browning gebruikte het, maar ook de arbeidersklasse gebruikte in die tijd opium, het werd zelfs toegevoegd aan een
biertje en aan kinderen gegeven om ze in slaap te krijgen.

Als de papaverbloemen zijn uitgebloeid is het oogsttijd.

Oogst en teelt:

De grootste opium producerende gebieden in Azië behoren tot de Gouden Sikkel, genoemd naar de ligging van  van het
gebied, de Gouden Sikkel strekt zich uit over de bergachtige buitengebieden van drie landen: Afghanistan, Pakistan en
Iran. In 1991 werd Afghanistan de grootste opiumproducent van de wereld, daarvoor was het Myanmar één van de 
landen van de Gouden Driehoek, Thailand, Laos en Myanmar (het vroegere Birma). De teelt tegengaan, zoals is geprobeerd
door de Europese Unie die meer dan 250 miljoen euro heeft uitgegeven aan het drugsbeleid in Afghanistan, is onbegonnen
werk, de arme boeren zullen het telen van de papaver nooit opgeven. Ook de krijgsheren zullen dit nooit toestaan.

Papaverbollen, het witte goud.

Het gaat om bedragen van honderden miljarden euro’s aan straatwaarde van de heroïne, en de Taliban heeft daar heel wat
van in handen. Van opium maken ze morfine (waar de geneeskunde niet buiten kan) van morfine maken ze heroïne. De arme
boeren in Myanmar zijn benaderd door de Verenigde Naties om hen te overtuigen koffie te gaan verbouwen, dat willen ze wel,
maar als ze niet meewerken met de papaverteelt zullen ze niet te eten hebben. Er is al een wereldwijd tekort aan dure morfine,
ongeveer 80% van alle medicinale morfine gaat naar patiënten in de zes rijkste landen van de wereld.

Oogsttijd, een papaverveld in………….

Ongelooflijk maar waar, in Buitenpost nog wel. Nu heb ik nog geen Afghanen gezien met hun mesjes en houten planken
maar je weet het maar nooit! Als de bloembladen zijn afgevallen, is het tijd om te oogsten. In de bollen worden kleine
sneetjes gemaakt waaruit het melksap komt , dat wordt als het wat is ingedroogd afgeschraapt en tot een soort cakes
gevormd, daarna verpakt in opiumbladeren of papier en dan verder gedroogd in de zon.

Deze foto is van internet, ik heb het zelf niet geprobeerd. Het melksap is bij een bepaalde hoeveelheid dodelijk, en omdat
ik niet weet welke hoeveelheid, laat ik mijn bollen maar staan als sier.

De eerste knoppen van de witte papaver.

Nogmaals de prachtige bloem van de dubbele rode papaver – Papaver somniferum, die overigens de enige is waaruit de
opium wordt gewonnen.

Tot slot de oogstrijpe bollen, voor velen de hel, voor anderen verlichting, voor heel veel mensen een broodwinning,
voor weer anderen rijkdom en voor mij pure schoonheid, van knop tot bol, de bloemen zelf met hun zijden blaadjes
blijven een lust voor het oog, volgend jaar maar wat meer zaaien

Na een heel lange winter en op een paar mooie lentedagen na is het alweer 29 april, kabinet-Rutte II is al een poosje bezig om het land kapot te bezuinigen en wat er ook gaat mislukken het lukt de heren in Den Haag zeker om dit voor elkaar te krijgen als ze zo door zullen gaan. Afijn we hebben wel een nieuwe paus en morgen krijgen we zowaar een nieuwe koning, voor wie dit gaat vieren een heel fijne dag gewenst. Zelf heb ik liever een mooie lentedag met veel zon en een aangename temperatuur en ik zal me dan ook niet in de feestvreugde storten en mezelf niet tooien met oranje strikken, hoedje, toeter en de niet te vergeten erbij behorende oranjebitter zal ik ook niet nuttigen.

De Forsythia’s bloeien uitbundig en in de zon lijken het gouden struiken.

5 en 6 maart waren heerlijke lentedagen en als ik dan de pas ontloken krokusjes zie maakt me dat blij!

Ook de Toverhazelaar (Hamamelis mollis) bloeide prchtig in maart

Om even verder te gaan over Koninginnedag, het feestprogramma in Buitenpost is ook niet bepaald een dag om naar toe te leven, er is een kleine vrijmarkt, fietsen en skelters mogen indien versierd deelnemen aan een optocht(je) en dan is er nog een voetbaltoernooi en dat is het dan. Ho, daar vergeet ik nog te vermelden dat deze feestelijke dag geopend zal worden door Brassband Concordia, er is m.i. ook een grote fout gemaakt, want wie naar de versierde fietsen wil kijken dat begint om 10.30 en dan zal je altijd zien dat de voetballiefhebbers zich naar het voetbaltoernooi hebben begeven aangezien dit ook om 10.30 begint, gelukkig zat er een printbare versie bij het artikel zodat je alles goed kunt nalezen zo’n programma kan je niet onthouden

Koningin Beatrix stapt op na 33 dienstjaren en ontzettend veel mensen bedanken haar voor alles wat ze heeft gedaan, maar waarom bedanken? Wie merkt er nu eigenlijk wat van een koningin of koning, ze doen gewoon hun werk en worden daar bijzonder goed voor betaald. Hoeveel mensen hebben er niet 40, 45 of meer jaren hard gewerkt en zijn of ontslagen of te oud geworden om nog te werken en dan voor heel wat minder salaris of loon, alleen hebben die niet hoeven zweren “Zo waarlijk helpe mij God almachtig” die moeten nu van hun karige A.O.W. uitkering rond zien te komen (van menig pensioentje hebben ze al een gedeelte gestolen) en dan nog wel zonder bedankje! Genoeg hierover, en naar een ander onderwerp.

Krokusjes geven toch altijd een echt lentegevoel maar er zijn ook andere krokussen en wel de saffraankrokus (Crocus sativus) en die is nog bijzonder nuttig ook.

Saffraankrokus (foto van internet)

Zoals te zien heeft deze krokus drie stampers en drie meeldraden, de meeldraden hebben geen waarde maar de drie rode stampers worden handmatig geoogst en daarna gedroogd. Door de arbeidsintensieve teelt is de saffraan de kostbaarste specerij oftewel het rode goud. Saffraan is te verkrijgen als poeder en als gedroogde draadjes. De saffraankrokus komt niet in het wild voor en werd al in de oudheid geteeld, de Romeinen vulden na een feestmaaltijd hun hoofdkussens op met saffraan om op deze manier een kater te voorkomen. In India wordt saffraan ceremonieel gebruikt en wordt als als middel gebruikt om de geslachtsdrift te stimuleren, het woord saffraan is dan ook afgeleid van Aphrodite, de godin van de vruchtbaarheid, de zinnelijke liefde en de schoonheid in de Griekse mythologie.

Foto van internet – Een crocus sativus plantage in Tibet.

Verder wordt saffraan gebruikt om koorts, kramp en een vergrote lever af te laten nemen en ook als zenuwkalmerend middel en uitwendig wordt het gebruikt bij kneuzingen, reumatiek en zenuwpijn. Toch wordt saffraan het meest gebruikt in de keuken, het heeft een heel eigen smaak en het wordt gebruikt om gerechten op smaak te brengen en te kleuren, de Spaanse paella en Italiaanse risotto zijn daar goede voorbeelden van, verder wordt saffraan gebruikt in drop, tabak, dranken, snoepjes en in marinades en nog veel meer gerechten, één draad saffraan is genoeg om een liter kokend water in een uur diepgeel te kleuren. Binnen en buiten Europa wordt de crocus sativus nog geteeld in o.a. de landen Griekenland, Spanje, Oostenrijk, Frankrijk, Italië, Turkije, Marokko, Afhanistan en India (Kasjmir) Iran is echter de grootste producent van saffraan met meer dan 90% van de totale wereldproductie. Door dit alles ben ik met andere ogen gaan kijken naar onze lentebodes.

Van een goede kennis kreeg ik een tip dat het Groot Hoefblad bloeide niet al te ver bij mij vandaan, bedankt Henk! J.l. zondag daar met zwager en hondje heengegaan en vol bewondering staan kijken voor ik nog een foto had genomen. Zoveel bloeiend Groot Hoefblad (Petasites hybridus) had ik nog nooit bij elkaar gezien, wat een wondermooi gezicht!

Ook het Groot Hoefblad heeft al een heel oude geschiedenis en werd in de kruidengeneeskunde gebruikt als pijnstiller, tegenwoordig wordt Petasites vooral gebruikt tegen kramp, aandoeningen van de luchtwegen en tegen hooikoorts. Aangezien de bovenste delen van de plant giftig zijn is het niet aan te raden om zelf te gaan oogsten. Het gedroogde blad wordt ook gebruikt om er astma sigaretten van te maken, alhoewel het Klein Hoefblad daar meer bekendheid door heeft gekregen.

In de middeleeuwen werd Groot Hoefblad Filiae ante Patrem genoemd, wat zoveel betekende dat de dochters (de bloemen) voor de vader (de bladeren) tevoorschijn komen.

Met zijn grote bladeren en grote kaarsvormige bloemen is het een prachtige plant maar wordt door velen als lastig onkruid ervaren, het is n.l. heel erg lastig om de wortelstokken te verwijderen en daarom wordt het Groot Hoefblad ook wel Allemansverdriet genoemd. Natuurlijk is er over deze plant nog veel meer te vertellen maar dan leest niemand het meer Na nog een wandeling door de altijd prachtige Buitenposter Mieden zijn we weer naar huis gegaan.

Aangezien de goudsbloem een echt gouden bloem is die voor vele doeleinden gebruikt kan worden deze maar bij de kruiden gezet, dat verdienen deze kleine zonnetjes zeker. De goudsbloem is een plant die behoort tot de composietenfamilie (Compositae of Asteraceae) het is een eenjarige plant die bloeit met oranje, maar soms ook met gele of oranje/gele bloemen, de plant is oorspronkelijk afkomstig uit Zuid-Europa. Haast iedereen kent deze bloemen wel maar weten niet altijd wat er allemaal mee mogelijk is en dat er over de goudsbloem heel veel is en wordt geschreven. De foto’s zijn gemaakt bij mijn buurvrouw tijdens het gezamelijke koffiedrinken buiten in de zon, altijd gezellig en dus veel dank Corrie!

De plant wordt 30-45 cm hoog en heeft stompe bladeren, de goudsbloem bloeit van mei tot november, zijn de bloemen uitgebloeid dan zie je de vruchten die meestal gekromd en bootvormig zijn, daarna worden deze vruchten zaden die weer gezaaid kunnen worden, ook zaait de plant zichzelf en dat is uiteraard nog makkelijker. De zaden zelf kunnen vanaf april gezaaid worden maar ook september is hiervoor een goede tijd.

De goudsbloem is een voedselplant voor de rupsen van de Gamma-uil, Goudgele Boorder, Vlekdaguil, Geoogde w-uil, Groente-uil, Kooluil, Erwtenuil, Splinteruil, Huismoedertje en oranje o-vlinder, de Latijnse namen heb ik er bewust niet bijgezet omdat iedereen die kan opzoeken als er foto’s van vlinders gemaakt worden of iemand wil graag weten wat voor vlindertje er nu weer op de goudsbloemen zit. De geslachtsnaam Calendula staat voor “kalender” en Officinalis is een aanduiding voor een geneeskrachtige plant die héél lang als zodanig erkend is.

Leuk om te weten is dat de goudsbloem vroeger als weerprofeet werden gezien, als ‘s morgens om 7 uur de bloemen nog dicht zijn dan komt er die dag regen, zelf heb ik daar nog niet naar gekeken maar als ik ooit nog eens vroeg uit bed ben zal ik het zeker even doen Heksen gebruiken de plant met betrekking tot de gezondheid of bescherming en heks of niet een afweerkruid is nooit weg.

CONSUMPTIE: Verse of gedroogde bloemen kunnen worden gebruikt in soepen, in of op salades staat het ook nog heel mooi. De bloemen kunnen worden gebruikt als kleurstof voor kaas, boter en andere levensmiddelen en vroeger werden de bloemblaadjes ook gebruikt voor vervalsing van saffraan. GOUDSBLOEMTHEE: De thee kan gewoon gedronken worden, 1 tot 2 theelepels bloemblaadjes overgieten met 1/4 liter kokend water, 10 minuten laten trekken en dan zeven, matig warm drinken en twee tot driemaal daags een kopje van deze thee drinken is uitstekend bij galklachten en werkt zuiverend.

Na de bloei de vruchten.

GOUDSBLOEMOLIE: De vruchten zijn ook oliehoudend en goudsbloemolie die uit de vruchten is gewonnen kan gebruikt worden als bindmiddel in verven en lakken, de goudsbloemolie is na bewerking ook geschikt als verfverdunner een prima vervanger voor andere schadelijke verdunners. Goudsbloemolie is zelf eenvoudig te bereiden, verzamel verse en droge bloemen, doe ze in een glazen pot en giet er koudgeperste olijfolie (jojoba olie is beter maar ook veel duurder) op tot de bloemen onder staan. De pot op een warme donkere plaats zetten en regelmatig even schudden. De olie na 4 weken zeven door een dunne doek en je hebt een olie die wondhelend, antiseptisch en verzachtend werkt. Ook werkt goudsbloemolie bij winterhanden of voeten, 10 of 15 druppels olie toevoegen aan een niet te warm badje, na ongeveer 10 minuten deppend drogen.

MEDISCH: De jonge bladeren en bloemen zijn heilzaam voor gal en lever (helpt bij de spijsvertering). Van de plant worden ook zalf (heel bekend zijn de Calendula produkten van Weleda en VSM) en tinctuur gemaakt. De zalf heeft de eigenschap dat ze wondsamentrekkend, huidherstellend (o.a. minder littekenvorming) en desinfecterend werkt, de basis van de zalven is dan ook de goudsbloemolie. In de volksgeneeskunde wordt de hele plant met stengel, blad en bloem geoogst en gebruikt, wèl moet er op gelet worden dat de bloemen bij volop zonneschijn worden geplukt omdat dan de geneeskracht het sterkst is, als er meeldauw op de bloemen zit dan kunnen ze niet worden gebruikt. Er zijn nog veel meer mogelijkheden en toepassingen bekend maar voor ernstige kwalen, zweren en wonden kan men beter eerst een arts raadplegen, alles beloven doe ik maar niet

Bloem, vruchten en zaden.

VOLKSNAMEN: Boterbloemen, Capkenskruid, Dodenbloem, Gaublomme, Gouzeblommen, Guldenbloem, Kankerkruid, Kroningsbloem, Oranjebloem (de laatste twee namen omdat de plant een historische verbintenis heeft met het hof van de Oranjes), Vergabloeme, Weerhaantje en Wrattenkruid, in andere talen Engels: Marigold, Frans: Fleur de Souci en Duits: Ringelblume.

SYMBOLIEK:

Een mythe die heel bekend is vertelt het verhaal over de mooie Aphrodite, toen haar Adonis stierf kwamen er uit de tranen die zij huilde goudsbloemen tevoorschijn. Volgens een Griekse mythe veranderde de zonnegod Apollo zijn geliefde Klutia in een goudsbloem omdat zij van een ander was gaan houden. Dan is er de legende over het meisje Caltha die op Apollo verliefd was, toen zij was weggekwijnd van liefdesverdriet veranderde ze in een goudsbloem. Door de mythen en legenden werd de goudsbloem het symbool van verdriet en rouw, de Duitse naam Totenblume is dan ook toepasselijk omdat goudsbloemen vaak werden geplant op kerkhoven. Ook is er de mythe dat als er spontaan heel veel goudsbloemen bij een woning gaan bloeien dat daar een patiënt is die kanker heeft. In de iconografie is de goudsbloem symbool voor droefheid, bezorgdheid en wanhoop. Vanwege de gele of oranje kleur syboliseert de goudsbloem tevens afgunst en jaloezie. In het christendom is de goudsbloem gewijd aan Maria, ooit heeft een monnik voor de goudsbloem de mooie naam Bruid van de zon bedacht, dat vanwege de kleur maar ook omdat de bloem met haar kopje de hele dag de zon volgt (net zoals de Zonnebloem dat doet). In de Engelse graafschappen Devonshire en Wiltshire dacht men dat als men goudsbloemen plukte of er te lang naar keek men met drinken zou beginnen (het verhaal vertelt niet bij wat er zou worden gedronken). Al met al is de goudsbloem – calendula officinalis een plant die niet alleen heilzaam en genezend is maar ook een plant die staat voor veel ellende, ik heb maar zaadjes geplant en volgend jaar zullen de bloemen ook bij mij staan.

“Dood van Adonis”, schilderij van Sebastiano del Piombo (1485 – 1547) Aprhodite huilt hier niet dus de goudsbloemen moeten we er maar bij denken.

Het is een prachtig gezicht een weiland vol paardebloemen (ik vertik het nog steeds om paardenbloemen te zeggen), ook in de tuinen zijn het zonnige bloemen, het is dan wel flink wat werk om telkens de planten te verwijderen maar beter wat werk dan deze geweldige planten te veronachtzamen en af te doen als “onkruid” zonder meer. Perry Dumas schreef voor zijn bundeltje Duivelsnaaigaren: Impressies van een Europese Sallander al een ode aan de paardebloem, geen hoogstaande poëzie maar wel een gedichtje naar mijn hart.

Diverse bronnen, met hier en daar een noot van Ann.

De paardebloem (Taraxacum officinale) is een soort uit de composietenfamilie (Asteraceae). In deze familie zijn bloemen sterk gereduceerd en klein en staan dicht bij elkaar in een bloemhoofdje. Paardenbloemen zijn heel algemeen. In april kunnen ze hele weilanden geel kleuren. De paardenbloem komt van oorsprong voor in Afrika, Azië en Europa en is door toedoen van de mens over vele andere plaatsen verspreid.

Andere namen

 

De paardebloem is in het noorden bekend als hondstong (Drenthe) en als hondebloem (Groningen). In het Nederlands is hondstong ook de benaming voor een andere plantesoort. In het zuiden (Limburg) en in Vlaanderen (België) wordt de paardebloem ook wel pisbloem genoemd. In verschillende delen van (Zeeland) kan de naam variëren van pissebed, pissebaede tot pisseblomme. De naam Pisbloem of pissebed slaat op een (kennelijk) urine-afdrijvend effect van de plant wanneer de bladeren gegeten worden. In gedeelten van (Gelderland) wordt het wortelrozet kettingspol genoemd. Maar ook de naam melkwiet komt veel voor in (Zeeland). Andere namen zijn konijnenbladeren (bijvoorbeeld op Texel) of brievenbesteller (In West-Friesland). De laatste naam slaat op het vruchtpluis dat wanneer ertegen aangeblazen werd, wegdreef om als het ware de zaden die er aan hingen als brieven te bestellen.

Afbeelding van internet.

De paardebloem is eetbaar

Onze voorouders wisten het al dat de paardebloem lekker maar ook nog eens gezond is. Het blad bevat flink wat vitamine A. dit is goed tegen vermoeidheid, een droge huid en ontstekingen. Ook zit er een goed hoeveelheid vitamine C. Daarnaast nog ijzer, selenium en calcium. Men beweert dat het regelmatig eten van paardebloem een goede werking heeft op de gal, lever, nieren en de spijsvertering. De bladeren zijn goed in een salade te verwerken. Het is gezonder dan een kropsla. Neem wel de jonge bladeren omdat die het beste smaken. Om de bittere smaak wat te temperen, leg je de bladeren eerst enkele minuten in water. En giet er een zoetige dressing over. Vooral in Griekenland eten ze dagelijks salade van paardebloem met wat citroensap en olijfolie. Dit gerecht heet chorta. Een ander gerecht is een stamppotje zoals andijviestamppot. Stengels zijn niet lekker. Gebruik ze daarom alleen voor decoratie. Molsla: Bladeren worden hiertoe overdekt met zand, waardoor ze verbleken. Ze worden dan molsla genoemd. Het is het jonge blad van de paardebloem. Vroeger werd in de lente in molshopen naar gebleekte paardebloembladeren gezocht, vandaar de naam molsla.
Door veredeling is een verbeterde, bladrijke molsla verkregen. Molsla wordt op diverse markten in Europa als malse voorjaarsgroente aangeboden. In Nederland en België is het niet ruim verkrijgbaar.

Eigen foto.

Paardebloemthee

Voor het maken van de thee kun je alleen de tere delen van de plant gebruiken. Hiermee worden bedoeld de jonge blaadjes, bloemen en de zaden. Voor een klein potje thee voor ongeveer 3 á 4 kopjes neem je:

• 6 dl gekookt water, 20 gram gedroogde of 30 gram verse blaadjes, bloemen en zaden. Wil je maar 1 kopje thee maken neem dan 1 tot 2 theelepels gedroogde of 2 tot 3 theelepels verse kruiden. Daarna thee maken op de gebruikelijke manier en ongeveer 10 minuten laten trekken, deze thee is lekker met wat honing erbij.

Paardebloemhoning

Het is eigenlijk een siroopje maar het ziet eruit en smaakt net zoals honing. Gebruik hiervoor 400 gram paardebloemen (het is even wat werk maar dan heb je ook wat).

• 1 kg suiker
• 2 geperste citroenen

De bloemen goed wassen en drogen. Doe er 1 liter water bij en kook het geheel. Zet het vuur uit en laat het 24 uur staan. Het water wordt dan bruin maar dat geeft niet. Zeef het water en voeg de suiker toe. Weer verwarmen en laten indikken. Als laatst het citroensap toevoegen.

Eigen foto.

Paardebloem als medicijn

Gebruik hiervoor zowel de bladeren als de wortel omdat ze elk een verschillende werkende eigenschap hebben. Zo is de wortel genezend voor de lever terwijl de bladeren het urineren bevorderen. Denk hierbij aan nierstenen en een blaasontsteking. Hierbij is het bevorderlijk voor de genezing om veel te plassen. De lever en de nieren zijn organen die ontgiften. Dus indirect helpt het ook bij chronische pijnklachten, huidaandoeningen en reumatiek. Gebruik hiervoor de paardebloemthee dan als medicijn. Heeft u wratten? Stip dan intensief het witte melkachtige sap uit de stengel op de wratten. Na een paar dagen moet u al resultaat zien, denk erom bij het plukken van paardebloemen het melksap geeft wel bruine vlekken die moeilijk zijn te verwijderen.

Eigen foto.

VRIENDEN, VRIENDINNEN EN BEZOEKERS ALLEMAAL NOG EEN HEEL FIJNE EN ZONNIGE WEEK GEWENST, LIEFS, ANN.

Herdenkingsdag en bevrijdingsdag zitten er weer op voor een jaar, tijdens de twee minuten stilte ben ik toch nog behoorlijk geschrokken van die maf met zijn geschreeuw, hij heeft spijt volgens zijn advocaat en zal wel weer ontoerekeningsvatbaar worden verklaard, hij was dronken en het was een bekende van de politie en dan kan je veel doen. De mensen die zich lam geschrokken zijn en iedereen die botbreuken heeft opgelopen zijn er overigens wel mooi mee klaar, deze man was nu eens niet gevaarlijk maar je zou haast alle grote evenementen maar gaan mijden, twee minuten stil zijn kan thuis ook (ik ben wel twee uur stil geweest bij gebrek aan een gesprekspartner). Er zijn wel bevrijdingsfeesten gehouden, maar zoals gewoonlijk was hier het dorp uitgestorven en Mandy kon maar raak lopen want auto’s reden er ook nagenoeg niet.

Het nieuws is eigenlijk nooit leuk, maar waar de regering (?) nu mee bezig is daar snap ik helemaal weer niets van, Griekenland helpen met een lening van bijna 5 miljard terwijl Spanje en Portugal er ook niet bepaald florisant aan toe zijn. Als er zoveel geld is om uit te lenen waarom moet de Nederlandse burger dan zoveel inleveren? Het huishoudboekje van de regering is een heel duister boekje en we zullen er met z’n allen wel nooit verstand van krijgen.

Morgen is het alweer weekend en voor alle moeders ook MOEDERDAG, niet dat het overal gevierd zal worden maar ik wil iedereen die dat wel doen een fijne moederdag toewensen zonder ongelukken met het ontbijtje op bed ;-)))

WILDEMANSKRUID

Pulsatilla vulgaris (vroeger Anemone pulsatilla):

Een prachtig plantje om te zien vooral als het net bloeit, alle omwindselbladeren zijn bedekt met donzige grijze haartjes, als de bloemen uitgebloeid zijn komen de bladeren pas. Het wildemanskruid is er in heel veel kleuren, o.a. rood, roze, wit, violetblauw en nog andere tinten en het kruid bloeit van april tot mei en is over het algemeen winterhard, maar niet altijd.

Jammer van de stokjes, maar in De Kruidhof kon ik echt niet gaan slopen!

Van het woord Pulsatilla wordt vaak gezegd dat het van het Latijnse woord “pulsus” komt, dat ongeveer betekend “als het kloppen van het bloed in de aderen (pulseren)” maar ook het woord pols is hier nog in te herkennen. Het kan ook een verbastering zijn van het Hebreeuwse woord “paschal” (passie) omdat het wildemanskruid in sommige talen en verband heeft met Pasen.

WILDEMANSKRUID IS GIFTIG:

het wildemanskruid is familie van de boterbloem en bezit dezelfde gifstoffen, proto-anemonine en het glycoside ranunculine. De eerste stof is een vluchtige, geelgekleurde scherp bittersmakende olie, wie hier gevoelig voor is kan bij huidcontact door de stof proto-anemonine rode vlekken, blaarvorming en zweervorming oplopen. Omdat de smaak echt vies is zal het niet zo’n vaart lopen dat kinderen of dieren dit kruid zullen eten, maar de gevolgen zijn niet bepaald prettig. Ernstige pijn in de mond en slokdarm met dezelfde problemen als die bij huidcontact plus overmatige slijmvorming. Daarna kunnen ernstige maag- en darmpijnen, bloederig braken en diarree volgen, zelfs verlammingsverschijnselen en de dood kan bij het eten van dit kruid voorkomen. Nogmaals door de vieze scherpe en bittere smaak zal het over het algemeen wel meevallen maar uitkijken met dit soort planten is het altijd voor kinderen en dieren.

Wit wildemanskruid, ik was niet breed genoeg om voldoende schaduw te maken ;-)))

Wildemanskruid in de homeopathie:

voor de homeopathische bereiding wordt de gehele verse, tijdens de bloei verzamelde plant gebruikt. Bij spijsverteringsklachten, hoofdpijn door inspanning, chronische verkoudheid met wisselende klachten (b.v. loopneus die afwisselt met een verstopte neus) en ook bij een andere wisselende klacht (diarree die verandert in verstoppingen), menstruatiestoornissen en hoest. Van VSM is Pulsatilla pratensis D6 verkrijgbaar bij drogisterijen en apotheken, D6 staat voor de verhouding van het wildemanskruid en is een sterke verdunning. Het woord pratensis komt van het Latijnse woord “pratum”, grasland of weide en ook het woord prairie is hiervan afgeleid. En zo is het kringetje weer rond, een giftig kruid kan ook genezen.

De sleutelbloem, Primula versis is wel zo gezond, alle delen van de plant zijn eetbaar.

Bron: Natuurlijkerwijs.com

 

Deze keer een klein logje over dit kruid, ik zit een beetje in tijdnood zodat ik er eerdaags verder op in ga, het is alweer bijna zaterdag………Hm, het is al zaterdag!…….

 

 

 

Salie is inheems in de westelijke en zuidelijke Balkan waar hij groeit op de kale kalkrotsen. Via de Zwitserse en Franse kloostertuinen is Salie ook in Nederland terechtgekomen. Nu is het een cultuurplant en wordt in de zuidelijke landen op grote schaal gekweekt.
De naam Salvia, van het Latijnse Salvere (gezond zijn, genezen of redden), betekent "heilzaam kruid" en geeft zijn goede reputatie al weer.
Salie is van oudsher geprezen als versterkend middel. Door regelmatig Salie gebruik zou men langer leven. De kruidkundige Gerard schreef in 1597: "Salie is bij uitstek goed voor hoofd en hersenen, het maakt de zintuigen en het geheugen kwieker, versterkt de zenuwen, herstelt de gezondheid van lammen en geneest trillende ledematen".

Voor de wijzen uit de oudheid was het kweken van enkele salieplantjes in de tuin een garantie voor een lang leven en een goede gezondheid. Ook betekende een struik Salie in de tuin dat de vrouw des huizes de baas was. (Noot: dames direct Salie planten ) 
In de zeventiende eeuw werd Salie door de Chinezen zo gewaardeerd dat Hollandse kooplieden merkten dat de Chinezen drie kisten Chinese thee wilden verhandelen tegen één kist saliebladeren.

 

 

Salvia (Officinalis – purpurea) Foto van internet.

 

Voor de Romeinen was het een heilig kruid dat met enige ceremonie verzameld moest worden. De aangewezen persoon brengt een offer van brood en wijn, draagt een witte tuniek en is blootsvoets en gereinigd. De Romeinse instructies waren tegen het gebruik van ijzeren gereedschap, een verstandige maatregel daar ijzerzouten onverenigbaar zijn met Salie.
Lang geleden gingen maagden op de avond voor de langste dag in groepjes naar een park of tuin. Dit was de zogenaamde midzomernacht. Iedere maagd had een takje Salie bij zich en moest met deze Salie enkele rituele handelingen verrichten. Als alles goed verliep verscheen precies om middernacht de toekomstige echtgenoot voor de trouwlustige maagden.
In ons land werd Salie meegekookt in de melk. Deze saliemelk werd voor het naar bed gaan gedronken om lekker te kunnen slapen. Nog niet zo heel lang geleden was saliemelk een heel bekende drank die in Veenendaal op lampegietersavond gedronken werd. Op lampegietersavond werden voor het eerst na de zomerperiode de straatlantaarns weer aangestoken. Dit volksfeest ging gepaard met een feest van lichtjes in pompoenen en het zingen van liederen. Aan het einde van de avond kreeg ieder een beker warme saliemelk en kon heerlijk slapen.

 

 

Salvia nemorosa in mijn voortuin.

Bron: Susan Albert, foto’s van internet.

 

Een rustig leven biedt vele genoegens, maar geen schenkt zo veel voldoening als de nauwgezette bestudering van kruiden of de poging om wat praktische kennis over de natuur op te doen. Neem een tuin!

Abt Walafrid Strabo, 9e eeuw.

 

… and such gardens are mot made by singing: – "Oh, how beautiful!" and sitting in the shade.

Rudyard Kipling The glory of the Garden.

 

In de Middeleeuwen stonden de bloedrode pluimen van de kattestaart; Amarant (Lythrum salicaria) voor onkreukbaarheid; ze werden gedragen door ridders en helden als symbool van deugd en volmaaktheid.

Amarant (het woord betekent "niet-verwelkend" of "eeuwig") is de soortnaam voor een aantal vaste planten die vroeger als landbouwgewassen, geneeskrachtige kruiden, planten voor kleurstoffen en als sierplanten werden gebruikt. De siervariëteit kattestaart (Amaranthus caudatus); de mooie bloedrode bloemen zien eruit als bungelende draadjes pluizige chenille.

China Bayles

China’s nieuwsbrief voor de tuin.

 

Amaranthus valt onder de invloed van Saturnus en is een uitstekend middel voor de ongezeglijke handelingen en hartstochten van Venus.

Nicholas Culpeper

Culpeper’s Complete Herbal, 1649.

 

 

Een voor de roeken, een voor de kraaien, een om te sterven, een om te zaaien.

Traditionele zaaispreuk.

 

Over hennep, of Cannabis sativa: de emulsie of het afkooksel van het zaad, stelpt bloedingen van de mond, neus of andere plekken; een paar bladeren worden gebakken met het bloed van degene die bloedt, en moeten zo gegeten worden.

Nicholas Culpeper

Culpeper’s Complete Herbal, 1649.

 

 

Cocaïne, het alom bekende verdovende middel, is afkomstig van de struik Erythroxylum coca. Inca-indianen beschouwen coca als een godheid. Coca is de enige bron van cocaïne, dat heel snel de hogere regionen van de hersenen stimuleert en een gevoel van grenzeloze energie geeft en vermoeidheid laat verdwijnen.

James A. Duke

Handbook of Medicinal Herbs.

 

 

Menthe, een mooi en onschuldig meisje, werd verliefd op Pluto, maar haar verliefdheid op de ongezeglijke god van de onderwereld was heel onverstandig. Pluto’s meelevende vrouw, Persephone (een mens die de zinnelijke god had gekidnapt en die hij naar de onderwereld had meegenomen), zwoer plechtig dat ze Menthe zou redden van het verschrikkelijke lot dat haar ten deel was gevallen. Ze veranderde het meisje in de kleine, onopvallende groene plant die wij munt noemen (Munt/Pepermunt (Mentha piperita). Tot op de dag van vandaag doet diens sterke geur ons denken aan de kracht van de zuiverheid, die groter is dan die van de hartstocht.

Naar een Griekse mythe, uit Tales From the Plant Kingdom door Candace R. Miller.

 

Bloeiende Mentha piperita.

 

Aldus heb ik een tuin voor onze buitenhuisvrouwen ontworpen, en hun regels gegeven voor gewone kruiden. De vaardigheden en de problemen van het wieden van de tuin met gereedschap of vingers verwijs ik naar henzelf en hun meid…. Ik raad de vrouw des huizes aan altijd zelf aanwezig te zijn, of haar meid het verschil tussen kruid en onkruid te leren.

William Lawson Countrey Housewife’s Garden, 1617.

 

De Grieken kroonden hun krijgers en dichters met een laurierkrans, als symbool voor hun moed en hun toewijding aan de staat. De Romeinen dachten dat laurier tegen vergif beschermde, en men zegt dat de Romeinse keizers niet alleen een laurierkrans droegen om hun edele afkomst te symboliseren, maar ook om zich tegen samenzweringen te beschermen.

Grieks-Romeinse kruidentraditie.

 

Bloeiende Laurier (Laurus nobilis).

 

Steentijm (Calamintha sylvatica) dat inwendig wordt ingenomen of uitwendig wordt aangebracht, geneest hen die door slangen zijn gebeten; in verbrande of verstrooide vorm jaagt het slangen weg.

John Gerard, The Herball, 1597.

 

Bloeiende Steentijm (Calamintha sylvatica).

 

In de tuin groeien planten bij de vleet

Waar de tuinman niets van weet.

Volkswijsheid.

 

De bladeren, bloemen en zaden van Hertshooi fijnstampen en in een glas doen met olijfolie, en een paar weken in de warme zon laten staan, en dan die kruiden eruit zeven, er een nieuwe hoeveelheid in doen, weer in de zon zetten; hierdoor krijgt de olie de kleur van bloed, hetgeen een uitzonderlijk geneesmiddel voor diepe wonden is.

John Gerard, The Herball, 1597.

 

Hertshooi (Hypericum medium)

 

In de loop der tijden hebben kruiden en bloemen verschillende soorten symbolische betekenissen gekregen. Eind negentiende eeuw stonden deze opgetekend in 150 verschillende flora’s. Nachtschade stond bijvoorbeeld voor waarheid, en steentijm wilde zeggen dat de waarheid een bittere smaak had. Goudsbloem stond zowel voor vriendschap als voor pijn, en bernagie en tijm betekenden moed. Meidoorn stond voor hoop, en petunia adviseerde: "Wanhoop niet".

China’s nieuwsbrief voor de tuin.

 

Noot: Culpeper en andere genoemde oude kruidkundigen dienen met een ons zout genomen te worden, maar alle kruiden en bloemen die hierboven staan hebben wel een geneeskrachtige werking. Ook maar niet beginnen te experimenteren met Hennep en Coca.

Iedereen kent deze planten, maar heel veel mensen weten nog niet hoe geneeskrachtig ze zijn en wat je er allemaal mee kunt doen. Het mooie is dat deze plant overal staat en iedereen die de weegbree nodig heeft kan ze plukken zonder er veel moeite voor te hoeven doen. Allereerst………..

 

 

 

Bron: Wikipedia en Kruiden en Planten v. Marjan.

 

Weegbree (Plantago) is een geslacht uit de weegbree familie (Plantaginaceae). Het geslacht bestaat uit windbestuivers en heeft aarvormige bloeiwijzen. De bladeren zijn bij de meeste soorten parallelnervig, wat eerder een kenmerk is voor eenzaadlobbigen. Door deze twee kenmerken doen ze wat aan grassen denken. Bij de meeste in West-Europa voorkomende soorten staan de bladeren in een bladrozet bij elkaar.

Enkele soorten zijn tredplanten: ze groeien op een onverhard pad verder naar het midden toe dan bijna alle andere planten en grassen, omdat deze laatsten door regelmatige vertrapping uiteindelijk verdwijnen. Dat ze goed tegen betreding kunnen komt onder meer door de vlezige bladeren. Andere soorten zijn planten van graslanden. Ook telt dit geslacht planten die zich in zilte vegetaties thuis voelen.

Uit de zaden van sommige soorten weegbree wordt een product gemaakt dat voor de stoelgang wordt gebruikt: psylliumzaad. Het zwelt op als het samen met voldoende vocht wordt gebruikt en verteert niet, zodat een zachtere, meer volumineuze ontlasting ontstaat. Van welke weegbreesoorten dit zaad wordt gewonnen is niet geheel duidelijk, zowel Plantago ovata, Plantago ispaghula als Plantago psyllium worden genoemd. (De soortaanduiding psyllium is afgeleid uit het Latijn voor vlo.)

 

 

Grote weegbree (Plantago major)

 

De weegbree in de homeopathie:

 

Er bestaan drie soorten weegbree die het meest worden gebruikt. Ruige weegbree (Plantago media) ,Smalle weegbree (Plantago lanceolata) en Grote weegbree (Plantago major).
De grote Weegbree werd zo’n 4000 jaar geleden voor het eerst in Europa gevonden. Dit was toen de mens voor het eerst de grond ging cultiveren. Hierna werd Weegbree vanuit Europa door de hele wereld verspreid.
De Indianen noemde het "De voetstap van de blanke", omdat het overal werd gevonden waar de Europeanen geweest waren.
Weegbree staat al eeuwen bekend als een medicinale plant.
In Scandinavië is de plant het beste bekend om zijn wond helende eigenschappen. De Noorse en Zweedse naam voor weegbree is Groblad wat helende bladeren betekent.

 

Studies hebben aangetoond dat verschillende delen van plant in veel verschillende landen over de wereld werden gebruikt voor het genezen van verschillende ziekten zoals huidproblemen, infecties, spijsverteringsstoornissen, ademhalingsproblemen, circulatie problemen, tegen pijn en tegen koorts.
Oogsten kan het beste vanaf mei tot wanneer de zaden rijpen.

Medicinaal worden de bladeren gebruikt, meestal in de vorm van een thee, tinctuur of kompres.
Smalle Weegbree is werkzaam tegen allerlei ziekteverwekkers in de luchtwegen, na wetenschappelijk onderzoek is gebleken dat het kruid succesvol in de aanval gaat bij ziekten veroorzaakt door o.a. strepto – en stafylokokken. 

Verder versterkt de Smalle Weegbree ook het longweefsel omdat de plant veel silicium bevat en voert het slijm af en verzacht . De thee en de tinctuur worden daarom gebruikt bij (chronisch) hoesten, bronchitis, astma, kinkhoest.

Vooral binnen de homeopathie wordt Smalle Weegbree ook gebruikt bij allerlei allergische klachten. Voor klachten van de luchtwegen wordt meestal de thee of de tinctuur gebruikt.

 

 

Smalle weegbree (Plantago lanceolata) en gewone weegbree.

 

Verder versterkt de Smalle Weegbree ook het longweefsel omdat de plant veel silicium bevat en voert het slijm af en verzacht . De thee en de tinctuur worden daarom gebruikt bij (chronisch) hoesten, bronchitis, astma, kinkhoest.Vooral binnen de homeopathie wordt Smalle Weegbree ook gebruikt bij allerlei allergische klachten. Voor klachten van de luchtwegen wordt meestal de thee of de tinctuur gebruikt.

Medicinale eigenschappen.
Kalmerend, Genezend, Samentrekkend, antibacterieel, tegen ontstekingen.
Uitwendig.
– Verse, gekneusde weegbreebladeren worden op verse wonden gelegd.
– Als kompres of lotion bij insectenbeten, allergische uitslag, eczeem, ontstoken wonden en bij splinters.
– Verminderd zenuwpijn en uitslag door gordelroos.
– Als crème of zalf bij bloedende aambeien.
– Als mondwater bij pijnlijk en bloedend tandvlees, ontstekingen in de mond en herpes blaasjes.
Inwendig.
– Bij astma, bronchitis en hoest.
–  Loopneus door allergieën, irritatie en verkoudheid.
– Bij een spastische dikke darm en blaasproblemen.
– Thee werkt koelend bij aanhoudende koorts.

Ruige weegbree (Plantago media)  Foto internet.

Recept voor Weegbreelotion.
Hak voldoende verse weegbreebladeren fijn om een kleine pot te vullen.
Voeg zo veel glycerine toe dat de bladeren zijn bedekt. Laat het mengsel twee weken staan en roer af en toe. Zeef de oplossing en bewaar het in een donkere fles. Deze lotion werkt kalmerend en genezend bij vochtige, jeukende huiduitslag en insectenbeten.

Recept van Ann: Wie een sapcentrifuge heeft raad ik het volgende aan, pluk heel veel weegbree bladeren en maak daarvan met de sapcentrifuge tinctuur van, hoe meer bladeren hoe meer tinctuur maar een klein flesje volstaat al voor de hele zomer. Ik heb dit zelf eens gedaan en iedereen met muggenbulten etc. kwam bij me en de tinctuur is echt een wonder! Het is wel even een werkje, maar dan heb je ook wat.

Nog even een foto van een nachtvlinder, zoek er niet om maar ga gewoon afwassen……grinnn…. uiteraard heb ik het fladderaartje daarna de vrijheid gegeven.

Met één hand buikie kriebelen bij een hondje dat last heeft van de warmte en met de andere hand een foto nemen valt niet mee! Mandy lag tussen mijn benen in, ik heb nog steeds geen echte moederschoot zoals ik al te horen kreeg van zoon toen hij klein was.