Nog nooit eerder een hommel gezien met een schildje op de rug en ik weet dan ook niet wat voor hommel het is.

Het is nog steeds vakantietijd, maar de jeugd begint zich al wat te vervelen en de zomer gaat langzaam over in de herfst, van het
nieuws kunnen we niet vrolijk worden, zeker niet na de laatste aanslagen in Spanje en Finland, het is net of het al begint te
wennen, bij mij niet en dat zal het ook niet. Telkens weer is het een schok om de berichtgevingen te lezen en te zien, maar ik ben
geen struisvogel en wil toch bijblijven. Iedereen is vrij om te geloven wat hij/zij wil, maar wat heb ik een enorme hekel aan
mensen die zo radicaal zijn dat ze andere mensen kunnen vermoorden en verminken omdat ze een bepaald geloof aanhangen.
Begrijpen doe ik het ook niet, geloof moet liefde en verdraagzaamheid brengen, en beslist geen haat tegen andersdenkenden.
Haatpredikers hebben dan meer invloed dan ouders, tenzij er thuis ook naar wordt geleefd, maar zelfs in de Koran staan toch ook
goede dingen, WAAROM (het meest gebruikte woord in de Nederlandse taal), dan altijd juist het kwade er uit halen, en daar zelfs
je eigen leven voor opgeven. Bij de laatste aanslagen in Barcelona en Cambrils waren jongens betrokken van 17 en 18 jaar, voor
mij is dat haast niet te geloven. Voor de ouders die wel het goede nastreven zal dit ook een enorme klap zijn, een geliefde zoon
die ineens een verfoeilijke moordenaar is geworden en zoveel verdriet en pijn heeft berokkend, ook die ouders zijn slachtoffers.

Laten ik overgaan tot wat de zomer voor moois heeft gegeven, nee ik ben niet met vakantie geweest, en dat zal er ook niet meer
van komen, maar bij en dichtbij huis is zoveel moois te zien dat ik het ook niet mis.

Lathyrus odoratus – pronkerwt
vind ik altijd lijken op kleine orchideetjes en ze bloeiden weer volop dit jaar.

Met mooie zonnige dagen fladderde er weer veel vlinders rond, dit is de Kleine vos – aglais urticae. Deze verstopt zich in de
winter onder bladeren, planten, holle bomen en takkenbossen, de eitjes worden altijd gelegd op de grote brandnetel.

Distelvlinder – Vanessa cardui, hiervan waren er maar heel weinig en deze kon ik met veel moeite te pakken krijgen met de camera.
De Distelvlinder komt uit Zuid-Europa en Afrika, en per jaar kunnen er meer of minder zijn, als er Sahara-zand bij ons komt
zullen er veel meer zijn, soms hele invasies.

Dagpauwoog – Aglais io
De Dagpauwoog kan mede door de wind tientallen kilometers zwerven en overwintert als vlinder, in het voorjaar is het één van
de eerste vlinders die weer tevoorschijn komt. De rupsen leven van het blad van de grote brandnetel.

Atalanta – Vanessa atalanta. Dit is een trekvlinder, in het najaar proberen ze naar het zuiden te gaan, wat vaak mislukt omdat
ze in koudere streken terechtkomen. Hier was er maar eentje, de foto is niet zo scherp, maar ik had er in ieder geval eentje.

In het huis naast mij zijn nieuwe buren gekomen, toen ze met vakantie gingen werd er heel goed op de twee poezen gepast, maar
deze zat kennelijk te wachten tot de vakantie weer om was.

Bij het verwijderen van uitgebloeide roosjes deze maar laten zitten, een Struiksprinkhaan zie je ook niet iedere dag. De Latijnse
naam van dit minuscule insectje van ongeveer 10 millimeter is Leptophyes punctatissima, een mond vol voor zoiets kleins.

Zonnebloem – Helianthus annuus. Als ze bloeien prachtig om te zien en in de winter heerlijk voor de vogels.

Phlox – Vlambloem. Het Oudgriekse woord phlox betekent vlam, dus een toepasselijke naam.

De rozen hebben deze zomer geweldig gebloeid, en nog steeds komen er knoppen uit, het blijven toch, mede door hun geur mijn
lievelingsbloemen.

De vol bloeiende roos Ingrid Bergman.

De naam van deze oranje roos heb ik nooit geweten

Graham Darby, een heerlijk geurende roos.

Achter huis bij de buren staat een oude boom, en wat was het een verrassing om te zien wat daar opgroeide.

Zwavelzwam – Laetiporus sulphureus

Deze zwam is eetbaar en schijnt naar kippenvlees te smaken, ik heb het niet geprobeerd, maar er zijn zelfs heel veel
recepten voor, deze zwam komt meerdere malen in het jaar voor en heeft dus niets te maken met de herfst. Zoveel mooie dingen
om te zien en te ontdekken, dan is vakantie niet nodig. Voor wie nog wel met vakantie gaan, heel veel plezier.

Advertentie

Terwijl hier de regen tegen de ramen klettert, en het meer herfst dan lente lijkt, kijk ik uit op een aantal hangende potten, één
daarvan is een aardbeienplant, die ijverig bezig is voor mijn beschuitjes wat lekkers klaar te maken. Jildou bedankt, ze smaken
heerlijk en er zitten er nog heel veel aan. 2e Pinksterdag (maandag 5 juni) was het in de middag heerlijk weer, 20 graden met
een koele wind. Ieder jaar is er dan hier in Buitenpost een rommelmarkt/braderie op het Majontsmaveld. Tegenwoordig moet ik
mezelf er van overtuigen of iets de moeite waard is om er heen te gaan, na drie keer nee en vier keer ja, toch maar een poosje
gaan kijken. De tijd dat iedereen wel wat nodig had is voorbij en zelf hoef ik echt geen rommel meer te kopen, nog genoeg om
op te ruimen. Het was ondanks dat het niet zo vroeg meer was gezellig druk op het Majontsmaveld.

Af en toe behoorlijk veel bewolking, maar nog steeds heerlijk weer voor snuffelaars.

Voor een hapje en even lekker zitten waren er terrasjes genoeg.

Het kleine draaimolentje stond er verlaten bij, maar de eigenaar hield de moed er in

Een mooie oude brandweerauto, waarschijnlijk afgedankt in Duitsland werd nu gebruikt als marktkraam, het zal wel moeten wennen
voor zo’n auto, geen vuur te bekennen.

Zo te zien mochten de poppen beren en kleren weer mee naar huis, knuffels en poppen zijn uit.

Ook deze mooie pop kreeg geen poppenmoedertje, ze ziet er ook verdrietig uit.

De visjes en kibbelingen gingen er wel gretig in, de visboer had een goede dag. Nog even de kraam met vruchten opgezocht, de
Hollandse aardbeien gingen helaas ook niet snel van hand tot hand, 4 voor € 5,—, maar ja als je alleen bent hoef je helemaal
geen vier dozen, dus vroeg ik de brave man wat één doosje moest kosten, de man begon vlijtig te rekenen en kwam er totaal
niet uit, voor rekenen had hij vast een onvoldoende op school. Na minstens 3 minuten wist hij het, 1 euro, dat ik in de lach
schoot begreep hij niet, maar ik heb de aardbeien wel eens duurder gehad.

Inmiddels bloeien de Eendagslelies – Hemerocallis en net als bij de eendagsvliegen leven ze maar één dag.

Voor wie in het bezit is van deze mooie bloemen een weetje, alle delen zijn eetbaar, volgens de berichten zijn de bloemen en
knoppen het lekkerst, ze zijn knapperig en zoet door de nectar die er in zit. In China en Japan, waar de plant oorspronkelijk
vandaan komt, wordt hij geteeld als voedselplant. De Chinezen leggen ze ook in met zout, maar gebruiken alles van de plant,
de wortels worden daar gekookt en van oude bladeren worden sandalen gemaakt. In salades kan je de bloemen rauw eten,
wel even de stampers verwijderen, die schijnen toch niet zo lekker te zijn. Ook kunnen de bloemen in pannenkoekenbeslag,
gevuld worden met ijs, of met een mengsel van roomkaas en bieslook. De knoppen kunnen geroerbakt worden om dienst te
doen als borrelhapje en in soep kunnen de knoppen ook heel goed verwerkt worden. Iedere dag verschijnen er bij mij nieuwe
bloemen, dus toch maar eens even proeven.

Bieslookbloempje – Allium schoenoprasum, de stengels zijn bij iedereen bekend, maar worden taai als de bloempjes bloeien.
Ook de bloempjes kunnen gegeten worden, en hebben een pittige frisse uiensmaak, ook erg leuk als garnering op een salade.
Die heb ik al wel geproefd, en ze smaken prima.

Ooit heb ik op deze site al eens uitgebreid over het nut van de paardenbloem (Taraxacum officinalis) geschreven, maar ook de
bloemen kunnen gekookt worden tot een honingachtige siroop en er kan jam van worden gemaakt. In Engeland is een traditionele
frisdrank waaraan deze siroop is toegevoegd. Voor koeien, schapen en geiten is de paardenbloem een medicijn tegen darm-
stoornissen, alleen daarom zouden alle koeien buiten moeten lopen.

Volgens de boeken zijn de bloemen eetbaar, maar ik raad het niet aan. Gewoon omdat ze zo mooi zijn de Iris –  Hemerocallis.
Tot slot een niet eetbare maar prachtige plant de geweldig bloeiende Bacopa – Sutera cordata. Deze plant wordt overigens
wel in de kruidengeneeskunde gebruikt als geheugenverbeteraar.

Bacopa behoort bij de weegbreefamilie en is inheems in Zuid-Afrika, maar dan als struik. Het is een echte alleskunner, als bodem-
bedekker, in potten, kuipen en hangmanden. De Bacopa is er in wit, blauw en roze en de stengels met bloemen hangen ver naar
beneden. De Latijnse naam Sutera cordata verwijst naar de Zwitserse plantprofessor Johann Rudolf Suter, “Cordata” verwijst
naar de hartvormige blaadjes. In India is deze plant mateloos populair, er worden daar allerlei goddelijke kwaliteiten
aan toegedicht. Zo ver ga ik niet, maar ben heel erg blij met de hanging baskes die ik voor mijn verjaardag heb gekregen,
Sonja bedankt, wat bloeit de Bacopa prachtig.

Inmiddels is het droog geworden, en de zon komt af en toe achter de wolken vandaan, iedereen een heel mooi
weekend gewenst.

Morgen is het is goede Vrijdag, en nu is het Witte Donderdag de 13e, vanavond wordt in Leeuwarden “The Passion” opgevoerd, het
verhaal over het lijden, sterven en opstaan van Jezus. Het is de zevende editie van dit verhaal, maar door alle ellende
aangericht door IS e.a. Christenhaters wordt Leeuwarden afgezet met blokken beton en vrachtwagens. Treurig dat het
zo moet, maar met Londen en Stockholm nog vers in het geheugen is voorkomen beter dan genezen. De lente laat zoals
alle jaren zich niet tegenhouden door wat dan ook, en overal zien we de bloemen, het frisse jonge groen en de bloesem
verschijnen. Het weer laat nog even te wensen over na een paar prachtige dagen, maar dat gaat goed komen, ik ben
blij dat de winter voorbij is, en ik ben niet de enige, ook mijn kleine woefje heeft zowat een winterslaap gehouden.

De eerste lente bloemen kreeg ik en heb er mijzelf op getrakteerd, je moet toch wat als het nog zo kaal is buiten.

Tulp – Tulipa. De eerste tulpen werden ontdekt in Turkije en in 1562 kwam de eerste grote lading tulpenbollen aan in
Antwerpen en dat betekende het begin van de Europese tulpenteelt. Ergo, tulpen komen niet uit Amsterdam

De Narcissus Bridal Crown stond hier in een potje en verspreide een heerlijke geur.

Ook deze tulpen stonden in een vaas, maar toen werd het tijd om naar buiten te gaan en te kijken of er al wat bloeide.

Deze krokusjes waren de eerste lentebodes in mijn postzegeltuintje, en wat was ik blij dat ik ze zag.

Inmiddels bloeiden de sneeuwklokjes (Galanthus nivalis) ook al overal en doorstonden de koude wind, hagel en veel
regen met veel moed, wat vertrouwen gaf voor de lente.

Daarna ging het snel en inmiddels bloeien de Vergeet-mij-nietjes )Myosotis) overal en niet alleen in de tuintjes, maar zelfs
tussen de tegels, waar ik ze mooi laat staan.

Blauwe druifjes (Muscari) wie kent ze niet, bloeien nu volop.

Een bloemtrosje van de Ribes (Ribes nigrum)

De wasachtige bloem van de Sneeuwbal (Viburnum) geurt heerlijk.

Tijdens een korte wandeling zag ik de Leucothoe fontanesiana, en ben daar een poosje blijven kijken, wat is het een
prachtige struik met al die kleine zilveren klokjes.

Zoals hierboven al staat heeft de Narcis zijn naam niet zomaar gekregen, daar is een mythe over, Ovidius een poëet van
voor onze jaartelling heeft deze geschreven, het is een lang verhaal, dus kort ik het in. Narcissus was een heel knappe
jongeman die eigenlijk alleen leefde voor de jacht. Heel veel meisjes en vrouwen werden verliefd op hem, maar hij moest
er niets van weten en wees iedereen af. De mooie nimf Echo zag Narcissus en werd heel erg verliefd op hem en ze volgde
hem waar hij ook maar heen ging. Echo had een straf gekregen en kon zelf niets vertellen, alleen maar napraten wat
anderen zeiden. Narcissus merkte haar op en riep “Is daar iemand aanwezig?” het antwoord van Echo was zijn laatste woord
en ze riep “Aanwezig” Na nog een paar vragen en antwoorden joeg Narcissus haar weg. Echo schaamde zich en vertrok, ze
leefde vanaf toen in grotten en geleidelijk vervaagde haar fysieke vorm, maar haar stem bleef over, op sommige plaatsen
laat ze als wij hard roepen haar stem horen.

Echo en Narcissus, een schilderij van John William Waterhouse (foto van internet)

Met Narcissus liep het ook slecht af, nadat hij een maagd op een wrede manier had afgewezen, vroeg die in een gebed
aan de goden hem ook te laten voelen wat het was om iemand lief te hebben en afgewezen te worden. Een wraakgodin
of zoals andere bronnen vermelden Aphrodite zelf verhoorde haar gebed. Narcissus kwam bij een heilig vijver met
kristalhelder water, hij boog zich voorover om wat te drinken en zag zijn eigen spiegeling, hij werd meteen verliefd
en bleef kijken naar wat hij dacht een mooie geest uit de vijver was. Telkens als hij zijn hand in het water stak verdween
de spiegeling, hij probeerde er mee te spreken, maar een antwoord kwam er niet. Eten en drinken deed hij niet meer
hij verloor zijn kleur, levenskracht en zijn schoonheid. Narcissus kwijnde weg en stierf. De nimfen die om hem rouwden
bereidden zijn lijkverbranding voor, maar zijn lichaam was verdwenen. Er wordt geschreven dat Aphrodite zelf medelijden
had gekregen (er bestaan ook andere versies) waar Narcissus was overleden stond een bloem, geel van binnen en
omringd door witte blaadjes, zo leeft de naam van Narcissus voort in de naam van de bloem, maar ook in het woord
narcist, of narcisme, een narcist is vervuld van eigenliefde of heeft een ziekelijke interesse voor zichzelf.

Echo laat nog steeds haar stem horen, en heeft altijd het laatste woord, en wij kunnen genieten van de schoonheid
van de narcissen.  

De storm buldert om huis, en de regen klettert tegen de ramen, iedereen die zo van de herfstkleuren kon genieten ziet nu alleen
afgevallen en natte bladeren, en soms kom je iets tegen dat eigenlijk best wel triest is, in dit geval een nachtvlindertje dat er
de brui aan heeft gegeven net als de zomer die voorbij is. Zelf heb ik niet zoveel met de herfst, natuurlijk zijn de gekleurde bladeren
prachtig om te zien, maar het duurt zo kort en herfst is de voorbode van de winter. Het is nu al om half 5 donker, ook een nadeel
als je van licht houdt net zoals ik. Inmiddels is overal Sinterklaas aangekomen, alhoewel natuurlijk één echte Sinterklaas en de
anderen zijn hulp Sinterklazen, ook een heiligman kan niet alles. De Zwarte Pieten discussie is heftiger dan ooit, en er zijn door de
politie dan ook veel overuren gemaakt. Ik laat het maar voorbij gaan, die oude grijsaard rent toch met een bloedvaart mijn huisje
voorbij. Wel hulde voor alle gemeenten die hadden besloten dat de Zwarte Pieten mochten blijven, met of zonder verblijfsver-
gunning. Wie het anders ziet doet dat dan maar, met slavernij heeft het niets te maken en het echte kinderfeest moet gewoon
blijven zoals het altijd was. Kinderen maken zich er nog het minst druk om en dat is maar een geluk.

Een oude foto, maar in Buitenpost had deze olijke Piet het best naar zijn zin.

Overigens komt er nog op veel plekken in de wereld echte slavernij voor, hoewel het in de hele wereld is verboden, de schattingen
over het aantal mensen die in een situatie zijn waarin ze gedwongen te werk worden gesteld, lopen van 30 tot 100 miljoen mensen,
misschien beter om daar drukte om te maken, en dan niet te vergeten de kinderarbeid op de wereld.

Terug naar de zomer:

Wat was het heerlijk om zonder veel kleding naar buiten te lopen en daar al die kleuren te zien van de bloeiende bloemen, de geuren
opsnuiven, het zoemen en fladderen van de vlinders en andere insecten te zien en te horen, ieder jaargetijde heeft charme, maar voor
mij blijft de zomer het mooist. De vogels zongen dat het een lieve lust was, en de zon verwarmde niet alleen mijn lichaam maar ook
mijn geest voor mij was het echt “Summertime and the livin is easy”. Daarom nog wat foto’s van dat heerlijke seizoen.

Echinacea druk bezocht door hommels en bijen.

Koolwitje – Pieris rapae

Lathyrus – latifolius

Van Dagpauwogen krijg ik nooit genoeg.

Beemdkroon met zweefvliegje.

Het hart van de rode Echinacea.

Heerlijk geurende Kamperfoelie – Lonicera

Kleine vos op de Buddleja.

Zaadschermpje van de Wilde peen – Daucus carota.

De koeien die eind september nog heerlijk aan het grazen waren.

Heidelibel – Aeshna. Wat moet dat mens?

De op vlinders lijkende bloempjes van de Lathyrus die voor de tweede keer bloeide.

Het duurt nu weer lang voordat de zomer komt, maar gelukkig komt die altijd terug, nu kale takken, geen insecten, de vlinders
zijn vertrokken of overwinteren op schuilplaatsjes, en nu op 20 november met dit slechte weer zie en hoor je zelfs geen vogels,
als het echt slecht weer is, komt mijn kleine hondenmeid liever ook niet buiten, maar blij is ze daar absoluut niet over, ze kijkt
zelfs droevig naar buiten

Nou ja, dan moet ik me maar binnen vermaken, al valt dat vies tegen.

Schoentjes heeft ze niet, maar snoepjes krijgt ze wel, net als de kinderen met Sint Maarten, maar dan wel andere snoepjes.

De Supermaan was hier niet te zien, maar de volgende dag wel, rest mij dus onderstaande wens voor
Sinterklaasavond.

Kardoen – Cynara cardunculus is familie van de Artisjok en kan ook gegeten worden.

De tijd gaat snel en de zomer begint al op te schieten, we hebben gelukkig al aardig wat mooie zomerdagen gehad, nu even
een dipje maar er zitten heel warme dagen aan te komen. Woensdag 3 augustus was er de jaarlijkse Natuurmarkt in en om
De Kruidhof, en dat wil ik nooit missen, was het de hele morgen regen, in de middag werd het toch nog mooie weer, en dan
de stoute schoenen aan en genieten van alles wat de natuur te bieden heeft, de kramen stonden weer gereed met allerlei
biologische producten en het was gezellig druk.

Er zijn weer heel wat palingen gerookt.

Boekbinden blijft een mooi oud vak, en daar kan bij mij geen e-reader tegenop, een mooi oud boek moet gekoesterd worden.

Ook in De Kruidhof zelf was het druk, en zoals altijd is daar genoeg te zien.

Groot Kliskruid of Grote Klit – Arctium lappa. Wij mochten er vroeger graag mee gooien als de kleine bolletjes rijp waren
en wat hadden we een plezier als er mensen onder zaten zonder het te merken. Nu is het minder aangenaam als een lang-
harig hondje thuiskomt onder de klitten.

Adam en Eva hadden samen aan één blad genoeg gehad, sommige bladen van de sierrabarber of Gunnera tinctoria
kunnen wel een doorsnede hebben van dik twee meter. Het is een prachtig gezicht als de kolven bloeien.

De vijver liet weer heel veel Waterlelies – Nymphaeaceae zien, maar voor het hart van deze prachtige bloem, moest ik
om de mensen te vermijden toch bijna plat tegen de grond gaan, voor anderen moet dat een erg leuk gezicht zijn geweest.

In de kas ging het werk gewoon door, of zou deze mijnheer toch op zoek zijn naar een Pokémon, het lijkt wel zo

Zonnehoed – Echinacea purpurea, een bijzonder geneeskrachtige plant, en ook nog eens een echte bijenplant.

Hier is het eetbare gedeelte van de Kardoen beter te zien.

Bijen steken niet zo snel als wespen, maar ik ben toch maar op een veilig afstand gebleven, er waren er zoveel.

De walnotenboom – Juglans regia (of Okkernoot) zit propvol vruchten.

Een mooi idee voor mensen met een wat grotere tuin, veel kruiden bij elkaar.

Langzamerhand ging iedereen weer huiswaarts, ook ik. Het was weer een bijzonder mooie markt en De Kruidhof zal
ik nog wel vaker zien.

NACHTELIJKE VISITE:

Mandy mijn trouwe kleine York was ontzettend vervelend, blaffen, door de kamer rennen en proberen bij mij op schoot
te klimmen, nu ben ik wel een nachtmens, maar ik besloot om toch maar wat eerder naar bed te gaan. Computer afge-
sloten en naar de voorkant van de kamer gegaan, het was toch al tegen 2 uur en dat is eigenlijk laat genoeg.
Mandy rende nog steeds door de kamer en wat zag ik, jawel hoor er hipte een kikker door de kamer, niet dat ik snel
verbaasd ben, maar nu wel. Tsja en daar sta je dan, de kikker had besloten om onder de bank te kruipen en daar ook
niet meer weg te gaan. Mandy opgesloten, en gewapend met een grijpstok en zaklantaarn plat op de grond gaan liggen
maar wel met de camera bij de hand. Na veel gemier de kikker onder de bank vandaan gekregen onder heftig blaffen
en piepen van een opgesloten hondje. Ehhh, het ziet er hier normaal gesproken best netjes uit, maar kikker had wel flink
wat stof en haartjes meegenomen van onder de bank vandaan, dus niet op de rommel letten (is inmiddels schoon)

Bruine kikker – Rana temporaria, een erg toepasselijke naam, tempo had het beestje zeker en raar was het ook.

De kikker, of eigenlijk kikkertje voorzichtig, na het nemen van foto’s, opgepakt en buiten gezet, aan een kus heb ik me
niet gewaagd, ik zit niet te wachten op een prins op een wit paard dat ook nog door de kamer draaft. Hondje bevrijdt, en
toen was het helemaal bedtijd. Maar waar dat kikkertje vandaan is gekomen dat weet ik nu nog niet, de deuren waren
dicht en er zit een hor voor het raam, het beestje niet meer terug gezien, dus ik hoop dat het nog lang en gelukkig zal
leven, en niet meer zomaar bij vreemde mensen in huis dringt, als Mandy een bijtgraag hondje was geweest was kikker
inmiddels begraven. En Mandy zelf kwam weer helemaal tot rust, eind goed al goed.

Total loss.

Waar moet je beginnen, en wat nog belangrijker is, waar moet het allemaal eindigen. Geschokt, verbijsterd, verdrietig,
haast alle emoties hebben we de afgelopen maanden doorstaan. Heel veel aanslagen door IS, met zo ontzettend veel
slachtoffers, en het gaat maar door. Niemand heeft een oplossing en mensen hebben een ingebouwd zelfverdedigings
systeem zodat het geweld in onze gedachtenwereld langzaam weer tot normale proporties zal komen. Vergeten doen
we niet, maar het leven gaat door. De toestand in Turkije is er na de couppoging bepaald niet beter op geworden, en
ook daar leven mensen in angst, en niet alleen in Turkije zelf maar ook in Nederland wordt het er niet beter op. Voor-
en tegenstanders van Erdogan gaan elkaar het leven er niet makkelijker op maken, maar moet dit allemaal? Nee, ik
ben voor Vrede, en met een beetje medemenselijkheid van alle betrokkenen moet dit toch in de hand te houden zijn.
De kliklijnen staan open, en er zijn al ongeregeldheden gemeld. Ik zal wel een roepende in de woestijn zijn, maar doe
niet mee aan het verraden van mensen, eens waren het allemaal landgenoten, laat dat voorop staan, ook al denken
velen anders dan andere groeperingen. En vooral, laat de angst niet de overhand nemen, de wereld is zo mooi laten
we kijken wat de natuur ons te bieden heeft, luister maar eens wat Joan Baez zegt en ga bij je zelf te rade, luister niet
naar mensen die het kwade willen, en vergiet geen onschuldig bloed. Voor gelovige mensen zal dan het paradijs
vanzelf in het verschiet liggen.

* KLIK* VOOR HET GEDICHT VAN JOAN BAEZ

Een erg nat terras in Buitenpost.

Herberg onder de Linden, Aduard (Groningen) ook al zo stil.

Ook de zomer liet ons dit jaar lang in de steek, de terrasjes bleven akelig leeg, heel veel regen, windhozen, hagelstenen
zo groot als tennisballen zijn uit de lucht komen vallen en hebben voor heel veel overlast en schade gezorgd, maar toch
ging de natuur door met mooi zijn, druppels of niet! Inmiddels hebben we een periode met prachtig zomers weer gehad.
In het begin waren er heel weinig vlinders, maar ook dat is goed gekomen, vlinders en insecten zijn er weer volop, en
wat is het heerlijk om nu de natuur in te gaan.

Dagpauwoog – Aglais io. Op mijn enige overgebleven Budlea.

Het hart van de Hortensiabloem – Hydrangea macrophylla

Goed beschermd door grote bladeren zag ik de knop van een Kalebasbloem (Squash)

De bijtjes, hommels en vliegen van allerlei soorten zijn druk in de weer met het verzamelen van stuifmeel of ze zitten
gewoon rustig te genieten van de zon.

Deze Dambordvlieg maakt zich nergens druk om, de vlieg wordt ook wel grauwe vleesvlieg genoemd, en in het Latijn
is het Sarcophaga carnaria, een mond vol voor een klein vliegje.

De zoetgeurende Kamperfoelie – Lonicera

Het Kleine Koolwitje – Pieris rapae is altijd moeilijk geweest om op de foto te zetten, maar deze keer had ik geluk
twee voor de prijs van één.

Aan het doorgangspad achter huis staan Hazelaars, maar er heeft nog nooit een vruchtje aangezeten, nu lag er een takje
op de grond, en jawel eindelijk maar toch!

Dit nijvere insectje had het zo druk, dat ik ben vergeten te vragen hoe zijn/haar naam was.

Gister is de Buitenposter feestweek begonnen, en dan wordt het a.s. woensdag weer erg druk in dit stille dorp, maar de
laatste keer dat ik in het dorp liep was het erg stil.

Kerkstraat, Buitenpost op een donderdagmiddag.

Oorlogsmonument en het Witte kerkje, Buitenpost.

Mijn kleine York Mandy en ik lopen nog steeds samen een rondje om, ze heeft nieuwe strikken gekregen van een lieve
dame uit Spanje, zij minder last van enorme linten en ik blij dat het nu eens blijft zitten zoals het hoort.

Hoe zit het eigenlijk, gaan we nog?

Nu zijn er weer veel buien en zit een wandeling er niet in, maar ach buikje kriebelen is ook heel erg fijn.

Inmiddels bloeien de Dahlia’s ook alweer volop, en iedere week zijn er nieuwe bloemen, ik wens iedereen een heel vredig
en mooi weekend toe, geniet van de kleine dingen, er zijn er meer dan iemand zich kan wensen.

Van louter verveling had Mandy haar pas gekamde haar maar in de war gemaakt, je moet toch wat als het telkens regent. Een
rondje om zit er dan niet in, en dat is voor een robbedoes balen als een stekker.

Door haar paardenstaart hield het kleine ding mij goed in de gaten, je wist het immers maar nooit. Eindelijk was het dan zover
het werd droog! Hoera, dat werd samen een rondje om. Als het vrouwtje haar camera pakt weet ik het zeker.

In de voortuin had de Graham Thomas stand gehouden, een klein spinnetje bleef nog wel onder de bloembladen en gelijk had
het diertje. De zomer is slecht begonnen, vorig jaar op 1 en 2 juli was het zelfs hier in het noorden 32 graden en de mensen
waren aan het mopperen omdat het zo warm was, nu mopperen ze ook, het is toch ook echt Nederlands, maar mij zal je niet
horen over de warmte, en ook Mandy houdt van de zon.

Hier moeten we altijd even heen, Mandy is niet meer te zien, die rolt en holt door het hoge gras en de wilde bloemen, of zit een
hommel achterna, maar ze blijft wel dicht bij, want zoals eerder gezegd, je weet het maar nooit.

Op de weg terug zag ik de klokjesbloem -  Campanula staan, en daar moest natuurlijk een foto van gemaakt worden. Inmiddels
zijn ze totaal verregend.

De zon kwam er even bij en de Goudsbloemen – Calendula officinalis stonden te stralen alsof ze zelf kleine zonnetjes waren.
De blaadjes kunnen worden gegeten, ze kunnen in salades of soepen. Verder is de goudsbloem een bijzonder goed geneesmiddel
voor allerlei soorten wonden, insectenbeten, zonnebrand en lichte brandwonden. Zelf gebruik ik Calendula crème als dag en nacht
crème, goedkoop en het is beter dan heel wat dure merken.

Na onze niet al te lange wandeling heb ik thuis nog wat foto’s genomen van wat er nu bloeit in mijn tuin en achter buiten en na-
tuurlijk bleef Mandy trouw bij me.

Op de lavendel waren de hommels en bijen druk aan het werk, ze hadden dan ook een behoorlijke achterstand in te halen.

In een mandje dat al jaren achter buiten staat bloeide het kleine vetplantje – Sempervivum (Huislook) klein maar fijn.

Ook de Jacobsladder – Polemonium caeruleum staat in bloei, al zijn die ook al verregend, gelukkig hebben we de foto’s nog.

De Petunia mag dan een eenjarige plant zijn, ze bloeit geweldig als de dode bloemen er telkens worden uitgehaald. Achter huis is
een doorgangspad, dat ook nog maar even gelopen en wat een verrassing, aan het einde van het pad stond daar zomaar een paarse
papaver, ook hier was de boosdoener de regen van de afgelopen dagen en helemaal fris was de bloem niet meer. Het was overigens
weer gaan regenen, Mandy hield het voor bekeken en is in huis gegaan, maar dit moest ik toch even op de foto zetten

Inmiddels bloeien overal de Hortensia’s – Hydrangea macrophylia, en die kunnen gelukkig tegen regen.

Op een enkele plensbui na is het vandaag gelukkig droog met wat zon, en de berichten zijn gunstig, dat mag dan ook wel want
de zomer heeft niet veel gedaan. In het zuiden is het bar en boos geweest wat stormen, windvlagen en enorme hagelstenen be-
treft, hier gelukkig alleen maar regen, maar wel heel veel regen. Laten we de moed er maar in houden, de zon is er nog en schijnt
hier nu. Tot ziens en een heel prettig weekend voor iedereen.

Nog een paar dagen en dan is de lente voorbij, hieronder wat er bloeide, maar eerst een gedichtje van Toon Hermans
die in dit kleine gedichtje alles zegt, het is nog steeds van toepassing en het scheelt een stuk om niet meer ellende te
hoeven vermelden van de afgelopen maanden, het zal nooit wennen, de mensheid is snel aan het verharden, maar dat
weten we helaas allemaal wel.

Zoals zovelen van jullie heb ik genoten van iedere bloem die bloeide, en iedere kleine wandeling was er wel wat nieuws te zien.
Wandelt iedereen even mee? De meeste bloemen van de lente zijn nu uitgebloeid, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Wat een prachtig boeket kleine tulpjes, maar niet alles is wat het lijkt, dit is de Allium voordat die volop in bloei staat.

Een poosje later in volle bloei, de Allium (Sierui – Look)

Tijdens een zoektocht was ik verrast toen ik de Wilde Daslook ontdekte ergens onder allerlei planten en struiken, de daslook
(Allium ursinum) is ook een plant uit de Look familie, en is vrij zeldzaam in Nederland en Belgie, en in Nederland is de soort
wettelijk beschermd. De daslook werd door onze Germaanse voorouders geassocieerd met de beer, Ursinum betekent “van de
beren”, in de oude tijden dachten de mensen dat de beer zijn kracht aan dit kruid te danken had, zodat als mensen hiervan
zouden eten, ze ook de kracht van een beer zouden krijgen. De plant wordt daarom ook wel berenlook genoemd, en in het Duits
heet deze plant Barlauch. Ook wordt er wel gezegd dat de naam daslook is ontstaan omdat Dassen vroeger hun holen onder
deze plant hadden. Een mooi, gezond en lekker plantje. Dat moet iemand anders ook gedacht hebben, want toen ik er voor de
tweede keer heen ging, was de plant verdwenen.

Ook het Gevlekt longkruid (Pulmonaria) bloeide rijk met de vergeet-me-nietjes, die er toen nog tussen stonden. Gevlekt longkruid
is niet alleen erg mooi om te zien, maar ook geneeskrachtig, en is daar al eeuwen lang om bekend, de jonge blaadjes zijn lekker
in de sla, salades en soepen, er kan ook thee van worden getrokken, Longkruid bevat veel mineralen, waaronder Kiezelzuur,
looistoffen en onder meer Kaemferol en Quercetine, die een sterkte anti-oxidante werking hebben, het kruid wordt dan ook medi-
cinaal gebruikt om zweet uit te drijven en het is zoals de naam al zegt een goed middel voor de longen. (Pulmo betekent Long).

Tussen de klimop stond een eenzame witte Akelei – Aquilegia vulgaris, een paar stapjes met maat 36 van schoen moet kunnen
om deze prachtig bloeiende bloem even op de foto te zetten.

In mijn tuintje bloeide de Moerasbloempjes – Limnanthes douglasii, het is een geweldige bodembedekker, die zichzelf zaait
en twee keer per jaar bloeit. Na de bloei vormt zich het zaad, wachten op het rijp worden van de zaden en dan de bruine resten
weggooien, het is n.l. ook een erg makkelijke plant, met ondiepe worteltjes.

Tussen een heg ontdekte ik het mooie overblijvende Ossentong – Pentaglottis sempervirens, ook dit is weer een gezond plantje,
de bloempjes kunnen gegeten worden, en staan heel mooi op gebak of op een saldade. Het synoniem voor deze plant is Anchusa
officinalis. De geslachtsnaam Pentaglottis komt van penta = vijf en glottis = tong. Sempervirens betekent “altijd groen”.

De altijd prachtige Pioenroos – Paeonia.

Veel van de lente bloemen zijn nu uitgebloeid of zien er door de laatste regenachtige dagen slecht uit, maar ook Mandy mijn
kleine York, vindt dit weer helemaal niets, ze zat op de bank naar buiten te kijken en zag dat het regende, en zowaar ze keek
verdrietig Geen bloemetjes en een moeder die telkens stil stond.

Ze had het helemaal gehad met die regen en daar zat maar één ding op

Tot slot nog een foto van een Friese hondeneigenaar met humor, vertalen hoef ik niet, want dit snapt iedereen.

Schilderij van Hendrick Bloemaert (1601/1602 – 1672) “Nederdaling van de Heilige Geest op Pinksteren”

Foto van internet.

De voorjaarsfeesten werden al in de middeleeuwen gehouden en deze feesten hebben hun wortels in de voorchristelijke
voorjaarsriten van de Germanen, Kelten en andere oud Europese volkeren. Daar wordt tegenwoordig aan getwijfeld omdat
historische gegevens schaars zijn of zo summier dat het niet valt te bewijzen. Het Christelijke Pinksteren is dat m.i. ook niet,
het is maar wat men wil geloven of wat er is geschreven. Het oorspronkelijke Wekenfeest is tijdens het Christendom
Pinksteren genoemd en de naam Pinksteren is afgeleid van het Griekse woord pentekostè, wat vijftig betekent. Het is altijd
tien dagen na Hemelvaart en de vijftigste dag na Paasdag. Pinksteren ontstond uit het Joodse Wekenfeest en werd als het
begin van de Christelijke kerk gemarkeerd. Zo is er al heel wat water door de zee gevloeid voor Pinksteren werd gevierd.
Tijdens het Pinksterfeest wordt herdacht dat de Heilige Geest neerdaalde uit de hemel op de apostelen en op de mensen
die aanwezig en gelovig waren. Na de dood van Jezus op Goede Vrijdag en zijn verrijzenis op Pasen hadden zijn leerlingen
tot Hemelvaart (veertig dagen later) steun van zijn zijn aanwezigheid gehad en werden de leerlingen nog eens uitgelegd wat
de betekenis was van wat Jezus had gedaan tijdens de periode dat hij les aan hen gaf. Na die periode werden de leerlingen
alleen achtergelaten, maar Jezus had hen beloofd dat hij de Geest van God zou sturen oftewel de Heilige Geest, die hen de
kracht en wijsheid zou geven om het evangelie verder uit te dragen, en aldus geschiedde.

Pinksterbloem – Cardamine pratensis.

Vandaag 1e Pinksterdag is het slecht weer, een harde koude wind en pittige regenbuien, maar we hebben een voorproefje
gehad van de zomer, de lente was ineens zomer en alles in de natuur groeide en bloeide snel. Dan is het dicht bij huis een
heerlijkheid om al dat moois te aanschouwen.

Paardenbloemen – Taraxacum officinale.

Zonnetjes in het gras, tussen de tegels en overal waar je ze ook niet wilt hebben, maar het blijft een prachtig gezicht.

Japanse sierkers – Prunus serrulata

Op 4 mei stond deze fantastische mooie boom in volle bloei en daar ben ik dan ook meerdere keren heengelopen om
de bloesem te bewonderen.

Vergeet-me-nietjes – Myosotis en Pinksterbloemen – Cardamine pratensis, stonden overal dicht bij huis.

Moerasbloem – Nimlanthes douglasii, bloeien nu volop in mijn postzegeltuin en bedekken daar een groot deel van.

Achter huis staat de sering (Syringa vulgaris) nog volop te bloeien en geurt heerlijk.

Ook de Lelietjes van Dalen – Convallaria majalis bloeien nog volop en hebben genoeg aan een klein plekje.

8 Mei was het Moederdag, het was ook toen prachtig weer en zoon kwam om me een heerlijke middag te bezorgen,
we zijn naar een café aan het water gereden, en ik weet nog steeds niet in welk plaatsje dat was, het was nog in
Friesland, maar net op de rand van het Lauwersmeergebied, de warmte van de zon, het bijpraten over van alles en
nog wat, mensen kijken op het terras en naar de bootjes kijken is altijd een feest.

De kunst stond buiten, behalve een muurschildering in het café van een oude kennis de Friese kunstschilder Gerriet Postma,
overleden op 2 maart 2009, en dat wekt weer herinneringen op aan een eerdere tijd. Of zoonlief Moederdag leuk heeft gevonden?
Ik weet het wel zeker

Allemaal nog heel prettige Pinsterdagen gewenst, en tot slot toch nog een keer de sering, die nu volop bloeit.

Voor alle mensen die wat doen aan Valentijnsdag, een heel prettige dag gewenst.

Happy Valentines Day.

Foto van internet.

In 2008 had ik al eens over Valentijnsdag een blogje geplaatst, maar dat is al heel lang ondergesneeuwd, dus nog een keer.

Zelf heb ik niets met deze dag, een dag als alle andere dagen, en wie elkaar lief heeft moet dat eigenlijk iedere dag laten
blijken en niet alleen op Valentijnsdag. Het is een dag waarop geliefden elkaar wat extra aandacht geven door elkaar wat te
schenken, een bos rozen, één roos, een cadeautje of een kaart. Ook is het een gebruik een mooie kaart te sturen naar iemand
die wordt bemind zonder het te weten, dan stuurt de minnaar of minnares een anonieme kaart, en wordt het een heel gedoe
om erachter te komen van wie die kaart nu eigenlijk is, in principe vind ik dat het leukste gebaar.

Omstreeks het jaar 496 riep Paus Gelasius 14 februari uit tot de dag van de Heilig Valentijn, nu is het echter zo dat er twee
christelijke martelaren waren met de naam Valentinus, het is nooit bekend geworden wie nu de echte “Valentijn” was of
dat het om dezelfde heilige ging. De geschiedenis vertelt dat de één  priester was in Rome en de ander was bisschop van
Terni (Italië). Beiden werden in de 3e eeuw ter dood gebracht en niet op een bepaald christelijke wijze. Wel is bekend n.a.v.
de legenden die worden beschreven in de Legenda aurea (Latijn voor Gouden legenden) dat de romantische viering van
Valentijnsdag zijn ontstaan dankt aan Geoffrey Chaucer die in zijn gedicht Parliament of Fowls (1380 – 1382) deze vers-
regels schreef:
For this was on seynt Volantynys day
Whan euery comyth there tot chese his make
(Want dit was op Sint-Valentijnsdag
als elke vogel zijn maatje komt kiezen)

Voor de Romeinen was Lupercalia een zeer belangrijk feest, en werd gevierd op 15 februari. (De Romeinen vierden dan
eigenlijk het nog oudere vruchtbaarheidsfeest). Dit feest werd gevierd ter ere van Juno, de Romeinse beschermgodin van
de vrouw en het huwelijk, en Pan de god van de natuur. Volgens het verhaal werden alle namen van ongehuwde jonge
vrouwen in een kom gegooid en ongehuwde mannen mochten een naam trekken, tijdens Lupercalia werden de twee
jonge mensen voor een bepaalde periode aan elkaar verbonden. Het feest werd gehouden in de Lupercal, de grot waar
Romelus en Remus door de wolven zouden zijn gevoed en had tal van barbaarse rituelen. Het feest had dus toen niets te
maken met Valentijnsdag zoals wij dat kennen.

Volgens de versie van de Legenda aurea werd Sint-Valentijn om zijn geloof vervolgd en persoonlijk ondervraagd door de
Romeinse keizer Claudius II, die probeerde Valentijn onder doodsbedreigingen over te halen tot het heidense geloof van
de Romeinen. Valentijn weigerde en probeerde zelfs Claudius te bekeren tot het christendom, dat ging hem zijn leven kosten,
hij werd ter dood veroordeeld. Vlak voor zijn dood zou hij een wonder hebben verricht door de blinde dochter van zijn
cipier te genezen. Toen in Europa het christendom opkwam werd dit heidense feest door de kerk verboden, en omstreeks
496 werd het Lupercalia feest van 15 februari veranderd door paus Gelasius in Sint-Valentijnsdag op 14 februari.

Inmiddels is het heidense feest en de viering van de dag van Sint-Valentijn geworden tot een commerciële dag, en gemaakt
tot de dag die in het licht staat van de liefde voor elkaar, en het geven van geschenken. En zo zien we maar weer dat alle
feestdagen terug te voeren zijn naar een heel ver verleden en dusdanig zijn veranderd dat er van het oorspronkelijke
feest geen sprake meer is. Omwille van het geloof is er door de eeuwen heen heel veel veranderd, maar of dat altijd zo goed
is dat betwijfel ik vaak. In ieder geval hebben de winkels er weer een goede dag aan, en dat is natuurlijk prima in deze tijd.

Voor iedereen toch wat rozen, maar niet uit de bloemenzaken, niets mooier dan de natuur zelf die altijd blijft.