Het nieuws was deze week weer niet om vrolijk van te worden, nu is de stille tocht bezig voor Milly Boele het 12-jarige meisje uit Dordrecht, dat werd vermoord door haar buurman Sander Vreeswijk die notabene politieagent is/was bij het korps Rotterdam-Rijnmond. Natuurlijk heeft deze man weer psychische problemen gehad (?) maar iedereen die een opleiding wil hebben bij de politieschool wordt gescreend, waarom zijn de psychische problemen tijdens de screening dan niet bekend geworden? Het wordt zo langzamerhand toch doodeng om nog iemand te vertrouwen, naar wie kan je je kind nog sturen als dit soort lui bij de korpsen werken? Er is geen pedoscreening dus wie zegt mij dat er niet meer zijn die zich kunnen vergrijpen aan een kind? Collega’s hebben Vreeswijk ook vertrouwd al komen er nu een aantal zaken uit, o.m. van de vriendin van Vreeswijk die zelf bij de politie werkzaam is die toch een signaal waren voor de aard van Vreeswijk en al eerder gemeld hadden moeten worden. Hoe is het toch mogelijk dat niemand wat heeft gemerkt, twee huizen vanaf haar ouderlijke woning lag Milly begraven in de tuin van Sander Vreeswijk dezelfde avond dat ze werd vermist is ze al door hem vermoord en hoe gek of ziek is iemand die vrolijk op zijn terras met vrienden een pilsje drinkt terwijl hij weet dat Milly daar ligt? Hij heeft zelfs nog een kaart gestuurd naar de ouders om ze sterkte te wensen bij de zoektocht naar hun kind, wie het langer begrijpt mag het zeggen, ik begrijp het in ieder geval helemaal niet meer. Voor Milly is het te laat, een betere screening zou in de eerste plaats heel nuttig zijn want iemand met psychische problemen mag niet gestigmatiseerd worden maar zou toch niet moeten toegelaten worden voor een opleiding bij de politie, want het vertrouwen van ouders is toch schade toegebracht al is de politie de kameraad van iedereen, wel is het zo dat die pet IEDEREEN past en dat is op z’n minst zorgelijk te noemen.

Ik ga maar weer over tot de orde van de dag, machteloos zijn we toch dus……….