Nu overal de misstanden en schandalen van de katholieke kerk naar buiten komen valt ook telkens de naam van de Magdalene Sisters en onder de weekendwens staat de beschrijving van de film die over één van deze tehuizen gaat. Nadat de film in 2002 de Gouden Leeuw van Venetië kreeg kwamen er talrijke protesten van katholieke zijde.  De Osservatore Romano bestempelde de film als een anti-klerikaal pamflet. Het Vaticaan gaf officieel het advies de film niet te gaan bekijken, een aantal vroegere bewoonsters van de Madalenetehuizen stelden echter dat de film niet overeenstemt met de realiteit, maar dat de waarheid in de tehuizen veel erger was dan er in de film te zien is. 

 

 

THE MAGDALENE SISTERS

 

 

Deze film is op ware feiten gebaseerd en speelt zich af in de jaren 60 in Ierland. Regisseur Peter Mullan o.a. bekend van de film "My Name is Joe", “Looking for Eric” e.v.a. heeft honderden interviews gehouden met vrouwen die in de beruchte tuchtscholen/laundry’s gevangen hebben gezeten en die hebben bevestigd dat het script op waarheid berust. De film is mooi opgenomen, welliswaar in Schotland, maar dat doet aan de film niets af. Er worden een aantal bijzonder mooie authentieke Ierse volkssongs ten gehore gebracht en de cast is over het geheel genomen goed. Heel goed acteren Anne-Marie Duff als het verkrachte meisje Margaret Maguire, Nora-Jane Noone als de voor jongens té aantrekkelijke Bernadette Haffi, Dorothy Duffy als het ongehuwde moedertje Rose Dunn (door de nonnen Patricia genoemd), Eileen Walsh als Crispina/Harriet het niet helemaal normale ongehuwde moedertje en Ceraldine McEwan als moeder overste, zuster Bridget van de Magdalene Sisters Laundry, die spreekt met een stem van suiker maar een hart van steen heeft. Ook Peter Mullan speelt een klein rolletje in zijn eigen film als de vader van Una O’Connor (Mary Murray), waarin hij overigens niet zo’n aardig karakter heeft. Ook Pastoor Fitzroy (Daniel Costello) speelt niet zo’n fraaie rol in de film.

 

 

Het verhaal begint op een bruiloft, waar pastoor O’Donally (Sean Mackin) een prachtig Iers volkslied "The Well Below the Valley"zingt en zichzelf begeleid op een soort trommel, het is een grote en vrolijke bruiloft en Margaret Maguire geniet met volle teugen van het feest. Als haar neef Kevin (Sean McDonagh) haar mee wil nemen om haar iets te laten zien, gelooft Margaret hem, maar Kevin heeft andere plannen en verkracht zijn nichtje. Het nieuws verspreid zich al heel snel onder de bruiloftsgasten en inplaats dat Kevin straf krijgt wordt Margaret snel afgevoerd door pastoor O’Donally naar één van de Magdalene Sisters tuchtscholen, haar ouders hebben toestemming gegeven en haar broertje Eamonn die telkens vraagt waar Margaret heen is, is te jong om iets te kunnen inbrengen en er zou ook beslist niet naar hem worden geluisterd.

 

 

Tegelijkertijd wordt Bernadette Haffi daar heengebracht, haar enige fout is dat ze mooi is en wat flirt met de jongens. In een hospitaal ligt Rose Dunn, ze is net bevallen van een zoontje en haar vader en moeder zeggen geen woord meer tegen haar, Rose heeft hen de ergste schande gebracht die er is door zonder vader een kind te krijgen. In haar geval neemt pastoor Doonigan (Laurie Ventry) de nodige stappen, de baby wordt weggenomen bij Rose en ook zij wordt naar de tuchtschool gebracht.

 

 

De drie meisjes krijgen direct na hun aankomst grauwe werkkleding aan en worden onthaald op een preek van zuster Bridget, daarna moeten zij beginnen met keihard werken en gaan een leven tegemoet van tucht, ontering, vernedering en zelfs slaag. Crispina is al aan het leven daar gewend en weet zich staande te houden omdat haar zuster die haar zoontje heeft, af en toe met het jongetje buiten het hek komt zwaaien, dat èn een medaillon van de heilige Christoffer, die zij heeft gekregen voordat ze in de laundry terecht kwam, geven haar de moed dit leven vol te houden. Een oudere vrouw, Katy (Britta Smith), is daar al 40 jaar en is zo gehersenspoeld dat ze als klikspaan fungeert voor de nonnen en priesters. Er zijn veel meer oudere vrouwen, maar de verschillende groepen zien elkaar alleen tijdens de maaltijden en het werk.

 

 

 

Het is schrikbarend dat in de vorige eeuw deze middeleeuwse praktijken nog tot 1996 hebben kunnen voortduren en niet alleen de katholieke kerk was daar voor aansprakelijk maar ook de ouders van de meisjes luisterden te snel naar de pastoors, priester e.d. om hun dochters te laten opnemen voor "hun eigen bestwil". Een voorbeeld is dat Una O’Connor wegloopt omdat ze zo’n heimwee heeft naar haar ouders, zij wordt terug gebracht door haar vader (Peter Mullan) die haar enorm slaat en stompt, terwijl Una alleen maar kan huilen omdat ze naar huis wil. Haar vader schreeuwt haar toe "You’ve got no home. You have no mother. You got no father. You killed us, you slut. You killed us both".

 

 

In de loop der jaren zijn 30.000 meisjes en vrouwen opgesloten geweest in de tuchtscholen van de Magdalene Sisters Laundry’s. In de Laundrettes (wasserettes) werden meisjes en vrouwen gedwongen 364 dagen per jaar te werken. Velen zijn er aan bezweken en velen zijn voor hun hele leven (al dan niet seksueel) zwaar beschadigd door wat ze hebben meegemaakt. In deze film zien we de levens van enkelen van hen, ook degenen die het wel hebben opgered om terug te keren in de maatschappij, maar niemand is meer dezelfde die ze waren voordat ze in de tuchtschool terecht kwamen. Niet bepaald een vrolijke film, maar wel eentje om bij stil te staan en je af te vragen hoe dit mogelijk is geweest. Wat de rol van de kerk is geweest daar hoeft niemand naar te vragen in ieder geval een ontzettend grote rol in de levens van de slachtoffers van deze tirannie en hun familieleden die ook niet beter wisten of bang waren. Die het wel wisten hebben hun handen in onschuld gewassen zoals ze nu nog dagelijks doen. Voor mensen die het nieuws over de wantoestanden van de laatste tijd i.v.m. de schandalen over de katholieke kerk volgen is dit zeker een aanrader, voor mensen die dit nieuws niet volgen overigens ook.