Bron en foto: RTVNoord.nl

Soms denk ik dat alles went, dagelijks lezen we in de kranten en op internet en zien we op de TV vreselijke toestanden, maar toen ik vanavond onderstaand bericht las was ik behoorlijk aangedaan, hoe ongelooflijk is dit en hoe kon dit gebeuren zonder dat iemand het merkte. Veel van ons hebben meegeleefd met de verwonding van de hond Diesel van spacevriendin Bea en hebben we gelezen hoeveel zij voor haar hondenkind over heeft, het is schokkend dat ook deze hond de naam Diesel had. Ik ben er stil van heb mijn eigen kleine lieveling in m’n armen genomen en kan alleen maar zeggen mijn respect voor de mensen van de dierenambulance en R.I.P. Diesel.

HOOGEZAND – De Landelijke Inspectiedienst onderzoekt de dood van een hond in Hoogezand. Medewerkers van Dierenambulance Stadskanaal troffen de broodmagere, zwaar verwaarloosde Diesel op sterven na dood aan. Bijna direct daarna overleed de Staffordshire.
De medewerkers van de dierenambulance reageren geschokt op het incident.
Volgens woordvoerder Paulien Huiting hebben de medewerkers al heel wat meegemaakt, maar dit slaat werkelijk alles. De eigenaar van Diesel nam zelf contact op met de hulpverleners, omdat zijn hond niet goed was geworden. De man scheen geen idee te hebben waar het gedrag van het dier vandaan kwam; hij claimde hem ook elke dag te eten te geven.
Diesel is inmiddels gecremeerd. Binnenkort wordt z’n as in aanwezigheid van de medewerkers verstrooid. "Het is onze manier om ons verdriet te verwerken," zegt Paulien Huiting.

In een opgenomen uitzending laat Paulien Huiting weten dat de man totaal geen spijt toonde en het wat lacherig afdeed. Onbeschrijfelijk en zo iemand kan later gewoon weer een huisdier aanschaffen.

Duidelijk een spreeuw die de pest in heeft en ik had nog wel net gevoerd! 

Begin november begon de cv-ketel heel hard te brommen, het geluid was als een draaiende wasmachine die aan vervanging toe was, nu hebben wij een vreemd systeem, je huurt een huis van de SWA (Stichting Woningbouw Achtkarspelen in Buitenpost) die zorgt er voor dat er op een gegeven moment een nieuwe cv-ketel komt, maar het onderhoud wordt gedaan door een firma in Groningerland, dus daar bel je dan maar mee, we komen zo spoedig mogelijk, mooi dat is altijd fijn om te horen. Een paar dagen later verscheen er een man aan de deur met een koffer en die heeft de cv-ketel nagekeken, niets mee aan de hand “ehhh tsja das fijn, maar waar komt die pokkeherrie dan vandaan?”, mevrouw het ligt aan de huisdrukregelaar. “Juist, mooi te horen, maar waar zit dat ding?” Die zit bij de meter en u moet dus contact opnemen met uw gasleverancier. De brave borst zijn naam gevraagd, maar die wilde hij beslist niet geven, oplaatst zei hij dat hij Hans heette dus dat maar voor kennisgeving aangenomen.

 

Dit krantenbericht even tussendoor voor de vrienden die het gemist hebben of geen Duitse kranten lezen ;-)))

Ik heb er een ontzettende hekel aan om 0900 nummers te bellen en heb een mail gestuurd naar de gasleverancier in dit geval Oxxio, eerlijk is eerlijk ik werd netjes terug gebeld door een vriendelijke dame en ze gaf mij het nummer van de netwerkbeheerder die er dan verder mee zou redden. Het nummer gebeld doch helaas het was niet het goede nummer, maar ook deze dame was vriendelijk en gaf mij een ander nummer, dat gebeld. Mevrouw wij komen zo spoedig mogelijk, das fijn want ik wil nu toch wel van die herrie af, het slaapt zo beroerd! Aha een paar dagen later kwam er een monteur van Eneco Energie, aardige man die heel gewillig een nieuwe huisdrukregelaar heeft geplaatst wat nog een groot ding bleek te zijn, de man zei “daar ligt het niet aan, maar dan hebben wij ons best gedaan, u moet weer bellen met degene die de cv-ketel in onderhoud heeft en zeggen dat ze de ketel moeten afstellen op laaglast, oké voor monteur ben ik niet in de wieg gelegd maar dat kan ik nog wel onthouden. Wederom gebeld met Groningerland en gevraagd of ze een monteur hadden die Hans heette, nee die hadden ze niet! Na wat heen en weer gepraat achter de juiste naam gekomen en verteld wat de monteur van Eneco Energie had gezegd, het antwoord was niet bepaald klantvriendelijk “Oké dat kunnen we doen, maar dan mag u niet bellen als het koud in huis wordt”, mijn Alkmaarse bloed begon lichtelijk verhit te raken en ik heb de man gezegd dat het dan maar het beste was dat ik de SWA belde en om een nieuwe ketel zou vragen, dat had de man dus al willen voorstellen.

Zo begon ik me langzamerhand te voelen.

Aangezien je bij de SWA voor klachten maar tot half 12 in de morgen kunt bellen, een mail gestuurd en het hele verhaal maar verteld, waarbij ik uiteraard niets en niemand heb gespaard behalve mezelf. Er verstreken weer een aantal dagen maar toen kwam er toch een aardige man van de SWA eens poolshoogte nemen, hij stelde zich keurig voor dus een beetje kwaad worden kan soms geen kwaad. Hij zou contact opnemen met de firma van het onderhoud, en ja hoor daar kwamen Hans die geen Hans heet en nog een man, die ook zijn naam niet zei maar later zijn mobieltje aannam zodat ik meteen wist hoe hij heette. Kijk er werd werk van gemaakt er kwam een nieuwe ventilator in in de cv-ketel en dan zou het over moeten zijn, maar ik moest nog wel contact opnemen met de SWA, want de dakdoorvoer van de mechanische ventilatie was lek en daar mochten ze niet aankomen, volgen jullie het nog? Inmiddels was de vrede tussen de monteurs en mij getekend, ik heb een hekel aan ruzie en toen we het over Groningen kregen was het ijs gebroken d.w.z. tussen de monteur en mij het echte ijs is gebleven. Gebeld met de SWA en daar kwam dezelfde mijnheer weer die constateerde dat het waarschijnlijk ingewaaide sneeuw was die was gaan smelten, maar dat ik het maar in gaten moest houden. Gehoorzaam als ik ben heb ik dat gedaan en het viel mee, de pijp bleef droog een geluk want anders hadden ze het dak op gemoeten en dat valt niet mee als er ijs op ligt. Het brommen ging overigens onverminderd door, wat zeg ik het bromde al harder! Een paar dagen heb ik in stilte geleden en toen maar weer aan het bellen gegaan. En weer kwam Hans die ….. heet en die heeft de hele ketel nagekeken en van alles en nog wat aangedraaid waar ik voor geen goud aan kom. Hans ging de man van de SWA kwam om te vragen of ze geweest waren. En eindelijk, eindelijk maar toch hoor ik de ketel maar is het niet irritant meer. Ik vind het wel goed zo, maar er is heel wat aan vooraf gegaan en eigenlijk moet dat toch sneller kunnen. Toch heb ik weer heel wat geleerd en als er weer wat is, ken ik al een aantal termen.

Als ik deze weer zie zal ik ze allemaal in volkomen stilte van harte dank zeggen ;-))) Ik begon toch wel erg te voelen voor “Uit Vrije Wil”.

Omdat de cv-ketel op zolder staat en ik graag zie wat er eigenlijk gedaan wordt, vond ik nog iets leuks tussen de bergen boeken en dozen die zoon Geert nog steeds vanaf zijn 21ste op de zolder heeft laten staan. De foto’s zijn gescand en het formaat is dus kleiner, maar ik vond een origineel foto’tje van Antoon L. de Rop een schrijver en dichter die voornamelijk voor kinderen schreef, de man leefde van 25 okt. 1837 tot 3 mei 1895 en was vanaf 1873 hoofd van een lagere school in Amsterdam, zeg nu niet die man heb ik nog nooit van gehoord want iedereen kent één van zijn liedjes, dat neem ik tenminste aan! “In een blauw geruite kiel” het liedje ter ere van Michiel de Ruyter, ook heeft Antoon L. de Rop de sprookjes van Moeder de Gans opnieuw berijmd, zelfs Wikipedia is niet in het bezit van een originele foto, dus een leuke vondst die ik eerlijk als ik ben aan Geert zal vertellen, als het ik niet vergeet natuurlijk 😉

                          

Antoon L. de Rop ook wel Anthonie genoemd.                                             Achterkant van de het foto’tje

Wat ik nog meer vond was een gesigneerde foto van Abe Lenstra en wie heeft daar nu nog nooit van gehoord? In Friesland is het nog steeds ús Abe. Abe Lenstra was veruit de beste voetballer die Heerenveen heeft voortgebracht. Volgens velen zelfs de beste die ooit op de Nederlandse voetbalvelden heeft rondgelopen. Abe Lenstra was de architect van het grote kampioenselftal van Heerenveen en van Oranje. Hij was een typische vedette. Grillig, onvoorspelbaar en binnen de lijnen onnavolgbaar. Abe Lenstra overleed op 2 september 1985 op 64-jarige leeftijd. De legende Abe Lenstra leeft echter voort in de harten van de voetbalfans die genoten van zijn uitzonderlijke spel. Ook sc Heerenveen eert zijn vedette van weleer nog altijd. De thuishaven van de pompeblêdenclub draagt sinds 1986 de naam van de helaas te vroeg overleden voetbalgrootmeester. Wat de Italiaanse topclub Fiorentina niet lukte met een blanco cheque, lukte Sportclub Enschede in 1955 wel: Abe Lenstra losweken bij Heerenveen…

Deze foto is ook kleiner dan hier is te zien en heeft witte randen, scanners kijken zeker door het papier heen.

Voor de vogels kunnen we allemaal ons best doen om die bij onze huizen komen flink te voeren, maar voor de rest is het veel te lang winter en ook andere dieren hebben er onder te lijden. Daarom en natuurlijk ook voor mezelf en alle anderen die het nu wel hebben hebben wil ik zeggen LENTE KOM SNEL!

Het was even groen, en toen begon het alweer te sneeuwen, deze jongen heeft het gelukkig goed!

Of jullie nu wel of niet aan Valentijn doen, een mooie roos is nooit weg.

Foto van iemand van de dierenambulance.

Dit vind ik dus weer een echt zielig berichtje, dus hondeneigenaars pas op je huisdier!

Hondje vastgevroren aan brug
Geplaatst: vrijdag 12 februari 2010 11:03
Gewijzigd: vrijdag 12 februari 2010 18:53

STADSKANAAL – Een Jack Russel-terriër is vrijdag op de brug van de Stationsstraat in Stadskanaal vastgevroren toen hij zijn behoefte deed.
Politieagenten troffen het zielige rood-wit gekleurde hondje aan op de gele klap. Ze hebben hem voorzichtig losgehaald. Hij bleek gewond te zijn aan zijn pootjes. Omdat er in de buurt geen eigenaar van de hond te bekennen was, hebben medewerkers van de dierenambulance zich over het rillende beestje ontfermd met dekens en kruiken.
De hond werd ondergebracht bij het dierenasiel in Stadskanaal. Hij is door een dierenarts gecontroleerd en maakt het goed. De eigenaar van het beestje zou zich inmiddels hebben gemeld.

Verder heb ik eigenlijk geen nieuws, er is natuurlijk altijd wel nieuws maar nooit leuk en om daar nu weer mee aan te komen daar heb ik eigenlijk geen zin in. Vanmiddag maar weer eens naar Kollum geweest, camera mee in de hoop dat ik daar uitbottende bloembollen zou zien, maar het was nog steeds overal sneeuw en ijs. In de warme kamer nog steeds een mooi gezicht, maar het houdt niet op met winteren en al die kou is niet alleen erg naar maar het kost ook nog heel veel, ik denk dat er ontzettend veel mensen zijn die zich het apenzuur schrikken van de eindafrekening van het gas. Bakellende zei vorig jaar dat alle Nederlanders er op vooruit zouden gaan omdat de olie goedkoper werd, wie de brave borst heeft geloofd is van een zeer koude kermis thuisgekomen, ik heb er tenminste niets van gemerkt.

Dit is het Roukespaadsje in Buitenpost, zomers is het er heerlijk zo aan de rand van de weilanden, nu was het ook mooi maar wel erg koud!

De zwanen hebben het ook gehad, het wak is nu zelfs dicht gevroren, maar ze zien er nog gezond uit.

Een prachtige vogeltaart gekregen van Iris en Cecil uit Exloo, maar het karton is nog over dus er kan weer een nieuwe op ;-)))

Nog even geduld, en als de narcissen weer bloeien komt het helemaal goed!

De Mieden zijn prachtig en in lente, zomer en herfst is het er heerlijk, maar nadat de echte winter op 13 december 2009 inviel met heel veel sneeuw en ijs werden de vogels die daar normaal zijn hongerig, zo hongerig dat ze de bebouwde kom opzochten om te kijken of daar wat viel te eten, daar is niets mis mee er is genoeg voor iedereen. Toen ik even achter in de keuken was hoorde ik Mandy heel hard blaffen en omdat de buren nog steeds last hebben van m’n kleintje zou ik haar even tot de orde roepen, het hielp niet dus maar naar de kamer, ze stond op de leuning van de bank naar buiten te kijken en ik met zoiets van “er is niets Mandy, af” keek ik ook door het raam en daar zag ik een moord gebeuren, Mandy heb ik laten blaffen en ben met een vaart naar achter gelopen om m’n camera te pakken en ja hoor de moordenares bleef zitten en keek me brutaal aan. Ik was te laat om het slachtoffer te redden dus maar foto’s gaan knippen voor als de politie getuigen zocht ;-)))

Kip ik heb je, en wat dat mens doet weet ik niet maar mijn prooi krijgt ze niet!

De eerste foto’s van de misdaad heb ik achter het raam genomen, en eerst dacht ik dat het een buizerd was, maar Henk Jongsma een groot vogelkenner heeft me later uit de droom geholpen (nogmaals dank Henk) het was een torenvalk en die komen toch minder voor in De Mieden dan buizerds, na in de boeken gekeken te hebben bleek het een vrouwtje te zijn en het was een geringde vogel, de spreeuw die mevrouw had uitgezocht had zich hier klem gegeten dus het was een heerlijke hap, klinkt niet lief maar zo is de natuur, eten en gegeten worden.

Kom maar als je durft, ik blijf!

Het was een brutale tante, want ze keek me recht aan en ging verder met haar werk, ik ben ook voorzichtig naar buiten gelopen en zelfs toen bleef ze zitten. Toen ik te dicht bij kwam vloog ze weg maar bleef in een boom zitten wachten tot ik weer weg was. De buren kwamen net thuis en begrepen er weinig van dat ik riep dat ik foto’s moest maken, ze zagen alleen de spreeuw en buurvrouw zei “ach een dood vogeltje”, toen ze binnen waren kwam de torenvalk weer terug.

Dit heb ik vaker gedaan, m’n prooi is nu nog te zwaar dus eerst plukken!

Wat zijn roofvogels slim, ze had al geprobeerd om de spreeuw mee te nemen maar die was te zwaar. Eerst zijn er een paar flinke happen genomen en toen begon valkie de spreeuw te plukken, al met al werd die wel lichter en dat was de bedoeling, misschien had ze thuis nog een hongerige echtgenoot en die moest mee eten natuurlijk.

Blijf maar mooi achter dat raam mensenvrouw niet storen s.v.p.

De foto’s zijn dus genomen vanuit huis achter het raam en sommige buiten, dat scheelt toch een stuk maar voor mij was het toch een hele belevenis, dit had ik nooit eerder gezien laat staan dat ik er foto’s van kon maken, gelukkig was het zo stil op de weg dat niemand kwam storen en er reden ook geen auto’s langs, misschien lijkt het wreed maar ik weet zeker dat de torenvalk er weer even tegen kon, oplaatst heeft ze de spreeuw in haar klauwen gegrepen en is er vandoor gegaan

Een uur later zaten de spreeuwen en andere vogels weer lekker te eten, van rouw was geen sprake en de torenvalk is niet meer terug geweest, ik wens haar een lang leven zonder honger en met veel kinderen toe. Ik heb geen aangifte gedaan bij de politie dus als er ooit een getuige wordt gevraagd ik ben haast altijd thuis 😉

Het is me uiteindelijk toch nog gelukt het mooie roodborstje op de foto te zetten, de natuur is prachtig, wreed maar rechtvaardig en nooit saai! Mandy dapper Yorkie bedankt voor het waarschuwen.