Valentijnsdag, dag van rozen, liefde, cadeautjes of zomaar gewoon een dag. 14 febr. 2016

Voor alle mensen die wat doen aan Valentijnsdag, een heel prettige dag gewenst.

Happy Valentines Day.

Foto van internet.

In 2008 had ik al eens over Valentijnsdag een blogje geplaatst, maar dat is al heel lang ondergesneeuwd, dus nog een keer.

Zelf heb ik niets met deze dag, een dag als alle andere dagen, en wie elkaar lief heeft moet dat eigenlijk iedere dag laten
blijken en niet alleen op Valentijnsdag. Het is een dag waarop geliefden elkaar wat extra aandacht geven door elkaar wat te
schenken, een bos rozen, één roos, een cadeautje of een kaart. Ook is het een gebruik een mooie kaart te sturen naar iemand
die wordt bemind zonder het te weten, dan stuurt de minnaar of minnares een anonieme kaart, en wordt het een heel gedoe
om erachter te komen van wie die kaart nu eigenlijk is, in principe vind ik dat het leukste gebaar.

Omstreeks het jaar 496 riep Paus Gelasius 14 februari uit tot de dag van de Heilig Valentijn, nu is het echter zo dat er twee
christelijke martelaren waren met de naam Valentinus, het is nooit bekend geworden wie nu de echte “Valentijn” was of
dat het om dezelfde heilige ging. De geschiedenis vertelt dat de één  priester was in Rome en de ander was bisschop van
Terni (Italië). Beiden werden in de 3e eeuw ter dood gebracht en niet op een bepaald christelijke wijze. Wel is bekend n.a.v.
de legenden die worden beschreven in de Legenda aurea (Latijn voor Gouden legenden) dat de romantische viering van
Valentijnsdag zijn ontstaan dankt aan Geoffrey Chaucer die in zijn gedicht Parliament of Fowls (1380 – 1382) deze vers-
regels schreef:
For this was on seynt Volantynys day
Whan euery comyth there tot chese his make
(Want dit was op Sint-Valentijnsdag
als elke vogel zijn maatje komt kiezen)

Voor de Romeinen was Lupercalia een zeer belangrijk feest, en werd gevierd op 15 februari. (De Romeinen vierden dan
eigenlijk het nog oudere vruchtbaarheidsfeest). Dit feest werd gevierd ter ere van Juno, de Romeinse beschermgodin van
de vrouw en het huwelijk, en Pan de god van de natuur. Volgens het verhaal werden alle namen van ongehuwde jonge
vrouwen in een kom gegooid en ongehuwde mannen mochten een naam trekken, tijdens Lupercalia werden de twee
jonge mensen voor een bepaalde periode aan elkaar verbonden. Het feest werd gehouden in de Lupercal, de grot waar
Romelus en Remus door de wolven zouden zijn gevoed en had tal van barbaarse rituelen. Het feest had dus toen niets te
maken met Valentijnsdag zoals wij dat kennen.

Volgens de versie van de Legenda aurea werd Sint-Valentijn om zijn geloof vervolgd en persoonlijk ondervraagd door de
Romeinse keizer Claudius II, die probeerde Valentijn onder doodsbedreigingen over te halen tot het heidense geloof van
de Romeinen. Valentijn weigerde en probeerde zelfs Claudius te bekeren tot het christendom, dat ging hem zijn leven kosten,
hij werd ter dood veroordeeld. Vlak voor zijn dood zou hij een wonder hebben verricht door de blinde dochter van zijn
cipier te genezen. Toen in Europa het christendom opkwam werd dit heidense feest door de kerk verboden, en omstreeks
496 werd het Lupercalia feest van 15 februari veranderd door paus Gelasius in Sint-Valentijnsdag op 14 februari.

Inmiddels is het heidense feest en de viering van de dag van Sint-Valentijn geworden tot een commerciële dag, en gemaakt
tot de dag die in het licht staat van de liefde voor elkaar, en het geven van geschenken. En zo zien we maar weer dat alle
feestdagen terug te voeren zijn naar een heel ver verleden en dusdanig zijn veranderd dat er van het oorspronkelijke
feest geen sprake meer is. Omwille van het geloof is er door de eeuwen heen heel veel veranderd, maar of dat altijd zo goed
is dat betwijfel ik vaak. In ieder geval hebben de winkels er weer een goede dag aan, en dat is natuurlijk prima in deze tijd.

Voor iedereen toch wat rozen, maar niet uit de bloemenzaken, niets mooier dan de natuur zelf die altijd blijft.