Morgen is het is goede Vrijdag, en nu is het Witte Donderdag de 13e, vanavond wordt in Leeuwarden “The Passion” opgevoerd, het
verhaal over het lijden, sterven en opstaan van Jezus. Het is de zevende editie van dit verhaal, maar door alle ellende
aangericht door IS e.a. Christenhaters wordt Leeuwarden afgezet met blokken beton en vrachtwagens. Treurig dat het
zo moet, maar met Londen en Stockholm nog vers in het geheugen is voorkomen beter dan genezen. De lente laat zoals
alle jaren zich niet tegenhouden door wat dan ook, en overal zien we de bloemen, het frisse jonge groen en de bloesem
verschijnen. Het weer laat nog even te wensen over na een paar prachtige dagen, maar dat gaat goed komen, ik ben
blij dat de winter voorbij is, en ik ben niet de enige, ook mijn kleine woefje heeft zowat een winterslaap gehouden.

De eerste lente bloemen kreeg ik en heb er mijzelf op getrakteerd, je moet toch wat als het nog zo kaal is buiten.

Tulp – Tulipa. De eerste tulpen werden ontdekt in Turkije en in 1562 kwam de eerste grote lading tulpenbollen aan in
Antwerpen en dat betekende het begin van de Europese tulpenteelt. Ergo, tulpen komen niet uit Amsterdam

De Narcissus Bridal Crown stond hier in een potje en verspreide een heerlijke geur.

Ook deze tulpen stonden in een vaas, maar toen werd het tijd om naar buiten te gaan en te kijken of er al wat bloeide.

Deze krokusjes waren de eerste lentebodes in mijn postzegeltuintje, en wat was ik blij dat ik ze zag.

Inmiddels bloeiden de sneeuwklokjes (Galanthus nivalis) ook al overal en doorstonden de koude wind, hagel en veel
regen met veel moed, wat vertrouwen gaf voor de lente.

Daarna ging het snel en inmiddels bloeien de Vergeet-mij-nietjes )Myosotis) overal en niet alleen in de tuintjes, maar zelfs
tussen de tegels, waar ik ze mooi laat staan.

Blauwe druifjes (Muscari) wie kent ze niet, bloeien nu volop.

Een bloemtrosje van de Ribes (Ribes nigrum)

De wasachtige bloem van de Sneeuwbal (Viburnum) geurt heerlijk.

Tijdens een korte wandeling zag ik de Leucothoe fontanesiana, en ben daar een poosje blijven kijken, wat is het een
prachtige struik met al die kleine zilveren klokjes.

Zoals hierboven al staat heeft de Narcis zijn naam niet zomaar gekregen, daar is een mythe over, Ovidius een poëet van
voor onze jaartelling heeft deze geschreven, het is een lang verhaal, dus kort ik het in. Narcissus was een heel knappe
jongeman die eigenlijk alleen leefde voor de jacht. Heel veel meisjes en vrouwen werden verliefd op hem, maar hij moest
er niets van weten en wees iedereen af. De mooie nimf Echo zag Narcissus en werd heel erg verliefd op hem en ze volgde
hem waar hij ook maar heen ging. Echo had een straf gekregen en kon zelf niets vertellen, alleen maar napraten wat
anderen zeiden. Narcissus merkte haar op en riep “Is daar iemand aanwezig?” het antwoord van Echo was zijn laatste woord
en ze riep “Aanwezig” Na nog een paar vragen en antwoorden joeg Narcissus haar weg. Echo schaamde zich en vertrok, ze
leefde vanaf toen in grotten en geleidelijk vervaagde haar fysieke vorm, maar haar stem bleef over, op sommige plaatsen
laat ze als wij hard roepen haar stem horen.

Echo en Narcissus, een schilderij van John William Waterhouse (foto van internet)

Met Narcissus liep het ook slecht af, nadat hij een maagd op een wrede manier had afgewezen, vroeg die in een gebed
aan de goden hem ook te laten voelen wat het was om iemand lief te hebben en afgewezen te worden. Een wraakgodin
of zoals andere bronnen vermelden Aphrodite zelf verhoorde haar gebed. Narcissus kwam bij een heilig vijver met
kristalhelder water, hij boog zich voorover om wat te drinken en zag zijn eigen spiegeling, hij werd meteen verliefd
en bleef kijken naar wat hij dacht een mooie geest uit de vijver was. Telkens als hij zijn hand in het water stak verdween
de spiegeling, hij probeerde er mee te spreken, maar een antwoord kwam er niet. Eten en drinken deed hij niet meer
hij verloor zijn kleur, levenskracht en zijn schoonheid. Narcissus kwijnde weg en stierf. De nimfen die om hem rouwden
bereidden zijn lijkverbranding voor, maar zijn lichaam was verdwenen. Er wordt geschreven dat Aphrodite zelf medelijden
had gekregen (er bestaan ook andere versies) waar Narcissus was overleden stond een bloem, geel van binnen en
omringd door witte blaadjes, zo leeft de naam van Narcissus voort in de naam van de bloem, maar ook in het woord
narcist, of narcisme, een narcist is vervuld van eigenliefde of heeft een ziekelijke interesse voor zichzelf.

Echo laat nog steeds haar stem horen, en heeft altijd het laatste woord, en wij kunnen genieten van de schoonheid
van de narcissen.  

Advertentie

Schilderij van Hendrick Bloemaert (1601/1602 – 1672) “Nederdaling van de Heilige Geest op Pinksteren”

Foto van internet.

De voorjaarsfeesten werden al in de middeleeuwen gehouden en deze feesten hebben hun wortels in de voorchristelijke
voorjaarsriten van de Germanen, Kelten en andere oud Europese volkeren. Daar wordt tegenwoordig aan getwijfeld omdat
historische gegevens schaars zijn of zo summier dat het niet valt te bewijzen. Het Christelijke Pinksteren is dat m.i. ook niet,
het is maar wat men wil geloven of wat er is geschreven. Het oorspronkelijke Wekenfeest is tijdens het Christendom
Pinksteren genoemd en de naam Pinksteren is afgeleid van het Griekse woord pentekostè, wat vijftig betekent. Het is altijd
tien dagen na Hemelvaart en de vijftigste dag na Paasdag. Pinksteren ontstond uit het Joodse Wekenfeest en werd als het
begin van de Christelijke kerk gemarkeerd. Zo is er al heel wat water door de zee gevloeid voor Pinksteren werd gevierd.
Tijdens het Pinksterfeest wordt herdacht dat de Heilige Geest neerdaalde uit de hemel op de apostelen en op de mensen
die aanwezig en gelovig waren. Na de dood van Jezus op Goede Vrijdag en zijn verrijzenis op Pasen hadden zijn leerlingen
tot Hemelvaart (veertig dagen later) steun van zijn zijn aanwezigheid gehad en werden de leerlingen nog eens uitgelegd wat
de betekenis was van wat Jezus had gedaan tijdens de periode dat hij les aan hen gaf. Na die periode werden de leerlingen
alleen achtergelaten, maar Jezus had hen beloofd dat hij de Geest van God zou sturen oftewel de Heilige Geest, die hen de
kracht en wijsheid zou geven om het evangelie verder uit te dragen, en aldus geschiedde.

Pinksterbloem – Cardamine pratensis.

Vandaag 1e Pinksterdag is het slecht weer, een harde koude wind en pittige regenbuien, maar we hebben een voorproefje
gehad van de zomer, de lente was ineens zomer en alles in de natuur groeide en bloeide snel. Dan is het dicht bij huis een
heerlijkheid om al dat moois te aanschouwen.

Paardenbloemen – Taraxacum officinale.

Zonnetjes in het gras, tussen de tegels en overal waar je ze ook niet wilt hebben, maar het blijft een prachtig gezicht.

Japanse sierkers – Prunus serrulata

Op 4 mei stond deze fantastische mooie boom in volle bloei en daar ben ik dan ook meerdere keren heengelopen om
de bloesem te bewonderen.

Vergeet-me-nietjes – Myosotis en Pinksterbloemen – Cardamine pratensis, stonden overal dicht bij huis.

Moerasbloem – Nimlanthes douglasii, bloeien nu volop in mijn postzegeltuin en bedekken daar een groot deel van.

Achter huis staat de sering (Syringa vulgaris) nog volop te bloeien en geurt heerlijk.

Ook de Lelietjes van Dalen – Convallaria majalis bloeien nog volop en hebben genoeg aan een klein plekje.

8 Mei was het Moederdag, het was ook toen prachtig weer en zoon kwam om me een heerlijke middag te bezorgen,
we zijn naar een café aan het water gereden, en ik weet nog steeds niet in welk plaatsje dat was, het was nog in
Friesland, maar net op de rand van het Lauwersmeergebied, de warmte van de zon, het bijpraten over van alles en
nog wat, mensen kijken op het terras en naar de bootjes kijken is altijd een feest.

De kunst stond buiten, behalve een muurschildering in het café van een oude kennis de Friese kunstschilder Gerriet Postma,
overleden op 2 maart 2009, en dat wekt weer herinneringen op aan een eerdere tijd. Of zoonlief Moederdag leuk heeft gevonden?
Ik weet het wel zeker

Allemaal nog heel prettige Pinsterdagen gewenst, en tot slot toch nog een keer de sering, die nu volop bloeit.

Zo vaak horen en zeggen we waarom? Waarom pijn, ellende, verdriet, waarom ik, waarom nu juist hij/zij, waarom laat god dit toe, op de meeste van die vragen is geen antwoord, waarom natuurgeweld? Kijk daar kan je nog wat mee, de mensheid heeft vanaf het begin moeder aarde getart  en uitgebuit, soms neemt ze wraak, een vulkaanuitbarsting, verwoestende orkanen, of zoals nu ook weer in Nepal een verschrikkelijke aardbeving. Natuurlijk zijn er wetenschappers die het allemaal uit kunnen leggen, maar ook nu zullen ontzettend veel mensen roepen waarom! Een van de weinige antwoorden die ik kan geven op mijn waarom, kan ik beantwoorden, gewoon via wat foto’s en dan weet ik waarom ik van de Lente hou.

Trompetnarcis stralend in de lentezon.

De weelderige bloei van de Forsythia (Chinees klokje)

Het Pronkklokje – Enkianthus-campanulatus, een echte lentebloeier.

Longkruid – Pulmonaria officinalis (niet alleen bijzonder mooi om te zien, maar ook een geneeskrachtig kruid)

Last but not least, de Sneeuwbal – Viburnum , die dit jaar heel veel bloemen had in mijn postzegeltuintje.

4 Mei is het Herdenkingsdag, en laten we niet alleen W.O.I en W.O.II herdenken, maar oorlogen die er zijn geweest in die 70 jaar dat W.O.II een einde nam, maar alle oorlogen nadien en de degene die er nu nog zijn. En ook hier weer het waarom, daar is ook een antwoord op, omdat mensen nu eenmaal de slechtste diersoort op aarde zijn, alleen heb ik ook heel veel keren waarom gedacht, bij W.O.II. Er was zo weinig verzet bij de Joodse mensen, de zigeuners en andere mensen die werden afgevoerd. Soms waren er maar een paar soldaten om heel veel mensen te laten aantreden om afgevoerd te worden, vaak lieten ze zich willoos wegbrengen naar het z.g. werk dat werd beloofd.

Foto van internet.

Er zijn Rabbijnen geweest die een dubieuze rol hebben gespeeld, en ook de toenmalige Paus Pius XII noemde men Hitler’s Paus, hij had Hitler immers gezegend en hield zich stil over de afschuwelijke Jodenvervolging. Ook hier in Nederland hebben heel wat mensen verraad gepleegd om er beter op te worden. Het had allemaal minder erg hoeven zijn, als de medemenselijkheid groter was geweest. Ook bij de eigen bevolking, zo moest mijn grootmoeder voor een paar aardappelen haar trouwring aan een boer geven, en zo zijn er heel veel verhalen waaruit blijkt dat het mensdom toch vreemd in elkaar zit, goed en kwaad is in ieder mens vertegenwoordigd en aan iedereen de keuze welke kant wint.

Opa en oma hebben het meegemaakt en kunnen er samen nog vaak over praten.

Op 5 Mei vieren we Bevrijdingsdag, voor velen is het gewoon een vrije dag geworden, waarop feest wordt gevierd, alleen veel ouderen weten nog hoe het was, we waren vrij oftewel bevrijd van het juk dat zolang op onze schouders had gelegen en zoveel mensenlevens had gekost, niet alleen van de soldaten, maar ook van de honger en ontberingen die al die jaren deel waren van het bestaan. De euforie ontaarde in het kaalscheren en met pek besmeuren van de vrouwen die het met Duitse soldaten hadden aangelegd (en ook velen van hen waren slachtoffer en lang niet altijd slecht) vergeten werd dat er veel vrouwen en meisjes zijn geweest die dit hebben gedaan om eten te krijgen voor hun kinderen of familie. Ik heb daar zo mijn eigen gedachten over en kan deze vrouwen en meisjes nog steeds niet veroordelen. Nu, meer dan 70 jaar na W.O.II zijn we nog steeds niet echt vrij, we worden gestuurd door regeringen, er zijn teveel wetten en regels die het leven moeilijk maken, juist voor de mensen die de oorlog nog hebben meegemaakt, en heel hard hebben gewerkt om Nederland weer te herbouwen. Laten we nooit vergeten, maar laten we ook stil staan bij de tegenwoordige tijd, en laten we vooral medemenselijkheid betrachten waar het mogelijk is.

Vergeet-me nietjes, vergeet niet, vergeet nooit, en vooral vergeet niemand!

Nee, 2015 is niet goed van start gegaan, aanslagen van radicale moslims hebben angst gezaaid, er zijn verdacht veel grote branden, moord en doodslag gaan maar door, de politiek maakt het de gewone burger die van een klein inkomen moet rondkomen heel erg moeilijk, voornamelijk de ouderen in dit land moeten boeten en WAAROM is nog steeds het meest gebruikte woord waarop zelden een antwoord is.

Ik weet dat het teveel gevraagd is, maar ik plaats toch mijn wens hier en hoop dat het ooit beter zal worden.

Wat niemand ons af kan nemen zijn de laatste twee dagen, echte lentedagen met een heerlijke temperatuur voor deze tijd van het jaar. 7 Maart heb ik met verwondering naar de lucht staan kijken en ben toch maar naar binnen gegaan om de trouwe Coolpix op te halen, die heeft wel veel kuren, maar deze keer lukte het toch om de prachtige kleuren van de ondergaande zon op de foto te krijgen.

Het leek wel de Apocalypse oftewel het einde van de wereld, maar gelukkig scheen de volgende dag de zon gewoon alsof hij niet bloedrood was ondergegaan, prachtig om te zien, maar ook wel wat onheilspellend.

Tijd voor een wandelingetje met hondenkind Mandy, die dat geweldig vond, zij haar liefhebberijen en ik verrukt over de voorjaarsbloemetjes, de sneeuwklokjes waren er al een poos, maar hier in het noorden bleven de krokusjes nog voorzichtig en bleven gesloten.

Sneeuwklokjes (Galanthus nivalis) als kleine ballerina’s stonden ze te pronken in de zon. De bloem lijkt wit maar is feitelijk kleurloos. Een fijngeknepen bloemblad blijkt glashelder te zijn, doordat de luchtbelletjes tussen de bladcellen dan weggeperst zijn. Het is deze lucht die het invallende licht in alle richtingen weerkaatst, waardoor de mens het als wit waarneemt. Voor mij zijn het altijd de eerste lenteboden, en dit jaar hoefden ze niet in de sneeuw te staan kleumen.

Twee prachtige krokusjes tussen de dorre bladeren maakten me blij.

Ineens zag ik ze overal in volle glorie bloeien, een hommel op zoek naar stuifmeel liet zich net vallen toen ik de foto nam, het arme insect ziet er dus niet uit, maar even later ging hij geel van de stuifmeel een eindje verder op. Het was hem/haar van harte gegund en dat er een dronken hommel op de foto is gekomen kan ik dus niet helpen

Met Mandy nog even een eindje verder gelopen, en jawel hoor de eerste visser zat al bij het water, ik denk niet dat hij wat heeft gevangen, maar hij vermaakte zich uitstekend en daar gaat het om.

Dit lente blogje wil ik afsluiten met een song van Playing for Change, de muziek die mij door vele uurtjes heeft heen geholpen in de wintertijd.

http://youtu.be/Us-TVg40ExM

Wie het niet ziet kan even op de link klikken. Het zal niet direct echt lente blijven, maar deze dagen waren cadeautjes van moeder natuur, het geeft de burger moed en het maakt velen blij, dus op naar betere tijden, en genieten van de kleine dingen in het leven.