Helaas, ik behoor niet tot de dichters die de herfst zo prachtig kunnen verwoorden zoals o.a. de Engelse dichter John Keats (Londen, 31 oktober 1795 – Rome, 23 februari 1821) dat deed in zijn ode aan de herfst “TO AUTUMN”.  John Keats schreef dit gedicht in het tijdperk van de romantiek en al werd zijn werk tijdens zijn leven niet altijd onderkend en werd er erg kritisch geoordeeld over zijn poëzie, aan het eind van de 19e eeuw is het een van de meest geliefde Engelse dichters geworden en zijn werk heeft een grote invloed gehad op latere dichters en schrijvers. Toen Keats ernstig begon te lijden aan tuberculose ging hij op aanraden van zijn artsen en samen met zijn vriend Joseph Severn, op uitnodiging van de dichter Shelley, naar Italië. Na eerst iets op te leven is hij toch gestorven in Rome op 25 jarige leeftijd en is begraven op het Cimitero Acattolico, Rome. De grafstenen van hem en Joseph Severn staan naast elkaar. Zo talentvol en nog zo jong moest hij afscheid nemen van het leven en van zijn grote liefde Fanny Brawne die hij intens beminde maar met wie hij, ziek en arm niet kon trouwen. Voor wie meer van John Keats en Fanny Brawne willen weten is de film “Bright Star (2009) een echte aanrader.

TO AUTUMN – 1819

Season of mists and mellow fruitfulness,

Close bosom-friend of the maturing sun;

Conspiring with him how to load and bless

With fruit the vines that round the thatch-eves run;

And fill all fruit with ripeness to the core;

To swell the gourd, and plump the hazel shells

With a sweet kernel; to set budding more,

And still more, later flowers for the bees

Until they think warm days will never cease,

For summer has o’er-brimm’d their clammy cells.

KLIK HIER VOOR HET HELE GEDICHT

 

Dit is het eerste van drie coupletten en wie het gedicht helemaal wil lezen kan het vinden door op de link te klikken, het eerste couplet zegt eigenlijk al genoeg over het afscheid van de zomer en het begin van de herfst. Ik vond al zoekend een mooie vertaling van dit couplet van “MARJORIE” en ik denk niet dat zij het erg zal vinden als ik dit hier neer zet.

Het seizoen van nevelen, een overvloed aan overrijp fruit, Naaste boezemvriend van de tot volle wasdom gekomen zon; Met hem samenzwerend om de druivenranken langs de afhangende dakrand te overladen met gezegend fruit; De mosbedekte appelbomen bij de buitenhuisjes te laten doorbuigen door hun overvloed, En alle vruchten tot in hun kern te doen rijpen; De pompoenen te laten opzwellen, de hazelaarschelpen volrond te maken; Met een zoete kern, van waaruit er meer, meer nog zullen ontluiken; Die de latere bloemen voor de bijen zullen zijn, Tot zij denken dat de warme dagen nooit te einde komen, Want de zomerzon heeft hun kleverige cellen doen openen met haar kracht.

Malus sierappelboom met daarachter nog een appelboom vol fruit.

De herfst is een afscheid van de zomer maar laat nog heel veel kleuren en vruchten zien, j.l. vrijdag 19 oktober was het zelfs hier in het hoge noorden een prachtige nazomerdag met 18 graden en volop zon en dat was heerlijk, zonder jas aan met Mandy op stap gewapend met de altijd trouwe Coolpix heb ik zoveel mooie bloemen, paddestoelen en bomen vol kleur gezien en de volle rijpe geuren ingeademd dat ik vol was van de heerlijkheid van de herfst, zo’n dag is om in te lijsten!

De herfstastertjes straalden in de zon en werden druk bezocht door bijen en de laatste vlinders.

Het dode hout komt tot leven!

 

Vliegenzwammen blijven trekken en al zie ik de kaboutertjes niet, ze zijn er wèl.

De knolamanieten op hun retour, nog even en ze zijn weg!

Deze vliegenzwam is gesneuveld maar ook nog mooi om zo te zien.

Gedaanteverwisseling van de rozen.

Lopen over een bladertapijt.

Vliegenzwammen groeien zelfs onder de klimop.

De vlinders dachten even dat het nog zomer was.

Onbekend, maar niet onbemind

De rode wingerd op z’n mooist.

Nog even en de herfst is voorbij, tenminste wat de kleuren betreft, de bladeren vallen nu heel snel en de paddestoelen beginnen de moed te verliezen. Ik weet dat er veel mensen zijn die van de winter houden, maar ik hoor daar niet bij, zolang het kan nog even genieten van de herfst en dan ga ik een winterslaap houden, al denk ik niet dat ik daar het geduld voor kan opbrengen