Oogstdag in de Kruidhof, 8 oktober 2016, kijken, proeven, kopen en natuurlijk pompoenen en kalebassen.

De oogstdag en markt in en om de Kruidhof is tevens de laatste dag van het seizoen, soms heb je van die dagen dat je in
tweestrijd sta, zal ik wel, zal ik niet, in dit geval duurde het niet al te lang en ben ik naar de Kruidhof gegaan om alles weer
te bekijken en voor een lange periode afscheid te nemen van de Kruidhof, waar het altijd mooi is. Maandag 31 oktober
is het alweer Halloween, en dan moet er toch echt wat in huis zijn om dat te vieren, en daar is op de oogstdag genoeg voor
te koop, al moet ik zeggen dat ik me heb ingehouden.

Het was niet vroeg meer, maar op de valreep werd er nog flink wat ingeslagen.

In de grote kas was het nog aardig druk, het was hier kijken, proeven en kopen en er was zowaar een nieuw Fries bier
genaamd “Kâld Kletske Galjes”. In de Fryske Wâlden wil dat zoveel zeggen als – een lekker koud biertje, en in het
Nederlands kan het ook koude nattigheid betekenen. Het Burgumer (Bergumer) bier werd vorig jaar op 30 april
geïntroduceerd en is gebrouwen door Sytze Hoogstins uit Burgum, inmiddels wordt dit streekbier door anderen gebrouwen,
en is een groot succes. Het is een bier waar geen hop in zit, maar het kruid gagel (Fries Galjes), en er zijn al vele smaken,
maar nu ook wel mèt hop, in de handel.

Op een lege maag heb ik het maar niet geproefd, al zag het er mooi uit met eigen glazen en bierviltjes.

Kalebassen en pompoenen in overvloed.

En overal waren weer mooie herfststukjes gemaakt, altijd leuk om te zien.

Ook de bijen hadden hun best gedaan, te zien aan de hoeveelheden honing.

De Kweeappels waren nog niet geoogst, en er zijn nog heel veel bomen met vruchten.

Na de markt te hebben bekeken toch nog even afscheid van de Kruidhof zelf gaan nemen, het was er inmiddels stil.

Alles was nog groen, en ook in de tuinen waren overal herfststukjes geplaatst.

Er waren nog een paar kinderen in het Labyrint. Voor de mensen die niet weten waar al die stenen goed voor zijn, het
volgende: Het labyrint met zijn zeven, negen, tien of twaalf omlopen of windingen kan worden gezien als een plaats van
oriëntatie. Wie daarin binnengaat, is op weg naar zijn uiteindelijke bestemming, het midden, de kern van zijn wezen.
Men tracht binnen de afgesloten ruimte van het labyrint, dus in zichzelf, de verzoening tussen twee principes te vinden:
tussen het kruis van de aardse mens en de cirkel van de eeuwigheid. De weg in het labyrint leidt niet direct naar het
midden, maar volgt een maximale omweg. Aangezien mijn bestemming me inmiddels wel duidelijk is, heb ik de kinderen
maar mooi laten lopen.

Op verschillende plaatsen bloeide de o, zo giftige maar altijd bijzonder mooie Monnikskap – Aconitum nog volop.

Tussen het groen staat het Koepelhuisje, wat er precies wordt gedaan weet ik niet, maar binnen staan wel krukjes.

Hier en daar toch wat blad dat aan het kleuren is, maar ik heb dit jaar de pompoenen gevolgd en daar wat foto’s van.

Eerst de mooie bloemen,

Daarna de vruchtbeginsels,

Nog even en ze kunnen geplukt worden.

De grote Turkse Mutsen – Cucurbita maxima – blijven voor mij toch de mooiste kalebassen, een soort dat ook kan worden
gegeten, maar heel weinig vruchtvlees heeft.

Deze pompoenen staan klaar om er soep of iets anders van te maken.

Bij het sluiten van de markt heb ik een mooi herfststukje aangeschaft voor Halloween, dit na enig afdingen, want wat
dat betreft ben ik een echte Nederlandse Laat de geesten van de voorouders nu maar komen. Terug over de markt
lopend ben ik toch eindelijk gevallen voor een paling, want wat zagen ze er verleidelijk uit.

De nieuwe schijf van 5 geeft aan dat je minstens één keer per week vis moet eten, maar € 16,50 per pond is dus bij
één paling gebleven, heerlijk en gezond, maar wel wat duur.

Mijn hart was na het nuttigen van deze lekkernij dus gerust, en ik stel voor aan Edith Schippers de paling maar in het
basispakket van het ziekenfonds op te nemen, dat scheelt een stuk kosten bij de inmiddels vervloekte vergrijzing!