De laatste tijd gaan er al meer stemmen op om de straatmuzikanten te verbieden, in Den Haag was het de VVD die het daar mee eens was en nu begint in Groningen D66 zich ermee te bemoeien, hebben ze niets belangrijkers te doen dan iets wat een stuk van onze cultuur is te willen verbieden? Er zijn veel mensen die klagen over het toenemende aantal (meest buitenlandse) mensen die met een accordeon of een ander instrument niet verder komen dan de hele dag één deuntje te spelen, maar dat is altijd nog beter dan dat deze mensen in winkels gaan stelen of andere narigheid gaan veroorzaken. Zijn de Nederlanders nu zo ontzettend intolerant geworden dat de politiek er zich al mee gaat bemoeien door het oeverloos gezanik, is er niet genoeg ander leed waar mensen over mogen klagen of mopperen? Vooral in de grote steden willen ze nu dat de straatmuzikanten een auditie doen, dit is echt te gek voor woorden want er zijn legio straatmuzikanten die al jaren hun muziek ten beste geven en dat tot algeheel genoegen van velen.

Foto van vroeger toen een straatmuzikant nog bijzonder werd gewaardeerd! (Foto van internet).

Over het algemeen zijn de nieuwe straatmuzikanten Roemenen die proberen er wat geld mee te verdienen, deze mensen vallen niemand lastig en groeten altijd beleefd, als je ze wat geeft bedanken ze daar netjes voor en wie er een hekel aan heeft die loopt gewoon door. Zelf heb ik er respect voor dat deze mensen zelfs bij slecht weer de hele dag zitten of staan te spelen voor wat kleingeld, want zoveel geld zie ik niet hun bakjes. Overigens gaan nu de bekende straatmuzikanten hieronder lijden en dat vind ik echt heel erg naar en ontoelaatbaar. Als ik door een stad loop en hier en daar zijn straatmuzikanten en orgeldraaiers bezig om wat geld te verdienen maakt dat die stad een stuk levendiger en vaak blijf ik dan ook staan om te luisteren en zelfs om mee te zingen. Huidskleur maakt bij muziek niets uit, of het nu de Peruanen uit de Andes, een Afrikaans bandje, iemand uit Engeland of uit andere landen hier zingen en spelen of dat het gewoon een Nederlander is die al jaren niet anders gewend is. Waar maken zoveel mensen zich zo druk over, het maakt een stad gezellig en er zijn nog altijd heel veel mensen die het wel waarderen zeker gezien het grote aantal dat wèl staat te luisteren en soms nog vrij lang ook.

Deze foto heb ik gemaakt van een straatmuzikant die het zo te zien wel héél erg moeilijk heeft, oké goed spelen deed hij niet maar hoe kan je nu zoiets verbieden!

Waarom eindelijk niet eens de junks en alcoholisten aanpakken die tijdens een wandeling door een stad met grote getale wèl echt lastig zijn met het vragen om geld, ook deze mensen hebben een uitkering en als ze dat geld liever uitgeven aan drugs en alcohol is dat hun zaak, maar vervelend zijn ze wel en soms ook nog opdringerig en onbeschoft.

Deze foto is van internet en gemaakt in Den Haag, de foto stond bij een artikeltje over de VVD die de straatmuzikanten wil verbieden, hoe deze man de bekeuring moet betalen stond er niet bij maar hij moet heel lang spelen voor niets!

Moti Rymarczuk is al meer dan 30 jaar straatmuzikant en komt oorspronkelijk uit Israël, de Groningers vinden het geweldig als hij zingt en samen met zijn maat aan het spelen is, onderstaande foto heb ik gemaakt in de Herestraat en ik heb niemand horen klagen, er werd enthousiast geapplaudiseerd na ieder nummer, dat er niet veel mensen op de foto staan komt omdat ik natuurlijk met het camera’tje voor het publiek stond

Moti en maat, Herestraat, Groningen.

Onderstaand bericht las ik vandaag en Moti heeft gelijk, waarom auditie doen als je al zo lang straatmuzikant bent, zoveel mensen een plezier hebt gedaan en nog doe met je spelen en zingen en niemand kwaad doet? Er gebeuren zo ontzettend veel vreselijke dingen, oorlogen, moord en doodslag en onmensen die tientallen mensen doden om de maatschappij te verbeteren, daar moet over geklaagd worden en niet over de straatmuzikanten want die zijn er om ons te vermaken en alles even te laten vergeten, hoe anderen er ook over mogen denken voor mij is het AFBLIJVEN VAN DE STRAATMUZIKANTEN!

Straatmuzikant Moti wil geen auditie doen
Geplaatst: dinsdag 26 juli 2011 09:08

GRONINGEN – Moti, de bekendste straatmuzikant van Groningen, ziet niets in audities om de kwaliteit van straatmuziek te verbeteren.
D66 in de gemeenteraad van Groningen zegt dat veel mensen zich ergeren aan de eentonige straatmuziek en de partij pleit voor audities. Moti zegt dat kwaliteit geld kost en volgens hem moet de gemeente eerst maar eens met geld over de brug komen. Hij vraagt zich ook af wie de muzikanten moet beoordelen. Zelf zou hij wel in de jury willen zitten.
Moti verblijft momenteel in Noorwegen. Hij laat weten zeer onder de indruk te zijn van de schokkende gebeurtenissen daar. De straatmuzikant heeft zijn repertoire aangepast.

Bron: RTVNoord.

Bedankt Moti dat je je repertoire hebt aangepast in het land waar nu zoveel verdriet, pijn en ellende is, ik hoop dat je de mensen daar even op andere gedachten kan brengen met je mooie liedjes!

Ook nog bedankt dat jij speciaal voor Mandy m’n hondje dat jij lief vond een mooi lied hebt gezongen!

Advertentie

Robert Long was het pseudoniem van Jan Gerrit Bob Arend (Bob) Leverman (Utrecht, 22 oktober 1943 – Antwerpen, 13 december 2006). Robert Long was schrijver, componist, cabertier, televisiepresentator maar vooral zanger. Je vond/vindt zijn nummers geweldig of je haat ze (tenminste zijn keiharde teksten) en ik behoor tot de eerste categorie. Nog steeds luister ik naar zijn mooie teksten en zijn stem,  ik ben het nog steeds met hem eens of ik word ontroerd door veel van zijn lyrics, zoals o.a. Moederziel alleen, Homo Sapiens, Heeft een kind een toekomst, Jij en ik, Allemaal angst, Moeders (voor de dwaze moeders van Argentinië) en veel andere songs. Overdonderd door al het nieuws waarvan het laatste het verschrikkelijke bloedbad in Noorwegen is, de vreselijke hongersnood in de Hoorn van Afrika en overal de berichten over moord en zelfmoord luister ik naar Robert Long en denk daarbij hoe weinig er in de jaren is veranderd. Voor mij was Robert een bijzonder mens die teksten heeft achtergelaten waarin voor iedereen wel wat herkenbaars zit.

De jeugdjaren van Robert Long waren erg moeilijk voor hem en zijn gescheiden moeder, hij werd geboren in Utrecht maar is opgegroeid in Ederveen en zowel hij als zijn moeder kwamen regelmatig in aanvaring met de veelal orthodox-protestante dorpsbewoners, vooral toen bekend werd dat Robert homoseksueel was, door deze weerstand die zijn levensstijl bij de dorpsgenoten opriep kwam hij mede tot zijn artistieke verzet, in 1996 verwoordde hij deze periode in het lied perebloesem waarin hij in de laatste strofe al zegt “Maar ik weet wel, als God bestaat, dan is hij niet gereformeerd”.

Na een korte tijd te hebben gewerkt als etaleur bij de HEMA ging Robert optreden als artiest, onder de naam Bob Revvel richtte hij in 1963 de band The Yelping Jackals op en in 1967 stapte hij over naar naar de band Gloria, later Unit Gloria. In die tijd was zijn grootste hit The Last Seven Days, een nummer dat ik hieronder plaats omdat er zoveel waarheid in schuilt al was Robert Long in die tijd nog gematigd wat teksten betreft.

In het begin zong Robert in het Engels maar al snel veranderde dat in zelfgeschreven Nederlandstalige nummers. Vanaf 1971 zong hij solo onder zijn artiestennaam Robert Long (een naam die hij geschikt vond vanwege zijn lengte van 1.92) Vanaf 1971 werden zijn teksten ook meer maatschappijkritisch en werden hierin de Amerikaanse politiek en de Nederlandse maatschappij behandeld (maar wel met de nodige ironie). Na een moeizame start van zijn solocarrière steeg hij in korte tijd naar de hoogste regionen van de albumhitparades toen zijn eerste LP met Nederlandse teksten op de markt kwam (Vroeger of Later – 1974) hiervan werden meer dan een half miljoen exemplaren verkocht en de LP behoorde 118 weken bij de beste verkochte albums, waarvan drie keer op de eerste plaats. Van zijn tweede album Levenslang werden er ook honderdduizenden verkocht, in 1977 kreeg hij de eerste van zes Edisons.

Voor Robert Long gewoon wat hondsdraf, klein maar o zo mooi omdat je vóór het milieu en tegen het kapitaal was.

Robert verwoordde het onbehagen in zijn teksten dat vooral onder grote groepen jongeren leefde maar zijn felste teksten waren gericht tegen de kerk, de paus en het christendom, wat mensen doen uit naam van jezus of god is heel duidelijk weergegeven o.a. in het bekende Jezus Redt. Provoceren deed hij zeker en in de jaren tachtig heeft hij samen met Leen Jongewaard een serie van drie theaterprogramma’s gemaakt: Duidelijk zo!? (1980), Tot hiertoe (heeft de Heere ons geholpen) (1982) en En het bleef nog lang onrustig in de stad (1983). Robert en Leen schapte behoorlijk hard aan tegen de heilige huisjes en trokken ten strijde tegen burgerlijkheid en calvinisme. Er kwamen woedende reacties vooral uit de hoek van orthodoxe protestanten zoals de SGP, de EO en achterban en vanuit katholieke kringen, wat het duo alleen maar stimuleerde zodat ook het evangelisten echtpaar Lucas en Jenny Goeree de volle laag kregen. Na de derde voorstelling met Leen Jongewaard wilde Robert Long weer soloprojecten gaan maken en kwam er een eind aan de samenwerking, wat voor Leen Jongewaard een behoorlijke klap was. In 1984 kreeg Robert een Gouden Harp.

Robert Long is op 13 december 2006 om 23.00 overleden aan kanker in het ziekenhuis in Antwerpen en op 23 december 2006 begraven op de Haagse begraafplaats Sint Petrus Banden, op het grafmonument staat een beeld van de Vlaamse kunstenaar George Minne (1866 – 1941) een “geknielde jongeling”, waarvan het oorspronkelijke ontwerp gebruikt is voor een fontein in Gent. Ondanks al zijn felheid is het toch ook ironisch dat hij is begraven op een Rooms Katholieke begraafplaats, het waarom is misschien alleen bekend bij zijn vroegere vriend en manager Kristof Rutsaert waar Robert in 2005 mee is getrouwd. Op het monument staat ook een zin te lezen die Robert Long zelf heeft uitgekozen in zijn lied Grafschrift “Iemand, in elk geval één, heeft er van hem gehouden”, wie dat is geweest weet eigenlijk niemand want Kristof Rutsaert was toen Robert dit schreef nog niet in zijn leven, misschien heeft Robert Long daar zijn moeder wel mee bedoeld maar dat is koffiedik kijken.

Take it or leave it, all we are is dust in the wind!