Oogstdag in de Kruidhof, Buitenpost en iets over noten e.a. vruchten.

Zaterdag 9 oktober j.l. was de jaarlijkse oogstdag in de Kruidhof, pitbull aangelijnd, camera omgehangen en natuurlijk daar een kijkje nemen, want het is ieder jaar toch weer een bijzondere dag waarbij je heel veel kunt zien en vaak ook nog leren.

Er was een fruitshow van oude fruitrassen, overal waren mooi opgemaakte herfststukjes te zien en natuurlijk de altijd gezellige en drukke markt in de Kloostertuin met kramen vol lekkernijen, van fruit tot eigengemaakte roomtruffels, biologische producten enz. Kinderen konden onder begeleiding pompoenen snijden en er was een proeverij van prachtige goudgele mais en pompoengerechten. Aan het laatste heb ik niet deelgenomen ik kwam net één hand tekort maar het rook er verrukkelijk en eigenlijk heb ik nog een beetje spijt dat ik Mandy niet even aan een boom heb gebonden 😉 Maar aangezien het echt heel erg druk was heb ik dat toch maar niet gedaan en voor het pompoenen snijden was ze nog te jong.

 

Het was een leuk gezicht om de mensen de mais te zien nuttigen, geen bestek gewoon lekker kluiven. Ook waren er deskundigen aanwezig die de bezoekers van alles konden vertellen over fruit en hun eigen vruchtenbomen konden determineren aan de hand van meegenomen eigen vruchten en een takje met wat blad eraan. De Kruidhof zelf heeft zo’n tachtig soorten appels en peren en vanaf de bloesem tot de oogst is dat altijd een bijzonder mooi en wonderlijk gezicht, moeder natuur heeft dit jaar ondanks de slechte zomer prima werk geleverd en er was dan ook een overvloed aan fruit, noten en laatbloeiende bloemen.

De witte herfstanemonen (Anemone hybrida) bloeien nu volop.

Ook waren er allerlei noten te zien die ik eerst aan de boom heb zien groeien in hun jasjes die vaak bijzonder sterk zijn zoals bij de walnoot (Juglans regia) door schade en schande wordt men wijs, ik heb eens met mijn nagels een afgevallen walnoot ontdaan van de grote groene schil, helaas was ik vergeten dat er een soort verfstof in die schil zit zodat ik dagenlang erg bruine handen had en m’n nagels waren niet schoon te krijgen, dat doe ik dus maar niet meer.

De walnoot wordt zonder fixeermiddel als verfstof voor textiel gebruikt, de bladeren geven een beige/bruine kleur en de groene schillen zorgen voor een licht- tot donkerbruine kleur, de schors van de boom geeft verschillende tinten bruin en de eetbare noten een donkerbruine kleur. Vroeger werd het haar ook geverfd met een aftreksel van de groene schillen en bladeren van de walnoot.

Een walnotenboom werd vroeger vaak dichtbij boerderijen en mesthopen geplant, vliegen hebben een hekel aan de geur van de walnoot en blijven op een afstand. Om die reden zette men vroeger ook vaak de kinderwagen onder de walnotenboom en bladeren werden wel op de vensterbank van de slaapkamer of op een meubelstuk naast het bed gelegd om de muggen te weren (toch eens proberen bladeren zijn er nog genoeg en muggen schijnen er altijd te zijn).

“Juglans” is een samentrekking van “lovis” (van Jupiter) en “glans” (eikel). Samen vormt dit Jupitereikel. Volgens een legende leefden de goden toen ze nog op aarde woonden van walnoten. “Regia” is afkomstig van “rex” (koning) en wil zeggen “koninklijk”. De walnoot werd oorspronkelijk vanuit Perzië naar Griekenland gebracht en daar de Perzische noot genoemd. Noten zijn bijzonder gezond en walnoten eten is dan ook heel goed voor iedereen.

Nog wat Nederlandse namen: Okkernoot, walnoot, notelaar, dikke neur, grotenoot, dikke neuf, eukelaar, neuteleer, neuteboom, okelaar, oker, walsche noten, olijf van Savoye, gewone walnoot, Europese walnoot en Perzische walnoot.

Mispels in een kistje maar eigenlijk nog niet klaar om gegeten te worden.

Pompoenen, kastanjes, druiven en noten zijn typische herfstlekkernijen, die het najaar sfeer geven. Een onbekende maar daarom niet mindere lekkernij is de mispel. In de middeleeuwen was deze goudbruine vrucht een veel gegeten tussendoortje.

De mispel moet een beetje ‘rot’ (zacht bruin) zijn wil je hem kunnen eten, vandaar de uitdrukking “zo rot als een mispel”.  Eigenlijk moet er een nachtvorst geweest zijn om de vrucht zacht en smakelijk te maken. Zelf heb ik nog nooit mispels gegeten maar het schijnt dat mispelmoes, die net zo gemaakt dient te worden als appelmoes maar dan met toevoeging van een theelepel speculaaskruiden en voor mensen die op zoet zijn gesteld kan er naar smaak suiker aan toe gevoegd worden, heerlijk is om te eten.

Zonder pompoenen in de herfst is haast niet mogelijk, je ziet ze overal en met Halloween wordt er weer druk gebruik van gemaakt, maar ze zijn beslist niet alleen geschikt voor de sier. Pompoenen zijn een zeer oud cultuurgewas. In Midden- en Zuid-Amerika werden al tussen 9000 en 7000 jaar voor Christus pompoenen verbouwd. In de 16e eeuw werd de pompoen voor het eerst in Europa geïntroduceerd. Pompoenen werden al geteeld door de Indianenvolkeren van het zuidoosten van de Verenigde Staten. Er zijn een aantal traditionele gerechten waarin pompoenpuree verwerkt wordt, zoals pompoentaart en pompoenbrood. Ook de oliehoudende zaden van de pompoen kunnen geroosterd gegeten worden en zijn een lekker borrelhapje. De bloemen zijn ook eetbaar maar worden meer gebruikt als decoratie op de gerechten en dan is er natuurlijk de pompoensoep die op allerlei manieren klaargemaakt kan worden, kortom de herfst is niet alleen mooi maar er zijn heel veel zaken die de herfst brengt aan gezonde en lekkere vruchten, gesterkt door dit alles kan de winter beter worden doorstaan en een voorraadje aanleggen zoals de mensen vroeger deden zou best opnieuw “in” mogen worden.

Niet eetbaar maar wel altijd een mooi gezicht al die tinten van de dode bladeren. Kruidhof bedankt voor het organiseren van de oogstdag en ik blijf komen. Allemaal een lieve groet, Ann.