Veenklooster, het bos en Fogelsangh State

Nu broer Edward een heel mooi weblog heeft geplaatst over Fogelsangh State – Voor degene die het niet hebben gezien hier te vinden – kan ik natuurlijk niet achterblijven om ook een logje te plaatsen over onze belevenissen van die dag. De State had ik dus al vaker gezien zodat ik zo langzamerhand aardig thuis ben in het gebouw en mezelf tot allerlei dingen bevoegd acht die voor een ander niet zijn weggelegd. Had ik de vorige keer in 2008 een log geplaatst over Fogelsangh State, toen ik het weer zag moest ik heel erg lachen, alle foto’s waren scheef maar inmiddels heb ik wat bijgeleerd.

De huidige eigenaren weten ons op waarde te schatten want in de banketzaal hangt zelfs een schilderij met Edward en Ann erop, het wachten is nu nog op een uitnodiging om aan het banket deel te nemen, maar dat zal nog wel even duren.

Voor de ramen op de eerste verdieping hangen twee mooie glas in lood wapens, waarvan hier eentje. Van welke familie dit is weet ik niet meer het glas van de ramen is heel oud dus de achtergrond is niet scherp, maar ze hadden en hebben in ieder geval een heel mooi uitzicht.

Naast vele andere prachtige oude voorwerpen vind ik dit zilveren jubileumstuk toch ook wel erg mooi, aan de datum te zien was het een 25-jarig jubileum, aan de beheerder hoefde ik het niet te vragen die wist niets van het reilen en zeilen in de State, wèl van snoekvissen en dat kan hij ook beter doen dan op de State passen ;-)))

Deze fraaie heel oude haard is ook een pronkstuk, dat de dames en heren of misschien moet ik wel zeggen zijne en hare hoogheden het niet koud hadden bewijst onderstaande foto.

Dit is de eerste of een van de eerste radiatoren van Nederland met een aparte kast om de borden en schalen warm te houden, ook toen was geld toch wel erg makkelijk want in die tijd moesten de mensen nog hout sprokkelen om wat warmte te krijgen, verschil was en zal er altijd blijven.

Over dit bruggetje zijn we naar het Veenkloosterbos gelopen en al was het dan wel heel erg warm het was weer genieten, jammer genoeg verdwaalde ik en hebben we de theekoepel gemist, maar dat komt vast nog wel een keer.

Bron: Fogelsangh State – ontwikkeld door Creative-Work, een stukje geschiedenis over het Veenkloosterbos:

Zoals het Veenkloosterbos er nu uitziet, werd het omstreeks 1840 aangelegd door tuinarchitect L.D. Roodbard,  maar sommige lanen en de zogenaamde Modderberg zijn van voor 1800 en maakten toen deel uit van een Franse tuin.

Roodbaard vernieuwde het park met kronkelpaden, grillige vijverpartijen, een hertenkamp, een hermitage en een theehuis, kenmerken van de Engelse landschapsstijl.

Het Veenkloosterbos is in trek bij zeer veel vogelsoorten. In de hoge eiken en beuken bevindt zich één van de grootste reigerkolonies van het noorden. De ijsvogel broedt regelmatig in het bos, evenals de havik. Ieder voorjaar roept de wielewaal en is de koekoek te horen. De oude bomen worden bewoond door vele spechtensoorten. Op de drie vijvers verblijven vele eendensoorten. Jaarlijks is het Veenkloosterbos een rustplaats voor naar het zuiden trekkende houtsnippen. De oplettende bezoeker ontdekt reeën, hazen en konijnen, maar ook roofdieren zoals de vos, de steenmarter, de bunzing, de hermelijn en de wezel. Daarnaast leeft er sinds 1850 een familie damherten in het hertenkamp. Regelmatig wordt een nieuwe damhertbok van elders gehaald om inteelt te voorkomen. De huidige geiten zijn directe afstammelingen van de eerste familie damherten uit de 19^e eeuw. In het hertenkamp is de bodem bedekt met honderden kleine heuveltjes, dit zijn mierenhopen en wel van de gele weidemier, een mierensoort die de urine van de damherten nodig heeft om te kunnen leven.

Van alle diersoorten die hierboven worden beschreven hebben we weinig gezien, een paar hazen die ons te snel af waren, een klein konijntje dat het hazenpad koos, ontzettend veel mini-kikkertjes van een centimeter groot die naar het later bleek jonge padjes waren en natuurlijk de jonge reiger (zie link naar Edward), ook zag ik een ijsvogel vliegen en dat had ik nog nooit gezien, het was hierboven bij het meertje dus wel een foto maar geen ijsvogel. Het was waarschijnlijk te warm voor de andere dieren en zelfs de vogels zongen niet optimaal.

De flora van het Veenkloosterbos is zeer divers. Het bos wordt doorsneden door een tiental eikenlanen; enkele eiken zijn meer dan 200 jaar oud. Nog ouder zijn de vijf kolossale beuken in het Westerse bos. Hiervan werden de takken tot honderd jaar geleden regelmatig afgekapt. Op deze wijze zijn de enorme kronen ontstaan die ze nu hebben. In de kruidlaag van het bos bevinden zich schaduwminnende planten zoals varens en klimop. In de tijd van Roodbaard werden andere boomsoorten geplant, zoals essen, paardenkastanjes, acacia’s en lindes. Om ook in de winter een aantrekkelijk park te hebben werden er groenblijvende bomen zoals hulst en thuja’s geplant, maar ook struiken als rododendrons. Elzen, berken en lijsterbessen groeien er vanzelf net als de vlier, de vuilboom en andere struiken. Nabij de voorzijde van de state komen enkele soorten stinzenplanten voor, waaronder het dubbele sneeuwklokje. In de steile taluds van de sloten en grachten groeien verschillende soorten mossen, korstmossen en varens. Langs het Westerse bos en achter de Modderberg ziet de wandelaar een oud stroompje, de Swadde geheten. Dit riviertje is historisch van groot belang geweest; tot in de 16^e eeuw was het de grens tussen het Bisdom van Münster en het Bisdom van Utrecht. Tegenwoordig is de Swadde de grens tussen de Gemeente Achtkarspelen en de Gemeente Kollumerland c.a.

In de hertenkamp waren de damherten ook in de schaduw gaan liggen en staan, maar dit diertje kwam toch even groeten en bleef even rustig staan kijken naar twee verdwaalde reizigers.

Na een urenlange tocht wilde ik toch even achter de State een foto maken, helaas er hing een bord aan een ketting waarop stond VERBODEN VOOR ONBEVOEGDEN, nu vond ik mezelf toch wel bevoegd om alleen maar een foto te maken voor 6 euro entree dus het bord genegeerd en over de ketting gestapt waarna Edward volgde met zijn camera in de aanslag, we zagen mooie waterbloemen in de vijver en gingen dan ook gezamelijk gehurkt aan de rand van de vijver zitten, ik hoorde iets over m’n linkerschouder en keek net op tijd om, een razende zwaan begon te sissen en te blazen en zou ons een mep met zijn vleugels verkopen, kijk toen vond ik het toch tijd om haastig te vertrekken, ook Edward kon heel hard lopen ;-))) Toch tijdens de vlucht mezelf nog even omgedraaid om de zwaan die alweer wat rustiger werd nog even op de foto te zetten, het had heel weinig gescheeld of de McDunn’s hadden voorover in de vijver gelegen met camera en al.

De foto is natuurlijk niet zo mooi geworden, even geen tijd voor instellen of wat dan ook, maar ik weet nu tenminste waarom dat bord er hing. Ook de enorm grote paddestoel is niet geworden wat ik er van had verwacht, op het schermpje lijken de foto’s altijd veel mooier, maar bij Edward is die te zien. Hij was echt verrukt over dit enorme geval maar toen hij overeind zou komen uit een zeer moeilijke houding greep hij voor steun een pol brandnetels vast, hij heeft woorden gebezigd die ik hier niet zal herhalen en al vond ik het best wel sneu ik moest toch ook wel heel erg lachen, het zal je zus maar zijn.

Deze oude Tonderzwammen heb ik dan weer wel op de foto gezet en ze zijn ook mooi, in het midden van de vorige eeuw waren ze nog zeldzaam en nu groeien ze overal. Dat het weer een prachtige dag was hoef ik niet meer te zeggen.