Rietsigaren en weekendwens

Naar aanleiding van de mooie foto’s van spacevriend Henk Jonkvorst bedacht ik me dat er toch heel wat te vertellen valt over de rietsigaren dus dat ga ik even doen, allereerst………….

Mandy blaft zich een ongeluk maar poes laat zich niet afschrikken en blijft mooi liggen.

De rietsigaar is eigenlijk de bloesem van de lisdodde en tussen mei en september zien we ze overal langs de waterkant staan, wij vinden ze leuk om in vazen te zetten maar er kan nog veel meer gedaan worden met deze nuttige waterplant.

De lisdodde was vroeger voor de mensen een belangrijke plant, hij werd nagenoeg

totaal gebruikt. De wetenschappelijke naam is Typha latifolia. Typha betekent vuur/brand en latifolia staat voor grootbladig. De toorts bond men aan een lange stok, doopte die in olie of was en werd zo gebruikt als fakkel die wel een half uur bleef branden, de pluis van de rijpe rietsigaar kan ook gebruikt worden voor het aanmaken van een vuurtje. De pluizen in de toorts dienden als vulling voor bedden en kussens, bij de indianen in Noord-Amerika werden van het dons luiers en verband voor baby’s gemaakt, de stengels werden gebruikt om pijlen van te maken. Van het grote stevige blad maakte men matten, mandjes om de voorraden in te bewaren en het werd gebruik voor dakbedekking. De mensen gebruikten nooit een heel veld helemaal op, maar zorgden dat ze volgend jaar weer konden oogsten en het was en is leuk speelgoed voor kinderen.

Dit is al een oudere foto en eerder geplaatst, maar genoeg pluis voor een indianenbaby luier ;-)))

De wortelstokken bevatten veel zetmeel en zijn zeer voedingrijk, de wortels werden gebakken in een open vuur, de wortelbast zorgde voor bescherming, na ongeveer een kwartier scheurde men de wortels open en de zetmeelrijke vezels werden meteen gegeten. Ook werd van deze wortels meel gemalen wat gebruikt werd om koekjes van te maken. In het voorjaar kunnen de jonge knoppen als een soort asperges worden gegeten. Er zijn veel volksnamen voor de rietsigaar/lisdodde o.a.:

Lampenpoetsers, Doedhamels, doerbol, doerebout, doesbollen, doetebolt, doethamer en in het Duits zijn de volksnamen o.a.: Deutelkolbe, Dudelkolbe, Duttenkolbe en Turitlcholbo, de laatstgenoemde naam is gevonden in een geschrift van de heilige “Hildegard von Bingen” uit de twaalfde eeuw. Altijd makkelijk als er nog eens echt arme tijden komen, dan zijn er voor iedereen altijd nog wel wat rietsigaren te vinden, als we tenminste zo verstandig zijn als onze voor- voorouders en er wel wat laten staan.

Voor wie geen rietsigaren in de buurt heeft, hier in De Mieden staan er genoeg!