Het is 7 uur in de avond en Mandy is dus 24 uur in Buitenpost, niet dat ik telkens over Mandy ga vertellen, maar zo’n eerste dag is toch iets bijzonders voor zowel het hondenkind als voor mij. Dit logje is voor iedereen die zo mee hebben geleefd en zulke lieve reacties hebben geplaats. Vanmorgen 10 voor half 9 piepte Mandy eventjes, ze had genoeg geslapen en trekt zich niets aan van mensenmoeders die zo nodig tot laat in de nacht achter helse machine’s moeten zitten. Ik heb haar met een slaperig hoofd naar beneden gebracht en haar buiten gezet waar ze dan ook onmiddellijk wat deed, Mandy in haar bench gedaan met eten en drinken en nog een poosje naar boven gegaan om even bij te komen. Toen ik beneden kwam was de vreugde groot en ik kreeg wel 10 likjes, weer naar buiten en een plasje! Mandy moest nog even kennis maken met buurvrouw Rietje en dat hebben we eerst gedaan. Hoeveel stappen ik vandaag gezet heb weet ik niet, maar dat is niet te weinig. Als er iets is wat sneller is dan libelles, vlinders en andere moeilijk foto-objecten dan is het wel een Yorkie van 8½ week, hoezo stil zitten ze kijkt wel lekker uit, rennen, huppelen als een konijntje en verstoppertje spelen. Ik heb mijn best gedaan om jullie Mandy te laten zien, maar verwacht geen super foto’s want de kleine dame vindt het niet nodig dat er foto’s worden genomen.

Ik mag niet eens die touwtjes stuk maken!

Er was vandaag weer een grote rommelmarkt en braderie op het Majontsmaveld en omdat Mandy nog moet leren om goed aan haar riempje met kattentuigje te lopen ben ik maar achterom gegaan naar het veld waar de zon echt genadeloos op het kleine zwarte bolletje scheen en omdat ze het vertikte om te drinken heb ik haar in de babytas gestopt en hoera! Een kraam die Mandy wel heel erg interessant vond, dus daar maar even gekeken, een kind moet toch wat als ze uit is.

Moeder ik wil dat blauwe bakje hebben, oké kind maar dan niet meer zeuren.

Ach ja voor 50 euro cent kan je toch een boel lol hebben, dus we hebben het bakje wat Mandy na het nemen van de foto pakte maar meegenomen en de man van de kraam heeft even het riempje vastgehouden en hij deed dat héél graag. Kijk het is natuurlijk erg leuk dat ze je kind zo mooi vinden, maar echt opschieten doet het niet met lopen. Een vrouw die zei dat ze helemaal weg smolt van Mandy, mocht haar even vasthouden en omdat Mandy toch al moe werd liet ze het toe, voor de rest wilde ze eigenlijk liever bij mij blijven en stopte haar kopje telkens onder m’n arm als er weer zo’n vreemdeling kwam.

Kijk dat mis ik natuurlijk wel, mijn moeder heeft niet zulke grote zachte kussens!

We zijn daarna maar op huis af gegaan, want Mandy was schoonop en ik zweette als een otter. Onderweg kwamen we toch wel heerlijk gras tegen en dat is natuurlijk geweldig om even in te lopen en wat madeliefjes te onthoofden.

Moeder je bent wel groot, maar ik verzet niet een van m’n vier pootjes meer!

Tsja en dan kan je wel proberen om het kind nog een stukje te laten lopen, maar nee is nee de rest van het stukje naar huis Mandy maar op m’n arm genomen, want in de tas was het ook te warm. Toen we thuis kwamen ging de kleine dame linia recta naar haar drinkbakje en at haar brokjes op, waarna ze zich op een kussen uitstrekte en het allemaal wel goed vond.

Dat noemen ze dan leuk voor een kind een grote markt met heel veel mensen, ik ben helemaal kapot en ik ga er niet meer heen!

Mandy sliep als een blok en droomde zeker niet al te prettig, want ze piepte in haar slaap en zette haar oren recht overeind, dat komt dus helemaal goed, ze heeft er gewoon nog geen zin in.

En als me moeder nou weer over die oren begint laat ik ze hangen!

Toen het kleine ding wakker werd meteen weer naar buiten gebracht en daar vond ze het ineens reuze leuk, dat was dartelen, (voor haar) bergen tuinafval beklimmen en stokjes kapot bijten, maar ik moest er wel bij blijven want anders ging ze ook naar binnen.

Zo, effe laten zien dat ik best wel scherpe tandjes heb!

Inmiddels slaapt Mandy alweer een mooi tijdje dus het wordt tijd dat ze weer naar buiten gaat, ze heeft vandaag helemaal niets in huis gedaan en dat is voor een eerste dag ook al bijzonder, alhoewel? Mijn voeten voelen aan of ik kilometers heb gelopen! Maar we houden nu al van elkaar en ik krijg telkens piepkleine likjes van louter liefde. Mandy is van kampioensafstamming maar al was ze van de hond van de vuilnisman ik wil haar nooit meer kwijt, wat is het toch vreselijk lief en Yorkies zijn echt bijzonder intelligent en leren heel snel.

Deze prachtige stok neem ik mooi mee in dat hok, die gaat er vanavond aan!

Hieronder toch nog maar een foto van de Afsluitdijk, een stuk dat tussen Friesland en Noord-Holland ligt en de trots van Nederland was, Mandy en ik zijn beiden in Alkmaar geboren en beiden in Buitenpost terecht gekomen, maar we blijven nu alle twee mooi hier. Op de foto’s van Mandy kunnen jullie zien dat ze een lang staartje heeft, per maand groeit ook daar een centimeter haar op net als op haar hele lijfje, zelf vind ik het een pracht gezicht en gelukkig mag couperen niet meer, voor haarzelf is dat geweldig want dan kan ze tenminste normaal kwispelen en de vliegen wegjagen. Namens Mandy en natuurlijk namens mezelf allemaal nog veel dank voor alle lieve en mooie reacties die jullie hebben gegeven en dat al een hele poos! Peetmoeder Ilona, het kind maakt het best en heeft nu al erg veel lol in haar leventje, de bijtring wordt al ijverig gebruikt want bijten vindt Mandy heel erg mooi werk!

De Afsluitdijk, 31 Mei 2009, richting Alkmaar om Mandy op te halen.