De fakkel heb ik eerst overgenomen van Nicky en nu van Girl.
Het was in 1965 dat ik vanuit Leeuwarden naar Buitenpost vertrok, Geert had een huis gekocht! De villa kostte in die tijd f 6000,– en was uiteraard van weinig gemakken voorzien, geen keuken, die is tijdens de verhuizing gemaakt door een kennis die een beetje timmeren kon van een stukje van de stal, geen waterleiding er waren twee putten, dus wassen op de hand, geen gas, koken op petroleumstellen, ook overigens geen afvoer het water liep vanuit de gootsteen in emmers onder het aanrechtje en moesten telkens geleegd worden, ons zelf wassen deden we met een teil, maar we hadden wel elektriciteit dus licht in het duister van de Rohelsterweg waar in die tijd nog maar heel weinig lantaarns stonden. We hadden een kamer van 4 bij 5 mtr. waarin twee bedsteden, één slaapkamer, een kleine van sinaasappelkistenhout gemaakt slaapkamertje boven op de hooizolder en een keldertje, de stal en de hooischuur waren flink aan de maat maar daar had ik niet zoveel aan, wel aan het schilderwerk in het woongedeelte want alles was donkergroen en donkerrood geschilderd en hoezo centrale verwarming? Een kolenhaard maar die hoefde nog niet aan, hoe heerlijk is het landleven!
Villa Postma, Rohelsterweg 6, Buitenpost.
In november 1965 viel plotseling de winter in met heel veel sneeuw, behoorlijk strenge vorst en een koude noordoostenwind, door de wind was er in de gang ook een laagje sneeuw gekomen en ik gehuld in dikke jas en hoofddoek besloot eerst de sneeuw daar maar eens op te ruimen. Geert was naar het vee toe en had het daar druk mee en ik groentje dat ik was, pakte vlijtig de stofzuiger en begon de sneeuw uit de gang weg te zuigen, foutje gemaakt daar kon de stofzuiger toch echt niet tegen en gaf de geest. Toen ik water had voor koffie die nog klaargemaakt werd in een oude perculatorpot merkte ik tot mijn schrik dat de petroleum bijna op was, gelukkig kwam er een kennis op zijn brommertje en die is dwars door de weilanden naar het dorp gereden en kwam terug met een zak kolen en een volle petroleumkan zodat we er weer even tegen konden. En het bleef maar sneeuwen, zodat er oplaatst zo’n twee meter hoge sneeuwduinen lagen en ik in het kamertje tegen de sneeuw aankeek, dit was niet bepaald wat ik van het leven buiten de stad had verwacht, denkende aan bloemetjes, lammetjes en de heerlijke frisse buitenlucht. Inmiddels was ik wel gewend aan kou, want de kolenhaard was toch niet zo’n succes aangezien het om een uur of 12 in de middag pas wat warm werd en dan alleen in de kamer. Geert werkte de natuur niet tegen zoals hij altijd zei en dat deed hij nu ook niet, alleen het vee daar zorgde hij prima voor en voor sneeuwruimer was ik ook al niet in de wieg gelegd, zodat de sneeuw er prachtig uit zag maar van mij beslist niet zo nodig hoefde.
Ann Rohelsterweg 6, Buitenpost, ik had wel mijn boekenkast mee. Mijn grootmoeder Opie met zoon Geert haar vogeltje, Rohelsterweg 6
Vrijdag in de middag kwam Geert thuis van de veemarkt met gekochte nuchtere kalveren die nog naar een boer gebracht moesten worden, hij had een oude volkswagenbus en had zwager Harm al van huis gehaald en zo zijn we met z’n drietjes met de kalveren achter in de bus in het stro op weg gegaan, telkens moesten Geert, Harm en ik eruit om de bus uit de sneeuw te graven omdat die vastliep in de sneeuw, het klinkt niet leuk maar we hebben de lol erin gehouden al waren we wel erg blij dat we weer thuis waren, de kachel had ons verlaten en was uitgegaan maar het bed was warm door een elektrische deken die ik met mijn vooruitziende blik toch maar had gekocht. Ik zal maar niet vertellen wat ik uit angst allemaal in het keldertje had staan.
Uitzicht zoals het er bij ons was En zo lag onze villa er wel bij
De volgende dag op zaterdag dus, kwam Geert lopend uit de Mieden met de mededeling dat iedereen mee moest want de schapen waren ingesneeuwd en moesten natuurlijk direkt uitgegraven worden, dus maar weer de nodige hulptroepen in het leven geroepen en met z’n allen naar de Mieden, er lagen veel bulten sneeuw en sneeuwduinen en jawel hoor na wat speurwerk vonden we hier en daar wat schapen. Die dieren vonden het helemaal niet erg en lagen dicht op elkaar onder de sneeuw, wat ik als stadmens dan ook helemaal niet begreep dat ze bleven liggen. Toen we moe en koud thuis kwamen was de haard wederom stilletjes uitgegaan, het was dus een echt zuinige haard, dat wel! Harm was toen nog thuis bij Heit en Mem en stelde voor daar maar heen te gaan, het was daar warm en Mem had vast nog wel wat te eten (de bruinenbonensoep stond altijd, ook al op een petroleumtoestel, klaar voor hongerige familieleden). Inmiddels was het al bijna donker, maar met de moed der wanhoop gingen we wederom op pad, het was niet zo ver naar het dorp met de bus, wel dus! Halverwege bleef de bus weer steken in de sneeuw en we kregen dat ellendige ding ook niet meer vrij, Geert zou in de bus blijven zitten totdat wij terug kwamen met hulp en een tractor, Harm en ik gingen lopend verder en ik had maar één gedachte HOE WORD IK OOIT WEER WARM! Na een poos door de hoge sneeuw te hebben geworsteld ben ik gevallen en oh boy wat was dat heerlijk om in die sneeuw te liggen uit de stormachtige wind. Harm heeft me overeind gesjord en zeer kortaf gezegd dat ik moest blijven lopen, hij moest wel kortaf zijn want ik wilde eigenlijk niet meer overeind komen, ik ben toen maar weer gaan worstelen (nadeel van 1.65 mtr.) maar de schapen kon ik ineens heel goed begrijpen. De koude periode heeft nog een poosje aangehouden en toen kregen we gelukkig een kwakkelwinter, maar ijs- en sneeuwpret heb ik daarna nooit meer gehad. In die periode heb ik een hekel aan de winter gekregen en ik denk dat iedereen dat zou hebben gekregen na zo’n winterperiode. Wel heb ik er veel van geleerd en kan nog best een paar stappen terug, dit soort wintermemories hebben ook hun voordeel!
Jammer dat ik toen geen foto’tjes heb kunnen maken, maar met een klein beetje fantasie kan iedereen er zich wel wat bij indenken.
De fakkel wordt overgenomen door Els.
♣ WELKOM OP DE SITE VAN ANN ♣ 
C.e. daarna en in de tijd dat jij klein was waren er ook nog wel stevige winters hoor, dus op je slee kon je heerlijk van de bulten afglijden, de laatste jaren is er maar weinig sneeuw dat komt nu in Spanje en van mij mogen ze het houden.John, ik kwam uit de stad en was ook weinig gewend hoor, afijn ik heb het er levend afgebracht. Lui ben ik nooit geweest maar echte luxe heb ik wel gekend en een hekel aan kou heb ik altijd gehad. In het begin van de week dacht ik hoera, het ruikt naar lente, maar gister sneeuwbuiten en vorst en nu ook weer lichte nachtvorst, Wij Willen Lente!!!
Een fantastisch waar verhaal, en ik heb m’n fantasie volop laten werken hoe het allemaal gegaan moet zijn. Niks voor mij, ik ben lui en hou van luxe en heb een hekel aan kou. Ja, we zijn verwend tegenwoordig met de CV en stromend water, alhoewel ik er wel zeer bewust mee omga, tenslot moet ik het zelf betalen.Eén troost voor ons, we gaan de goede kant van het jaar op!!!GroetenJohn
Zo veel sneeuw heb ik nooit gezien ! Maar heb wel een foto van toen ik nog piep jong was 😉 ‘in een slee, met behoorlijke sneeuwbulten waar ik van af kon glijden ;)x,
Ja c.e. dat was nog voordat jij werd geboren die winters heb je gelukkig niet meer, zoveel lol was er nu ook weer niet aan hoor de herinneringen zijn altijd beter dan dat je ermee wordt geconfronteerd. Bedankt voor je reactie en wat geeft het of het laat is, leuk dat je hebt gekeken. Betty ook nog bedankt voor je reactie en zoals je inmiddels wel weet heeft Els de fakkel meegenomen.Liefs, Ann.
Een beetje erg laat met mijn reactie, maar goed. Ik vindt het leuk dat je er foto’s bij hebt gezet ! En wat een sneeuw !
Man ik heb het gewoon koud gekregen bij het lezen van dit verhaal.Ik ben trouwens Betty Dummie maar zit nu onder mijn testspacenaam.Ik weet ook nog wel dat wij als kind in de woonkamer in de zinken teil in bad gingen.De rest van het huis was veel te koud.De fakkel blijft trouwens bij jou tot iemand zich gemeld heeft een ook echt een log geschreven heeft.doei
hoi annheeft iemand de fakkel al overgenomen van jouw, anders plant ik hem op mijn space bij mijn log….Of weet je iemand die hem wil overnemen . Moet niet perse een verhaal zijn over sneeuw(zo vaak sneeuwd het hier niet.), mag ook een mooie foto zijn, een psp bewerking noem maar op.hoor het wel van je.liefs els
moi verhaal hoor, toen was ik nog niet eens in de maak, ik snap alleen die mensen niet die zeggen: " ach waar het nog maar wie vreuger ". die zijn gek, of hebben de slechte herinneringen uitgebannen. Kolenkachel kan ik me niet meer herinneren we hadden wel een gaskachel voor het hele huis. En moeders die altijd klaagde over de kou was altijs als eerste op om hem aan te zetten, wij met onze kleren naar beneden rillend rennend waar het lekker warm was kleren op de kachel en ondertussen de boterham eten en dan pas aanklleden toen hadden we pas ijsbloemen op de ramen. Petroleumstel heeft het nog overleefd en wordt dan ook nog vaak gebruikt, niets zo lekker als het op het stelletje is klaargemaakt volgens Pa. Dus stoven soepen enz.allemaal op het stelletje en nu nog. Daar is pas verwarming gekomen toen onze Pimmetje werd geboren 18 jaar geleden. Toen was mijn moeder het ineens zat en wilde ze CV. Ik denk inderdaad als gevolg van die strenge winter in "90 een bevroren waterleiding te veel maar wat hadden we daarna een prachtzomer.
Wàt een verhaal! Mooi om te lezen, geen verlangen om het nog weer mee te maken…..In 1965 was ik 9 jaar en ik kan mij herinneren dat de sneeuw in Zandeweer, waar ik geboren ben, tot voorbij de dakgoten lag!Wij maakten toen sneeuw-iglo’s, mijn broer en ik.We vonden het bar interressant en maakten ons geen zorgen over de dagelijkse benodigdheden.Naar school konden we niet, maar dat was natuurlijk alleen maar leuk!In de jaren 90 hebben we ook een vrij strenge winter gehad, ik woonde toen met mijn kinderen in Assen.In een huis zonder cv en de waterleiding bevroor, paniek toen die knapte!!!Maar nu kunnen we er nog wel om lachen, Laura zich wist te herinneren dat ik toen niet meer wist, waar de hoofdkraan zat…….En zo worden belevenissen, herinneringen.Bedankt Ann, voor het delen met ons!Groeten, Liz@
ann wat mooi gemomereerd.Ook ik heb dat soort dingen mee gemaakt Heel spannend achter af maar als je ermidden in zit is het niet leuk, daarom wardeer ik alle luxe van tegen woordig. Geen houtjes hakken smorgens, kachel aan maken even aan een knopje draaien en het wordt warm geen gesleep met water voor de was ,even aan het kraantje draaien en het komt eruit Geen bloemen op de ramen .We moesten in bed blijven tot het warm was ,ja ja dat was me de tijd wel Mijn man kocht een boom zaagde het in stukken sleepte alles naar binnen en later weer bij de kachel slepen ,je werd er 3 keer warm van die boom. En dat van die rat heb ik ook meegemaakt een varkens stal en het toilet dicht in de buurt Daarom heb ik zo n hekel aan ratten alleen het woord al dan lopen de rillingen je over je rug Bah. Maar wij genieten nu van het fornhuis de was machine de afwas machine de magnetron de stofzuiger Alles is nu rijkdom .Groetjes LINY
zo an dat waren nog is winters hoor en ja geloof het of niet ik weet het nog erg goed en ja nu weet ik waar om je zo naar het voorjaar verlangt nog even geduld het komt er aan hoor lekker met de camara op pad en met de hond als die komt dus liefen an nog heel even geduld maar dan is het weer daar je hebt wel een mooi echt verhaal neer gezet knap stukje werk diken kus voor jou van mij doeii
Mooi verhaal. Toen waren de winters nog echte winters met veel sneeuw, een beetje teveel misschien!Liefs,
Hallo lieve Ann, nu ik dit verhaal lees kan ik me voorstellen dat je een hekel hebt gekregen aan de winter. Je kan het mooi vertellen. Altijd leuk de verhalen van vroeger….Ik de foto van je grootmoeder zoooo aandoenlijk met haar "vogeltje".lfs Annelies
Sjerrie, toen ik klein was waren er ook geen ED’s ik kreeg een hete baksteen mee gerold in kranten, ik ben ook blij dat ik niet alleen was meis, dan had ik hier nu niet naast de computer gezeten met voor me het toetsenbordje en de monitor, Benona mag rustig de foto nemen hoor, geen probleem en zeker leuk dat John ook een Wâldpykje is! De fakkel zal wel vliegen, maar ik weet helemaal niet wie die hier vandaan haalt ehhh Sjerrie jij hoort toch bij de mutsenclub? Of moet ik Betty inlichten? Het was geloof ik niet allemaal koek en ei bij de dames vanwege het fakkelgebeuren dus waar de andere fakkel inmiddels is zou ik niet weten. Maar na al die wintermemories gaan we zo langzamerhand toch wel lekker op naar het voorjaar, daar kan ik me dus echt op verheugen! Overigens had ik in dat kleine huisje zoonlief aan een touw en er waren in de bedstee 4 zaailammeren gestationeerd en in de boks van Geert jr. ook 2 en ik maar flesjes geven, vogels heb ik genoeg groot gebracht en met een kennel waren er altijd wel hondjes die met flesjes grootgebracht moesten worden, lammeren halen deed ik ook tot grote verbazing van de buren dat deed een vrouw toch niet? Jawel, ik wel! Heel vreemd was het toen, de vrouwen bemoeide zich helemaal niet met het vee en als een schaap geholpen moest worden was er wel een buurman, mijn eerste bevalling van een schaap was een touwke oeps wat was daar zwaar werk om de lammeren eruit te krijgen, het waren er 3. Wel heel mooi werk en schapen zijn dan inderdaad erg mak, ze voelen dat je het goed met ze voor hebt en blijven mooi liggen.
Neem um mee Benona, ben benieuwd………………Heb nog niemand gehoord over gesprongen waterleidingen……………………… oef ook zoiets. Douchen op een ijsvloer. Kippen in de douche later, konijnen in de hal. Wie heeft er nog daadwerkelijk echt ijsbloemen op de ramen? Eerste vorst en dan als kind een glaasje water buiten zetten. Als eerste op, kijken of het bevroren is, alsof je je schoentje zet met Sinterklaas. Ik had geen ED je (Electrische Deken) ha. Een kruik mee in bed. Zo’n ijzeren ding. Bleef niet eens zolang warm. Met zo’n leuk gehaakt netje eromheen…………En Ann, goed dat je gesommeerd bent overeind te komen uit je nestje in de sneeuw en door te lopen! Moet er niet aan denken dat je alleen was geweest. Leuk te lezen dat er nog een Wâldpykje is hier………………….De fakkel vliegt. Op naar het voorjaar…………………….. Nieuwe memories.xsjerrie
Sommige dingen blijven vastgeroest zitten in het geheugen. Wat mijn eigen geheugen betreft? Kan me nog de zwart-wit televisie herinneren, en telmachines ed. Maar de tijd en "luxe"die jij beschrijft ligt ver voor me. Maar hoewel het toen allemaal niet zo was als nu, de mensen onderhielden zich toch en gezelligheid met zelf muziek maken en de zondagse kamer, snoepjes opsparen voor het weekend…….(van horen vertellen) had toch ook zo zijn charmes.
Wat een geweldig boeiend verhaal met mooie foto’s (denk dat ik die lezende vrouw pik;-)Zeg maar zo "Klein maar Dapper" heb die hele wandeling meegevoeld vanaf de bus tot deheerlijke valpartij en tja dan weer opstaan en alle moed bij elkaar halen om verder te moetengaan. Toppie!Liefs, BenonaPS: wat een goed idee die "fakkel" blijf het zeggen enig al die verhalen die naar boven komen.
Kan me zeker indenken Ann dat jij geen zin meer hebt in de winter. Leuk verhaal en mooi verteld, het lijkt zo romantisch, maar dat was het natuurlijk niet. Haha ik zie je al liggen in de sneeuw, lekker zacht, en dan toch weer doorlopen, wat een geworstel door die sneeuw. Je kunt zeker wel een paar stapjes terug als je zoiets hebt meegemaakt, als je bedenkt dat we nu zoveel luxe hebben.liefs Nicky
ha ha ik zie je al lopen met je broek onder aan de enkels , is niet leuk eigenlijk , bij mijn ouders hadden ze een kakstoel met een houten deksel en die zat altijd vol om dat ik met mijn broer er lepels en van alles in gooide we hadden een put achterthuis met een grote deksel er op en dat stonk altijd zo. mijn moeder zag ik wel eens met een grote stok de kakstoel weer vrij maken van de verstopping, en dat liep weer over achter het huis bij ons en stinken en we werden ook in een teiltje gewassen voor de kachel op de houten vloer,matten over een eizerenstang gooien en dan kloppen ,en wassen met een wasborstel de boorden van een overhemd op een plank heb ik ook gedaan .ik heb nog steeds een matteklopper her in de garage hangen als de kleinkinderen vervelend zij zeg ik wel een moet je met de mattenklopper hebben , maar dat gebeurd niet hoor!
Nee zo’n trommel heb ik niet maar erwtensoep is heerlijk als het lang op een petroleumstel heeft gestaan, maar in Alkmaar bij Oop en Ap hadden we wel gas hoor! Grote gebakken èchte schollen en heerlijke pannenkoeken, Ap maakte altijd boterballetjes, smolt kaaskorstjes op de kolenkachel en we kregen vaak gepofte tamme kastanjes van hem. En laat ik nu nog nooit Malibu hebben gehad, ik hou het maar bij een portje (goed onthouden broertje)!
Jeetje meid, wat een verhaal! Logisch dat je de wintermaanden niet meer zo ziet zitten! Ik moet toen 5 jaar geweest zijn, maar zoveel sneeuw kan ik me echt niet meer herinneren……. Maar ja, het kan heel goed zo zijn dat het alleen in het hoge noorden zo was :)De Reünie loopt nog steeds op rolletjes, zit vol spanning op mijn CD te wachten en vandaag vond ik op school een ouwe discobal !! (met van die spiegeltjes, je weet wel) Even met de directrice gaan babbelen en BINGO ! Ook die mag ik aan onze verzameling jeugdsentiment toevoegen.Een ander klasgenootje kom dinsdag as. bij Hans van Willienburg in het radioprogramma (radio Noord-Holland) tussen 2 en 4, dan mag ze daar een oproep doen om de laatste 3 klasgenootjes op te sporen….. dusssssssss, wie weet !!Nou meissie, voor straks trussies, slaap lekker, droom zacht en een dikke knuf, Miem.
Heb je ook nog zo’n oude trommel om een cake in te bakken op een petroleumstel,zoals Opie vroeger had?Gut,O,Gut, wat rook dat lekker!Het mag van Jurrie,dus neem ik nu maar die mok warme chocolademelk met Malibu….hihi (hik)
Kolenkachel en koud water herinner ik mij goed maar wel uit de kraan tenminste in ’68.Zo primitief heb ik nooit gekend .Monique van De Ven speelde vroeger in een soap over Friesland en daar denk ik aan als ik je verhaaltje lees.Hopelijk is je leven intussen een heel stuk confortabeler geworden ,maar dat je de sneeuw met andere ogen bekijkt door die herinneringen kan ik mij voorstellen.Het ziet er evengoed gezellig uit als ik je aan de boekenkast zie staan en daar een brandend kacheltje bij denk ,met buiten een pak sneeuw.Het was leuk om zo iets van je leven te vernemen.Groetjes Melda
Ehhh je houdt er levenslang een trauma van over, zo heb ik de petroleumstellen nog op zolder omdat je maar nooit weet of het gas wel blijft komen. Later had ik een 2-pits butagasstel en dat scheelde al een slok op een borrel en ook kregen we een oliehaard maar dat was ècht een ramp dat ding is twee keer geploft en alles maar dan ook alles was zwart, wij ook! Het was allemaal heel erg bewerkelijk, maar afijn we hebben het gehad en zoals gezegd je leert er wel van en zeker wat betreft het iets minder krijgen dan nu. In Buitenpost hadden ze dus wel stromend water en gas maar jaren later zijn ze pas begonnen met het leggen van leidingen naar de Rohelsterweg omdat die buiten het dorp lag. Tsja en een toilet hadden we natuurlijk ook niet, helemaal aan het eind van de stal was een hûske van hout en daar wemelde het van de ratten en niet zulke kleintjes, nee joekels! Ik ben dan ook eens met mijn slip op m’n enkels gevlucht omdat er een enorme rat vlak voor me zat iiieeeuuww moet er niet meer aan denken. Overigens bedankt allemaal voor de leuke reacties.
ik kreeg een rilling over mijn lichaam toen ik dit las , en wat leuk die foto van je oma en je broer je hebt er weer een prachtig verhaal neergezet .mijn oma deed altijd de gaskraan aan om het warm te krijgen lucifer er bij en dan kwam er een hele grote steekvlam waar ik altijd van schrok,ik moest van haar ook altijd een zak kolenhalen en dan moest ik het tussen de fiets zetten en lopen naar haar huiswas erg zwaar die zak kolen als kind vergeet je dat niet ,zelf ging ik altijd bij de kachel zitten tot mijn benen hellemaal vol rooie kringels zaten,we hebben allemaal herinneringen aan vroeger mooi en minder mooi liefs joke
1979 was ook zo’n jaar met veel sneeuw
Jeetje Ann, wat een verhaal. Ik kan me waarachtig niet meer herinneren dat er in 1965 zoveel sneeuw is gevallen. Misschien was het in Hilversum toen niet zo erg als in Friesland. Als je 1965 vergelijkt met nu dan was het flink behelpen in die tijd, al weet ik niet wat het is om geen stromend water en gas te hebben. Zelfs op Terschelling hadden we in 1950 stromend water in de keuken al was er ook nog een waterput. Gas kwam daar uit een butagasfles, doch meestal werd er op oliestellen gekookt. Je hebt heel wat moeten doorstaan daar in Buitenpost. Die kachels die eeuwig uitgingen is iets wat ik me ook nog goed kan herinneren en sneeuw op zolder kwam bij ons ook wel voor. Wat zijn we tegenwoordig vreselijk verwend!!!!!
Prachtig verhaal, en mooie foto`s. Ja, de kolenhaard kan ik me ook nog herinneren waar we ons bij warmen konden, in de keuken stond ook een kleine kachel, maar voor de rest was het overal afzien in huis brrrrrrrr.Het is altijd geweldig om zulke herinneringen te hebben.Lieve groet Ingeborg.
eigenlijk is dit het soort verhaal dat het mooist tot zijn recht komt als het verteld wordt in een diepe fauteil bij een open haard of kachel. een hond erbij, buiten gierende wind….takken roffelend tegen de ramen…een stem buiten die Cathy, Cathy zucht. En dan jij, met die fonkelende zwarte ogen (geloof ik) die dit verhaal sfeervol, mysterieus vertelt. Al je spacevrienden om je heen. glazen port voor ieder, en een mok chocomelk met malibu voor je broer edward…maar ok, dit is ook echt echt genieten.
Ik ben in 1965 in Friesland geboren in een vergelijkbaar huis. Dit noemen ze wel de "Woudhuuskes" Ik ben ook in de Friese wouden geboren, niet zo heel ver van Buitenpost vandaan. In dat huis waar ik geboren ben, woont nu een neef. Het is inmiddels wel behoorlijk verbouwd. Ik vind het een enerverend verhaal ! Gigantisch die sneeuwduin op de foto. Je hebt je er in ieder geval goed doorheengeslagen !
Lieve AnnWat een verhaal om te lezen en dan je foto’s erbij echt heel leuk.Jammer genoeg merk ik bij mezelf dat ik heel weinig van dit soort herinneringen terug kan halen Liefs Elisabeth
dat huisje lijkt wel op dat huisje waar wij toen in woonden , ik was 11 jaar kan me ook nog goed voorstellen , wij hadden ook aleen maar electries water uit eenwater put en toen de sneeuw hele grote sneeuwhutten maken , snachts door de dakpannen kregen we met sneeuw te maken . savonds de deksel op de kachel en die mee naar bed om toch warme voeten te krijgen mijn broer was chauffeur op een melkwagen en die was vast gelopen bij een boer waar hij dus kon overnachten , iedereen hielp elkaar . wij hebben heelaas ook geen foto’s , lieve Ann een prachtig verhaal met mooie foto’s waar weer veel herinneringen boven komen lieve groetjes Janny
De foto’tjes van het huisje, grootmoeder en zoon en mijzelf zijn gemaakt met een boksje en voor die tijd was dat nog wel betaalbaar, ik had al jaren gewerkt en redelijk goed verdiend later werd het minder met de luxe, maar af en toe een rolletje was nog te doen. Wat Sjerrie hier beneden heeft geschreven hadden wij toen ook ijs op de dekens, gelukkig was Geert nogal warmbloedig want mijn voeten werden niet eens warm met een elektrische deken, het was vaak wel afzien hoor in de winter het ergst heb ik gevonden dat ik eerst het ijs in de put moest stukhakken en met een akertje water op moest halen, daarna op het drie-pits petroleumstel heet moest laten worden en dan b.v. dekens spoelen van een ziek kindje dat overgegeven had in de bedstee en zeker heb ik me wel eens afgevraagd wat ik er deed, maar over het algemeen redde ik me best, klagen deed ik niet want dat helpt nooit! Henk, ik zal zeker wel taai zijn, niet gaar te krijgen! Ik heb aan het landleven wel een paar kwaaltjes overgehouden maar ach dat went ook, goed in beweging blijven en in de winter toch maar niet de deur uit om foto’s te maken!
jee ann wat een verhaal mooi om te lezen maar toch wat zou je soms wanhopig geweest zijn en gedacht hebben waar ben ik aan begonnen of waar ben ik terecht gekomen ja dat je een hekel aan de winter heb gekregen kan ik me nu echt voor stellen zelf heb ik ook niks met de winter de laatste jaren alleen weet nog niet waneer het bij mijn begonnen is vond de winter eigenlijk wel gezellig maar nu brrrrrrrrrrrrrrrrrrr als ik de kale bomen zie ………..niks aan wil kleur in me heen erg jammer dat je toen niet zo veel fotos er van heb kunnen nemen was toen ook veelste duur nu zet je het zo even op de comp maar toen eerst fotos rolletje kopen was voor de gewone man haast ook niet te betalen en dan ook nog foto toestel hebben was heelen maal al een luxe heel v gr v els,,
Bar en boos hoor. Ik ga NU op de poef pal voor mijn houtkachel zitten. Lekker warm. Want van het lezen van jouw wederwaardigheden heb ik kippenvel gekregen. Doet me denken aan die keer dat hier het ijs op de dekens stond. Brrrrrrr.Hybernate……….. dat wil ik wel. Mooi verhaal.xsjerrie
Wat een indrukwekkend stukje geschiedenis van jou over je eerste avonturen buiten de stad. Ik kan in gedachten helemaal mee gaan en zie je daar zo bezig met de stofzuiger in de sneeuw. Dat waren barre tijden vergeleken met de luxe & comfort waarin we nu leven. Je bent dus klein maar wel hartstikke taai geworden door het plattelandsleven.Nu eerst even de kachel wat hoger zetten.Liefs van Mij
Dear Ann,Wat een heerlijk verhaal! Voor mij is het e.a herkernbaar, zoals ook de personen op de foto’s,dat waren nog eens tijden!Een kus van je Broertje.
Mooi, warm, ijselijk verhaal. Ann das lang geleden. Deze woeste sneeuwbuien heb ik nooit gekend. Tcoh nog een paar foto’s aan de ijzige winter overhouden. Schijnt inderdaad zo te zijn dat als je onderkoeld geraakt, je tevens van de kaart geraakt, de enige manier om het vol houden. Petroleumstelletjes heb ik nooit gekend maar bij Oma stond de Leuvense stoof de hele winter door te bulderen op steenkool. Was ook de enige warmtebron. Electriteit was er maar geen stromend water in de winter. Alleen een pomp die dagelijks droog gezet moest worden. Buiten de winter werd er in een gescheiden keuken gekookt op een gasfornuis, maar in de winter speelde alles zich in de kamer af, en die was echt wel klein. Tot en met de wasbeurten in een teil. En als het heel heel koud was sliep ik bij oma en opa in bed. Mijn moeder was vaak ziek toen ik klein was en daarom spelen al mijn vroege kindherinneringen zich bij oma en opa af. Behalve hier en daar een flits bij mijn ouders thuis.
Wat een héérlijk verhaal Ann!!..ik herinner me die winter ook nog..de enorm hoge bergen sneeuw..de kou..bij ons brandde de kachel toujours achter mekaar..ik was toen 17..woonde nog bij mijn ouders..nadelen van die winter kan ik me eigenlijk niet voor de geest halen..bij jou vergeleken woonde ik toen best wel luxe..kan me voorstellen dat jij vanaf toen een hekel hebt aan de winter..liefs Caro.
Hallo AnnWat een ijzig verhaal met zoveel warmte.Zelf ken ik het petrolium stel van mijn oma en opa, en als je er aan denkt, dan kan je de geur weer oproepen.De geur van een pot koffie of pan soep die stond te wachten totdat iemand langs kwam.Zijn warme herinderingen, waar je je tegenwoordig geen voorstelling meer van kan maken.we komen thuis en draaien de cv hoger, nemen een warme douche en nestelen ons in een verwarmde kamer.Mooie winter memories, die soms ver weggestopt zijn maar nooit zullen verdwijnen.En leuk die oude foto’s, dat je die nog had.liefs els