Van het nieuws worden we niet bepaald vrolijk, was het vorige week in België een vreselijke toestand, dat is het nu alweer in de Gazastrook en Israël, in Zimbabwe, Swaziland en Lesotha worden 5 miljoen mensen acuut met de hongersnood bedreigd er heerst daar de ergste droogte sins 30 jaar, tot overmaat van ramp is er een uitbraak van cholera in Zimbabwe, het aantal besmettingen is al tot over de 60.000 duizend gevallen gestegen en de ziekte heeft zich ook al verspreid in de buurlanden Botswana, Zuid-Afrika, Zambia en Mozambigue, iedere dag vallen er doden door moordenaarshanden en ook de recessie eist slachtoffers zei het dan niet door ziekte of oorlog, volgens de laatste cijfers van Europees Statistisch bureau  Eurostat zijn er inmiddels bijna achttien miljoen werklozen in Europa en in Nederland zijn ook al tal van ontslagen gevallen. Nee, ik word er niet vrolijk van dus ga ik doen wat ik iedere week doe….

 

 

Wat kunnen wij er langer aan doen, al het leed van de wereld kunnen we niet verzachten, we kunnen lijdzaam toekijken en luisteren naar wat er allemaal rond ons aan het gebeuren is, zelfs in ons kleine landje is het een rommeltje in de Van Mesdagkliniek (tbs-kliniek) in Groningen zijn drie pedofiele "patiënten" betrapt van het in bezit hebben van cd-roms met kinderporno en heel veel softdrugs, de zaak zal onderzocht worden, maar alles is tegenwoordig mogelijk. We worden zo langzamerhand overspoeld met al dit nare nieuws en we zijn totaal machteloos, daarom ga ik volgende week eens geen nieuws op TV kijken en geen nieuws lezen, het wordt tijd dat onze hersens even tot rust komen in de malle molen van het leven. De wintertijd helpt ook al niet veel en het is alleen maar koud en vaak met een gure wind wat voor de vele grieppatiënten ook niet bepaald aanlokt om naar buiten te gaan. Ik ben vast niet de enige die toe is aan de lente, een aangename temperatuur, zon en bloemen zodat we weer kunnen genieten van de kleine dingen in het leven die zo enorm belangrijk zijn om een wat aangenamer leven te leiden.

 

 

De kleuren en geuren maken ons blij en doen vaak alle ellende even vergeten, het is er en het blijft er maar we moeten maken van ons leven wat er van te maken is en daar hoort zeker lachen, praten en genieten bij. De lente, zomer en herfst zijn medicijnen die altijd helpen en nu is de opgebouwde reserve toch wel bijna op en zijn we toe aan warmte. Als in april de bomen weer langzaam beginnen te ontbotten en we zien het frisse malse groen dan bloeien ook wij op en reiken naar de zon. Velen van ons zullen de handen in de warme aarde bedelven, snoeien en de tuintjes weer klaar maken voor een zomer vol bloei en schoonheid en we zullen de sombere wintertijd snel zijn vergeten. Hieronder wat relax muziek met beelden waarnaar we verlangen, ga er lekker rustig voor zitten en droom weg in de tijd, vergeet even alles, kijk, luister en geniet ik heb het vanmiddag gedaan en ik kan er weer even tegen.

 

 

Advertentie

Meidoorn (Crataegus)

GESCHIEDENIS:

Allereerst wil ik wat vertellen over de geschiedenis van de ons alle bekende, bijzonder mooie en zoetgeurende meidoorn, die geschiedenis is al heel oud en bij de Romeinen hing men een meidoorntak aan de huisdeur om het huis tegen boze invloeden te beschermen en ook bij de Germanen, Kelten en de Grieken werd de meidoorn als een heilige boom vereerd. De Germanen maakten van de meidoorntakken ondoordringbare hagen ter bescherming van hun akkers en huizen, wat overigens heel verstandig was, want de doorns zijn dermate scherp dat een meidoornhaag een betere bescherming biedt dan menig hek. Volgens een Teutoonse legende is de meidoorn ontstaan uit een bliksemschicht en daarom werd de meidoorn vaak gebruikt voor begravenisvuren, de kracht van de heilige rook zou de overledene rechtstreeks naar de hemel brengen. In het oude Griekenland en Rome werd de meidoorn vooral bij huwelijksplechtigheden gebruikt en bij de Grieken was de meidoorn gewijd aan de godin Maia, naar wie ook de maand mei is genoemd. Toen het Christendom machtiger werd hebben zij ook de meidoorn gekerstend en werd de boom aan Maria gewijd, vaak staan er bij Mariakapelletjes dan ook meidoorns.

Foto genomen op 10 mei 2008 in de Mieden, Buitenpost.

Van de meidoorns werd gedacht dat ze de kracht hadden om bliksem en heksen te weren en nu nog, vooral in Engeland, Schotland en Ierland zijn het van oudsher elfenbomen geweest, wee hen die een meidoorn omhakken de elfen zullen genadeloos toeslaan, mensen die heel laat onder een meidoorn door lopen worden bont en blauw geknepen door elfenvingertjes en als er drie meidoorns onder een scherpe hoek vlak bij elkaar groeien hebben die een bijzonder sterke werking, daarom worden er nu nog steeds linten en vodden in geknoopt om de elfen gunstig te stemmen met deze geschenken. Menig dubbeldekker in Engeland heeft heel wat krassen in de lak van het dak omdat de boeren de meidoorns het liefst met rust laten en ze niet eens snoeien aan de wegkant. Het is door de eeuwen heen een boom geweest met vermeende bijzondere krachten en men moest de meidoorns met de nodige voorzichtigheid benaderen, zo zou het omhakken van de boom tot ongelukken en zelfs tot de dood kunnen leiden. In de bloementaal duidt de meidoorn echter op HOOP.

Foto genomen op 10 mei 2008, in de Mieden, Buitenpost.

DE MEIDOORN IN DE GENEESKUNDE:

De lijfarts van Hendrik IV "Quercetanus" maakte omstreeks het jaar 1000 voor de koning een "Sirupus Senelorum" (ouderdomsdrank). Tot in de 19e eeuw behoorde de meidoorn tot de vaste bestanddelen in de volksgeneeskunde. In 1894 werd er meer bekend over de heilzame krachten van de meidoorn omdat het door de Ierse arts Green werd ontdekt als "geheim middel" tegen hartkwalen. Inmiddels wordt de meidoorn gebruikt in geneesmiddelen en zijn ook te koop bij apotheken, drogisterijen en reformzaken. De meidoorn wordt wel de "valeriaan van het hart" genoemd en de plant heeft inderdaad een duidelijke cardiotonische werking. De middelen verkregen uit de meidoorns werken actief in op de hartzenuwen en doet het hart daardoor krachtiger en rustiger kloppen. Ook is er een positief effect op de coronairen en op de hartspiercellen. Bereidingen op basis van meidoorn worden gebruikt bij ouderdomskwalen van het hart, als de hartfuncties verminderen en problemen optreden te hoogte van de kransslagaders. Maar ook bij niet- leeftijdsafhankelijke hartklachten wordt meidoorn gebruikt, zoals bij bepaalde ritmestoornissen, hartzwakte na infectieziekten of overbelastingsklachten. In de nabehandeling van een hartinfarct wordt ook van meidoorn gebruik gemaakt. Vaak is meidoorn ook effectief bij subjectieve stoornissen als prikkelbaarheid en angst, alsook bij menopauzeklachten en klachten van neurovegetatieve instabiliteit, (ziekteverschijnselen die kunnen ontstaan, wanneer het zenuwstelsel dat zelfstandig (buiten de wil om) zorgt voor het aansturen van verschillende organen is ontregeld) met angst, duizeligheid en oorsuizen. Het drinken van meidoornthee is ook heilzaam, de geneesmiddelen worden bereid uit de bloesem èn bessen en de thee uit de bloesem. Er zijn nog meer aandoeningen waarbij de meidoorn kan helpen, maar dan wordt dit verhaal toch een beetje te moeilijk om te begrijpen. Een feit is dat de bloemenweelde van de tere bloempjes die zijn beschermd door de scherpe doorns een heilzame werking kunnen hebben bij verscheidene kwalen.

WAARSCHUWINGEN EN CONTRA-INDICATIES

Meidoorn is enkel effectief bij langdurig gebruik, het is absoluut niet giftig en stapelt zich niet op in het lichaam. Toch is een waarschuwing op zijn plaats:

Wie reeds met andere middelen (b.v. digitalispreperaten) wordt behandeld, dient onder zeer strikte medische contrôle te blijven als hij/zij met een meidoornkuur start. Het is mogelijk dat er door het gebruik van meidoorn minder van de andere middelen nodig is, waardoor een relatieve overdosering bestaat, die bij genoemde digitalispreparaten, maar ook bij andere geneesmiddelen, eventuel tot ernstige vergiftigingsverschijnselen kunnen leiden. Het drinken van meidoornthee is echter ongevaarlijk.

  

België in shock na moordpartij in kinderdagverblijf

In tegenstelling tot andere weken heb ik niet zoveel te melden, maar ik wil dit toch allereerst even kwijt: Bron Elsevier.

 

vrijdag 23 januari 2009 17:57

België ‘is geschokt en in rouw’ na de gruwelijke steekpartij die vrijdagochtend plaatshad in kinderdagverblijf Fabeltjesland in het Vlaamse Dendermonde

Dat heeft premier Herman van Rompuy gezegd. Hij sprak van ‘een afschuwelijke daad van geweld in een maatschappij die hunkert naar harmonie en vreedzaam met elkaar leven. Medeleven
Namens de regering betuigde Van Rompuy zijn medeleven met de ouders en familieleden van de slachtoffers. Hij prees het kordate optreden van de politie waardoor de dader snel kon worden gepakt.De aanstichter van het bloedbad, een 28-jarige man uit Dendermonde die naar verluidt Francis V. heet, kon na een korte vluchtpoging worden opgepakt. De man kwam vrijdagochtend even na 10 uur op de fiets aan bij het kinderdagverblijf; hij had een vraag, zei hij.Toen een medewerker hem binnenliet, liep hij meteen naar de ruimtes waar de kinderen waren. Hij had een rugzak vol messen bij zich en begon direct wild om zich heen te steken. Toen de zes aanwezige medewerkers hem tegen probeerden te houden, werden ook zij gestoken. Een begeleidster moest dat met de dood bekopen, twee anderen raakten ernstig gewond.0 tot 3 jaar
In het verblijf waren achttien kinderen aanwezig, allen in de leeftijd van 0 tot 3 jaar. Hij stak twee kinderen dood. Tien kinderen en de twee volwassenen zijn met ernstige verwondingen naar zes verschillende ziekenhuizen gebracht.De volgens ooggetuigen ‘extreem magere’ dader gedroeg zich erg rustig. De man had zijn gezicht wit geschminkt en rondom zijn ogen droeg hij zwarte schmink. Ook zou hij een helrode pruik hebben gedragen. Na zijn walgelijke daad, vertrok hij op de fiets. Kort daarna kon hij worden aangehouden in een Aldi-vestiging in het naburige Lebbeke. 

Door Claudia  van Zanten

Hier ben ik toch wel weer diep door geschokt, inmiddels is een derde baby aan de verwondingen overleden en in diverse ziekenhuizen liggen nog veel gewonde kleintjes en leidsters van het kinderdagverblijf. Arme kleintjes die nog een heel leven voor zich hadden, arme leidsters die probeerde de man tegen te houden en misschien wil iedereen wel kaarsjes branden voor de familieleden, de slachtoffers en de hulpverleners die dit zware werk moeten doen. Ik brand kaarsjes, jullie toch ook?

 

Ik weet dat het leven doorgaat en daarom mijn wekelijkse weekendwens, maar zoiets vreselijks kan mijn dag kapot maken!

Altijd heb ik wel iets te vertellen wat ik leuk heb gevonden en daar heb ik ook zeker vandaag reden toe, maar neem me niet kwalijk als dat later komt het is niet gepast naar mijn idee.

 

De fakkel heb ik eerst overgenomen van Nicky en nu van Girl.

 

Het was in 1965 dat ik vanuit Leeuwarden naar Buitenpost vertrok, Geert had een huis gekocht! De villa kostte in die tijd f 6000,– en was uiteraard van weinig gemakken voorzien, geen keuken, die is tijdens de verhuizing gemaakt door een kennis die een beetje timmeren kon van een stukje van de stal, geen waterleiding er waren twee putten, dus wassen op de hand, geen gas, koken op petroleumstellen, ook overigens geen afvoer het water liep vanuit de gootsteen in emmers onder het aanrechtje en moesten telkens geleegd worden, ons zelf wassen deden we met een teil, maar we hadden wel elektriciteit dus licht in het duister van de Rohelsterweg waar in die tijd nog maar heel weinig lantaarns stonden. We hadden een kamer van 4 bij 5 mtr. waarin twee bedsteden, één slaapkamer, een kleine van sinaasappelkistenhout gemaakt slaapkamertje boven op de hooizolder en een keldertje, de stal en de hooischuur waren flink aan de maat maar daar had ik niet zoveel aan, wel aan het schilderwerk in het woongedeelte want alles was donkergroen en donkerrood geschilderd en hoezo centrale verwarming? Een kolenhaard maar die hoefde nog niet aan, hoe heerlijk is het landleven!

 

Villa Postma, Rohelsterweg 6, Buitenpost.

 

In november 1965 viel plotseling de winter in met heel veel sneeuw, behoorlijk strenge vorst en een koude noordoostenwind, door de wind was er in de gang ook een laagje sneeuw gekomen en ik gehuld in dikke jas en hoofddoek besloot eerst de sneeuw daar maar eens op te ruimen. Geert was naar het vee toe en had het daar druk mee en ik groentje dat ik was, pakte vlijtig de stofzuiger en begon de sneeuw uit de gang weg te zuigen, foutje gemaakt daar kon de stofzuiger toch echt niet tegen en gaf de geest. Toen ik water had voor koffie die nog klaargemaakt werd in een oude perculatorpot merkte ik tot mijn schrik dat de petroleum bijna op was, gelukkig kwam er een kennis op zijn brommertje en die is dwars door de weilanden naar het dorp gereden en kwam terug met een zak kolen en een volle petroleumkan zodat we er weer even tegen konden. En het bleef maar sneeuwen, zodat er oplaatst zo’n twee meter hoge sneeuwduinen lagen en ik in het kamertje tegen de sneeuw aankeek, dit was niet bepaald wat ik van het leven buiten de stad had verwacht, denkende aan bloemetjes, lammetjes en de heerlijke frisse buitenlucht. Inmiddels was ik wel gewend aan kou, want de kolenhaard was toch niet zo’n succes aangezien het om een uur of 12 in de middag pas wat warm werd en dan alleen in de kamer. Geert werkte de natuur niet tegen zoals hij altijd zei en dat deed hij nu ook niet, alleen het vee daar zorgde hij prima voor en voor sneeuwruimer was ik ook al niet in de wieg gelegd, zodat de sneeuw er prachtig uit zag maar van mij beslist niet zo nodig hoefde.

 

 

Ann Rohelsterweg 6, Buitenpost, ik had wel mijn boekenkast mee.                  Mijn grootmoeder Opie met zoon Geert haar vogeltje, Rohelsterweg 6

 

Vrijdag in de middag kwam Geert thuis van de veemarkt met gekochte nuchtere kalveren die nog naar een boer gebracht moesten worden, hij had een oude volkswagenbus en had zwager Harm al van huis gehaald en zo zijn we met z’n drietjes met de kalveren achter in de bus in het stro op weg gegaan, telkens moesten Geert, Harm en ik eruit om de bus uit de sneeuw te graven omdat die vastliep in de sneeuw, het klinkt niet leuk maar we hebben de lol erin gehouden al waren we wel erg blij dat we weer thuis waren, de kachel had ons verlaten en was uitgegaan maar het bed was warm door een elektrische deken die ik met mijn vooruitziende blik toch maar had gekocht. Ik zal maar niet vertellen wat ik uit angst allemaal in het keldertje had staan.

 

 

Uitzicht zoals het er bij ons was                                             En zo lag onze villa er wel bij

 

De volgende dag op zaterdag dus, kwam Geert lopend uit de Mieden met de mededeling dat iedereen mee moest want de schapen waren ingesneeuwd en moesten natuurlijk direkt uitgegraven worden, dus maar weer de nodige hulptroepen in het leven geroepen en met z’n allen naar de Mieden, er lagen veel bulten sneeuw en sneeuwduinen en jawel hoor na wat speurwerk vonden we hier en daar wat schapen. Die dieren vonden het helemaal niet erg en lagen dicht op elkaar onder de sneeuw, wat ik als stadmens dan ook helemaal niet begreep dat ze bleven liggen. Toen we moe en koud thuis kwamen was de haard wederom stilletjes uitgegaan, het was dus een echt zuinige haard, dat wel! Harm was toen nog thuis bij Heit en Mem en stelde voor daar maar heen te gaan, het was daar warm en Mem had vast nog wel wat te eten (de bruinenbonensoep stond altijd, ook al op een petroleumtoestel, klaar voor hongerige familieleden). Inmiddels was het al bijna donker, maar met de moed der wanhoop gingen we wederom op pad, het was niet zo ver naar het dorp met de bus, wel dus! Halverwege bleef de bus weer steken in de sneeuw en we kregen dat ellendige ding ook niet meer vrij, Geert zou in de bus blijven zitten totdat wij terug kwamen met hulp en een tractor, Harm en ik gingen lopend verder en ik had maar één gedachte HOE WORD IK OOIT WEER WARM! Na een poos door de hoge sneeuw te hebben geworsteld ben ik gevallen en oh boy wat was dat heerlijk om in die sneeuw te liggen uit de stormachtige wind. Harm heeft me overeind gesjord en zeer kortaf gezegd dat ik moest blijven lopen, hij moest wel kortaf zijn want ik wilde eigenlijk niet meer overeind komen, ik ben toen maar weer gaan worstelen (nadeel van 1.65 mtr.) maar de schapen kon ik ineens heel goed begrijpen. De koude periode heeft nog een poosje aangehouden en toen kregen we gelukkig een kwakkelwinter, maar ijs- en sneeuwpret heb ik daarna nooit meer gehad. In die periode heb ik een hekel aan de winter gekregen en ik denk dat iedereen dat zou hebben gekregen na zo’n winterperiode. Wel heb ik er veel van geleerd en kan nog best een paar stappen terug, dit soort wintermemories hebben ook hun voordeel!

 

Jammer dat ik toen geen foto’tjes heb kunnen maken, maar met een klein beetje fantasie kan iedereen er zich wel wat bij indenken.

 

De fakkel wordt overgenomen door Els.

 

De tocht der tochten werd op 18 januari 1963 gereden, het was de twaalfde elfstedentocht en een verschrikkelijke tocht. De ergste in de geschiedens van de elfstedentochten. Voordat ik hierover verder wat laat lezen en zien allereerst….

 

Herfsttijloos

 

In de nacht van 18 januari werden alle kouderecords gebroken en bij de start was het min 12 graden, in de loop van de dag stak er een harde, stormachtige oostenwind op zodat Friesland eruit zag als een poollandschap en ook zo aanvoelde. Mede door de vele stuifsneeuw was het ijs op veel plekken haast niet begaanbaar, er waren in het ijs ontelbare scheuren, hobbels en spleten en dat hebben de schaatsers geweten. Veel vreselijke valpartijen, bevroren ogen, gebroken benen en armen en zelfs had iemand zijn bekken gebroken, het is een wonder dat er geen doden zijn gevallen, want sommige mensen hadden bevroren geslachtsdelen, desoriëntatie en zelfs afgevroren ledematen. De EHBO posten en ziekenhuizen hadden het ontzettend druk om alle gewonden te verzorgen. Duizenden toerrijders zijn bij Stavoren al afgestapt en hebben de trein terug naar Leeuwarden genomen, de treinen konden de reizigers niet aan en er werden bussen ingezet, eigenlijk was het dus een tocht die m.i. niet verantwoord was.

 

 

Een eenzame toerrijder.                                                             Vrijwilligers houden de baan met moeite begaanbaar.

 

Hoe erg het was geweest werd naderhand pas bekend, van de 9.294 toerrijders haalde maar 69 mensen de finish op de Groote Wielen in Leeuwarden, van de 568 wedstrijdrijders kwamen er slechts 58 aan. De tocht was ± 200 km. en van het totaal, 9.862 mensen die aan deze barre en boze tocht hebben deelgenomen kwamen er slechts 127 aan. De finish die altijd gehouden werd in de Prinsentuin in Leeuwarden kon de drukte van de honderden mensen niet aan en daarom werd de finish verlegd naar de grote koude vlakte van de Groote Wielen even voor of voorbij Leeuwarden (het is maar waar je vandaan komt). Bij de kopgroep zaten alle favorieten en wel, Reinier Paping, Jeen van den Berg, Anton Verhoeven, Jan van der Hoorn, Jan Uitham en Albert Weys. Reinier Paping had toen al een paar vluchtpogingen gedaan en alleen de allersterksten wisten bij hem in de buurt te blijven. Bij Bolsward moesten Albert Weys en Jan van der Hoorn afhaken, ze konden dit moordende tempo niet bijbenen. De vier overgebleven schaatsers kwamen Bolsward binnen om de nog resterende 100 km. van de tocht af te leggen.

 

 

Reinier Paping stempelt af in Franeker.                                    Toerrijders en een kleurenfoto’tje bijzonder in die tijd.

 

Bij Witmarsum reed Reinier Paping alleen verder om de tocht af te maken en het moet een vreselijk geweest zijn om dat hele traject in zijn eentje te moeten rijden. Jeen van den Berg was sneeuwblind geworden en werd op sleeptouw genomen door Jan Uitham, na 10 uur en 59 minuten te hebben geschaatst in deze barre omstandigheden kwam Reinier Paping als eerste over de finish, 22 minuten later arriveerde Jan Uitham als tweede, Jeen van den Berg werd derde. Anton Verhoeven was ook sneeuwblind geworden en kwam wankelend als vierde over de finish.

 

 

Reinier Paping voorop.                                                             Reinier Paping bij de finish.

 

Toen Reinier Paping bij de finish kwam dreigde er nog een catastrofe er stonden zoveel mensen op het ijs en zelfs koningin Juliana en prinses Beatrix waren daar gekomen met een helicopter, dat het ijs het dreigde te begeven. Reinier kon pas de felicitaties van de koningin en prinses in ontvangst nemen in de EHBO tent waar ze hem met een infrarode lamp een beetje ontdooid hadden. Hoe het mogelijk is geweest dat nog 69 mensen de fish hebben gehaald begrijp ik nog steeds niet, ze moeten ijzersterk geweest zijn. In tegenstelling tot nu waar sporters kapitalen verdienen verdiende Reinier Paping aan deze enorme overwinning twee jaarkaarten voor de ijsbaan in Deventer en een zilveren sigarettendoos. Een onbekende had hem nog een tientje gegeven en na deze prestatie werkte Paping nog mee aan een reclamecampagne voor Brinta, waar hij 500 gulden, een aansteker en een föhn mee verdiende. Het mag dan onmenselijk geweest zijn, maar sport was het in ieder geval wel! De toerrijders kregen alleen het felbegeerde elfstedenkruisje. Dat deze tocht zo lang in het geheugen is gebleven bij veel mensen komt mede omdat er pa na 22 jaar weer een elfstedentocht was en wel op 21 feburari 1985, daarna was er op 26 februari 1986 weer een elfstedentocht die toen werd gewonnen door Evert van Benthem. Nog een kort fragment uit 1963 hieronder en vraag mij niet of ik graag wil dat er weer een tocht komt, ik heb genoeg gezien en koude winters meegemaakt, het kan raar lopen als het ijs slecht is en Friesland is veranderd in Siberië.

 

  

 

 

Inmiddels is het alweer 9 januari en het nieuwe jaar heeft nog niet veel goeds gebracht, behalve voor de schaatsliefhebbers die eindelijk hun schaatsen weer uit het vet konden halen en zich weer eens helemaal uit kunnen leven op een spiegelgladde baan of elders. Als ik lees of hoor dat er hier in het noorden weer flink wat mensen door het ijs gezakt zijn blijf ik liever maar op de kant. Ook in het water springen bij dit weer vind ik zelf niet aanlokkelijk genoeg om daar aan mee te doen. Overigens ligt dat niet aan de leeftijd want als kind was ik al niet zo dol op dit soort sportieve uitingen, schaatsen is er nooit van gekomen aangezien ik een mager wurm was en ook nog slappe enkels had werd het helemaal niets, zelfs een stoel bracht geen redding geplaagd door valpartijen en flinke blaasontstekingen heb ik de schaatssport vaarwel gezegd, wél vind ik het bijzonder mooi om foto’s te bekijken van de sportievelingen die het wel prachtig vinden en ik gun ze het ook van harte. Van mij mag het nog even duren en dan graag weer een aangename temperatuur en wat dappere sneeuwklokjes, als dan daarna de eerste bloemen weer bloeien voel ik mezelf toch beter dan nu met die gure kou. Zoals gewoonlijk nu…..

De hele week heeft eigenlijk de oorlog tussen de Hamas en Israël me dwars gezeten, en na het verwerpen van de VN-resolutie om een onmiddellijk staakt-het-vuren op te volgen en het doorgaan van de gevechten zit het mij nog steeds dwars, het kamerdebat wat vandaag is gehouden heeft helemaal niets opgeleverd wat ik overigens ook niet had verwacht. Dit kabinet gaat liever thee drinken bij de president van Amerika dan dat ze eens krachtig optreden, veroordeel dan in ieder geval het geweld aan beide zijden praten helpt echt niet als de een zus zegt en de ander zo! Eerlijk gezegd hou ik mijn hart vast of het geweld niet gaat escaleren in de Arabische landen, Libanon heeft al een waarschuwing gegeven maar als ik eerlijk ben vertrouw ik Libië niet, Kadaffi (Qadhafi) is dan wel een stuk rustiger geworden maar zijn zoon Saif al-Islam al-Qadhafi begint zich al meer te bemoeien met de politiek in eigen land en in die van andere landen, het is afwachten en ik ben beslist geen doemdenkster maar ik hoop toch dat de Hamas en Israël weer gaan praten inplaats van door te vechten tegen beter weten in. De Hamas kan beslist niet tegen Israël op maar fanatiek als ze zijn zullen ze tot de laatste man doorvechten, helaas nemen ze dan zoveel onschuldige burgers mee dat het een regelrechte nachtmerrie is. Oorlogsbeelden hoeft niemand van mij te verwachten daarvoor vind ik dit alles veel te erg en zelf kijk ik niet eens meer naar het journaal het wordt teveel om machteloos toe te zien.

Maar ook het gewone leven gaat door en wel met een snelheid die me soms weleens doet denken dat het wel erg hard gaat en dat we allemaal voor we het weten achter een rollator lopen, nog even niet maar het begint voor sommigen van ons toch wel op te schieten, voor anderen die nog jong zijn is tijd nog geen enkel probleem gelukkig maar ook dan zijn er beslist wel zaken die anders zouden kunnen. Alle virussen die nu de kop op steken en al velen hebben geveld met buik- of andere griep, de ongelukjes, klein of groot verdriet, angst en pijn alles gaat in 2009 door wat we in 2008 z.g. hebben achter gelaten. Het ene jaar scheelt immers maar 6 klokslagen van het nieuwe jaar en er is alweer genoeg gebeurd zodat de Gelukkig Nieuwjaarswensen weer van de wanden kunnen worden gehaald en bij het oud papier kunnen. Bij de mensen die goede voornemens hadden zijn er genoeg die daar alweer op zijn teruggekomen,  wat maakt het ook eigenlijk uit, met iets stoppen kan iedere dag en met iets beginnen ook. Ook met de space wereld is alles lang niet koek en ei, vandaag waren ze alweer bezig met het veranderen van bepaalde zaken zodat je telkens een foutmelding kreeg en de updates niet kon zien, wat toch al een crime is geworden door de vele reacties maar tsja het is gratis en dan zit er altijd wel een addertje onder het gras. Al in het begin van het nieuwe jaar waren er ook irritaties en onenigheden, maar dat lost zich vanzelf weer op, jammer maar zo is het leven zullen we maar zeggen.

 

Om toch weer wat vrolijker uit de hoek te komen maar een foto die ik met ontzettend veel moeite heb genomen van de bloeiende Amaryllis, wat is het heerlijk om uit zo’n duffe grauwe bol het eerste groen te zien dat snel groeit en dan prachtige bloemen geeft! De fotowedstrijd is dit keer gewonnen door broer Edward met op de tweede en derde plaats ook prachtige foto’s en dat is dan toch weer erg leuk om te zien en spannend voor degene bij een nek aan nekrace bij het stemmen. Overigens vond ik de meeste foto’s erg mooi wel te verstaan die van de anderen, zelf had ik het idee van warm en koud, oké foto van ijsvuurwerk dan maar *snik* niet dus. Geeft niet nieuwe ronde, nieuwe kansen maar bij deze temperatuur ga ik er echt niet op uit met m’n camera’tje, dus wordt het morgen foto’s nemen bij de veiling in de Kringloop-Plus winkel van zoon Geert, het is daar lekker warm en de zaak draait prima al werken de heren zich totaal over de kop met het slepen van piano’s en andere toestanden die andere mensen graag kwijt willen. Toch zijn er nog steeds mensen die dingen weg doen die wel degelijk waarde hebben, vandaar dat er morgen een veiling is in de winkel, er waren vandaag erg veel kijkers geweest en iedereen wil er graag heen. Zelf vind ik het een geweldig idee, mensen die zomaar dingen wegdoen krijgen dan voor spulletjes die echt wat waard zijn toch nog een geldbedrag waar ze eigenlijk niet op hadden gerekend. Maak er wat van allemaal het weekend staat voor de deur heerlijk voor de mensen die hebben gewerkt weer even bijkomen!

 

 

 

Het is een bijzonder moeilijk item, Palestina m.n. de Hamas beweging wordt gesteund door de Arabische landen en Israël door Amerika, eigenlijk moest het niets uitmaken wie wie steunt maar zonder steun was deze escalatie lang niet zo groot geweest, vandaag was het toch wel héél erg en ik vrees voor wat er allemaal nog gaat komen. Honderden burgers in Palestina zijn al omgekomen en aan de Israëlische kant zijn een paar doden gevallen de meesten door eigen vuur. Vandaag zijn er twee scholen van de VN geraakt door luchtaanvallen in Gaza, de coördinaten waren door de functionarissen van de VN doorgegeven en er was gevraagd deze gebouwen te mijden, weer erg veel doden en gewonden en wat begonnen is moet afgemaakt worden volgens president Shimon Peres die absoluut niet wil wijken voor de vragen uit heel de wereld om dit buitensporige geweld te staken. Het is allemaal al erg genoeg en niemand kan zijn/haar oren en ogen er voor sluiten, maar in Gaza-stad en delen van Noord-Gaza zitten al minstens achthonderduizend mensen zonder water, en als ik vandaag ergens kwaad om ben geworden was het wel om de uitspraak van Shimon Peres, letterlijk zei hij tegen een delegatie van de VN "Ja er gaan heel veel Palestijnse kinderen dood en maar weinig Israëlische en weet u hoe dat komt, dat komt omdat wij goed voor onze kinderen zorgen". Dat zegt dus de man die in 1994 de Nobel Prijs voor de Vrede kreeg, wat daar allemaal gebeurt is vreselijk, maar op zoiets kan ik alleen maar zeggen "welterusten mijnheer de President, slaap zacht". Wat ik daarmee bedoel is mijn zaak, maar kinderen zijn kinderen en die horen niet te sterven in een bloedige oorlog die veroorzaakt wordt door volwassen mensen! Het maakt mij niet uit wat voor nationaliteit kinderen hebben maar deze uitspraak is te erg voor woorden! Was het niet Generaal Custers die zoveel jaren geleden zei toen de indianenkinderen werden afgeslacht "neten worden luizen"?

 

 

 

 

 

Zomaar twee gedichtjes van Toon Hermans die ik mooi vind, gedichtjes die wat te zeggen hebben en waar ik mij heel goed in kan vinden. Ik hou ontzettend veel van bomen en gister toen de zon uitbundig scheen heb ik even gedacht – was het maar weer lente – ik denk dat bomen er ook zo over zouden denken als ze dat konden. De winterliefhebbers gun ik van harte hun ijs en sneeuwpret, maar wat zal ik blij zijn als ik de eerste sneeuwklokjes weer zie.