Gister ben ik weer eens fijn op stap geweest in Groningen en aangezien ik tegenwoordig mijn foto-toestelletje altijd in m’n zak bij mij heb kon ik ondanks de regen een aardig foto’tje maken van het oude Goudkantoor inmiddels staat het tussen de nieuwbouw in en dat is toch jammer van zo’n prachtig oud gebouw. Het is natuurlijk niet wat anderen er van zouden kunnen maken maar voor een amateurtje is het toch nog een aardig foto’tje geworden, kijk en huiver!  Hier komt de foto minder mooi uit dan in een album en er komt nog bij dat ik niet verder aan de overkant kon gaan staan omdat ik anders dwars door een muur moest en dat lukte voor geen meter. Ook de onderkant kreeg ik er natuurlijk niet op maar ik heb mijn best gedaan om een prachtig stukje Groningen vast te leggen, dus de bedoeling was goed, het resultaat iets minder.

 

 

Nu nog de geschiedenis van het Goudkantoor, het staat aan de Grote Markt in Groningen en is gebouwd in 1635. Oorspronkelijk is het gebouwd als kantoor voor de ontvanger van de belastingen in de provincie Groningen (ook toen al) Het heette toen het Collectehuis, zodat ik voortaan collectebussen maar als een verkapte belasting ga zien. De spreuk op het pand, Date Caesari quae sunt Caesaris (Geef de keizer wat des keizers is) verwijst naar de oorspronkelijke functie.

 

 

 

Op het pand prijkt tegenwoordig het wapen van de stad Groningen. Oorspronkelijk bevond zich daar het wapen van de provincie. Toen de stad het eigendom verkreeg, was het wijzigen van het wapen een van de eerste veranderingen die de stad doorvoerde.

 

  

 

Links het wapen van de provincie Groningen, rechts het wapen van de stad Groningen.

 

De naam Goudkantoor stamt uit het begin van de negentiende eeuw. In het gebouw was toen een waarborgbureau voor gouden voorwerpen gevestigd. In het goudkantoor kon een waarmerk worden aangebracht waarmee werd aangetoond dat het betreffende voorwerp echt van goud was.

Voor de Tweede Wereldoorlog was het Noordelijk Scheepvaartmuseum gevestigd in het Goudkantoor. In de aanloop naar de bevrijding van de stad, in april 1945, had het museumbestuur de hele collectie overgebracht naar een pand aan de noordzijde van de Grote Markt. Het bestuur was bang dat het Goudkantoor bij de bevrijding beschadigd zou raken. Na de bevrijding bleek dat het Goudkantoor als een van de weinig panden ongeschonden was gebleven. De panden aan de noordzijde van de Grote Markt daarentegen waren grotendeels verwoest.

 

     

 

Links het Goudkantoor in oude tijden, rechts de Grote Markt na de bevrijding.

 

Na de oorlog heeft het pand dienst gedaan als informatiecentrum (het Stadjershuis), en als VVV-kantoor. Nadat het tijdens de bouw van de nieuwe Waagstraat geheel was gerestaureerd heeft het een horeca-functie gekregen.

 

 

 

 

 

 

 

 

En alweer is er een week voorbij gevlogen en dat is helemaal niet erg want dat wil toch zeggen dat ik me beslist niet heb verveeld. De voorjaarsvakantie is begonnen en de weervoorspellers zeggen dat zondag, zoals de naam al zegt, het zonnetje erbij komt. Pieter Paulusma moet er nog even over nadenken maar als de weergoden het goed met ons voor hebben wordt het extreem zacht en dan ook nog wat zon erbij dat kunnen we allemaal gebruiken. Ouders met kleine kinderen hebben het dan toch een stuk makkelijker en alle anderen kunnen er ook van genieten. De winter kan mooi zijn, maar die schiet nu lekker op en het voorjaar met het prille groen, de bloemetjes en bloesem is toch wel echt mijn tijd! Een Elfstedentocht zie ik niet meer komen maar ook dat is niet erg want de rayonhoofden zullen inmiddels het geld wel opgemaakt hebben aan Beerenburg van Sonnema en Fryske Dûmpkes, het zij ze gegund. Voor nu:

 

Soms aardig grof, maar ik blijf lachen om Harrie Jekkers en aangezien lachen gezond is toch maar één van zijn leukste teksten.