Ladies In Lavender ( UK 2004)

 

 

Deze film is het regiedebuut van de acteur (Walter) Charles Dance, hij is geboren op 10 october 1946 te Redditch, Worcestershire, Engeland en heeft o.a. rollen gespeeld in de films: Gosford Park, Black and White, Tmavomodry en Last Action Hero. Ladies in Lavender is gebaseerd op het gelijknamige korte verhaal van de Britse schrijver William J. Locke (1863-1930) dat Dance zelf heeft bewerkt tot een filmscenario en hij heeft dat bijzonder goed gedaan. Zelf vind ik het geen film voor mensen die graag kijken naar films vol actie, spanning, horror en misdaad, maar ook is het absoluut geen vrouwenfilm, het is een pareltje met prachtige opnames van Cornwall, een heel mooi kleurgebruik en een geweldige soundtrack met o.a. prachtig vioolspel van de in Amerika geboren Joshua Bell, die speelt op een 1713 Stradivarius bekend onder de naam "The Gibson" (Joshua Bell speelt op zijn viool o.a. ook bluegrass, Gershwin en Bernstein) ook zijn er twee oude mooie songs te horen, de Ierse zanger John McCormack zingt "Roses of Picardy" en de Engelse zanger Clive Russell die in de film de rol speelt van Adam Penruddocke "The White Rose". Judi Dench en Maggie Smith, beide geboren in december 1934, acteren bijzonder goed als respectievelijk Ursula Widdington en Janet Widdington, acteur Daniel Brühl die bekend is geworden van zijn rol in Good Beye, Lenin! moet eerst even warm draaien, maar doet het dan ook uitstekend als de Pool Andrea Marowski, Miriam Margolyes als de volkse huishoudster Dorcas en Freddie Jones als de oude Jan Pandered zorgen voor de humoristische noten in dit drama en ook de twee oude mannetjes (Trevor Ray en John Boswell) zijn goed voor een glimlach, Natascha McElhone is goed als de Russische schilderes Olga Daniloff. Ladies in Lavender is een ontroerende film over gewone mensen die leefden aan het eind van de dertiger jaren en zelf heb ik er van genoten.

 

         

 

Een paar minpuntjes heeft de film wel, het is jammer dat de karakters van de zussen niet wat beter zijn uitgewerkt en het blijft onduidelijk hoe en waarom Andrea nu eigenlijk in de zee is terecht gekomen, ook de dreiging van de aanstaande W.O.II wordt slechts als een heel dun draadje aangegeven, wat m.i. wel iets meer benadrukt had kunnen worden in de film. In ieder geval heeft regisseur Charles Dance een mooie debuutfilm geproduceerd en ik hoop dan ook dat er meerdere zullen volgen.

 

   

 

De golven slaan stuk op de rotsachtige kust van Cornwall en de twee oude zussen Ursula en Janet Widdington doen hun dagelijkse wandeling, Ursula heeft nog iets jeugdigs als is ze een oude vrijster en Janet die getrouwd is geweest, maar in W.O.I weduwe is geworden is veel practischer ingesteld en aan de serieuze kant. Het tweetal leeft al vele jaren samen in hun huis aan de kust en vermaken zich met breien, luisteren naar de radio en met tuinieren. Huishoudster Dorcas zorgt voor hen en is een stevige volksvrouw die kordaat door het leven gaat. Als er op een nacht een flinke storm is geweest en Ursula en Janet de volgende morgen gaan kijken of er ook schade is ontstaan zien ze aan de rand van de zee een lichaam, de huisarts Francis Mead (David Warner) en de oude Jan Pandered worden door Dorcas gealarmeerd en de drenkeling blijkt nog te leven. Dr. Mead stelt vast dat hij een gebroken enkel heeft en uitgeput is, waarna Andrea de jonge man het huis van Ursula en Janet wordt binnengedragen, hij wordt verzorgd door hen en al snel komen ze er achter dat hij een Pool is en dus geen woord Engels kan spreken of verstaan. Als het blijkt dat Andrea heel veel van muziek houdt en vooral van vioolspel laten Janet en Ursula de dorpeling Adam Penruddocke komen, die speelt viool en zingt af en toe bij dorpsfeesten e.d. Tot grote verbazing van de anderen blijkt Andrea prachtig viool te kunnen spelen en hij mag van Adam diens viool lenen. De twee oude dames sluiten Andrea in hun hart en willen voor hem blijven zorgen, omdat hij iets in hun leven brengt dat beiden altijd hebben gemist. Ze mogen dan hun leven geleefd hebben voor hen is Andrea iemand die hun leven weer kleur geeft. De dorpelingen die eerst nogal wantrouwig tegenover de vreemdeling staan, hij kan immers best een spion zijn, voelen gaandeweg ook meer sympathie voor Andrea. Als er dan een mooie jonge Russische schilderes haar vakantie komt doorbrengen in Cornwall en Andrea heeft kennis gemaakt met deze Olga Daniloff, die naast dat ze vloeiend Duits spreekt wat Andrea ook kan spreken, ook nog een wereldberoemde meesterviolist (Boris Daniloff) als broer heeft en Olga ziet Andrea als een groot talent, dreigt er gevaar voor Ursula en Janet en dan is de vraag wat ze moeten doen om dit gevaar af te wenden en Andrea bij zich te houden.

 

  

 

Na dit ingekorte verhaal van de film kan ik me indenken dat velen zullen zeggen – is that all there is? – nee er is veel meer te zien, te horen en te voelen. Het heerlijke samenspel van Judi Dench en Maggie Smith, het leven van de dorpelingen aan de kust van Cornwall, het intense visioen van Ursula, wantrouwen, liefde, hoop, verdriet, eenzaamheid, maar vooral het leven van twee oude dames die nog zoveel hebben te geven en zo weinig meer kunnen doen met de tijd die hen nog rest. Ladies in Lavender is een ontroerende en héél mooie kleine film voor liefhebbers van een film die gaat over mensen die bestaan met al hun mooie en lelijke eigenschappen en voor wie zich daarvoor kan openstellen is deze film een aanrader.

 

      

 

 

 

 

Advertentie